Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

I'm not coming back (Synthis)

2 plaatsers

Ga naar pagina : Vorige  1, 2

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 2 van 2]

Synthis

Synthis

De hengst glimlachtte scheef. Hoe was het zijn zoon eigenlijk gelukt om zo'n uiterlijk zuivere Rocky Mountain te worden? Synthis zelf was half Arabier, half iets anders dat zeker geen Rocky Mountain was. Maar zijn overleden merrie was wel een Rocky geweest. Niet al te zuiver trouwens. Maar Bael was een typische Rocky, van kleur tot bouw, al was hij misschien een beetje tenger voor een Rocky. Daar was dan toch het kleine beetje Arabier. 'Bael, je bent een uiterlijk zuivere Rocky Mountain, en ik vraag me toch af hoe je dat gelukt is. Je ziet er goed uit.' Het compliment kwam er vloeiend en eerlijk uit. Het was gemeend.

Baelfire

Baelfire

'Bael, je bent een uiterlijk zuivere Rocky Mountain, en ik vraag me toch af hoe je dat gelukt is. Je ziet er goed uit.' Baelfire fronste bij de woorden van zijn vader, hij was complimenten nou eenmaal niet gewend. Van niemand. Maar al helemaal niet van zijn vader. 'Dank je.' Hij glimlachte, de aarzeling waarmee hij de woorden uitsprak was niet terug te horen in zijn stem. Het klopte wel wat zijn vader zei, het was raar dat hij een zuivere Rocky Mountain..

Synthis

Synthis

Synthis keek nog steeds glimlachend hoe zijn zoon in verwarring werd gebracht. Hij was complimenten niet gewend, en wat de witte hengst betrof zou hij er snel aan wennen. De witte hengst wilde veranderen. Maar alleen ten opzichte van Bael, verder voor niemand anders. Niemand, helemaal niemand anders zou een verandering uit hem krijgen. He-le-maal niemand. Daar was hij gewoonweg te koppig voor. Te koppig en misschien ook te brutaal of gewoonweg te lui. Maar voor Bael zou hij alles doen. Ugh, wat een zwakte. Vreselijk. Maar hij had het wevoor over. En Bael was sterk. Hij zou niemand ongestrafd aan zijn Bael laten komen. Helemaal niemand. Grr.
'Dank je.' De stem van zijn zoon haalde de hengst uit zijn v erwarring. Met een glimlach knikte hij. Zijn houding zij al genoeg: geen probleem.

- Weer zo'n flutje..

Baelfire

Baelfire

Baelfire kon de verwarring bij zijn vader zien, de houding ging langzaam aan over naar een houding van 'geen probleem'. De Rocky hengst glimlachte, hij had wel door dat zijn vader echt voor hem wilde veranderen. En hij waardeerde het ook echt, het was gewoon jammer dat zijn vader niet met hem mee kon naar een goede kudde. Maar dat was gewoonweg onmogelijk. Jammer genoeg..

-Wij zijn echt #teamFlutpost ofzo lol. HAHAH zo'n tekenprogramma, wie komt er in voor Kapitein Haak. In helemaal spacen omdat ik 'Hook' hoor, is het gewoon een stom getekende Hook. En niet onze coole gozer ):

Synthis

Synthis

De witte hengst keek zijn zoon glimlachend aan, maar ook wat ongemakkelijk. Hij wilde wat doen. Hij wist dat er hier ergens een meertje was... 'Wie het eerst bij het meertje hier in de buurt is?' De hengst grijnsde naar zijn zoon en ging in startpositie staan. Hij keek Bael afwachtend aan, hoopte dat zijn zoon dit leuk zou vinden. Bij het meertje konden ze zwemmen. Synthis wilde alle modder van zich af wassen, zijn witte vacht werd verdoezeld door modder, grasvlekken en andere onzuiverheden. De hengst was dan slecht, hij hield zijn witte vacht liever witte, zoals hij hoorde. Zijn hoeven stonden stevig op de vochtige bosgrond, klaar om zich er diep in te boren en krachtig af te zetten. De witte hengst snoof de geuren om hem heen op. Hij rook de vochtige aarde, de geur van zijn zoon, en nog wat andere dingen. Onbelangrijke dingen.

- Jup, haha. Al is deze wel beter. Haha.

Baelfire

Baelfire

'Wie het eerst bij het meertje hier in de buurt is?' Baelfire grijnste en ging ook in een startpositie staan. Hij kende de weg naar het meertje goed. Nja hij kende bijna het hele wilgenwoud uit zijn hoofd, hij was hier vroeger vaak geweest. Om na te denken.. Hij schoof de gedachtes op zij en keek naar zijn vader, de hengst gunde zichzelf een voorsprong aangezien zijn vader toch wel sneller was. Het kleine paardje begon te rennen, in zijn normale galop. Die voor veel paarden van zijn lengte al een rengalop zou zijn. De wind raasde langs hem heen, voelde koud aan op zijn vacht. Maar het deerde hem niet. Hij voelde het amper. Het geluid van zijn hoeven die neerkwamen op de grond was misschien in de verte nog te horen. Baelfire ging op in het moment, zoals hij altijd had als hij rende.

Synthis

Synthis

De witte hengst glimlachde, en begon ook te rennen. Zo hard hij kon. Zijn hoeven zetten zich krachtig af in de vochtige aarde. Zijn hoeven verdwenen er half in. Hij strekte zijn lichaam, spande al zijn spieren om zo snel mogelijk vooruit te komen. Dit voelde heerlijk, de wind in zijn manen en zijn hoeven die hem steeds sneller voortstuwden. Hier was zijn vader voor gemaakt, en zo hij ook. Het voelde heerlijk, het voelde goed. Beter dan wat dan ook. Hij wist dat hij hiervan hield. en hij nam Bael de voorsprong niet kwalijk, zijn zoon was nu eenmaal meer Rocky Mountain dan Arabier. Dus zou hij nooit Synthis topsnelheid halen. Of misschien wel. Maar de hengst genoot van het moment, zoals hij tussen de bomen door zigzagde en genoot van alles om hem heen. Het voelde beter dan al het andere. Behalve doden dan. Dat gaf hem een kick, een gevoel van macht.

Baelfire

Baelfire

Baelfire wist dat zijn vader dicht bij was, hij kon het voelen. En natuurlijk ruiken. Hij zette nog een tandje bij en ging nog harder, de Rocky Mountain was nou eenmaal niet sneller dan zijn vader. Dus moest hij alles geven om zijn voorsprong te behouden. Het paardje had zijn hals uitgestrekt en ging nog harder, hij moest en zal proberen sneller te zijn dan zijn vader. Al won hij maar met een neuslengte voorsprong. Bael was snel, sneller dan zijn leeftijdsgenootjes. Zelfs sneller dan de meeste Arabieren, die van zijn eigen leeftijd dan. Hij zou nooit sneller worden dan zijn vader, die was hiervoor gemaakt. Het paardje ging nog wat harder en liep nu op zijn topsnelheid.

Synthis

Synthis

Synthis keek met spijt naar zijn zoon. De Rocky was snel, dat moest hij toegeven, maar ook te oud om hem expres te laten winnen. Hij zou zijn oude vader meteen doorzien, en daar had de hengst geen zin in. Dan zou hij zich slechter gaan voelen en daar had hij nou eenmaal even geen behoefte aan. Misschien kon hij het hengstje met een neuslengte laten winnen? Nee, dan zou hij zichzelf nog maanden uitschelden. De witte hengst stak zijn neus naar voren, haalde diep adem en versnelde nog meer. Hij moest zijn zoon inhalen, hoe erg hij het ook vond. Hij moest het gewoon doen. Dus deed hij het. ugh... Hij walgde nu ook al van zichzelf. Synthis rook water, ze begonnen in de buurt te komen. Daar, een glinstering verraadde de aanwezigheid van het meertje. De oppervlakte weerspiegelde het felle zonlicht. De hengst zette zich nog krachtiger af. Hij moest er eerder zijn... De witte hengst rende gewoon rechtdoor het meertje in, het water was heerlijk koel, al was het buiten het meertje ook al niet erg warm.

Baelfire

Baelfire

Baelfire hoorde zijn vader steeds meer naderen, het deerde hem niet toen deze hem voorbij rende. De hengst rende achter zijn vader aan het meertje in. Het water kloste tegen zijn vacht aan, het voelde koel aan. Maar niet koud, dat was verrassend voor deze tijd in het jaar. Vuil kwam los van zijn vacht, die er nu eindelijk weer eens schoon uit zou zien. Nou zag je bij hem het vuil nooit heel goed, maar toch voelde het fijn. Een schone vacht.. Het paardje glimlachte.

Synthis

Synthis

De hengst ontspande zich toen hij het water eenmaal aanraakte. Het voelde goed om zijn vacht eens te laten schoonweken. Zijn vacht kon prachtig wit zijn, maar nu was zijn vacht zo bruin als de modder in het moeras. Maar dan niet op de manier alsof het zo hoorde, maar op die manier alsof hij bijna was verdronken in het moeras. En hij was niet van plan er nog lang zo uit te zien. Als de lente eindelijk eens begon, kreeg hij tenminste eindelijk zijn zomervacht, en die was toch een stuk makkelijker schoon te houden dan zijn wintervacht, die wollig, lang en dik was en in de klit zat. Lelijk dus. Iets anders kon hij er gewoon niet over zeggen. Met een zucht liet hij zich drijven, hij sloot een moment zijn ogen en genoot.

- kom ff op mail.

Baelfire

Baelfire

Baelfire genoot van het koele water, hij was altijd al dol geweest op water. Hij hield van zwemmen. Het kleine paardje keek om naar zijn vacht, die nu al een stuk schoner was dan eerst. Hij voelde zich een stuk beter dan daarvoor, een stuk gezonder. Dat had hij vaker als hij in het water stond, hij hoorde er thuis. Nou ja.. Zo voelde het tenminste, alsof het water hem riep. Hij voelde zich veel beter in het water, alsof hij alles kon vergeten als hij alleen al in aanraking kwam met water.

-omg ik heb echt flutposten met Bael lol

Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 2 van 2]

Ga naar pagina : Vorige  1, 2

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum