Draven

Een zwarte merrie draafde over de heuvels. Haar zwarte poten gaven een stevig ritme aan en zat dicht tegen galopperen aan. Al snel naderde de eerste bomen, en zigzaggend kwam ze door het web van vele bomen heen. Al snel waren ook de bomen verleden tijd. Een kabbelend beekje trok haar aandacht. Dat was duidelijk te zien omdat ze haar hoofd omdraaide waardoor haar manen op de wind mee vlogen. Ze hinnikte opgetogen en zette een stevige galop in, maar langzaam werd dat te zwaar. Ze minderde vaart en merkte dat het beekje was uitgegroeid tot een rivier. Langzaam kwam ze tot stilstand en boog haar nek zodat ze wat kon drinken. Opeens klonk er een slag, met haar oren tegen haar schedel keek ze in de verte waar een schitterend meer lag. Het zilveren meer zoals ze dat noemde. Rain draafde ernaartoe en keek onderzoekend en vooral nieuwsgierig om haar heen. Toch was er enige voorzichtigheid in haar passen te bespeuren. "Wie is daar?" vroeg ze behoedzaam. Ookal was ze vrij sterk, toch spoorde deze situatie haar aan om verder te draven. En dat was precies wat ze deed. Maar nu kwam ze in een moeras terecht. Opeens bleef haar hoef ergens achter hangen waardoor ze werd gevloerd. Bruinachtige modder bedekte haar wintervacht nu. Boos hinnikte ze en merkte dat het geluid dichterbij kwam. Stuntelend stond ze op en herhaalde weer "Wie is daar?". Gespannen keek ze vluchtig om haar heen.

Dreamer galopeerde stevig in het rond. De wind blies door haar zwarte manen heen. De grond werd wat drassiger en ze begon dus maar te stappen. Ze was in het moeras aan gekomen. Ze keerde zich net om, maar opeens hoorde ze geroep. Ze draafde er voorzichtig op af. En toen zach ze het pas, het was Rain! "Hee Rain!" zei ze enthousiast. Rain zat namelijk bij haar in de kudde. Ze stapte een stuk dichterbij en keek haar aan.

Rain keek vurig om en brabelde iets onverstaandbaard. Toen stampte ze op de grond om te laten zien dat ze niet echt in de beste bui was. "Dreamer..."zei ze mors en liep langzaam naar haar toe. Toen ze dichtbij was knikte ze even en liep toen weer een stukje door. Of Dream haar wilde of zou volgen was haar probleem. Maar hier in die enorme modder te blijven was voor haar geen optie. Ookal stapte ze stevig door, toch bleef ze af en toe in de hardnekkig modder hangen. Iets wat op een brommerig geluidje leek kwam uit haar mond. Ze haatte het moeras, ookal was het een van haar gebieden, het is en bleef een irritant terrein om over te steken, maar dat zou wel wennen. Ze hoorde in de verte hoeven. Kwam Dreamer nu achter haar aan of liep ze juist weg? Dat was ook een nadeel, omdat het hier zo stil was hoorde je ieder geluid. Abrupt bleef ze stilstaan en trapte weer tegen de grond. Hier zou ze wachten als Dreamer kwam, anders liep ze gewoon door.