Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

Long time ago ~

2 plaatsers

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

1Long time ago ~  Empty Long time ago ~ zo 25 nov - 6:25

Anaïs

Anaïs

Een tijd geleden heerstten ze hier nog. Een lange tijd waren de slechte paarden in de meerderheid. Intussen was het helemaal weg want vele slechte paarden waren verdwenen, plotseling. Ze haatte het. Konden die idioten niet gewoon blijven? Ze rolde geërgerd met haar ogen en stapte door de sneeuw. Het kraakte enorm hard onder haar hoeven, maar dat negeerde ze. Ze snoof luid en damp kwam uit haar neus. Ze sloeg af en toe met haar lange staart heen en weer. Er waren hier geen vliegen, maar het was intussen al een gewoonte geworden. Anaïs was een tijd weggeweest en het leek alsof dat effect had op de paarden. Toen ze weer terug was, waren de meesten al weg. Ze zuchtte geïrriteerd en rolde nog eens met haar ogen. Ze drukte haar oren tegen haar schedel en stapte naar de geisers toe. Het was lang geleden dat ze hier nog geweest was. Heel lang. Ze was een jaar ofzo uit Dreamhorses geweest of nog langer. Ze telde het niet. Ze was weggegaan en bij de groep paarden gegaan buietn DH. Ze sloot even haar ogen en dacht aan die tijden. Dat was beter dan haar leven in DH. Samen reizen, moorden, pesten en oorlogen voeren. Spijtig genoeg waren de meesten tijdens oorlogen gesneuveld en vertrok ze. Ze had weer zin om naar haar geboorteplaats te gaan. Ze had gehoord dat X'aryon en Athos haar aan het zoeken waren. Ze had geen zin om naar de hengsten te hinniken. Ze zochten haar en zouden haar wel vinden. Ze sloeg met haar staart heen en weer en stapte tussen de geisers door. Haar bruine ogen gleden over de omgeving die niets veranderd bleek te zijn. Af en toe spoot het water uit een geiser en spetterde het water op haar vacht. Het voelde heet aan, maar ze had er geen last van. Anaïs schudde met haar lange manen en stopte ergens. Ze spande haar spieren op en een bekende geur drong haar neus binnen. Zozo, hij was ook weer eens terug. Een grijns sierde haar lippen toen ze een grote schim naar haar toe zag lopen. "En jij bent er ook weer zie ik." Haar stem kalm, koud en vals. Ze grijnsde naar de grote hengst en keek hem strak aan. Hij was geen haar veranderd. Zij wel en dat zou hij vast wel snel merken. Haar oren lagen naar achteren en haar ogen waren strak op de hengst gericht. Haar staart zwiepte af en toe heen en weer want het was weer dé tijd. Ze vond het best lachwekkend. Ze kwamen haar altijd tegen rond deze tijd en ze wist nog dat ze hem hier nooit meer mee mocht verleiden. Ze was nieuwsgierig wat hem hier bracht want deze keer was zij het niet die naar hem kwam. Haar geur verspreidde dan ook heel ver.

Zephyr <3

2Long time ago ~  Empty Re: Long time ago ~ zo 25 nov - 7:03

Zephyr

Zephyr

Bleg, wat een depressieve plek was dit hier. Dream Horses, Zephyr werd er ziek van. Al als hij aan die naam dacht werd hij er misselijk van. En dat te bedenken dat het zijn verd*md geboorte land was. Hij moest er steeds naartoe gaan. Geen idee waarom. Iedereen was een zielig stukje hoop. Dwazen, wisten geen einde te raad. Er waren aardig wat paarden van Dream Horses naar het Territorium van zijn vader getrokken. Yuups, zo wanhopig waren we allemaal. Zephyr galoppeerde ruig, fors. De aarde trilde bij zijn aanraking van zijn loot zware hoeven. Zephyr was niets anders dan een zak spieren. vechten, vechten, vechten. Alsmaar vechten. Zephyr was een ware beest en vocht met alles dat leefde. Moorden, bloed, vlees. Dat was zijn drugs. Aan niets anders kon hij denken. Hij droomde ook over zulke duistere verlangens. Hij had een zwart brein. Ondanks die duistere verlangens bezat hij een meesterbrein. Zephyr was heel erg slim. Zijn ijzige grijze ogen kwamen even te voorschijn. Vanuit zijn dikke manen pluk. Het sneeuw kraakte heftig en vloog alle kanten op. Ondanks de gladheid bleef Zephyr het gevaarlijke tempo houden. Hier en daar spoten de hete geisers alle kanten op. Hete spetters vraten op de huid van Zephyr. Maar Zephyr toonde geen glimp van pijn... geen emotie. Vroeger werd hij afgetuigd. Geleerd om geen pijn te voelen. Nu voelde hij niets, hij voelde enkel leegte. Noch, vreugde, noch leven. Misschien was hij al een lange tijd dood of zo. Ach, wat boeide het ook? Een bekende geur reikte zijn reuzin. Direct ging er een klik door zijn hoofd. Met een ruk gooide hij zich tot stilstand. En niet ver vandaan zag hij een paarden figuur. Wat vertroebeld door de hitte. Maar de hengst wist wie het was. Zephyr naderde de merrie op zijn dood gemak. Op voldoende afstand kwam hij tot stilstand. Zijn houding was zoals altijd een dreigend teken. Hij blies een paar keer krachtig. Zijn neus gaten wijd open gesperd, zijn lange zwarte oren pijnlijk hard tegen zijn schedel gedrukt. Hij drukte zijn dikke kin tegen zijn gespierde borst. Zijn houding was trots, een leider type houding. Zijn lange zwarte manen vielen bijna over zijn gehele Gezichtsgelaad. Alsof het een soort masker was. Maar je zag een glimp van zijn grimmige, ijzige ogen. Anaïs, een leeftijdgenoot. Een merrie die er al vanaf het begin van zijn levensjaren was. Maar hij voelde geen vreugde, misschien was er toch iets van tevredenheid dat er toch iets van slechtheid rond liep. Zephyr fronste eens en bekeek Anaïs van kop tot teen en zag wel dergelijk dat ze veranderd was. Ze leek donkerder te zijn, en nog een paar punten aan haar waren veranderd. Zephyr keek neutraal/kil. Liet zo veel zien. "En jij bent er ook weer zie ik." Zephyr boog zijn mondhoeken strak naar beneden en bleef Anaïs strak aankijken. Even heerste er een kille stilte over de twee paarden figuren. Uiteindelijk opende hij zijn muil en liet zijn krachtige stem horen. 'Blijkbaar, wat trekt jou naar hier beste Anaïs?' Zijn stem kwam hard aan. Het was een sterke klank dat je soms eens kon laten schrikken door felheid. Hij bleef Anaïs aankijken, een vervelende eigenschap die hij van zijn vader erfde. Hij was niet vergeten wat Anaïs de vorige keer met hem flikte. Ach, dat zal hij waarschijnlijk nooit vergeten. Maar Zephyr besloot het gewoon er maar bij te laten. Hij wilde het er niet meer over hebben.

3Long time ago ~  Empty Re: Long time ago ~ zo 25 nov - 7:12

Anaïs

Anaïs

Haar bruine ogen had ze op de brede gespierde hengst gericht. Groot kon ze hem niet noemen want eerlijk gezegd was ze ook groot en veel verschilden ze niet. Ze kende hem al enorm lang en dat veranderde nog steeds niet over hoe ze over de hengst dacht. Ze dacht helemaal niets verkeerd over hem. Hij trok haar langs de ene kant aan omdat ze toch samen veel hadden meegemaakt zoals bij de Blood Horses. Oké, ze had hem duidelijk belazerd maar dat was zijn eigen schuld geweest. Doordat haar moeder zo over hen praatte leek het wel alsof hij de merrie niet eens wilde leren kennen. Nu kenden ze elkaar beter en klikte het deels wel. Niet zoals bij de goedzakken natuurlijk want dat was ook nog eens een groot verschil. Ze snoof kort en luisterde naar zijn harde woorden. Typisch hem. Zo kende ze de hengst. Anaïs knikte kort. "De rust. Dit is een betere plek dan al die groene gebieden. Ik vind deze geluiden veel fijner dan gefluit van vogels." Ja, ook zij hield wel eens van rust. Rust en weg zijn van de natuur en goedzak gebieden. Weg van het gefluit van vogels, de stroming van rivier, geritsel van bladeren en al die dingen. Ze draaide kort met haar oren toen een nieuwe geiser van zich liet horen. Toen het voorbij was richtte ze haar oren weer naar achteren toe, zoals altijd. Haar bruine ogen gleden over de gebieden en naar de hengst die nog steeds een aantal bekende littekens had, ook nieuwe natuurlijk. Zijzelf had amper littekens. Ze geneesde snel en heel goed. Haar staart sloeg een keer heen en weer en stond hoger dan normaal. De geur verspreidde opnieuw maar ze negeerde het. Ze had de vorige keer ook al tegen de hengst gezegd dat het haar niets kon schelen. Het was iets dat bij haar geslacht hoorde en het was niet iets dat ze wou. Nee, helemaal niet. Ze werd er zelf ook gek van, maar het waren bijna de laatste dagen en dan kon ze er even tegen zonder enige problemen. Ze snoof opnieuw en keek hem strak aan. "Jij was ook een tijd weg heb ik ondervonden, wat heb je gedaan Zeph?" Zijn bijnaam in haar ogen. Zeph was handiger uit te spreken en klonk in haar oren gewoon weg beter. Het kon haar niet schelen wat hij erover dacht, dit was haar keuze. Ze luisterde niet naar hem, naar niemand eigenlijk. Ze dacht ook even aan de kudde want stiekem was ze altijd erbij geweest, maar ze was niet van plan om naar haar stiefzus te gaan luisteren. Toch niet naar een merrie. Ze trok liever met de hengsten om en dat was al sinds haar geboorte dus veranderen zou ze niet doen. Voor niemand deed ze dat. Ze schudde met haar lange manen en keek nog steeds naar de hengst terwijl ze op zijn volgende reactie afwachtte. Hij moest niet opnieuw over de hengstigheid en die dingen gaan zeuren. Dat was een oud verhaal voor haar.

4Long time ago ~  Empty Re: Long time ago ~ zo 25 nov - 8:45

Zephyr

Zephyr

Zephyr blies regelmatige alle zuurstof uit zijn longen. Snoof de vochtige lucht op. Grote warme adem wolkjes ontsnapte uit zijn longen. Hij wist dat Anaïs af en toe te zien was in The Blood Horses kudde. Itch, er werd nog een nieuwe naam verkozen. Cobrazarao, zijn vader was nooit zo goed geweest met het verzinnen van namen. Gelukkig had zijn moeder Sythka zijn naam gegeven. Anders had hij nog eens Junior Zarao als naam gekregen. Dan had Zephyr al lang zelfmoord gepleegd, want zo'n naam blijft je altijd achterna zitten. Zijn lange zwarte manen plakten vast aan zijn hals. Stekelige doornen hadden zich in zijn lange zwarte manen gevlochten. Ze waren heel moeilijk uit te krijgen. Ach, Zephyr hield zich er niet mee bezig. Zijn wonden hadden geen tijd om te helen. Hij vocht gewoon te veel. Zijn littekens vertelden de verhalen van slachtoffers, die vochten voor hun leven. "De rust. Dit is een betere plek dan al die groene gebieden. Ik vind deze geluiden veel fijner dan gefluit van vogels." Daar was Zephyr echter mee eens. Dit spuitend geluid was beter dan dat gekwetter van die verveelde beesten. Liefdes liederen, of ochtendliederen. Om hoofdpijn van te krijgen!! Zephyr reageerde er echter niet op. Bleef nog steeds recht naar Anaïs kijken. Haar geur van rijpheid viel hard op. Een geur die hengsten gewoon zot maakte. Zwakke hengsten dan. Die hun hormonen niet konden bedwingen. Dat waren de zwakken. Zephyr had er in het begin erg last van gehad. Het maakte hem gek en kon niet meer helder na denken. In de lente had Zephyr sterk last van razernij. Dan was hij heel het dek seizoen woest en wilde hij alle hengsten vermorzelen. In de zomer was hij verminderd maar kon nog last krijgen van die explosies. In de herfst en winter is hij kalmer. Maar nog steeds in moordbuien. Dat zal altijd blijven. Maar in de lente en zomer was hij gewoon dag en nacht woest. Maar zijn verlangens uiten op een merrie, die kon hij nu gewoon beheersen. Hij was toen heel woest geweest op Anaïs. Ze had maar beter moeten weten. Het was gewoon heel dom om een hengst te naderen met die zieke geur. Nu keek hij enkel verveeld op. "Jij was ook een tijd weg heb ik ondervonden, wat heb je gedaan Zeph?" Zephyr keek nors op bij het horen van Zeph. Maar had op dit moment geen zin om haar daar op aan te spreken. Ze was altijd al zo vervelend geweest. Net als Deina in die tijd. O, ja dat was zijn jeugdvriendin xD 'Niets boeiend, ik ben hier terug getrokken om te zien wat er nog van deze dwaas land over gebleven is. Kennelijk is Dream Horses een waardeloze plek geworden.' Antwoordde hij. Zijn stemgeluid nog steeds hard, bijna brullend. Het geluid van een reus. Zijn gelaat nog steeds begraven onder zijn overdreven lange manen. 'Als het aan mij lag had ik alles gewoon laten vertrappelen. Slechtheid is in de minderheid, en daar moet iets aan gebeuren.' Sprak hij bitter. Lust naar heerschappij stak nog altijd in zijn bloed. Vroeger bevond zich hier eindeloze oorlogen tussen grote leiders. Waar zijnd ie grote leiders gebleven? Geen leider hield het hier een week vol. Of ze werden al uit de kudde geschopt en werd er een nieuwe gekozen. De wezen van Dream Horses waren allemaal dwazen. Dom, als er nu een slechte leider zijn leger steurt waren de goedzakken verloren. Ze hadden geen grote leiders. Dream Horses zou zo easy overgenomen kunnen worden. Zephyr grijnsde grimmig bij de gedachte. Hij kon zo weer slechte paarden opwekken. En samen roepen. Maar had hij daar zin in? Om zijn tijd er in te verspillen? Misschien wel ja, aangezien de prins niets anders te doen had. Misschien... of misschien ook niet. Het hing er van af hoeveel paarden hij zou vinden. Dan zou hij het misschien overwegen. Zephyr was nooit spraakzaam geweest en Anaïs zou dat moeten weten. Hij was al weer in gedachten gezochten.

Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum