Naam: Ontaro (Taro)
Geslacht: Hengst
Leeftijd: 9 jaar.
Soort: Fries
Uiterlijk: Het is een fries, dus zwart (donkerbruin dus). Stevig gebouwd, met behang aan de onderbenen, boven de hoeven. Verder niet bijzonder veel te melden - het gebruikelijke: lang, golvende manen en staart, en een voorpluk dat over zjin ogen hangt.
Karakter: Nogal arrogant. Ontzettend trouw aan zijn vrienden, kennissen, geliefden enzovoorts. Taro heeft er een hekel aan om niet gelijk te hebben, en het is een ontzettend bemoeial. Hij is intelligent, maar doet vaak stomme dingen, luistert niet naar zichzelf. Een onafhankelijk en trots type. Heeft een hekel aan veulens, en hij houdt van water.
Verleden: Ontaro is in het wild geboren, en een halfjaar bij zijn moeder en kudde geleeft. Na die rustige periode kwamen de mensen, deze kwamen om de veulens op te ronden, en daar was hij bij. Hij was moeilijk zadelmak te krijgen, en hij heeft hierdoor traumatische ervaringen opgedaan, nog steeds als hij mensen ziet vlucht hij, voor het geval ze hem weer willen rijden, of iets dergelijks. Met 6 jaar zag hij zijn kans, zijn grote kans om te ontsnappen. Hij had het bijna vergooid, door de verkeerde kant te nemen, maar toch gehaald en uiteindelijk heeft Taro zich prima kunnen redden, vrij en wild, hoe het hoort.
Geslacht: Hengst
Leeftijd: 9 jaar.
Soort: Fries
Uiterlijk: Het is een fries, dus zwart (donkerbruin dus). Stevig gebouwd, met behang aan de onderbenen, boven de hoeven. Verder niet bijzonder veel te melden - het gebruikelijke: lang, golvende manen en staart, en een voorpluk dat over zjin ogen hangt.
Karakter: Nogal arrogant. Ontzettend trouw aan zijn vrienden, kennissen, geliefden enzovoorts. Taro heeft er een hekel aan om niet gelijk te hebben, en het is een ontzettend bemoeial. Hij is intelligent, maar doet vaak stomme dingen, luistert niet naar zichzelf. Een onafhankelijk en trots type. Heeft een hekel aan veulens, en hij houdt van water.
Verleden: Ontaro is in het wild geboren, en een halfjaar bij zijn moeder en kudde geleeft. Na die rustige periode kwamen de mensen, deze kwamen om de veulens op te ronden, en daar was hij bij. Hij was moeilijk zadelmak te krijgen, en hij heeft hierdoor traumatische ervaringen opgedaan, nog steeds als hij mensen ziet vlucht hij, voor het geval ze hem weer willen rijden, of iets dergelijks. Met 6 jaar zag hij zijn kans, zijn grote kans om te ontsnappen. Hij had het bijna vergooid, door de verkeerde kant te nemen, maar toch gehaald en uiteindelijk heeft Taro zich prima kunnen redden, vrij en wild, hoe het hoort.
