Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

 » W E S T E N » De Rivier » That is entirely our own.

That is entirely our own.

2 plaatsers

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

1That is entirely our own. Empty That is entirely our own. wo 1 jan - 9:16

Ventus

Ventus

For in dreams we enter a world that is entirely our own. Let them swim in the deepest ocean or glide over the highest cloud.


De zwarte hengst hield een gelijkmatige pas. Hij was moe dus zijn pas was trager dan normaal. Zijn hoeven drukte lichtjes in het gras. De natuurgeluiden werden overrompeld door het geluid van de rivier. Dat was de hengst zijn doel; Hij had enorme dorst gekregen van het stappen en zijn keel leek wel te branden. Het was nog steeds zomer dus had hij het sowieso al sneller warm. En dan er nog is bij dat hij de weg niet echt meer kent. Hij was de laatste maanden in Dreamhorses sowieso de weg al kwijt geweest. Hij was toen ziek, en had amper door wat hij deed. Nu als hij eraan denkt huivert hij alleen nog is. Het was de ergste tijd in zijn leven; Moeder dood, zelf doodziek en hij zat in een soort van depressie.. Zo klonk het echt vreselijk en dat was ook voor hem. Hij heeft maar geluk gehad dat hij er terug bovenop is gekomen. De ziekte had zijn dood kunnen veroorzaken. Maar Ventus is een vechter. Dat zit gewoon in zijn bloed. Wat hij ook zegt, dat voordeel kwam door de trainingen van zijn verschrikkelijke vader. Die moordenaar… Ventus huiverde.
Ventus had zichzelf beloofd dat hij ooit terug zou moeten gaan naar de plekken die hem het meest pijn deden. Maar eerst zou hij aan zijn sociaal leven werken. Door zijn ziekte, moest hij weg. En had hij al drie maanden geen paard meer gezien dus het zou hem deugd doen om meer paarden te ontmoeten. Liefst paarden die hij niet eerder had gezien. Dat zou het makkelijkst voor hem zijn. Maar oude kennissen of echte vrienden misschien ook. Alhoewel het hem wel zal terug laten denken. Maar dat zal hij altijd wel doen.
Zijn oren hoorde de rivier nu zo duidelijk dat hij wist dat hij er heel dicht bij moest zijn. En ja, na een klein aantal minuten stappen duwde hij zijn neus al in het koude water. Hij voelde het door zijn keel glijden en hem blussen. Hij bleef even drinken. Tot zijn hoofd abrupt omhoog ging. Zijn hoofd ging naar links net zoals zijn oren. Zijn neusgaten roken een geur. Duidelijk van een ander paard. Ventus draaide zijn hele lichaam naar de plek waar hij nu ook geritsel van hoorde. Hij was niet meer alleen. Hij hield zijn mond maar zijn ogen zochten naar het paard dat bij de geur hoorde, die nu nog duidelijker was.


- Kili


OOC: Hoop dat je er iets mee kunt, hij is nogal flut.

Kíli

Kíli

Toen de jonge hengst het water hoorde stromen gingen zijn zwartomrande oren weer naar voren. Hij was toch wel in Dream Horses. Al zou het hem niets verbazen als hij op zijn weg hier heen het land even verlaten had. Per ongeluk dan. Maar op zijn reis had hij al veel getraint, in een paar dagen. Hij merkte dat zijn conditie al weer beter werd en ook zijn spieren kwamen terug. Hij was niet eerder begonnen met echt trainen omdat hij toen te jong was geweest. Zijn moeder had het verboden. Hij glimlachte bij die herinnering. Hij hield van zijn moeder. Natuurlijk deed hij dat. Alleen wist Kíli niet of ze nog leefde of dood was. Hetzelfde gold voor zijn vader en broer. Nou, van zijn broer wist hij wel zeker dat hij leefde. Fíli was een vechter, net als hij. Hij zou niet al dood zijn. Dat kon niet.. Punt uit.
Toen Kíli merkte dat hij al lang op dezelfde plek stond maakte hij een overgang naar de draf en baande zich een weg door de struiken. Zijn hoofd hief zich hoger toen hij een ander paard rook.
Met vrolijke, dansende drafpassen kwam hij uit het bos achter de rivier naar het paard gedraafd. Een paar meter voor het paard bleef hij staan. "Hallo!" kwam er vriendelijk uit zijn mond.

Ventus

Ventus

“You have nice manners for a thief and a liar,” said the dragon.


Ventus keek naar het paard dat richting hem kwam en ook tegen hem sprak. Ventus was nog onzeker of hij moest reageren of niet, maar toen dacht hij weer aan zijn sociale leven dun hij hief zijn hoofd op naar het paard. ‘Euh, hoi,’ hij klonk een beetje hees. De hengst klonk vriendelijk dus Ventus snapte niet waarom hij twijfelde. Nou, hij kan alsof doen. Daar had Ventus genoeg ervaring mee. Hij zal altijd voorzicht zijn. Op zijn hoede zijn voor leugenaars. Hij zal nooit echt iemand meer geweldig vertrouwen. Vooral niet in het begin. Alhoewel hij misschien, als hij weer vrienden had, blijer zal zijn. En dan zou hij hun kunnen vertrouwen. Zijn stem klonk nog hees maar hij was opgewekter nu. ‘Ben je hier nieuw?’ Hij was niet zeker maar, hij kon het beter weten. Ventus zal ook als nieuw bekeken worden omdat hij niet die Dreamhorses lucht meer rond zich had. Hij twijfelde of hij ooit nog iemand zal tegenkomen die hem zal herkennen. Hij was helemaal veranderd. Hij was gebroken geweest; een litteken dat voor altijd op hem geschreven zal zijn. Hij zal nooit meer dezelfde zijn en hij moet zich daar maar bij neer leggen. Nooit zal dezelfde twinkeling in zijn ogen schijnen. ‘Ik ben Ventus, Latijn voor wind’ zei hij zachter dan eerder. Hij wist waarom hij zo genoemd was. Zijn vader wou dat hij zo snel was als de wind. En zijn moeder moest zich er maar bij neer leggen. Ventus zijn eigen naam liet hem al denken aan zijn vader. Ventus zuchtte, hij leed gewoon onder de gedachte aan zijn vader al. Het deed hem echt pijn om aan zijn vader te denken, maar nog meer aan de gedachte van zijn moeder. Het enigste wat hem opvrolijkte was de gedachte aan de momenten vroeger met enkel zijn moeder. Terwijl hij zachtjes in slaap werd gezongen door haar. Of dat ze hem meenam met een wandelingetje en  ze naast elkaar stapte. Of een klein wedstrijdje deed. Ze liet hem altijd winnen. En dan was hij zo trots.. Zo trots dat hij het aan zijn vader vertelde die nooit onder te indruk was…
Ongelofelijk, zelf nu dacht hij echt aan zijn zielige vader. Hij schudde zijn hoofd. Hij moest het weer van zich afzetten. Pfu, terug naar Dreamhorses komen was moeilijker dan verwacht maar hij gaf het nog niet op. Maar dat reisje naar het wilgenwoud kon hij beter nog maar verder uitstellen.
Hij keek weer naar het paard. Zou hij het opmerker dat hij nogal diep in gedachten verzonk. Om, nouuu, de drie seconde? Hij hoopte van niet maar zeker was hij niet echt meer.
OOC: goed zo? ;d

Kíli

Kíli

Kíli voelde dat de hengst een beetje terughoudend was. ‘Euh, hoi,’ de stem van het zwarte paard was een beetje hees. ‘Ben je hier nieuw?’ de stem van de hengst klonk nu opgewekter. Kíli knikte, nog steeds met een vriendelijke en vrolijke blik in zijn ogen en een glimlach om zijn lippen. Kíli was benieuwt of de hengst hem een beetje zou vertrouwen. Kíli zag namelijk de terughoudendheid. Maar hij had meer vrienden gehad die terughoudend waren geweest op de eerste paar ontmoetingen, en naarmate ze elkaar beter hadden leren kennen waren die paarden meer open geworden. Tegen hem dan. ‘Ik ben Ventus, Latijn voor wind’ zei de hengst nu, maar zachter dan eerst. Kíli knikte. "Mijn naam is Kíli," zei hij. Als zijn naam al een betekenis had, wist hij die niet. Het maakte hem ook niet uit. Kíli zwiepte met zijn staart en trok met zijn vel om een vliegje weg te krijgen. "Ben jij al langer in DreamHorses?" vroeg hij.

-flut...-

Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

 » W E S T E N » De Rivier » That is entirely our own.

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum