Dorst...

Thron liep naar de rivier. Man,wat had hij zo een vreselijke dorst. En hij was ook doodop van al die lange reizen. Zijn benen zaten onder het vuil en er waren ook een paar littekens te zien. Dat kwam van al het vechten. Hij zuchtte en likte over zijn droge lippen. Hij zag het riviertje en dronk wat van het frisse water. Mmmh...zalig. Hij hoorde gekraak in de bomen en takjes knappen. Aagh ga toch weg,rotvogels. Hij nam de omgeving in zich op en keek wat rond in de bossen. Hij spitste zijn oren en ging wat eten van het gras. Hij voelde zich op zijn gemak in deze omgeving. Niemand die hem kon storen en lastigvallen. Hier kon hij zichzelf zijn. Hier moest hij zich niet aanpassen. Thron zag een lage ,brede boom. Daar kon hij gaan liggen en wat uitrusen. Goed idee. Hij wandelde rustig naar de boom en vleidde zich daar neer. Hij strekte zijn benen en zijn nek. Hij knipperde met zijn ogen en ging even knikkebollen. Hij moest wat slapen. Zo kon hij als hij wakker is,verder gaan met zijn reis,eigenlijk ontdekking in dream horses. Hij liet zijn ogen dichtvallen,slaakte nog een diepe zucht en viel uiteindelijk in slaap.