raar gevoel

Charming keek met zijn kille ogen naar Parcifal en was woedend op hem. "Hoor eens jij heb hier niks mee te maken!" Hij liep weer naar Saricha en gaf haar en zacht duwtje in haar nek ze was nog steeds zijdezacht. HIj rende op Parcifal af en gaf hem een schop tegen zijn nek. Je kon flammen in zijn ogen zien. "Ga weg en kom nooit meer bij mij in de buurt." Schreeuwde ik. Hij keek hem aan met zijn kille ogen die tot hem doordrongen van woede. Hij steigerde de wind vloog door zijn manen en je zach goed zijn gespierde lijf. HIj stond boven Parcifal en keek hem kil aan.

Saricha schrok enoram van de twee hengsten. "Jongens stop! Parcifal als ik met Charming wil heb jij daar niks over te zeggen. Reageer niet zo." Saricha draafde al naar Charming toe, de wonde was niks ernstigs. "Ga je mee Charm?" Haar zijdezachte vacht blonk als een spiegel. Haar ogen waren geschrokken en woedend gericht op Parcifal, ze had hem altijd als vriend gezien. Haar lange zilverachtige manen wiegde zachtjes in de wind. Haar wijn-rode ogen schitterde zachtjes.

Charming drafde naar Sariha en gaf haar een lief duwtje in haar zijde zachten manen. Saricha glom als een ster in het mooie zonlicht haar manen dansde alle kanten op. Charming liep samen met Saricha wat verder toen ze bij de waterval kwamen was het heel rustig en kalm je hoorde alleen het stromende water en ons. Hij duwde zijn neus in Saricha's manen en fluisterde wat tegen haar. "Jij bent de waren" fluisterde ik zachtjes tegen Saricha. Hij keek naar de zon het zinlicht verbrande je ogen het was een warme dag ik zou het liefst mijn hoofd afkoelen onder het koele water.

Parcifal had helemaal geen last van de schop, hij was woedend op de stomme Charming. 'Zorg dan ook dat je bij mij uit de buurt blijft en zorg vorral dat ik een kaartje krijg als jullie gaan trouwen!' Wat een stomme Charming het zal ooit wel een verklaring hebben dat hij zo is. Hij sliute zijn ogen maar hij kon zich niet concentreren. Hij steigerde omhoog en liep nogmaals naar Charming om hem een bok te geven in zijn buik daarna galopeerde hij weg.. heel ver weg van hier.

Saricha glimlachte toen Charming haar meenam naar de waterval. "Jij bent ook de ware voor mij." Ze lachte, duizenden kristallen belletjes vulde de lucht met een melodieus en helder gelach. "We moeten het gaan vertellen. Het kan niet anders." Haar ogen schitterde als de zon. De wijn-rode ogen twinkelde als een sterretjes. Haar lange zilver-witte manen hingen kalm in haar nek. Haar neus gleed over zijn nek. "Je bent mijn persoonlijke teddybeer." Ze keek op vanuit haar wimpers. Het gaf een wondermooi effect.

Charming glimlachte van wat ze zei. Hij keek naar de waterval het leek wel op een stromende kristal ik keek ook naar de duizenden belletjes van kristal het was een mooi en wonderbaarlijk gezicht. Hij draaide zich om en ging aan Saricha's schoft knabbelen. Als een soort massage. Ondertussen werden wij bespoten met water druppels die van de waterval af dansde het leek op een droom maar het leek ook zo echt ik sloot mijn ogen van ontspannign en masseerde Saricha door aan haar schoft te knabbelen.

Saricha sloot haar ogen. "Hmm, waar heb ik dat aan verdiend?" Haar wijn-rode irisen waren verdwenen achter haar ooglid. Het was heerlijk. Een stralende glimlach speelde op Saricha's lippen. Haar lange staart hing stil, en haar manen hingen zachtjes wiegend, door het water, op haar hals. Haar ogen bleven gesloten, ze ontspannde volledig. Ook genoot ze intens, haar lange manen streelde de vacht van Charming.

Charming stopte na 10 mintujes en gaf haar een lik op haar zachte wang. Hij liep even naar de waterval en liet zijn hoofd door het water. Het was een fijn gevoel het koele water over je heen te hebben op deze heten dag. Het voelde alsof er geen eind aan de dag kwam ik was ontspannen en een beetje dromerig. De waterdruppels dansde op Charming's rug. Vreemd genoeg rook ik de geur van bloemen.

Saricha wandelde ontspannen achter Charm aan. Haar bloemachtige muskus geur hing rond haar. Haar hartslag was omhoog geschoten. Waterdruppels leken diamanten op haar blinkende vacht. Haar felle, wijn-rode ogen schitterde als sterretjes. De twinkeling zag er wondermooi uit. Ze was dolgellukig met Charming, de wereld leek veel mooier met hem in de buurt! Haar lange staart werd nat maar het maakte haar staart enkel mooier. Haar lange manen streken met de toppen door het lauwe water.

Charming keek ontspannen uit zijn ogen die keken in de wijn-rode ogen van Saricha. Het werd al donker ik keek naar de hemel. "Saricha zullen we een plek zoeken om te slapen het word donker?" Zei ik door de herrie van het plonsende water heen. Hij dacht aan een plek waar hij en Saricha samen alleen konden zijn. Het zal een koude nacht worden maar ze hielden elkaar wel warm. De wind vloog door zijn manen.

Saricha glimlachte. "Waar gaan we heen?" Haar lange zilver-witte manen danste onder het water-oppervlak. Haar lange, slanke, sterke benen bewogen soepel en moeiteloos door het water. Ze draaide om en liep kalm naar de waterkant. Ze stond ze op de waterkant zichzelf uit te schudden. Haar manen bleven klitteloos en zacht, haar vacht bleef zachter als het zachtste en duurste zijde. Haar lange staart zwiepte ze een paar keer in de lucht en die was ook al bijna droog.

Charming liep achter haar aan het deet hem niet echt veel moeite. "Naar het wilgenwoud?" Vroeg ik zachtkozend aan Saricha een schoonheid van een merrie. Hij keek naar de donkere blauwe hemel die bedekt was met sterren en de beeldschone maan. Saricha's witte vacht glom in het maanlicht en haar wijn-rode ogen raakte mij diep in mijn ziel.

Saricha knikte en wandelde rustig, haar benen bewogen zich soepel voort. Haar manen wiegde zachtjes en leken van zilver. Haar hoeven kwamen zacht neer op de natte grond. Haar staart schudde langzaam en rustig op het ritme van haar passen. Haar wijn-rode ogen keken kalm rond, geen Cobra die ieder moment boos kon worden of Soran die zich een beetje ongemakkelijk voelde. Haar normale stemming was in de war door Charming, hij was rustig en was bij haar nooit boos. Het was een heel verschil!

Parcifal galopeerde terug naar Sarisha en Charming. Hij keek kil naar Charming. 'En Charming, als je wilt vechten? Dan zeg je het ik heb tijd genoeg!' 'En Sarisha, beloof je niet te bemoeien met onze ruzie, oké? 'Cahrming je weet dat ik je haat, maar ik weet ook dat jij mij haat hoor.. Parcifal keek met kille ogen naar Charming, nog steeds.

Saricha zweeg, ze opende haar mond. "Vergeet het maar Parcifal, ik beloof helemaal niks! Ik geef je een stamp als je Charming ook maar een haar krenkt!" Ze keek dreigend naar de hengst, ze was onoemelijk veel sterker en sneller, en een stuk ervarener! Haar lange manen danst edreigend in de wind en haar hoef schraapte boos over de grond. "Ach stel je niet zo aan! Ik heb voor hem gekozen!" Ze keek liefdevol naar Charming. Haar ware liefde zou in een even perfecte staat zijn als hij hier weg zou zijn als toen hij hier kwam, en Parciafal zou dat niet zijn als hij het maar zou durven Charming aantevallen!

Parcifal keek met kille ogen naar Sarisha. 'Goed, wat jij wil maar als je ooit ongeluk krijgt met die Charming dan moet je niet bij mij komen zeuren.' Parcifal draaide zich om, en gaf een bok zonder iemand te raken en galopeerde naar de rots waar hij in het begin opstond. Hij riep nog eens naar Sarisha. 'Sarisha, zeg dan ook nog maar tegen Charming dat hij geen stap meer in mijn buurt moet zetten, en doen hé? Parcifal keek met grote rode en zwarte ogen. Zijn lichaam en gevoel was helemaal "Dark" Hij had geen gevoelens meer. Hij had nog nooit zo'n ruzie met een merrie gehad. Maar het is waar ze is en zal een bondgenoot van de Black Rose blijven, en ik weet wat dat betekent.

Saricha rolde met haar ogen. "Laat hem dan gerust!" Wat een kinderachtig hengstje is dat zeg! Ze dacht er zo over. Parcifal overdreef! Hij was jaloers, op Charming! Saricha rolde met haar ogen en beet naar hem toen hij bokte. Ze raakte bijna zijn been, maar dat was enkel goed! Ze wou hem pijn doen, achterna zitten en schreeuwen dat hij Charming dan moest met rust laten. Ze keek nu naar Charming ze leunde zachtjes tegen hem, zijn vacht streelde de hare. Het was een fijn en rustgevend gevoel.

Parcifal draafde snel naar Sarisha toe, toen ze naar het wilgenwoud gingen. "Wacht Sarisha, ik.. het spijt me... ik ben gewoon... Gewoon.. in de war.. ik.. het spijt me... ik zal je met.. ru..st laten.. ik...... het spijt me! Hij draaide zich om en stapte weg, en had door dat Sarisha er toch niks aan vond. Parcifal zuchte heel diep en stapte langzaam verder..

Saricha glimlachte. "Het is oke Parc, geen harde gevoelens." Haar ogen schitterde weer. "En trouwens iedereen heefft wel eens een pech dagje!" Haar glimlach straalde als de zon. Haar ogen twinkelde als sterretjes en haar vacht was even mooi als een volle maan omgeven door heldere sterren. De wijn-rode ogen schitterde als robijnen, en haar lange staart hing zachtjes te zwiepen.

Parcifal hoorde het antwoord niet eens en liep door, wat kon haar het nu schelen. Maar hij was nog steeds woedend op Charming. Wat een idioot! Hij galopeerde langzaam weg, 'Ik moet rusten' hij riep het hard van woede naar Sarisha.

(Langer posten a.u.b het is vervelend hierop te moeten reageren.)

Saricha keek naar Parcifal en kreeg een giechelbui. "Je bent jaloers! Je bent boos op Charming omdat ik voor hem koos!" Giechelend sprak ze, dit klonk zo absurd! Van Charming had ze het gemerkt en Soran heel vluchtig, maar van Parcifal! Dat had ze nooit verwacht, ze lachte nog eventjes en stopte nog nagrinnikend. Ze merkte de jaloezie een beetje. Ze moest weer giechelen. "Ga dan maar... rusten." Ze had even op adem moeten komen, het klonk zo absurd. Een hengst die op haar verliefd zou zijn, het klonk bizar en raar! Wie zou er nu van haar kunnen houden?

Charming wierp nog snel een kille blik op Parcifal en richten zich weer op Saricha. Zijn vacht glom als een parel in het zonlicht op zijn bruine vacht. Hij had verwacht dat het een zware training zou worden bij de kudde Dark Star. Charming keek met zijn spieren gespannen vooruit en letten niet meer op Parcifal. Hij had zijn nek hoog in de lucht en keek kil naar voren om na te denken over van alles wat gebeurt was hij had nooit verwacht dat hij vrienden was met Parcifal maar ook niet dat hij ruzie zal krijgen.

(waarom antwoord je er dan op?)

Hij worp een kille blik op Saricha, 'ik haat je enorm evenveel als ik Charming haat als ik jaloers was op zon stelletje neppers dan.. dan was ik bedrogen. Hij beet nog snel in de kont van Charming en galopeerde zeg, hij galopeerde op een langzaam tempo, hij keek nog eens om om naar het vreselijke gezicht van Charming en Sarisha te zien en hij sprong over een stukje hout heen.