Shelby

Het gedreun van hoeven klonk al ver in de bergen. Ja hoor het was weer zover. De Tweebeners gingen Mustangs zoals Shel vangen. Hij was nog veulen. Het onweerde, en Shel hoorde gerommel in de verte. Dat waren de wielen (auto.) Gister was de leider van de kudde meegenomen. Zijn vader was het nu. Trots rende Shel achter zijn vader aan. Zijn vader probeerde de kudde in veiligheid te brengen. Alleen de Tweebeners gingen gewoon mee. Opeens stonden de wielen overal. Ze waren omsingeld. Wanhopig schuilde Shel bij zijn moeder. Touwen werden de lucht in gegooid, en paarden werden eruit gepikt. Waarbij zijn beste vriend Shadow. 'Shadow!' riep Shel. Een brok kwam in zijn keel. Het laatste touw werd gegooid, en zijn moeder werd meegenomen. 'Mam!' Shel rende achter zijn moeder aan, maar zijn vader hield hem tegen. 'Nee mijn zoon.' zijn stem klonk zacht. 'We kunnen niks meer doen. Ze had het zo gewild.' Shel staarde zijn vader met open mond aan. 'Wat!' Inmiddels waren de Tweebeners verdwenen, en zijn moeder ook. 'Hoe kon je?!' schreeuwde Shel. 'Hoe kon je?! Je liet hun gewoon mam mee nemen!' Shel was woest. 'Zonder iets te doen! Ik dacht dat je van haar hield!' Shel zag dat die woorden hem raakte. 'Shel luister...' begon zijn vader. 'Nee, niet Shel luister. Luister nou maar een keer naar mij. Je bent egoïstisch, irritand en ongeloofelijk. Woedend keek Shel zijn vader aan. Zijn benen trilde van de woede. Shel mompelde wat, en was toen weggerend. 'Hoe kon hij dat in vredesnaam doen.' mompelde hij. Ze hoorde de kudde roepen, of wat er van over was. 'Shel?! Shel waar ben je?!' Mustangs hoorde in het wild te leven, maar dat begreep zijn vader niet. Zijn vader begreep ook liefde niet. 'Shel, luister... Puh.' Hij moet eerst naar zichzelf luisteren. De wind speelde met zijn staart. Hij kon niet meer in die kudde. Hij moest weg. Weg uit het land, weg uit de hele wereld. Weg van zichzelf. Weg van zijn vader. Shel stond met een zucht op. Hij wist wat hem te doen stond. Kalm liep hij van de bergen af. De stem van de kudde stierf weg. Op de voet van de bergen bleef hij staan. hij draaide zich om, en zei zacht: ' Het spijt me voor mijn daden. Ik begin bij het begin, en ik vergeet mijn verleden.' Hij slikte de tranen weg. Hij weet zelf ook wel dat hij zijn verleden niet zou vergeten. Hij draaide zich weer om, en liep weg. Hij zocht naar een plek waar andere paarden leefden. Hij wist niet precies waar, maar hij gaf de moet niet op. Hij was inmiddels al groot, en sterk geworden. Onderweg had hij andere paarden ontmoet die ook vluchtte voor hun verleden, en al snel werd het een kleine kudde waarvan híj de leider was. Trots rende hij voor uit. Zijn hoofd stond sierlijk omlaag. Shel stopte opeens. 'Wat is er Shel?' Vroeg een van de paarden achter hem. Ze stonden aan de rand van het bos. 'Hier is het.' mompelde hij. 'Wat?' vroeg een ander paard. Shel draaide zich om. 'Hier is het.' Zijn ogen stonden neutraal. 'Jullie zijn vrij om te gaan. We zijn geen kudde meer. Er leven hier paarden.' zei hij. De kudde bedankte hem voor zijn leiderschap, en verdwenen tussen de bladeren. Shel liep als laatst tussen de bomen door, en verdween tussen de bomen.


Naam: Shelby
Ras: Mustang
Leeftijd: 4 Jaar
Karakter: Lief, en goed. Kan boos worden. Hij is altijd blij zelfs als hij het slecht.
Plaatje: