Omgg,

Eclips kwam eindelijk bij de rivier aan. De mooie vertrouwde rivier. Ze begon te drinken. Wat lekker...Mmmmmmmmmhh is normaal lekker water. ze hief haar hoofd op. Want ze hoorde iets. Pfff het was waarschijnlijk omdat ze zo moe was. Toen ze rond keek zag ze een dikke boom.Daarging ze naartoe, en ging even liggen. En viel meteen in slaap.

Een 'dik kwartier later

Eclips deed haar oogjes open. Toen ze zag dat ze nog bij de rivier was, grijnsde ze. Wat een mooie plek om wakkker te worden. Ze glimlachte blij. Ze stond op. Deze plek was bijzonder voor haar. Deze plek haalde een hele grote herinnering omhoog.hier was ze iemand voor haar hele leven kwijt geraakt, diegene die ouder was, die famillie was, die bijzonder was.Diegene waar ze van hiel, diegene was Heidi. Haar liefe zus. Ze hield vn haa, maar was haar haar hele leven kwijt. Vooraltijd. Er rolde een traan over haar wang Maar ze snapte het niet. Ze snapte niet waarom ze nog huilde. Want ze had haar gisteren in de vallei terug gevonden. Toen kreeg ze weer een blij gevoel. wat een gevoelens. Ze stond op, en keek wat rond. Toe kreeg ze weer dorst dus ging ze drinken. Maar toen ze een stapje zette, hoorde ze knars. Ze keek naar haar hoeven. Dus die tijd dat ze aan het slapen was, en aan het dagdromen heeft het een beetje gesneeuwd. En het sneeuwde nu ook al. Dus stapte ze verer, krars hoorde ze. Best een leuk geleud. Ze had echt zin om in het rond te trappelen, voor het geluid. dus deed ze dat ook. knars, knars, knars.
Ze glimlachte. Gheghe grappig. Maar toen ging ze drinken. Van al dat tippelen krijg je dorst. Slok slok. Aaah wat lekker. Ze lachte hardop. omg wat is daar grappig aan? ze was eng bezig vond ze zelf. Toen keek ze achterom. Er zat een paard naar haar te kijken. Ze schaamde zich vreselijk..

-Liefst een goed paardje, maar ook maar één paardje, als je er bij wilt vraag dan even toestemming-

Djinn probeerde zich op te warmen in een flauw zonnetje dat haar best deed om de wereld op te warmen. Het lukte haar niet en Djinn kon er wel van janken. Kou, ze haatte het. Walgelijk. Het was ondertussen gaan sneeuwen, en de nog niet zo best-ontwikkelde vacht van de vosbonte merrie zorgde ervoor dat ze het koud had. Ze had het altijd koud, behalve 's zomers. Helaas werd het winter. Winter... Alleen al bij die gedachtes leek de merrie het nog kouder te krijgen, terwijl ze zich langzaam verplaatste in de verse sneeuw dat kraakte wanneer het door haar kleine, smalle paardehoefjes in elkaar werd geperst. Nog even en Dream Horses was een viezige, vertrapte wereld geworden door al die paardehoeven die allemaal hetzelfde deden en het halfdode gras onder de sneeuw omhooghaalde. De merrie schudde haar dunne bos woeste manen en rilde over haar hele lichaam. Ze had honger, maar geen zin om met haar neus in de koude sneeuw te wroeten. Dan maar geen eten. Ze liep tussen enkele bomen door, draafde snel verder om er voor te zorgen dat de zon altijd op haar koude rug zou schijnen, en hoorde toen gekletter van water. Nog even, dacht Djinn, en ook de rivier zal wel bevroren zijn. Voor die tijd moet ik in een kudde zitten, anders zal ik zo'n beetje van de kou sterven.

Hoe de merrie het al die jaren had gedaan, in de koude winters buiten DH, wist ze niet, maar haar gevoel vertelde haar dat ze hierzo voorzichtig moest zijn. De merrie ontwikkelde nóóit een dikke wintervacht, ze hoorde thuis op warme plaatsen; dus niet hier. Toch beviel DH haar wel. De merrie stapte naar de rivier en zag wild water tegen de koude, gladde stenen aan de rand aankletteren. Een verdwaalde vis schoot voor haar langs, toen ze haar hoofd had laten zakken om een slokje te nemen. Automatisch sprong ze naar achteren, gleed bijna uit over de glade keien en merkte toen een wit paard op dat vrolijk in de sneeuw aan het... 'spelen' was. Het beest trapte met een krakend geluid de sneeuw samen, en bij het idee van vieze sneeuw kreeg Djinn de rillingen. Ze kon ook niet geloven dat een paard zo in de sneeuw kon genieten, maar toch moest ze lachen. Toen draaide het witte paardje zich om en begon te drinken, nadat ze lachte. Djinn had raar opgekeken. Waarom lachtte ze? Wat was er grappig? Ze wilde haar mond open doen om het te vragen, maar voordat ze dat kon doen draaide het paard voor haar z'n hoofd om en zag dat Djinn stond te kijken. Het beest leek zich haast te schamen, maar dat negeerde Djinn en ze vroeg wat er zo grappig was. Toen draaide ze haar kop een beetje schuin en keek de merrie vragend aan, terwijl haar ogen vriendelijk keken. Hmm, sinds wanneer was ze eigenlijk zo vrolijk?