Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

Illusion

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

1Illusion Empty Illusion za 16 jun - 2:27

Ravena

Ravena
VIP

Eerst zien, dan geloven. Al de hele tijd dacht ze het, er gingen verhalen de ronde dat de raven van de Valkyrie nog steeds hier ergens rondzwierven. Dat ze zichzelf voedde met paardenvlees. Paarden kwamen hysterisch terug uit het moeras zeggend dat ze Fawn, de zwarte merrie met de pisgele ogen hadden gezien. Ravena had dit alles een beetje lachend aan gezien, ze wou dingen eerst zien en dan pas geloven. Maar nu hier in het donkere moeras, waar de modder aan je hoeven zoog begon de spanning toch wel op te lopen. Eventjes stond ze stil, ze haalde diep adem en ademde toen weer uit. ,,Kalm aan Ravena. Waar is je oude zelf gebleven? Je kalme zelf die altijd zelfverzekerd was en bijna nooit ergens bang voor? Kom op Ravena, wees jezelf. Je bent heel wat stoerder dan je nu voordoet.'' Sprak ze tot zichzelf, nog een keer haalde ze diep adem. Toen liep ze weer door, de modder zoog aan haar hoeven en maakte ploppende geluidjes. Hier en daar zakte ze ver weg. Haar anders zo stralende witte huid was vies geworden, ze was dan ook al een dag in het moeras zonder ook maar iets te zien. Haar woorden hadden geholpen, ze ademde weer rustig en nauwkeurig. Haar ogen waren weer zelfverzekerd en kalm. Krchhh, ze stond stokstijf stil terwijl het geluid van de krakende tak tot haar door drong. Nog steeds kalm en zelfverzekerd maar heel wat minder. Weer het gekraak van een tak, een rilling gleed over haar rug. Het begon te waaien; haar manen en staart golfde heen en weer. Ondanks dat het waaide, hoorde ze de wind niet suizen of iets. Het was doodstil. Weer kraakte er een takje, razendsnel keerde ze haar hoofd en keek achter haar, tijdens deze snelle beweging verrekte ze een spiertje. Zachtjes vloekte ze. Eventjes inspecteerde ze het hele gebied rondom haar, niets te zien. Ze liep weer verder, zichzelf concentrerend op de geluiden rondom haar. Pas voor pas liep ze zonder het te realiseren rondjes, steeds maar weer. Het leek alsof ze steeds takjes hoorde te kraken en toen ze erop begon te letten kreeg ze het gevoel dat het steeds op dezelfde plek was. Uiteindelijk bleef ze op die plek staan en speurde ze het gebied af. Weer hoorde ze een takje kraken ze keek in de richting van het geluid. De struiken ritselden en waaide opzij. Plots staarde twee paar pisgele ogen haar aan ze stond stokstijf stil. Haar ogen nu plotseling als ze iets zag kalm en zelfverzekerd, je kon veel makkelijker met de situatie omgaan als je het zag in plaats van als je het alleen hoorde. De struiken bewogen weer en de pisgele ogen waren verdwenen. Ravena liep langzaam en weloverwogen naar de plek toe waar de pisgele ogen zichtbaar waren geweest, niks te zien. Ze zuchtte en schudde eens met haar hoofd. Niets te zien, het was vast en zeker allemaal illusie geweest. Maar tot hoever was illusie enkel illusie? Wanneer werd illusie de harde werkelijkheid?

~Oh NEVige zwArte slEcHtheid, komt gij gezellig buurten?

Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum