Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

For you, it's majesty Khenia

2 plaatsers

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

1For you, it's majesty Khenia Empty For you, it's majesty Khenia za 11 aug - 2:13

Khenia

Khenia

Snuivend wroette haar smalle neusje door het gras heen. Plukken liepen onder haar kleine hoefjes door. Sierlijk, zoals een echte majesteit zich gedroeg trippelde ze door het half hoge gras door. Plukken gras prikten tegen haar knie aan. Een sierlijk, maar geïrriteerd briesje verliet haar neus gaten. Met één soepele beweging van haar hoofdje zorgde ze dat de witte voorlok uit haar ogen bleef. Tevreden trippelde ze door het gras heen tot aan de opkomende heuvels. Een klein water plasje zou voldoende geweest zijn voor deze kleinerd. Maar toen ook dat weg bleef gaf ze toe aan haar vermoeidheid en begon gelijk van het sappige gras onder een dikke treur wilg te eten. Een schelle krijs aan de richting waar later deze dag de horizon zou zijn kliefde een havik door de lucht. Eén iets, de glinstering waar de zon op zijn vleugels neerviel, herinnerde haar aan wat ze juist hier, juist nu kwam doen. Vrolijk huppelde ze door het grasveld heen. Algauw was het niet meer de wind, maar haar eigen kracht die haar voortdreef. Een zuivere hinnik doorkliefde de lucht als de havik. Tevreden liet ze zich in het gras vallen waarna ze een paar enkele toertjes van haar eigen as draaide. Het maakte nou niet meer uit hoe ze zich gedroeg of hoe ze er uit zag, het landschap was leeg, op haar en de dieren na was hier niemand. En er zou ook niemand komen.

[En pair of eyes]

Pair of Eyes

Pair of Eyes

Een bruine merrie met hoge sokken liep door het gras, haar hoofdje laag bij de grond. Haar blauwe ogen waren op de lucht gericht, maar haar hoofd bij de grond. Plots gooide ze haar hoofd in de lucht en hinnikte. Het klonk als een jammerklacht vervult van woede, pijn en verdriet. Ze was verlaten, bedrogen en voorgelogen. De hinnik galmde door de heuvels. Ze was alleen, ze was bang, ze was iedereen kwijt, iedereen. haar moeder, haar vader, ze hadden haar in de steek gelaten voor die ene dag. Die ene koude, vreselijke dag. De dag die haar leven maakte zoals het nu was. Koud, alleen, beangstigend, maar zich groot houden tegenover andere paarden en veulens.Haar ouders hadden haar verraden! Haar eigen en enigste dochter alleen gelaten! Woede galmde door haar hoofd, maakte het leven ondraaglijk. Haar ogen kregen een boze trek, haar mond trok zich tot een boze streep. Tranen welde op in haar ogen. Altijd die verdomde tranen als ze boos werd! Boos stampte ze met haar hoef op de grond
,,Het is oneerlijk!" riep ze boos.

http://littlewayout.deviantart.com/

Khenia

Khenia

Haar voldane glimlach trok langzaam op tot een klein glimlachje. Hoewel ze er geen reden voor wist, was dit het enige waar ze op kon komen om niet onverwacht te schrikken als iemand op haar afkwam. Maar dat was niet zo. In dit Godvergeten land was alleen zij, en de dieren en natuur de baas. Met de nadruk op zij. een prachtige lente zon weerkaatste in haar ogen. Een fractie van een seconde gingen haar koelblauwe ogen even schuin onder haar oogleden. Speels begon ze met haar hoef in de aarde te schrapen; wat ze beter niet had gedaan; een ging van rust over in een soort van draf en huppelen. Haar hoofd gooide ze de lucht in en liet een zuivere hinnik horen. Toen haar hoeven op iets stootte stopte ze. Hoewel het niet van haar gewoonte was om omlaag te kijken, en zichzelf zo vies aan iemand te vertonen, boog ze haar hoofd naar beneden waar ze een leeftijdsgenoten aantrof. Een klein bruin veulen lag op de grond in elkaar gedoken. Vriendelijk porde ze enkele keren met haar neus in de schouder van het veulen. Met haar melodieuze stem probeerde ze contact met het veulen te leggen. "Gegroet, leeftijdgenoot. Wat is de eer dat jij mijn pad mag kruisen? Ik heet trouwens Khenia, maar jij mag me aanspreken als majesteit Khenia." Als een echte majesteit hief ze haar hoofd de lucht terug in, en keek het bruine veulen met haar koel blauwe ogen vriendelijk aan. Ze torende hoog boven het veulen uit, hoewel ze vast wat ouder was dan zij, en op de grond neer lag, hield ze de gedachte in haar dat ze niet zo veel groter was dan haar zelf.

Pair of Eyes

Pair of Eyes

Het veulen hoorde iemand wat zeggen. Ze overwoog het buiten te sluiten en gewoon niet te reageren. Maar dat was onvriendelijk, althans dat had haar moeder haar bijgebracht. Haar moeder, de verraadster.. De kleine gemene steek in haar borst werd groter en groter. Toch sprong ze op. En begon met haar melodieus stem te praten:
,,Hallo, Khenia. Ik ben Pair of Eyes, ook wel Eyes." Een glimlach gleed over haar gezicht. Ze negeerde het majesteit gedeelte omdat ze niet zo van kleineringen hield. Ze schudde zich even lekker uit waardoor haar vacht glansde in de zon. Haar ogen twinkelde en haar korte manen wapperden. De glimlach bleef staan toen ze met haar korte staartje heen en weer sloeg tegen de vliegjes.

http://littlewayout.deviantart.com/

Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum