Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

Nothing I've ever known ~

4 plaatsers

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

1Nothing I've ever known ~ Empty Nothing I've ever known ~ ma 12 nov - 8:53

Kai

Kai
VIP

K A I

Zachtjes brieste de kleine merrie. Haar lapis lazuli blauwe ogen straalden nieuw vuur uit. Het leek alsof Kai herboren was. Een glimlach speelde met haar zwarte lippen. Haar witte lijf was nog steeds bezaaid met helende wonden en klevende modder, maar vanbinnen voelde ze zich helemaal 'nieuw'. Niets kon haar goede humeur nog verpesten. Speels bokte ze in de lucht. Een dartelend veulen, zo kon je haar op dit moment het beste omschrijven. Vreemdelingen zouden haar voor gek verklaard hebben. Psychisch iets niet in orde. Haar prachtige ogen waren minder dof en meer leven was erin te zien. Een zacht gehinnik verliet haar mond. Achter haar hoorde ze hoefgetrappel. Saronse en Ravena kwamen er aan. Zelfs nu ze zwak en gewond was, bleef Kai nog steeds sneller dan haar vrienden. Een speelse grijns zat op haar zwarte smoelwerk geplakt. "Hah, ik ben nog steeds de snelste hier. Zelfs Edward Cullen kan mij niet verslaan. Wedden?" Ze keek hen met een zelfvoldane, verzekerde blik aan. Yep, ze kon snel van emotie wisselen. Kai was de koningin daarin. Haar leven was misschien niet geweldig, in tegendeel, toch probeerde ze -sinds een paar uur weer- het volle ervan te benutten. Genietend keek liet ze haar blauwe kijkers over het zilveren meer glijden. Het zou nu niet verkeerd zijn om een frisse duik te nemen en zich op te frissen. Haar ogen gleden naar Saronse en bleven hem even warm aankijken, daarna bracht haar blik een bezoek aan haar zus. Een ondeugende twinkeling was waar te nemen in haar ogen. "Zin in een frisse duik, zusje? Like the good old days?" vroeg Kai op een plagerig toontje. Ze keek Saronse weer aan. "Ik zou je er maar buiten houden, van mij kún je níet winnen." Het was als grapje bedoeld, om hem uit te dagen. Door de lucht zoefde een klein blauw ding. Nieuwsgierig -en deels door haar gebrek aan concentratie- volgde haar slimme ogen het organisme. Een ijsvogeltje, dacht de merrie. Ze hield van die beestjes. In een sukkeldrafje, proberend om het diertje geen schrik aan te jagen, naderde ze het vogeltje. "Hai, kleintje. De naam is Kai." fluisterde de Arabische merrie vriendelijk. Het vogeltje keek haar intelligent aan. Kai reek haar sierlijke hals een beetje in de richting van het diertje. Als een wonder hupste de ijsvogel van de tak zo op haar neus. "Hey pretty boy, I see you want to be my boyfriend, I guess?" Ze grapte en keek het vogeltje aan. Kai moest een naam verzinnen voor haar nieuwe 'vriendje'. Pip. Dat zou zijn nieuwe naam worden. Pip sprong van haar neus zo in haar manen en begon met het stenen diamantje te spelen. Kai moest zachtjes grinniken. Ze had een gave, geen enkel paard kon zo snel iemands hart veroveren. Niemand kon dat. Met Pip als nieuwe vriend keerde de merrie terug naar Saronse en Ravena. Nu waren Saronse en Raaf niet de enigen meer met een speciale vriend. "Mag ik jullie voorstellen aan Pip, mijn nieuwe vriendje." Ze grijnsde vrolijk naar haar twee trouwe vrienden. Haar blik gleed glunderend naar Saronse. "Be jealous, very very jealous. 'cause I've a boyfriend." Ondeugend keek ze hem aan, stiekem hopend dat hij een beetje jaloers zou worden. De hoop dat er meer tussen hen zou ontstaan dan een hechte vriendschap zou altijd blijven. Al vanaf het begin had Kai een heftige crush op Saronse gehad, maar wie niet? Hij was like een real prince. Maar dan zonder kasteel en wit paard. De merrie zwiepte een keer met haar vuile staart. Een frisse duik zou haar goed doen. Daarna zou ze meer kans maken voor een geslaagde flirtpoging. Ze schudde met haar manen en Pip vloog er geërgerd uit. Hij ging op een tak boven de waterkant zitten. Zijn zwarte kraaloogjes bleven zijn nieuwe vriendinnetje scherp in de gaten houden. Kai stapte, sierlijk en elegant als altijd, als een ware ijsprinses het koele water in. Steeds dieper en dieper, tot ze bijna niet meer kon staan. De merrie dook kopje onder en hield dat een volle minuut uit. Met een elegante slag kwam ze weer boven. Haar vacht stralend wit. Bijna weer zoals weken geleden. Ze verliet het water en schudde zich aan de waterkant helemaal droog, tot de laatste druppel haar had verlaten. Pip bleef veilig in zijn boom zitten, nog steeds zijn ogen op Kai gericht. De jonge merrie stapte op Ravena en Saronse af. Ze zag er weer oogverblindend beeldschoon uit, als je niet op haar magere gedaante en wonden lette dan. Kai was nooit lelijk geweest, in haar oude kudde zelfs de mooiste *kuch*. Kai was totaal geen opschepster. Nooit geweest en ze zou dat ook nooit van haar leven worden. Een warme blik vormde zich in haar prachtige diepblauwe ogen. Ze keek naar haar beste vriend. Zachtjes brieste ze in zijn richting. Haar lange elegante, zwarte wimpers verborgen haar mooie ogen. Als paarden konden blozen, dan was dat nu het geval. Van onder haar wimpers hield ze de hengst nauwlettend in de gaten. Ze was nooit een goede charmeur geweest. Flirten was iets wat ze zelden deed. Ze durfde het nooit, bang om afgewezen te worden. Maar Saronse kende ze al -weet ik veel hoelang-. Hij zou haar niet kwetsen, in ieder geval niet zoals die zak van een Torasin had gedaan. Ze kon de palomino hengst nog goed herinneren. De grootste lapzwans van de hele wereld was dat geweest, en ook haar enige vriendje. Hij had een andere merrie boven Kai verkozen en was dus vreemdgegaan. Ezazel was dan wel haar partner geweest, maar die was dood en verleden tijd. Hard gezegd, maar de waarheid. Ze had nooit echt van hem gehouden, hij ook niet van haar. Het was meer dat Kai hem fysiek nodig had gehad. De schimmelmerrie schudde licht met haar hoofd. Ze moest die twee uit haar kop zetten, anders bleef ze zielig in het verleden steken. Dat wilde ze juist voorkomen. Kai bleef Saronse lang en diep aanstaren, dit deed ze deels bewust; deels onbewust. Alles verdween naar de achtergrond.

-Alleen Saronse en Ravena. Hoop dat jullie er wat mee kunnen.-

http://coconutts.deviantart.com/

2Nothing I've ever known ~ Empty Re: Nothing I've ever known ~ ma 12 nov - 11:28

Saronse

Saronse
Your Hero ♥

Saronse volgde Kai op haar dood gemakje. Saronse fronste een paar keek door het zien van die gestoorde merrie. Opeens explodeerde ze en huppelde als een veulen van een paar weken oud rond. Saronse was een beetje bezorgd. Misschien is ze met haar hoofd ergens tegen gestoten en is ze zot geworden. Hij draafde kalm achter haar aan. Zijn lange gitzwarte manen golfden als een wilde zee. Hij wierp een vragende blik naar Ravena. "Hah, ik ben nog steeds de snelste hier. Zelfs Edward Cullen kan mij niet verslaan. Wedden?" Saronse glimlachte kalmpjes, ach hij liet haar maar met de eer strijken. Ze kwamen eindelijk aan in hun bestemming. Saronse ging meteen naar het meer om zijn tank te vullen. Heerlijk fris, vers water. Hij kreeg de indruk dat Kai hem aankeek en keek even terug naar haar. Kai wende haar blik weer af van Saronse en richtte zich op Ravena. Saronse liet zijn hoofd weer zakken en dronk weer kalm verder. "Zin in een frisse duik, zusje? Like the good old days?" Saronse keek even naar Ravena. En daarna weer naar Kai omdat hij merkte dat ze hem zou aanspreken. "Ik zou je er maar buiten houden, van mij kún je níet winnen." Saronse grijnsde. '',O is dat zo?,'' Maar Kai was alweer afgeleid. Saronse hield Kai in het oog. "Hai, kleintje. De naam is Kai." Saronse bekeek even nog het lichaam van Kai nog eens. Saronse liep wat rond op zoek naar handige kruiden die goed zouden zijn voor Kai. Extra vitaminen, ontstekings remmers. Maar hij bleef al die tijd wel in de buurt. "Hey pretty boy, I see you want to be my boyfriend, I guess?" Saronse keek Kai's kant op. Misschien ook ergens een kruiden die haar weer normaal liet nadenken? Saronse plukte nauwkeurig en zorgzaam de juiste kruiden. En keerde terug naar Kai hij dompelde eerst in het water en legde het dan op een steen bij Kai in de buurt. '',Eet dit maar op. Dan voel je je zeker en vast stukken beter.,'' Saronse was altijd zorgzaam geweest. Niemand zou ontsnappen aan zijn goede zorgen."Mag ik jullie voorstellen aan Pip, mijn nieuwe vriendje." Saronse keek naar het mooie blauwe ijs vogelsoort. ]i]'',Aangenaam Pip, mijn naam is Saronse.,''[/i] Stelde Saronse zich keurig voor. "Be jealous, very very jealous. 'cause I've a boyfriend." Saronse keek een beetje verbaast naar Kai. Nu had hij die tip wel door. Saronse grijnsde maar wat. Woops, en nu werd Saronse ongemakkelijk. Hij was nooit een held geweest in zo'n dingen. Hij was vooral verast over deze flirterige streken die Kai naar hem uitspookte. Kai dook elegant het water in. Saronse zuchtte opgelucht. Hij keek ongemakkelijk weg. Wat een idioot was hij soms. Maar zo was Saronse. Heel, Heel erg voorzichtig. Uiteindelijk kwam Kai weer tevoorschijn en schudde zich eens goed uit. Kai liep naar Ravena en Saronse toe. Zijn ijs blauwe kijkers werden uiteindelijk op Kai gericht. Ze zag er weer beeldschoon uit. Maar dat was ze altijd al geweest. Met haar Arabische trekken. De zusjes hadden veel gemeen. En nou had Kai hem weer in haar greep. Haar ogen dwongen hem gewoon aan te kijken. Hij keek haar terug aan. Hij hoopte echter dat Ravena hem uit de put kon helpen. Hulpeloos, merries die flirten en dan ook nog eens heel knap waren scoorden altijd weleens. Saronse kon niet vrijgezel blijven en dat wist hij ook wel. Hij begon steeds meer te verlangen om een partner te hebben en een gezin te stichten. Maar het is zo moeilijk om de juiste beslissing te nemen. Saronse was een zeer loyaal typen. Net als de meeste vogels die tot de dood bij elkaar bleven. Zo'n typen was hij. Hij was verdomd maagd ook nog. Raafje en Kaitje hadden wel meer ervaring gehad. In die zaken. Kai bleef hem aankijken. '',Je... Je ziet er adembenemend uit Kai,'' Stamelde Saronse. Ja, hij kon met gemak door het vuur springen of van een cliff springen om iemand te helpen. Want hij is een hero figuur. Maar als het om liefde gaat deinst hij weleens terug. Maar pas op, je zou nog eens verschieten wanneer zijn charmes uitbreken. Dan was hij onweerstaanbaar <3


Kucht, bij mij trekt het ook niet op veel xD Veel succes bij het reageren lol!!

Ravena

Ravena
VIP

Kai had er uiteindelijk voor gekozen om toch maar een bad te nemen. Ravena snapte het, je voelde jezelf al stukken beter als je tenminste schoon en fris was. Zij zelf was niet echt bepaald ijdel. Maar ze haatte het als ze helemaal onder het stof en viezigheid zat. Dus volgde Ravena Kai op haar dooie gemak. Het geluid van machtige vleugels die af en toe heen en weer sloegen was duidelijk hoorbaar. Uiteindelijk kwamen ze aan bij het zilveren meer. "Zin in een frisse duik, zusje? Like the good old days?" Kai wende zich tot haar. Ravena knikte. ,,Altijd.’’ Zei ze rustig, maar toch met een kleine glimlach rond haar gezicht. Alleen had Kai een nog groter concentratie probleem dan Ravena had. Dus zoals gewoonlijk zag ze weer iets anders wat haar aandacht trok. Ravena volgde Kai nieuwsgierig met haar ogen. Een klein blauw ijsvogeltje kwam op Kai afvliegen. Niet veel later kwam Kai terug met het dier aan haar zijde. "Mag ik jullie voorstellen aan Pip, mijn nieuwe vriendje. Be jealous, very very jealous. 'cause I've a boyfriend." Ravena trok een wenkbrauw op. Ze knikte eventjes. ,,Aangenaam Pip. Ik ben Ravena, de geliefde zus van je vriendin hier.’’ Ravena schudde zich uit en hoorde Amenia kraaien. Ze wierp Amenia een vernietigende blik. ,,Ga lekker vissen vangen ofzo.’’ Ze zei het niet letterlijk, maar gebaarde de woorden met haar mond en wenkte met haar hoofd. Maar Amenia bleef koppig zitten en keek Ravena strak aan. Ravena snoof eventjes en keek weer naar Kai die het inmiddels maar al te druk had met Saronse. Ravena schudde haar hoofd eventjes. Eventjes voelde zich iets van jaloezie, maar dat schudde ze van zich af. Deze twee waren voor elkaar geschrapen. Kai en Saronse. Ravena keek het eventjes aan, blijkbaar bestond ze niet meer. Maar het maakte haar niet uit, ze had zichzelf altijd liever op de achtergrond gehouden, via de achtergrond alles mee krijgen. Ze wou graag van alles op de hoogte zijn, ze voelde zich machteloos als er dingen waren waarvan ze maar een klein deeltje wist. Misschien waren ze wel cruciaal. Sommige noemde het nieuwsgierigheid. Ravena noemde het wetens lust. '',Je... Je ziet er adembenemend uit Kai,'' Ravena maakte een vaag geluidje dat heel veel weg had van een mislukte grinnik, ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan en zette een paar passen naar achteren met een brede glimlach rond haar lippen. De tortelduifjes.

Kai

Kai
VIP

K A I

Van onder haar lange wimpers had Kai goed uitzicht op de bont getekende hengst. Ze zag hoe hij haar ongemakkelijk aankeek en vervolgens haar blik losliet om haar te ontwijken. Een mallotige uitziende grijns had op zijn lippen geplakt gezeten. De jonge merrie moest er zachtjes om grinniken. Haar flirtkunsten waren niet geweldig, maar leken wel effect op haar doel te hebben. Zacht brieste de Arabische merrie naar Saronse. Kai hield zijn blik vast, gevangen. Ze dwong hem om haar aan te kijken, te zien wat ze met dit flirtgedoe wilde bereiken; meer dan alleen vriendschap. Van binnen voelde ze zich trots, eindelijk had de merrie de spannende stap gezet en verder gegaan dan alleen lief lachen en aardig zijn tegen hem. Nu zou Kai zich niet meer uit het veld laten slaan, door niemand. Ze ging zo op in het versieren van Saronse, dat ze bijna niet merkte dat haar zus ooggetuige was van het spektakel. “Je... Je ziet er adembenemend uit Kai,” ademde Saronse de woorden uit naar haar. Een triomfantelijk gevoel vervulde haar hart van vreugde en liefde voor de hengst voor haar. Een dromerige grijns sierde haar zwarte lippen. Een zuchtje wind speelde met haar lange, witte manen en staart. De kleine merrie zette een stap in de richting van Saronse. Ze rolde haar trok haar wimpers op en keek hem nu open aan. Haar lapis lazuli blauwe ogen hadden een warme tint gekregen en vanbinnen bonkte haar hart als een razende. Ze zwiepte langzaam met haar lange staart. Kai liet Saronse’s ijsblauwe ogen niet meer los. “Your ice blue eyes are burning in my soul,” Ze liet de woorden over haar lippen glijden, met een zwoele tint er aan verbonden. Kai moest nu niet meteen te ver gaan in het versieren anders was alles voor niks geweest. Soms liet de merrie zich door het moment meeslepen. “My hero, my savior, you saved me from danger, but you can’t save me from you. I’m lost forever.” antwoordde Kai zachtjes, bijna fluisterend en onhoorbaar. Haar lippen licht getuit. Haar slanke gedaante bewoog zich traag in zijn richting. Haar blauwe ogen gericht op de zijne. Kai had nu de touwtjes in handen, voor het eerst in haar leven. Altijd hadden hengsten háár versierd, nu nam zij het initiatief een keer. Dit was haar game. Die ze niet van plan was om te verliezen. De prinses werd tot koningin gekroond. Zonder blikken of blozen bracht ze haar snuit naar de zijne en raakte die zachtjes aan. Ze maakte haar blik los van Saronse en bloosde hevig. Misschien was ze iets te fanatiek geweest daarnet. Ze zou het georganiseerder moeten aanpakken de volgende keer. De bonte hengst zou Kai nu van de andere kant leren kennen.

-Flutje-

http://coconutts.deviantart.com/

Saronse

Saronse
Your Hero ♥

Saronse zijn wenkbrauwen stonden vol verbazing omhoog getrokken. Wat werd Kai opeens brutaal. Saronse had nog nooit gedacht dat deze lieve, zachte verlegen achtige Kai zo durfde zijn. En dat dan ook nog bij het aanwezigheid van haar zuster. Hij heeft wel meerdere keren zo'n situaties meegemaakt. En hij wist altijd hoe voorzichtig hij het moest aanpakken. Maar dit is anders. Zij was één van zijn beste vriendinnen. Hij wilde haar never nooit pijn doen. Saronse bleef lange tijd versteend staan. Hij wende steeds zijn blik van Kai. Ok, het was nu wel al duidelijk. Kai wilde meer, meer dan vriendschap. Dat was overduidelijk. Dat complimentje was blijkbaar ook een foute zet. Het zorgde nog meer voor vlindertjes. Wat niet de bedoeling was. Hij wilde gewoon de gespannen stilte verbreken. Ravena was blijkbaar niet van plan om hem uit de nood te redden. Hij zal het dan zelf moeten doen. Het is niet dat Saronse niets voelde, hij wist het gewoon nog niet.Voor wie voelde hij nu eigenlijk het meest? Dat was zo moeilijk te beslissen. Saronse zat in een dilemma. Het liefst van allemaal verdween hij gewoon van de aardbol. Hij verdiende geen partner... Saronse had het gevoel dat hij nooit zijn 'geliefde' gelukkig zou kunnen maken. Waarom voelde hij die leegte? Waarom voelde hij zich zo slecht over liefde? Nog nooit was hij verliefd geweest, nog nooit heeft hij een merrie haar hart veroverd. Ondanks de vele kansen die hij voorgeschoteld kreeg. Saronse keek nadenkend naar Kai. Zou zij de ware zijn? Kai was de enige waarvan Saronse nu weet dat ze verliefd was op hem. Bij Ravena twijfelde hij echter. Ze hadden eens een vreemd moment gehad. Waar hij niet op ingegaan was. Saronse weet het niet. Ravena was zeer goed in dingen verbergen. Maar misschien verbergde ze helemaal niets en was het gewoon een domme misverstand. Kai dwong hem steeds in haar ogen te kijken. Maar hij ging er niet altijd op in. Zijn ijs blauwe ogen gleden af en toe andere kanten op uit. En dan weer naar Kai, omdat hij het gewoon erg vond haar oogcontact te negeren. “Your ice blue eyes are burning in my soul,” Haar stem klonk zo prachtig. Haar stem was zo prachtig. Die lieve Kai, njaah nu even ondeugende Kai. “My hero, my savior, you saved me from danger, but you can’t save me from you. I’m lost forever.” Saronse keek haar kalm aan en glimlachte zachtjes naar haar. Zijn sterke lichaam gespannen, dit was zo raar. Deze situatie, misschien had Kai teveel bloed verloren en is haar denken verloren. En nu begon het allemaal nog heftiger te worden. Kai naderde gevaarlijk dicht. Saronse bleef haar aankijken. Elke stap nauwlettend aan het volgen. Zijn manen vielen gedeeltelijk over zijn ijs blauwe ogen. En voor dat hij het wist voelde hij de warme neus tegen de zijne gedrukt. Ze voelde lekker warm aan. Deze aanraking had hij nooit eerder gevoeld. En het voelde goed. Saronse liet zijn hoofd wat hangen. Zijn lichaam nog steeds gespannen. Het leek wel of hij verdoofd werd. Totaal in de macht van Kai. Zijn hart klopte wild tekeer. Saronse was in de war. Hij trok zich gauw terug. '',ik...'', Saronse viel stil. Hij wist niet meer wat zeggen. Zijn warme adem een laatste keer blazend naar haar mond. En liep uiteindelijk naar het zilvermeer. Waar de kruiden lagen. Zijn lange manen overdekte zijn gezicht. Op dit moment geen emotie te zien. Soms zag je zijn ijs blauwe ogen. Zo fel, zo puur. '',Je moet echt je kruiden op eten Kai...,'' Mompelde Saronse kalm. Alsof er niets gebeurt was. Hij hield zielsveel van Kai, en Ravena. Liefde.... Dat was gewoon een onbekende wereld. Dat hij nooit betreden had. Hij was bang dat hij zou falen, niet de genoegens van die ene te kunnen voldoen. Saronse staarde even naar het water. Saronse kon er nu ook niet over beslissen nu. Er was gevaar. En dat wist hij. Hij zou eigenlijk niet eens in de buurt mogen van Ravena en Kai, nu was zijn geur aanwezig bij hun. En dan zouden ze gevaar kunnen lopen. Saronse keek zorgelijk naar de twee zusters. Maar Kai had hem nodig gehad. Hij kon haar niet in de steek laten. Saronse had geen keus gehad.



EDIT!!: heb wat dingetjes veranderd ;D


LOL, ach wat kan ik zeggen? Hij is moeilijk te bereiken xD

Ravena

Ravena
VIP

Ze wist niet echt wat ze ervan moest denken. Eerlijk gezegd voelde ze zich een beetje raar. Ze wist niet echt wat ze moest doen. Ja, ook Ravena hield zielsveel van Saronse, ze noemde het eigenlijk liefde. Maar ze was niet jaloers in elkaar gezet, ze was geen merrie die haar zus nu niet meer mocht, die haar zus nu niks meer gunde. Zo zat ze niet in elkaar, gisteren niet, nu niet, nooit niet. Dus keek ze toe met een glimlach. Het was een tijdje stil totdat Kai ging praten. “Your ice blue eyes are burning in my soul,” Ravena drukte haar lippen op elkaar om niet in lachen uit te barsten. Haar blik richtte zich op Saronse, het was duidelijk dat de hengst totaal geen ervaring of wat dan ook had, hij was zo lomp als een koe op dit gebied. Ze had Kai eigenlijk nog nooit echt engels horen praten. Iets wat alles alleen maar grappiger maakte. “My hero, my savior, you saved me from danger, but you can’t save me from you. I’m lost forever.” Sprak Kai verder, hoe hard Ravena ook haar best deed een proest verliet haar mond met moeite en baande zich een weg door de lucht. Ravena grinnikte zachtjes terwijl ze naar het tafereel voor haar keek. Saronse stamelde iets, een woordje en liep toen weg naar een stapel kruiden. Ravena blikte naar Kai met een grijns zoals nooit tevoren. Ze vond het geweldig hoe de twee tortelduifjes met elkaar omgingen. Kai had er duidelijk meer verstand van dan Saronse, wat alles nog leuker maakte. Saronse zei iets over kruiden voor Kai. Ravena knikte eventjes weer keek ze Kai aan. Je wilt namelijk natuurlijk niet dat je óngezond verliefd wordt op Saronse, of wel soms? Leken haar ogen plagerig te zeggen. Natuurlijk bedoelde ze het als een grapje en ze hoopte dat, als Kai het zou begrijpen, ze het niet als gemeen zou opvatten.


~Flutje sorry~

Kai

Kai
VIP

K A I

De hoop op dat hij haar ook zou mogen op de manier zoals zij hem mocht werd steeds kleiner. Saronse's sterke lichaam stond gespannen, bijna versteend. De versiertrucs hadden dus blijkbaar het tegenovergestelde bereikt dan zou moeten, dacht Kai teleurgesteld. Toch had de merrie de hoop nog niet weggegooid. Zijn hoofd hing iets, maar zijn spieren nog steeds gespannen, noteerde ze. Hij verliet haar neus na een laatste keer naar haar gebriest te hebben. Tuurlijk, ze begreep volkomen dat de hengst in de war was, maar wat Kai niet begreep was waarom hij zó reageerde. "Ik..." Had de hengst gestameld. Verder kwam hij niet. Zijn bonte gestalte liep naar het zilveren meer. Kai kon zijn emotie niet aflezen, want de zwarte lokken hingen voor zijn ijsblauwe ogen. "Je moet echt je kruiden op eten Kai..." Zijn gemompel klonk kalm. Misschien was dat wel een goed idee. Licht verdoofd bleef de witte schoonheid staan. Een knoop vormde zich in haar maag. Figuurlijk dan, als het echt zo was dan zou Kai sterven. Het deed pijn dat hij zo reageerde, als kon je het niet echt als een afwijzing zien. Mabey, moest ze zich er nu niet teveel op focussen. Kai had nog een lange weg te gaan voordat ze helemaal weer de oude was. Ze had niettemin een halve dag geleden nog een val gemaakt van minstens vijf meter hoogte! Dat was niet niks. De schimmelmerrie hervond haar koele masker en liet niets merken van de klap die ze had opgelopen net. Ze was ook wel iets te fanatiek geweest daarnet, maar in ieder geval wist Saronse nu dat ze meer voor hem voelde dan vriendschappelijke liefde. Dat deed de merrie goed, maar ook klampte ze zich er met alle macht aan vast. Diep ademde ze in en weer uit. Ze had niet door gehad dat Ravena net alles had gadegeslagen en dat wel met een grijns. Misschien was het ook wel grappig geweest; Kai - ervaren op het gebied - en Saronse als een nieuweling. Op dit moment kon ze er echter niet de lol van in zien. Ze keek in de paarse kijkers van haar oudere zuster. Die weerspiegelden de glans van plagerij. Meteen begreep ze het en moest langzaam glimlachen. Heel raar, maar soms leek Kai telepathisch met Ravena te kunnen spreken. Ze wendde haar blik van haar zus af en keek naar de kruiden die in de buurt van Saronse lagen, op een steen. Het zag er niet heel smakelijk uit, toch at ze de kruiden braaf op. Ze vertrouwde erop dat de kruiden hielpen. Met enige moeite wist Kai het naar haar maag te forceren. Even plakte ze een waterig glimlachje op haar smoelwerk. "Hopelijk hebben de kruiden snel effect, want het gevoel dat ik mezelf niet helemaal ben hangt in de lucht." loog ze soepeltjes. Kai voelde zich kiplekker, afgezien van het zwakke gevoel van falen en de doffe pijn van genezende wonden. Eigenlijk vond ze dat ze haar excuses aan Saronse moest aanbieden, voor alles wat ze net uit haar mond had laten rollen. Ze zuchtte diep en stapte op de hengst af. Kai ging naast hem staan en keek naar het zilveren meer. "Sorry, als ik je daarnet heb afgeschrikt. Het was niet mijn bedoeling geweest. Ik liet me een beetje.. gaan. Hopelijk veranderd dit niets aan onze vriendschap, want ik wil je niet verliezen." fluisterde de schimmelmerrie zachtjes. Ze meende het, misschien zou het nooit meer worden dan dit, maar dat betekende nog niet dat ze hem kwijt wilde als beste vriend. Ze had hem nodig, zonder hem was ze niks. Kai liet Saronse weer alleen; hem de tijd gevend om de woorden te verwerken die ze hem had gegeven. Ze plaatste haar lijf naast dat van Ravena. Pip was inmiddels uit de treurwilg gevlogen en zat nu tussen haar ranke oren. Nieuwsgierig keek hij naar de witte merrie die naast Kai stond.

http://coconutts.deviantart.com/

Saronse

Saronse
Your Hero ♥

Saronse vond zich echt een oen. Hij wist wel dat hoe hij reageerde een klap kon zijn. Dat was totaal niet de bedoeling geweest. Maar hij was eerlijk. Soms te eerlijk... Zijn ogen bleven voor zich uit geplaatst. Zijn lange zwarte manentop verstopte zijn strak gezicht. Hij wist dat er iets ging gebeuren. Iets erg, Saronse wou het niet toegeven. Maar hij kon niet anders. Kenta... Die het zelfde teken op zijn bil had... Saronse kneep zijn ogen dicht. Saronse had nooit veel geluk gehad. Moeder natuur daagde hem steeds uit. Wanneer liet ze hem nou eens gewoon normaal leven? Ach, misschien was dat het lot van een HERO. Ravena had al die tijd moeten lachen om wat er allemaal gebeurt was. Gelukkig zorgde ze ervoor dat de spanning zo weer weg was. Saronse keek op toen Kai braaf haar kruiden in nam. Saronse glimlachte zacht. Dat kon je zien aan zijn zachte, roze lippen. Zijn mooie warme ogen nog steeds van haar verborgen. "Hopelijk hebben de kruiden snel effect, want het gevoel dat ik mezelf niet helemaal ben hangt in de lucht." Saronse liet zijn hoofd wat hangen. Hij kende veel kruiden door Arontay, de lieve oude, wijze merrie die hem 'adopteerde'. Ze was zo wijs en wist veel over de hellende krachten van kruiden. Ze had hem veel geleerd waardoor Saronse deze veel door het leven kon gebruiken. Hij wist heel veel over plant soorten. "Sorry, als ik je daarnet heb afgeschrikt. Het was niet mijn bedoeling geweest. Ik liet me een beetje.. gaan. Hopelijk veranderd dit niets aan onze vriendschap, want ik wil je niet verliezen." Saronse keek even op. Dat klonk zo dramatisch. Schrikken... van Kai 's verleidende trucjes. Wat een watje... Saronse wende al gauw zwijgzaam af. Kai leek verstandig genoeg om hem gewoon achter te laten. Zodat hij eens goed na kon denken over de verontrustende toekomst. Hoe moest het nou verder? Kai had hem altijd heel leuk gevonden. Dat wist Saronse wel. Maar hij had altijd gedacht dat dit maar enkel kalveren liefde was. Maar dat was duidelijk niet zo. Saronse kon niet meer helder nadenkend. Te moe van al die zorgen. Saronse vreesde dat hij weer lange weken Dream Horses zal verlaten... De overlevers van de kudde onder ogen moeten zien. Saronse opende een beetje zijn mond en ademde in en uit om even weer in evenwicht te zijn. Hij kneep zijn ogen dicht. Kenta was zijn jonge neef, en hij had ook nog eens een nicht van zijn leeftijd. Kenta was hier voor een reden. Die was niet voor niets helemaal naar hiertoe gereisd. Nee, hij kwam Saronse persoonlijk halen. Saronse beet op zijn lip. Keus? Had hij wel een keus? Zijn ijs blauwe ogen keken naar het water. Dat leek op te lichten van de zon. één ding is zeker, hij wilde NIET dat Kai of Ravena hierbij bij getrokken werd.


pffft Very Happy

Ravena

Ravena
VIP

Ze zag het allemaal maar een beetje aan, uiteindelijk werd de sfeer een beetje bedrukt, er was duidelijk iets mis met Saronse en Kai had spijt, iets wat ook duidelijker was toen Kai zich verontschuldigde tegenover Saronse. "Sorry, als ik je daarnet heb afgeschrikt. Het was niet mijn bedoeling geweest. Ik liet me een beetje.. gaan. Hopelijk veranderd dit niets aan onze vriendschap, want ik wil je niet verliezen." Ravena hield haar mond maar en maakte voor één keer in haar leven geen trekken erbij met haar hoofd. Ze moest zich er eventjes niet mee bemoeien. Kai en Saronse waren haar beste vrienden, Kai was haar jongere zus en Saronse gewoon haar beste vriend. Ze wou het beste voor haar vrienden, niets minder dan dat. Kai plantte haar witte lichaam naast het witte lichaam van Ravena. De ijsvogel die tussen de oren van Kai zat keek Ravena nieuwsgierig aan. Eerst probeerde Ravena Pip niet aan te kijken en gewoon te negeren, maar de stilte en het brandende gevoel van ogen in haar nek maakte haar gek. Dus draaide ze haar hoofd langzaam en staarde nieuwsgierig terug naar Pip. Nog altijd heerste er een stilte. ,,Ja?'' Vroeg ze plotseling, waardoor ze de stilte abrupt verbrak. Ravena schudde haar hoofd met een glimlach en keek toen bedenkend naar Saronse. Er was echt iets mis, alsof hem iets dwars zat, iets waar hij Ravena en Kai niet mee wou belasten. Ze kende Saronse inmiddels al wel een beetje. Hij was een held, hij hielp iedereen, maar zijn eigen problemen oplossen? Ho maar! Misschien was het een beetje overdreven omschreven, maar daar kwam het volgens Ravena op neer. Saronse moest gewoon leren zijn prioriteiten te stellen. Ravena was behoorlijk goed in zulke dingen, meestal kwam zij eerst, tenminste bij vreemde. De enige die misschien voor kwamen waren de kudde, Saronse en Kai. En haar ouders, maar die had ze ook al in geen jaren meer gezien. Als ze nog leefde tenminste. Ravena fronste haar wenkbrauwen en zette langzaam een pas naar voren. Toen nog een pas tot ze schuin achter Saronse stond. Ze keek Kai eventjes aan. Eigenlijk had ze geen uitdrukking op haar gezicht. ,,Saronse? Is er iets misschien?’’ Vroeg ze, haar stem was nog steeds zelfverzekerd en kalm, maar anders, meer voorzichtig. De staart van Ravena wapperde een beetje in de zachte en koele wind die er waaide. Het was inmiddels al laat in de middag maar er was nog steeds veel licht. Hoewel het langzamerhand steeds donkerder begon te worden. De zilveren kleur van de omgeving van het meer begon een beetje af te zwakken. Ravena’s manen hingen sierlijk langs haar nek en haar voorpluk bedekte een van haar ogen. Ze hoorde wat geklapwiek van vleugels en Amenia kwam tussen haar oren zitten. Zoals gewoonlijk prikte haar nagels een klein beetje in Ravena haar huid. Maar ze was het gewend en daarbij Ravena had geen lage pijngrens.

10Nothing I've ever known ~ Empty Re: Nothing I've ever known ~ ma 19 nov - 9:00

Kai

Kai
VIP

K A I

De stilte drukte op haar, gaf de merrie een benauwd gevoel. Zwijgen was nooit haar favoriete bezigheid geweest. Zo ook nu niet. Af en toe blikte Kai een keer naar Saronse, die in zichzelf weg leek gezonken te zijn, maar al snel volgde ze de zwarte mieren die over de grond kropen. Ze hield teveel van de natuur om ze te pletten. Een onhoorbaar geluid -dat veel weg had van een zucht- verliet haar neusgaten. Kai draaide haar binnenste oor naar Ravena, die iets zei tegen Pip. Het boeide haar op dit moment niet zoveel. De schimmelmerrie schudde met haar hoofd en de ijsvogel verliet haar beledigd. Het maakte haar niet uit waar Pip op dit moment naartoe ging. Haar gedachten waren bij Saronse. Ze voelde gewoon dat hem iets dwars zat en Kai zou net zolang volhouden tot ze het wist. Beste vrienden hadden geen geheimen voor elkaar, nooit. "Saronse? Is er iets misschien?" Ravena had het dus ook in de gaten. Behoedzaam gleden haar blauwe ogen naar haar vriend. Ze durfde nu niet zo goed dichterbij te komen, bang om hem het idee te geven dat ze weer flirtte met hem; wat niet het geval was. Kai keek naar haar zus. Ik voel gewoon dat hem iets dwars zit. Sprak ze met haar blauwe ogen, hopelijk zou haar zus het signaal met de betekenis opvangen. De merrie boog haar sierlijke hals en nam gulzig een hapje van het groene zomergras. Het was eigenlijk heerlijk weer, alleen had ze er geen erg in gehad. Het zonnetje scheen in haar blauwe ogen die de kleur van lapis lazuli droegen. Soms waren er gouden spikkels in te zien, bijvoorbeeld als de merrie vrolijk of bezorgd was. Zoals nu, ze maakte zich zorgen om hem, de bonte Paint hengst.
Ze nam diep adem en stapte toen moedig op Saronse af. "Saronse, gaat het wel met je? Ik heb het idee van niet." Weerklonk haar bezorgde belletjesstem. De merrie kon zijn ogen niet zien, want zijn lange zwarte lokken hingen ervoor. "Als er iets is, ik en Ravena zijn er voor je. We zijn je beste vrienden. Je kunt ons vertrouwen." vervolgde ze zacht, maar gemeend en helder. Hopelijk zou hij niet alles opkroppen.

-Kort en flut-






http://coconutts.deviantart.com/

11Nothing I've ever known ~ Empty Re: Nothing I've ever known ~ ma 19 nov - 9:39

Saronse

Saronse
Your Hero ♥

Zijn ijs blauwe ogen steeds strak op het water gericht. Dat kalm bewoog, in harmonie. De zoete geur van bloemen, die zijn reukzin verwende. Zijn lange zwarte manen, dansten heel kalm. De wind speelde er heel voorzichtig mee. Waarom kon hij zijn sombere buien niet beheersen? Het leek wel effect te geven over de hele wereld. Alles zag er even zo triestig uit in Saronse's ogen. De sfeer tussen zijn beste vriendinnen was ook heel laag. Maar om de één of andere reden kreeg hij nergens controle over. Hij kon zich zelf niet dwingen om steeds zijn warmte te tonen. Saronse had wel verwacht dat Ravena en Kai door hadden dat iets hem dwars zat. ,,Saronse? Is er iets misschien?’’ Saronse keek half naar achteren. Je zag een glimp van zijn heerlijke ogen. Maar die kans kreeg je maar even om op te nemen. Hij wende al gauw zijn blik weer weg naar het water. Hij hield er niet van dat ze bezorgd waren. Hij wilde niet dat ze ongerust voelde. Saronse moest nadenken hoe hij het zou uitleggen. "Saronse, gaat het wel met je? Ik heb het idee van niet." Hij hoorde naderende hoefstappen. Saronse keek even kalm op. Hij herkende Kai haar zachte, mooie stem. Duidelijk onzeker of ze hem wel mocht naderen. "Als er iets is, ik en Ravena zijn er voor je. We zijn je beste vrienden. Je kunt ons vertrouwen." vervolgde Kai haar zin. Er kronkelde een zachte glimlach rond Saronse's mondhoeken. Uiteindelijk vervaagde die al snel. Aarzelend opende hij zijn mond. '',Ik ben het één en ander te weten gekomen... Blijkbaar had ik een verre neef. Die me nu kwam halen.,'' Saronse draaide zich kalm om en keek van Kai naar Ravena. '', Blijkbaar wil iemand mij persoonlijk vermoorden. Ik weet niet waarom of hoe, en Arontay wil dat ik zo snel mogelijk naar haar terug keer. Zij bleek al die tijd nog te leven en nog veel geheimen van mij verbogen heeft gehouden. Blijkbaar was ik al die tijd een Prins van één of ander kudde...,'' Saronse viel even stil, ja hij was verd*md in de war. Wat was er eigenlijk aan de hand? Saronse bleef kalm en beheerst. Nee, hij was niet het type dat jankte. Hij uitte zijn gevoelens op een andere manier. '',Al die tijd dat ik dacht wie ik was te zijn... Nu weet ik het zo niet meer.,'' Sprak Saronse bijna hees. Maar nog steeds beheerst. Saronse moest dingen recht gaan zetten. En dat kon hij enkel doen als hij terug naar zijn geboorte land keerde. Dream Horses voor een hele lange tijd achter zich latend. '',Ik zal waarschijnlijk voor een hele lange periode weg zijn.,'' Hij vertelde maar niet dat hij ook expres uit hun buurt wilde blijven. Uit angst dat de vijand zijn geurspoor van Saronse op de merries vond. Geen twijfel mogelijk dat ze iets erg met hun zouden doen. Saronse wist niet eens of hij wel terug zou keren. Ach, daar wilde hij echt niet aan denken. Daarom sloot hij ook al zijn liefdes gevoelens weg. Verbannen van zijn hart. Het was beter voor zij die hem lief hadden.



Waarom eens niet lekker dramatisch zijn? Very Happy Hopelijk is ie niet te xD

12Nothing I've ever known ~ Empty Re: Nothing I've ever known ~ di 20 nov - 9:44

Ravena

Ravena
VIP

Kai had duidelijk ook opgemerkt dat iets mis was. Eventjes waren Saronse ogen te zien, Ravena probeerde zijn situatie te peilen, maar zag zijn ogen lang niet lang genoeg en ondanks zijn situatie had hij nog steeds prachtige ogen. Ravena knikte bij Kai haar laatste woorden, om deze woorden kracht toe te doen. '',Ik ben het één en ander te weten gekomen... Blijkbaar had ik een verre neef. Die me nu kwam halen.,'' Nu spitste Ravena haar oren echter wel nieuwsgierig, een verre neef die hem kwam halen? Zou hij weer uit Dream Horses vertrekken. ‘’Blijkbaar wil iemand mij persoonlijk vermoorden. Ik weet niet waarom of hoe, en Arontay wil dat ik zo snel mogelijk naar haar terug keer. Zij bleek al die tijd nog te leven en nog veel geheimen van mij verbogen heeft gehouden. Blijkbaar was ik al die tijd een Prins van één of ander kudde...,'' Ravena zette alles eventjes op een rijtje. Een neef van hem vertelde hem doodleuk dat iemand hem persoonlijk wou vermoorden en dat ene Arontay wou dat hij terugkwam omdat hij een of andere prins was van een of andere kudde. Dat was aardig ingewikkeld. ,,Dus?’’ Vroeg ze, voor haar beurt want ze snapte niet helemaal waar hij naartoe wou, bedoelde hij dat hij echt weer weg zou gaan? '',Al die tijd dat ik dacht wie ik was te zijn... Nu weet ik het zo niet meer.,'' Ravena trok een wenkbrauw op, maar liet hem weer zakken, door dit ene nieuwtje hoefde hij toch niet zijn complete bestaan te veranderen? . '',Ik zal waarschijnlijk voor een hele lange periode weg zijn.,'' Vervolgde Saronse. Ravena zuchtte. ,,Saronse heb je enig idee hoe deze psychopaat heet, hoe hij eruit ziet? Of het een hengst of een merrie is. Weet je eigenlijk wel iets over behalve dat hij je wilt vermoorden?’’ Vroeg Ravena nieuwsgierig, ze wou deze hengst wel eens tegenkomen, dan konden ze pas lachen. ,,Ik bedoel maar, je denkt toch niet dat ik een of andere gek die jou wilt vermoorden gezellig rond laat lopen?’’ Wauw. Zoiets moordlustigs had ze nog nooit gezegd. ,,Niet dat ik hem zou vermoorden.’’ Voegde ze er snel aan toe. Waarschijnlijk wist Saronse wel dat Ravena en Kai –in elk geval Ravena- het niet echt een geweldig idee vonden dat Saronse een of andere moordenaar op zijn voeten had zitten. Ravena bleef kalm onder dit nieuws maar haar hersenen werkten op volle toeren. ,,Saronse je gaat geen gekke stunten uithalen hé, als je uit DH bent? Je hoeft niet altijd de held uit te hangen.’’ Het laatste was als een grapje, maar ze was wel oprecht bezorgd, ze kende hem langer dan vandaag en wist dat hij graag anderen hielp, maar Ravena vond eigenlijk dat hij zichzelf er niet mee in gevaar moest brengen.

13Nothing I've ever known ~ Empty Re: Nothing I've ever known ~ do 22 nov - 9:41

Kai

Kai
VIP

Haar blauwe ogen priemden bezorgd in de zijne. Ze luisterde aandacht, geduldig naar wat hij ging vertellen. "Ik ben het één en ander te weten gekomen... Blijkbaar had ik een verre neef. Die me nu kwam halen." zei Saronse. Hij vervolgde: "Blijkbaar wil iemand mij persoonlijk vermoorden. Ik weet niet waarom of hoe, en Arontay wil dat ik zo snel mogelijk naar haar terug keer. Zij bleek al die tijd nog te leven en nog veel geheimen van mij verbogen heeft gehouden. Blijkbaar was ik al die tijd een Prins van één of ander kudde..." Kai keek hem even licht geschokt aan, maar vermande zich snel. Waarom zou iemand Saronse willen vermoorden? Ze zou het niet toelaten; iemand die aan hem kwam, kwam aan háár. "Al die tijd dat ik dacht wie ik was te zijn... Nu weet ik het zo niet meer. Ik zal waarschijnlijk voor een hele lange periode weg zijn.." Zijn prachtige stem had een hese ondertoon erin liggen. Net niet hees genoeg om het hees te noemen. Ze hoorde Ravena naast haar zuchten. "Saronse heb je enig idee hoe deze psychopaat heet, hoe hij eruit ziet? Of het een hengst of een merrie is. Weet je eigenlijk wel iets over behalve dat hij je wilt vermoorden?" Ravena klonk nieuwsgierig. Kai begreep het niet helemaal. Iemand wou haar vriend vermoorden en haar zus was nieuwsgierig naar de dader, om het zo maar te zeggen. "Ik bedoel maar, je denkt toch niet dat ik een of andere gek die jou wilt vermoorden gezellig rond laat lopen?" antwoordde de witte merrie. Ze voegde er nog snel aan toe: "Niet dat ik hem zou vermoorden." Kai keek van Saronse naar Ravena en liet haar blik uiteindelijk op het Zilveren meer hangen. Ze nam een diepe teug zuurstof mee naar binnen. De schimmelmerrie moest alles even verwerken, alle dingen die ze net had gehoord. Diep in haar hart was ze bang, bang om Saronse te verliezen. "Saronse je gaat geen gekke stunten uithalen hé, als je uit DH bent? Je hoeft niet altijd de held uit te hangen." hoorde ze Ravena nog zeggen, maar Kai raakte een beetje afwezig. Eigenlijk zou ze nu wat moeten zeggen, maar meer dan een zucht kwam eruit. Achter haar ogen prikten tranen. Waarom moest ze zo nodig altijd in janken uitbarsten? Weer zuchtte Kai diep. Haar diepblauwe ogen werden langzaam koel, neutraal. Ze, haar ogen, toonden geen enkele emotie. "Saronse, alsjeblieft, beloof me dat je onze hulp accepteert wanneer we je die aanbieden." Great, waarom kraamde ze nou weer zoiets onzinnigs uit? "Niemand zal je pijn doen, want wie aan jou komt, komt aan mij." antwoordde Kai zelfverzekerd, al was angst diep in haar hart te vinden. "Ik wil je niet verliezen, daarom heb ik besloten dat ik - net als maanden geleden - met je mee ga. Ik heb de belofte gemaakt dat ik je er altijd voor je zou zijn, en die ga ik nu waarmaken. No matter what you think." De merrie keek naar haar zus en hoopte dat zij er ook zo over dacht. Kai schoof haar gevoelens voor Saronse opzij - voor nu - en zou er voor hem zijn als een vriendin. Zoals hij er voor haar was geweest in tijden dat zij het moeilijk had gehad, en dat was nog niet zo heel lang geleden het geval. "Niemand zal je ooit pijn doen, lichamelijk of geestelijk. Ik sta dat niet toe. Misschien lijk ik zwak en hulpeloos in andermans ogen, maar ik heb heel wat in huis." zei Kai zacht, maar ernstig. Het maakte niet dat ze misschien zou sterven als ze met Saronse meeging. Haar lot was toch al bepaald, sinds het moment dat ze voor het eerst ademde.

http://coconutts.deviantart.com/

14Nothing I've ever known ~ Empty Re: Nothing I've ever known ~ zo 25 nov - 4:43

Saronse

Saronse
Your Hero ♥

Saronse richtte zich op Ravena. Ravena en Kai leken sterk op elkaar. Met hun sneeuwwitte vacht. Toch zag je sterk het verschil kwa karakter. Kai was gevoeliger dan Ravena. Beiden merries waren heel speciaal voor Saronse. ,,Dus?’’ Hoorde hij Ravena zeggen. Zijn ogen gleden aandachtig naar haar. Haar paarsachtige ogen. Een kleur die je maar zelden zag. ,,Saronse heb je enig idee hoe deze psychopaat heet, hoe hij eruit ziet? Of het een hengst of een merrie is. Weet je eigenlijk wel iets over behalve dat hij je wilt vermoorden?’’ Saronse keek even weg. Zijn mooie zwarte manen dansten kalm mee met de wind. Het begon koeler te worden. '',Ik weet het nog niet. Kenta, mijn neef dus ging vandaag alles uitleggen. Hij wilde voor de zekerheid de omgeving onderzoeken om te zien of die zogenaamde vijand hier nog rond hing. Want die kwamen achter Kenta aan toen hij naar Dream Horses reisde.,'' Saronse keek heel serieus. Hij wist dat Kenta de waarheid sprak. Nu wilde Saronse weten wat er precies aan de hand was en waarom dat ze hem perse dood wilden hebben. Daarom zal Saronse meegaan, naar zijn geboorteland. Waar hij zoveel had meegemaakt. Zoveel werk in gestoken had om daar het evenwicht weer te maken. En het land weer te laten herstellen. Het leven was goed. Heerlijk zelfs, hij hielde van het leiderschap. Om macht? Nee, hij hielde ervan om voor zijn leden te zorgen. Hen een warm en veilig onderkomen te bieden. Nu... nu was alles verwoest. Eens het leven beter was, eens dat er evenwicht was en alles aan het herstellen was. Was nu weg. De aardbeving heeft alles naar de bodem gegooid. Saronse wilde geen leider meer zijn. Omdat hij faalde, en er niet meer in geloofde om een leider te zijn. Hij durfde zich niet eens in een kudde aan te sluiten. Saronse sloot al meteen dat droevige gedachten af. Daarom dat hij eigenlijk niet wou gaan. Arontay was daar, zij leefde nog en de overlevers van zijn kudde waren daar ook. Hij zal ze onder ogen moeten zien. Ze zullen zich wel afvragen waarom hij niet terug gekeerd was. Saronse zijn ijs blauwe ogen gleden van Kai naar Ravena. Zij waren een reden ervan waarom hij niet daar gebleven was. Saronse vreesde voor een moeilijke keuze. Een hele moeilijke keuze... Saronse besloot daar maar niets over te zeggen. Hij wilde Kai en Ravena niet nog meer ongeruster maken. ,,Ik bedoel maar, je denkt toch niet dat ik een of andere gek die jou wilt vermoorden gezellig rond laat lopen?’’ Saronse richtte zich naar Ravena en glimlachte heel zacht. ,,Niet dat ik hem zou vermoorden.’’ Saronse wou ook niet dat Ravena zich bezig zou houden met zo'n dingen. Kai en Ravena moesten van het gevaar weg blijven. Daar zou Saronse alles voor doen. Om ze veilig te houden. Dat was ook één van de redenen waarom hij mee zou gaan. Saronse vreesde dat die zogenaamde vijanden zijn geur opsporen. Kai en Ravena droegen alle bij zijn geur. En dat was zijn grootste angst. Hen verliezen. Als hij zou vertrekken zal hij dat duidelijk maken aan dream horses. Om zeker te zijn dat de vijand HEM volgt in plaats van Kai of Ravena. Hij zou er alles aan doen om hen veilig te houden. Opeens merkte Saronse dat Kai het er moeilijk mee had. Haar ogen werden vochtig. Dat brak Saronse's hart. Dit wou hij het liefst van allemaal vermijden. Hij wilde niet dat Kai zich zo zou voelen. Zo was Kai, zo anders dan Ravena. "Saronse, alsjeblieft, beloof me dat je onze hulp accepteert wanneer we je die aanbieden." Saronse opende zijn mond. Maar sloot die algauw toen hij merkte dat Kai er nog iets aan wou toevoegen. "Niemand zal je pijn doen, want wie aan jou komt, komt aan mij." Saronse keek Kai onderzoekend aan. Hij stapte naar haar toe en sloeg zijn gespierde hals over die van Kai en drukte haar tegen zijn warme borst. Zijn lange zwarte manen voegde zich met haar witte manen. Zijn ijs blauwe ogen staarden kalm en zorgzaam naar de kale, droge grond. Hij voelde de lange sierlijke, dunne takken over Saronse kriebelen. Wilgentakken, die groeiden tot aan de grond. Dat maakte de omgeving zo sierlijk, zo magisch. De hemel begon prachtige warme kleuren te vertonen. Het was laat in de avond. Binnen een dik uur werd de nacht geopend. Het zilveren meer had de kleur van de hemel gekregen. Het was zo prachtig om te zien. Saronse zijn gave deed zijn werk. Zijn aanraking kon pijn verzachten. Saronse wist welke aanrakingen pijn kon verzachten. Zijn warmte straalde af naar Kai. Een warm gevoel van liefde werd door Kai gestuurd. "Ik wil je niet verliezen, daarom heb ik besloten dat ik - net als maanden geleden - met je mee ga. Ik heb de belofte gemaakt dat ik je er altijd voor je zou zijn, en die ga ik nu waarmaken. No matter what you think." Saronse bleef naar de grond staren en zuchtte heel zacht. Daar was hij al bang voor. Dat Kai mee wilde gaan. Saronse had zo'n gevoel dat Ravena zeker niet meeging. Ravena hoorde hier, bij de kudde en dat begreep Saronse. Haar kudde ging voor. Zijn ijs blauwe ogen gingen even naar Ravena. Strak, alsof hij iets wou zeggen. Maar dat deed hij niet. Hij keek al gauw weer weg. Nu trok hij Kai nog steviger tegen haar aan. Kai had het nodig. Ravena was waarschijnlijk niet iemand die naar knuffels verlangde. '',Shhhh stil maar Kai.,'' Zei Saronse sussend. '',Lieve, lieve Kai, jij hoort hier. Ben je vergeten wat er de vorige keer bijna gebeurt was? Het koste bijna jouw leven, en van de rest. Ravena kan trouwens niet mee, ze moet hier bij haar kudde blijven.,'' Zei Saronse heel kalm en warm. Zijn ogen gleden even onderzoekend naar Ravena. '',Jij moet hier blijven Kai, bij je zus. Want als jullie hier blijven ben ik gerust. Mijn aller grootste angst, mijn enige zwakke plek is... jullie verliezen. Jullie zijn mijn leven, mijn licht.,'' Saronse liet los om Kai met een glimlach te kunnen bekijken. '',Droog die droog die tranen nou maar en tover die mooie glimlach nou maar.,'' Zei Saronse met zijn knappe glimlach. Saronse wilde voorkomen dat ze mee zouden gaan. Want Saronse wist dat er verschrikkelijke dingen zouden gebeuren. Daarom wilde hij dat ze veilig thuis bleven. Dit was iets wat hij zelf moest doen. "Niemand zal je ooit pijn doen, lichamelijk of geestelijk. Ik sta dat niet toe. Misschien lijk ik zwak en hulpeloos in andermans ogen, maar ik heb heel wat in huis." Saronse grijnsde ondeugend. '',Jij bent een pittige dame Kai. Dat hoef je niet eens te bewijzen.,'' Saronse knipoogde fel. ,,Saronse je gaat geen gekke stunten uithalen hé, als je uit DH bent? Je hoeft niet altijd de held uit te hangen.’’ Had Ravena nog gezegd. Saronse glimlachte naar Ravena. Maar wist dat ze dat voor een deel met bezorgdheid bedoelde. Zo was Saronse nu eenmaal. Once a hero, always a hero. The True Hero Of The Wold.


Kenta komt zich waars in het topic voegen ;D

15Nothing I've ever known ~ Empty Re: Nothing I've ever known ~ zo 25 nov - 5:05

Kenta

Kenta

Kenta keek alert om zich heen. Kenta had toch al een dik deel van Dream Horses onderzocht. Yuuup deze jonge gast had een missie. Als een ninja dook hij soepel de hoge struiken in. Je hoorde hem niet, je rook hem niet. Nee hij was echt een meester in spioneren. De donker bruine/witte paint hengst kwam van heel ver. Heel erg ver. Maar finnaly had hij zijn bestemming bereikt! Eindelijk had hij zijn oudere neef gevonden. Saronse, Kenta had al vanaf zijn tienerjaren zich voorbereid om zijn taak waar te nemen. Per toeval kwam hij bij Arontay, zijn verre tante of zo. Kenta zijn grootvader was de broer van Arontay. Kenta's vader en moeder... die werden op gruwelijke wijze vermoord. En Kenta wist de reden ervan. Allemaal door één simpele verboden liefde. Nu probeerde de vijand alles van The Guardian Fenixs familie uit te moorden. Om zeker te zijn dat HUN bloed niet verspreid zou geraken. Kenta luste wel wraak. Hij heeft er jaren voor moeten werken. Maar nu was het bijna zo ver. Kenta en zijn oudere zus waren de enige die van zijn kleine kudde overleefden. De rest was dood. Kenta zag alle beelden nog vers voor zijn ogen flitsen. Zijn ijs, groene ogen gloeiden vurig. Hij hoorde nog die scherp geschreeuw, van angst en pijn. Zijn moeder stortte langzaam de grond op en verdween in het stof. Monster figuren vertrappelden haar levend. Zijn zusje sleurde hem mee. Kenta was nutteloos op dat moment, hij kon zijn moeder niet redden. hij zag haar bloed alle kanten op uit vliegen. Kenta zijn ogen vlogen wijd open toen hij iets hoorde. Hij maakte zich kleiner. 'Het is niet waar he?!' Schoot er door zijn gedachte voor toen hij een groep paarden voorbij zag galopperen. 'Ze zijn hier dus nog steeds!' Kenta wachtte geduldig tot de kust veilig was en galoppeerde naar het wilgenwoud gebied. Dat was toch 2 uur reizen. Saronse had de weg verteld dus wist Kenta de weg.
Toen Kenta aankwam was de lucht al aan het kleuren. Op tijd dus! Kenta sloop nu behoedzaam verder. Om er zeker van te zijn dat hij niet gevolgd werd. Het koste hem alweer eens kostbare tijd om Saronse te vinden. Kenta volgde de geur van zoet water. Saronse had gezegd dat ie daar ergens zou rondhangen. En bingo! Kenta spotte Saronse bij twee andere figuren. Twee witte dames. Kenta grijnsde ondeugend. Hij draafde kalm naar Saronse. "Wel, wel, wel eindelijk heb ik je gevonden prinsje.." Kenta grijnsde speel en wierp dan een nieuwsgierige blik naar die twee merries. Hij boog eens beleefd en stelde zich keurig voor. "Mijn naam is Kenta, vergeef me dat ik jullie gesprek stoor. Maar ik vrees dat ik mijn neef hier eens er uit moet pikken." Kenta keek nu even serieus naar Saronse. "Ik moet je echt heel, heel erg nodig spreken." Kenta had diepe vleeswonden. Er liep nog veel bloed uit en het is aardig ontstoken. Goed, Kenta had eigenlijk niet de kruiden gegeten die hij moest eten van die grote baas. Hij vond dat gewoon te vies. Ja Kenta had moeten vechten voor zijn leven. Hopelijk zou hij er niet aan sterven.

16Nothing I've ever known ~ Empty Re: Nothing I've ever known ~ zo 25 nov - 9:30

Ravena

Ravena
VIP

Ravena knikte eventjes en doordacht alle informatie nog een keer. Dus een of andere neef van Saronse kwam doodleuk binnen wandelen en vertelde Saronse dat hij in groot gevaar bekeerde en dat hij direct een enkeltje naar een ander land moest nemen. Nou ja, misschien geen enkeltje maar misschien ook wel. Saronse zei iets over dat hij niet wist wie hem dan zo nodig moest vermoorden en Ravena begreep het ergens wel. Hoewel zij had gevraagd of die neef dan iets wist van deze psychopastische hengst die hem wou vermoorden. Ze zouden deze hengst een enkeltje naar hel moeten geven.


OOC
Nog niet af maar dat lijkt me duidelijk

Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum