Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

BOOOEEEE

2 plaatsers

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

1BOOOEEEE  Empty BOOOEEEE wo 10 jun - 3:20

Kíli

Kíli

Hoe bedoel je ik wist geen topic titel...

Niet dat Kíli echt veel in de andere gebieden was geweest, hij was samen met zijn broer vooral in het noorden gebleven. Hij was de kou gewend. Maar nu hij door de andere gebieden liep, merkte hij hoe leeg het hier eigenlijk was. De paarden, die hier duidelijk wel waren geweest, waren er nu niet meer. Was dit land aan het uisterven? Moest hij nu weer een ander 'thuis' achter zich laten? Kíli wilde dat niet. EIgenlijk was de gedachte was een paar keer door zijn hoofd gegaan. Hij probeerde er zo min mogelijk aan te denken, en dat ging eigenlijk wel prima. Af en toe kwam hij nog een paard tegen, waar hij zeker blij mee was. Hij kon niet lang tegen isolatie.

-Slecht... Eerste post voor Nar

2BOOOEEEE  Empty Re: BOOOEEEE wo 10 jun - 5:01

Nar

Nar
Moderator

Het was lang geleden dat de kleine zwarte merrie voor het laatst voet op deze bodem had gezet. De woestijn, een plaats die ze zowel haatte als liefhad, was de afgelopen weken haar thuis geweest. Niemand kwam per ongeluk op visite, en degene die toch hadden besloten spontaan langs te komen, waren al even snel weer verdwenen. Verdwenen of, zoals Nar met een lichtelijk sadistisch ondertoontje dacht, gesmolten in de zon.
Ondanks de welkome eenzaamheid en cactussap dat nooit op leek te raken, had de ex-Horcrux leidster besloten dat het goed was om weer eens een andere schaduw dan degene die haar continu weer op te zoeken. Rivierwater zou waarschijnlijk ook een stuk beter smaken dan cactussap, wat de merrie zo onderhand al behoorlijk de neus uitliep.
Nar was zich bewust van het feit dat zo gauw ze haar plek van prachtige sociale isolatie zou verlaten ze vermoedelijk ook weer andere vierbenige paarden, pony's en van die gevallen die ergens tussenin zweefden maar zichzelf wel tot hetzelfde diersoort rekenden - Nar kon het negen van de tien keer slecht met dat soort figuren vinden. Wonder boven wonder hadden diezelfde gevallen die ergens tussenin zweefden maar zichzelf wel tot hetzelfde diersoort rekenden ook gigantisch de pest aan de Schedelmerrie zelf.

Het ruisende water kwam al dichterbij. In eerste instantie had de pony haar oortjes gedraaid, maar naarmate het geluid uiteindelijk luider werd haar oren al weer wat teruggedraaid. Ze was tot nu toe nog geen andere knollen tegengekomen en deed een schietgebedje om te voorkomen dat dat anders zou gaan lopen.
De meeste paarden of paardachtigen waren kuddedieren, maar toen Nar keek wat zich allemaal in die categorie bevond, had ze al snel geconcludeerd dat zij daar vermoedelijk niet bij hoorde en een van de weinige solitaire paarden zou zijn en dus een "apart" paard of een buitenbeentje. Nar noemde het zelf nooit zo. Buitenbeentje of "apart" met een ondertoon had toch een negatieve bijsmaak, de term uniek paste daarom veel beter bij haar.

Nar schudde haar kop, waardoor de schedel om haar hoofd heen ratelde. Lomp sjokte ze over het gras heen, dichter naar het bulderende water toe. Hier en daar vloog een vogel op of tjilpte een verenbal in de verte. Nar schonk er weinig aandacht aan.
Wajow, een ander paard? De zwarte merrie wilde al aanstalten maken om rechtsomkeert te maken. Het laatste waar ze vandaag aan toe was. De zon had al geprobeerd een gat in haar zwarte vacht te branden, de vliegen zoemden hier in dit bebosde deel van Dream Horses om haar heen alsof ze oprecht probeerden haar lek te steken en nu kwam daar nog een andere, totaal ongewenste pony, bij op.
Wauw, wat een dag.
Nar mompelde dan ook geen begroeting tegen het paard anders dan "Verdult, er is dus toch nog leven hier," en liet vervolgens haar kop in het water zakken. Onbeleefd smakte ze een keer en schudde haar kop. De schedel ratelde. Voorzichtig wierp de zwarte pony een blik achterom: Beter maakte hij geen opmerking over haar schedel en hield hij zich gewoon stil zoals een goed paard betaamde te doen.
Maar goed. Voor zover Nar het kon zien was dit niet het type paard dat netjes zijn snufferd hield, maar het type dat overal en nergens veel te veel naar "gezelligheid" en "sociale activiteiten" zocht.

Wat een dag.


[ Mwehhhh, ik hoop dat je er iets mee kan ]

3BOOOEEEE  Empty Re: BOOOEEEE do 11 jun - 20:14

Kíli

Kíli

Nou, oke dan. Misschien was het toch wel tijd dat hij begon te erkennen dat hij misschien opzoek moest naar een plek met meer paarden. Het was hier te rustig, hij kwam hier geen levend wezen tegen, en daar hield hij gewoon niet van. Het zou dus niet meer dan verstandig zijn om een andere leefomgeving te gaan zoeken, toch? Misschien moest hij toch wel weer terug naar Erebor. Natuurlijk wist Kíli dat zijn broer hem dat afgeraden had. Ze wisten beide de weg niet. En ze wisten niet eens, als ze al in Erebor aankwamen, wat ze daar zouden treffen.

Maar, daar was het volgende probleem; hij wist niet eens waar Fíli uithing. Het was alweer maanden geleden dat hij de hengst had gezien. Hij wist niet eens of hij nog wel in Dream Horses was. En Kíli wilde niet naar huis gaan zonder zijn broer. Het was geen thuiskomen zonder hem. Dus, hij zou eerst achter Fíli aan moeten. Maar wie wist waar dat hem bracht? Misschien moest hij dan wel eerst de hele andere kant op, ver weg van Erebor. Wie weet was Fíli wel naar een gebied getrokken dat nu geteisterd werd door aardbevingen, zodat de hengst nu op een stukje land stond waar hij niet meer vanaf kwam. Of ging Kíli's verbeelding nu te ver?

Hij werd uit zijn gedachten getrokken toen de geur van een ander paard de lucht in kwam. Even schudde hij zijn hoofd verbaast. Dat kon helemaal niet. Er was hier niemand meer. "Verdult, er is dus toch nog leven hier," sprak een stem. Ah, de merrie was dus wel net zo verbaast als hij. Kíli draaide zijn hoofd naar de merrie.
Ze had een schedel op haar hoofd. Dat was het eerste wat hem opviel. Ze had een schedel OP haar hoofd! Hij moest moeite doen om er niets over te zeggen. Waarschijnlijk zou de pony dat niet zo op prijs stellen.
"Ik ben net zo verbaast als jij. Ik dacht dat hier uitgestorven was."

4BOOOEEEE  Empty Re: BOOOEEEE vr 12 jun - 9:43

Nar

Nar
Moderator

Gulzig slokte ze het water naar binnen, zich bijna verslikkend toen de hengst opnieuw begon te praten. Druppels liepen langs haar bek naar beneden, rolden langs haar lippen toen ze zich langzaam omdraaide, de intentie hem te negeren vergetend.
De hengst was weliswaar groter, maar leek geen kaas te hebben gegeten van de basis normen en waarden.
De zwarte merrie liet vluchtig haar ogen langs de donkerbruine hengst glijden: Soepel postuur waaronder een hint van spieren blonk, glanzende vacht die een goede gezondheid verried, maar een schijn van verwondering leek in zijn diepbruine ogen te liggen toen hij haar zag. Vermoedelijk had deze jonge hengst geen idee wie ze was. Misschien was dat zelfs wel gunstig.
Nar richtte zich ietwat op, ademde scherp de zuurstof in en likte langzaam langs haar drooggeworden lippen. Haar solitaire leven beviel haar om meerdere redenen goed, maar misschien had ze inderdaad het gezelschap van anderen gemist. Het water smaakte in ieder geval beter dan het cactussap in tijden gedaan had.
De hengst hield zich verder koest, iets wat hem te prijzen stond. Waarschijnlijk had hij meer onzin uitgekraamd dan dat de kleine pony zelf voor mogelijk gehouden had.
"Uitgestorven is een te groot woord voor wat ik in mijn hoofd had, hengst," bitste Nar terug. De hengst had haar geen woorden in de mond te leggen die zelf niet gezegd had.
Ze twijfelde er niet aan dat de hengst dat vermoedelijk onbewust al gedaan had: Ieder paard had vooroordelen bij het zien van haar verschijning. Ieder paard had vooroordelen bij het horen van haar naam.

Nar slokte nog wat water naar binnen, keerde daarbij de rug naar de nog naamloze hengst toe. Hij zou niets doen. Nar schatte hem naar een dier dat de kudde volgde, slechts een speelse vorm van rebellie in zich had en zichzelf regels had gesteld die anderen als "eervol" zouden betitelen. Hij zou vermoedelijk degene zijn die vocht met zijn ideeën over zijn eigen nobele opvattingen en de werkelijke wraakgevoelens die binnen in hem huisden, zoals ze dat in ieder levend dier deden.
De zwarte merrie had nooit de moeite genomen om zichzelf dergelijke limieten op te leggen, het zou teveel werk zijn al die regels na te streven.
Iemand die zijn doden rechtvaardigde uit een vreemde gedragscode, was volgens Nar iemand die eigenlijk zichzelf continu voorloog.
"Wat is je naam, hengst?"

Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum