Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

-New In Town

2 plaatsers

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

1-New In Town Empty -New In Town di 25 okt - 10:04

Naminé

Naminé

Dus dit was het, Dream Horses, wellicht haar nieuwe thuisplaats.

Een diepe zucht rolde over haar lippen terwijl een paar kristal blauwe ogen moedeloos vooruit staarde, de verte in. De witte merrie begaf haarzelf op een deel van de groene vlaktes, en tevens ook op het meest eenzame dieptepunt van haar leven. Nog nooit had ze haarzelf zo gevoel- het was ook moeilijk om te beschrijven. Ze zat in een tweestrijd met haarzelf, niet wetend hoe ze haarzelf moest voelen. Opgelucht, blij dat het over was? Arrogant omdat zij alles had doorstaan? Of eenzaam, kapot gesloopt van binnen, omdat zíj juist alles wat ze lief had was verloren. Naminé brieste en schudde haar hoofd waarbij haar maan top sierlijk heen en weer golfde. Ze was nog zo jong, en toch voelde ze haarzelf als een lopend wrak. Ze kwam als een newbie aangelopen in haar ééntje en wist nog niet eens waar ze heen wilde. Schrammen en kleine vleeswonden maakte haar kwetsbaar en onverzorgd. Dit was gewoon niet haar dag, niet het juiste moment om opnieuw te beginnen met haar leven. Zo koppig als dat ze was begon ze toch te lopen, de groene heuvels af. Het gras voelde zacht onder haar hoeven en voor kort sloot ze haar ijsblauwe ogen. Als niemand om je heen was, was er ook niemand om je nog pijn te doen. Niemand waar je je ziel en zaligheid in legde, en die je vervolgens weer keihard liet vallen. Dit keer zou geen teleurstellingen krijgen, Naminé zou van haarzelf afbijten. Ze walgde ervan wanneer ze haarzelf gebroken en eenzaam voelde, en nu zou dat veranderen. Haar mondhoeken krulde zich omhoog in een kleine glimlach terwijl ze haar ogen opende. Voorzichtig veerde haar voorbenen van de grond af en liet ze een zachte hinnik uit haar keel komen. Een koude wind gleed langs haar sneeuwwitte vacht, liet Naminé haar wonden doen vergeten. Zodra haar hoeven de grond weer raakte kneep vluchtig haar kiezen op elkaar. Auwh..Oké, ze kon haar wonden maar beter niet vergeten. Vooral de lange snee die ze verborgen hield onder haar manen, vlakbij het brandmerk dat zich op haar schouderblad had geroest. Het moest een anker voorstellen met loshangende ketens die zich sierlijk in een golf hadden gevormd. Vlug scande haar ogen het gebied. Gras..Gras..En nog eens gras. Hier en daar zag ze een silhouet voorbij komen, allemaal onbekende. Namine’s oren draaide een slag naar achteren toe terwijl ze begon te lopen. Natuurlijk verwachtte ze geen verwelkomingscomité, maar een kleine inleiding zou haar geen kwaad doen. Desnoods zocht ze zelf wel iemand op, tenslotte had ze haar tong op de juiste plek zitten.

2-New In Town Empty Re: -New In Town di 25 okt - 10:17

Sultan

Sultan
VIP

Zijn oren naar voren gedrukt, een sierlijke glimlach rond zijn lippen en zijn ogen wijd gesperd. Zo ging hij voortaan door het leven, zijn humeur was helemaal omgeslagen en hij was ontzettend vrolijk, had weer zin in het leven én om in DH te zijn natuurlijk! Anders was hij allang weggeweest, want vorige week stond hij op het punt om alles achter zich te laten, waar hij later vast en zeker spijt van zou krijgen. Sultan duwde zijn gedachten weg, verruimde zijn passen snoof eens kort. Het nog waterige zonnetje was al aan het opkomen, een laagje dauw lag over zijn vacht heen en ook de grond was ermee besmeerd. Eventjes schudde hij zijn smalle hoofd, gooide hem vervolgens in de lucht en liet de rest van zijn lichaam volgen, om vervolgens een rauwe, maar zeer vriendelijke hinnik uit te stootten. Met een plof raakte zijn hoeven weer de diepbruine aarde, de rivier was al duidelijk hoorbaar en met goede hoop draafde hij kalm tussen de bomen door, kwam bij het water aan en liet zijn hals zakken, nam een aantal slokken van het frisse, heldere water en zuchtte tevreden. Dit was het leven, heerlijk op een warme dag ronddwalen en eventjes je hoofd leeg maken, want dat was écht even nodig. Een frisse wind blies zijn manen even op, zorgde ervoor dat de bezwete plekken langzaam opdroogde en zijn lichaamstemperatuur een tikkeltje zakte, want de hengst had het bloedheet na zijn ochtendtraining. Ookal hoefde hij niet eens meer zo sterk te zijn nu hij geen kudde meer had - hij bleef door trainen. Als hij dan ooit een vijand tegen zou komen, had hij altijd nog de spieren om terug te slaan als het eventueel uit zou lopen op een gevecht. Meestal waren de slechte paarden tegen hem, aangezien hij voor de zogenaamde bloemetjes en bijtjes koos, wat absoluut niet waar was. Slechte paarden dachten dat ze enkel en alleen daar van hielden, maar af en toe een gevechtje was goed vond Sultan. Dan trainde je overigens meteen je spieren en leerde je vecht technieken wat in het vervolg heel erg handig kon zijn.
Sultan brieste, deed een aantal stappen terug en liet zijn reebruine kijkers even door het gebied glijden, terwijl hij een glimp van een hert opving. Hij negeerde het, draaide zijn lichaam om en stapte weer terug tussen de bomen door. Zodra hij aangekomen was bij het gebied dat zichzelf de Heuvels noemde, zuchtte hij ontspannen en liet zijn hals zakken. Genietend trok hij een grote pluk gras uit de grond, snoof eens en puntte zijn oren ver naar voren zodra een witte schim op zijn netvlies verscheen. Hmm, een nieuweling?

http://twilightgame.actieforum.com

3-New In Town Empty Re: -New In Town di 25 okt - 10:57

Naminé

Naminé

Naminé verfijnde haar ijs blauwen ogen terwijl ze haardacht op iets anders focuste. Enkele zonnen stralen streken haar vacht, tot haar verbazing was de avond al omgeslagen. Ze had amper geslapen, laat staan rust genomen, en voelde nu een lichtelijke vermoeidheid haar ogen irriteren. Snel snoof ze de koude ochtendlucht in en probeerde ze haarzelf daarmee enthousiaster te maken. Het lukte haar niet, hoe hard ze het ook probeerde. Ze kon voor haar eigen leven geen positieve toekomst bedenken, aangezien zij de prooi was van een monster. Als ze hier zou blijven, dan zou ze ongetwijfeld gevonden worden door de hengst die haar kleine zusje had vermoord. Een akelige gedachte, maar ze kon haar gevoelens niet langer de baas laten spelen. Ze moest blijven lopen, en niet blijven janken in één of andere grot. Wat ze overigens wel had gedaan voor een kleine periode. Haar tweede stap was om weg te rennen. Weg voor haar verleden, weg van de toekomst. Naminé had nog geen idee hoe, maar alles zou veranderen. Op een dag. Misschien vandaag- misschien pas over een jaar, de tijd zal het leren. Plots trok een inktzwarte hengst haar aandacht. Enkele meters bij hem vandaan kruiste haar ogen met de zijne. Met een doordrinkende blik stak ze haar neus in de lucht terwijl ze zijn lichaam bestudeerde. De zwarte hengst was groter, en zelfs vanaf hier zag Naminé zijn goedgetrainde spiermassa zitten. Nadat haar ijsblauwe ogen zijn lichaam hadden bestudeerd keek ze rustig terug in zijn ogen. Een doorborende blik, maar zeker niet agressief. Al zou ze haarzelf groot en sterk willen voordoen- het zou geen enkel effect hebben. De hengst was nou eenmaal sterker, klaar uit. Naminé’s hoeven draaide zich een kwartslag terwijl ze in zijn richting liep. Haar hoofd dat zojuist bijna dominant de lucht in was geheven, liet ze nu rustig neerzakken. Ze had een hekel aan dezelfde poespas om een gesprek te beginnen, maar blijkbaar was er geen andere weg dat een normale begroeting. “Uham,” Naminé slikte een maal terwijl haar stem omsloeg bij het eerste kleine woordje dat ze uitsprak. Nerveus, ietwat wantrouwend zette ze een stapje achteruit. Komáán, trek je bek open Naminé. Er viel een kleine stilte waarbij Naminé hem recht aankeek, lichtelijk haar stem verloren. Snel kuchte ze een keer en rechtte haar rug. “Juist ja,” Haar mond vormde zich een strakke streep, alhoewel ze een glimlach moeilijk probeerde te onderdrukken. Ze wilde haar onzekere ogen verbergen onder haar maantop, wat met moeite lukte. “Hey, ik zoek eigenlijk iemand die me kan helpen?” Met neutrale stem sprak ze de zwarte hengst aan, met de gedachtegang dat ook hij één of andere creep kon zijn.



Laatst aangepast door Naminé op vr 18 nov - 21:41; in totaal 1 keer bewerkt

4-New In Town Empty Re: -New In Town di 25 okt - 20:52

Sultan

Sultan
VIP

Al snel dwaalde zijn blik af, tuurde hij over de enorme vlakte en spande hij zijn spieren aan. Het was al een hele tijd geleden dat hij hier was geweest, de laatste keer was met dat vage gedoe met Remember. Bah, hoe kon hij nou een hekel hebben aan zijn éigen broer? Bedachtzaam schudde hij zijn hoofd, duwde de gedachten van hem af en liet zijn blik weer naar het witte paard glijden, die dichterbij kwam. Sultan glimlachte enkel, wachtte tot de merrie voor hem stond terwijl hij een trotse houding aannam, maar absoluut níet dominant. Dat had hij ondertussen wel afgeleerd, terwijl het vroeger altijd een gewoonte was geweest. De gitzwarte hengst priemde zijn ogen in de haren, duwde zijn oren naar voren en sperde zijn neusgaten om een luide bries te laten horen. Al snel kon hij een kleine grinnik niet onderdrukken toen de merrie nerveus leek te zijn, Sultan béét niet. Misschien dat het kwam door zijn spiermassa en grote, aangezien hij voor zijn ras bést groot was. Absoluut niet de grootste van Dream Horses. Oh, de merrie zocht dus hulp? `Hallo. Dan heb je er nu een gevonden.` Een grote grijns speelde met zijn lippen zodra hij zijn mond sloot en zijn ogen staarde in die van de witte merrie. De zon werd steeds feller, terwijl de ochtend dauw een laagje op zijn vacht had gemaakt in de tijd dat hij aan het rusten was.
Sultan kantelde zijn hoofd lichtjes, vernauwde zijn ogen een tikkeltje en zette zijn achterhoef op rust. Hij had wel door dat dit geen slecht paard was, het kwam niet eens in de buurt. `Waar heb je hulp mee nodig?` Vroeg hij vervolgens, om de stilte te doorbreken en het gemakkelijker te maken voor de merrie. Sultan wist goed hoe het was om de nieuweling te zien en niemand te kennen, iets dat hij misschien té vaak mee had gehad. Nee, hij had absoluut geen makkelijk verleden en dat was ook de reden dat heel weinig paarden die maar wisten. Té ingewikkeld om uit te leggen. `Mijn naam is trouwens Sultan.` En na díe woorden knikte hij een keertje en liet hij een brede glimlach rond zijn lippen komen. Ergens voelde hij nog steeds de woede die hij de afgelopen dagen meedroeg door de ruzie met zijn broer, maar hij stopte het zo goed mogelijk weg zodat de paarden om hem heen er niets van zouden merken. Vooral nu deed hij zijn best om het niet te laten merken, aangezien hij al voelde dat de merrie een tikkeltje nerveus was; wat overigens nergens voor nodig was.

http://twilightgame.actieforum.com

5-New In Town Empty Re: -New In Town wo 26 okt - 4:31

Naminé

Naminé

De hengst had een trotste houding aan genomen. Niet dominant, enkel trots. Een tikje bedenkelijk dwaalde haar blik af naar het groene gras. Hmm, was hij soms een leider? Haar witte lange staart sloeg een keer tegen haar achterbenen haar. Zodra de zwarte hengst grinnikte keek ze weer op. Och, wat voelde ze haarzelf toch weer als een ramp. Naminé kon niet neutraal overkomen, laat staan bot of ergens in die richting. De hengst leek echter niét op één of andere gestoorde psychopaat. De witte merrie ontspande haar lichaam een tikje meer terwijl ze naar zijn stemgeluid luisterde. Opgelucht schudde ze haar maantop naar de kant toe, die nu sierlijk langs haar gezicht golfde. Haar ijsblauwe ogen bleven die van hem volgen, waarna een kleine glimlach nu langzaam op haar lippen speelde. De schrammen op haar lichaam waren al redelijk genezen, al zou ze er wat littekens aan overhouden. “Eigenlijk is het wel meer dan één ding,” Naminé hief haar witte hoofd in de lucht. Ze probeerde om hem recht in de ogen aan te kunnen kijken, alhoewel ze nooit op zijn lengte zou kunnen komen. “Met dit,” Naminé wenkte met haar hoofd richting de zijkant, vervolgd dat ze weer de andere kant op keek en knikte richting het gebied. Dat was haar doel, om er meer van te weten te komen. `Mijn naam is trouwens Sultan.`Hoorde zij hem zeggen waarna ze terug keek. Een grote glimlach stond op zijn smoel gedrukt, waarbij er een korte lach op haar lippen heel rolde. De hengst had overduidelijk zijn training voor vandaag al gehad, blijkbaar een actief iemand. “Ik ben Naminé” Sprak ze uit, al iets vriendelijker als voorheen. Met een kleine glans in haar ogen keek ze hem weer aan. Verdriet wist ze goed kunnen te verbergen, uitstekend zelfs. En deze hengst vrolijke haar humeur iets op, enkel en alleen al door zijn positieve uitstraling. “Dus.. Zijn hief veel kuddes? En ook..” Een woorden stopte voor kort terwijl ze vluchtig om haar heen keek. Naminé wilde er zeker van zijn dat ze met hun tweeën waren, ze stond niet bepaald te wachten op een verrassing. “..Slechte beest achtige kuddes,” verontschuldigend glimlachte ze naar hem terwijl ze –net als hem- haar achterbeen op rust zette. “Het zou typisch iets voor mij zijn om hun gebied betreden zonder iets door te hebben,” Grijnsde ze.

6-New In Town Empty Re: -New In Town za 29 okt - 4:00

Sultan

Sultan
VIP

Sultan had ondertussen de reputatie gekregen dat hij een van de vriendelijkste goedzakken in Dream Horses was, maar dat zorgde er absoluut niet voor dat je zomaar een grote bek tegen hem open kon trekken. Ook hij had zijn 'slechte' kant of hoe je het ook wilde benoemen; hij was niet de allervriendelijkste. Dat kon ook niet, hij had een kudde en hij moest op zijn hoede zijn voor paarden die zijn kudde wilde betreden; enkel en alleen om vervolgens het hele zooitje op zijn kop te zetten en te zorgen dat zijn kudde afgenomen werd. Nee, daar zat hij echt niet op te wachten op het moment. Niet nu het net zo goed ging, trouwens, hij wilde niet eens dat zijn kudde overgenomen werd door iemand. Hij was in prima conditie en zijn gezondheid was goed, dus waarom zou hij niet in staat zijn de kudde te leidden? Sultan zou ervoor vechten en hem pas afgeven zodra hij hem zelf niet meer kon leidden, eerder niet. Eindelijk was zijn grootste droom weer werkelijkheid, dit liet hij zich niet nogmaals afpakken, dat was al te vaak gebeurd.
`Dus je wilt weten hoe dit landschap heet? Dream Horses is de naam en je bevind je op dit moment in de Heuvels, een van de mooiste gebieden. Althans, dat vind ik.` Vertelde hij haar, terwijl zijn vriendelijke klanken geleidelijk wegvaagde. Zijn oren waren naar voren gedrukt en de sprekende ogen van de zwarteling staarde in die van de witte merrie voor hem. Al snel hoorde ze haar naam, apart; zeer mooi. Naminé, Sultan herhaalde haar naam een aantal keer in zijn hoofd zodat hij hem niet zou vergeten. Hij wilde zichzelf immers niet voorschut zetten. Sultan knikte nog even op haar woorden, glimlachte breed en duwde zijn oren ietsjes verder naar voren zodra haar stemgeluid weerklonk. `Er zijn hier in totaal vijf kuddes. Ook slechte kuddes ja, maar trek je daar maar niet zoveel van aan.` Vertelde hij haar vervolgens terwijl de glimlach rond zijn lippen een maatje groter werd. `Blijf er alsjeblieft weg, als je wilt vertel ik je het verhaal over een merrie bij me in de kudde, die dagenlang vast heeft gezeten in de gebieden en vervolgens tegen haar zin in is gedekt.` Het laatste snoof hij een tikkeltje. Hoe slechte paarden toch met hun eigen soortgenoten om konden gaan, ongelooflijk.

http://twilightgame.actieforum.com

Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum