Dus...

[Realistische tekst--']

Seth moest zijn benen hoog optillen om niet op zijn smoel te gaan, de sneeuw hier was dik en je zonk diep weg als je niet snel je volgende stap zette. Zijn vacht was nat en zijn zwarte manen plakte tegen zijn hals, de zon schen lichtjes op de sneeuwvlakte. Hij zou het koud hebben gehad als hij niet zo'n hoge lichaamstemperatuur had. Dat kwam omdat hij afstamde van de Quilletestam, samen met met nog een paar anderen, dat hij afstamde had zo zijn voordelen en ook nadelen- de voordelen waren dat hij sterker was en groter, hij groeide als kool nu nog als hij ouder was stopte dat vanzelf. De nadelen waren: Dat hij ook tot die periode klungelig was en doordat zijn lichaamstemperatuur zo hoog was had hij het nooit koud en dus altijd warm en vooral met een zon stikte hij zowat. Maar hij kon ermee leven, het was te doen voor zover het geen hartje zomer was.

Seth liet een lang spoor achter in de sneeuw, zijn bruine bijna zwarte grote ogen keken over de sneeuwvlakte. Geen enkel teken van leven, Seth was een sociaal paard en hield van aandacht. Hij was dag in dag uit vrolijk en bekeek altijd alles van de positieve kant. Seth was dun en lang en de jongste van de Quillettestam, hij poppelde om zijn soortgenoten te zien. Hij gooide zonder enige moeite zijn grote hoofd de lucht in, enhousiast slaakte hij een hinnik. Toen zijn hoofd weer neerstreek was hij al diep weggezonken in de sneeuw, hij spande zijn spieren aan en duwde zichzelf omhoog om vervolgens weer op vier benen terecht te komen, wat sneeuw stoof. Snel stapte hij door om hetzelfde te voorkomen, zijn oren stonden nieuwsgierig naarvoren gericht om wat geluiden op te pikken. Zijn neusgaten werden iets groter om eventueel geuren op te pikken. Seth genoot duidelijk van het leven, van alles wat hij alleen of samen deed. Hij had nog geen vrienden alleen wat oude vrienden die waarschijnlijk ook zouden komen. Maar misschien ook vreemden, hij stond altijd open om nieuwe paarden te leren kennen. Ongeduldig stond hij op een harder stukje sneeuw te wachten op ene reactie van vrienden of onbekenden.

[Iedereen welkom^^]

Een mooie koffievosse merrie draafde door de sneeuw. Ze hief haar benen hoog en sierlijk op. Haar lichte manen wapperden in de wind. Al was er deze keer niet veel wind. Een frisse bries liet haar manen dansen. Ze zwiepte af en toe even met haar staart. Ze boog kort haar hals en keek om haar heen. De sneeuw was erg dik maar ze kon er wel tegen. Ook tegen de koude. Een wintervacht had ze niet zo. Spieren wel en die zag je goed als ze bewoog. Ze was erg sterk door haar stam waar ze bij hoorde. Ze was best nieuwsgierig wie er ook was. Ze mistte haar familie. Nouja familie. Ze gedroegen zich als familie maar eigenlijk waren ze gewoon goede vrienden. Héle goede vrienden. Ze briesde even. Oh wat was ze blij erbij te horen bij de stam. Ze had het nu gelukkig niet koud door haar lichaamstemperatuur. Ze grinnikte even en stopte na een tijdje. Draven in de dikke sneeuwlaag was zo moeilijk. Ze schudde zuchtend haar hoofd en een hele bekende hinnik hoorde ze al snel. Seth was er! Ze hinnikte luid terug en steigerde lichtjes. Ze sprong in galop en galoppeerde meteen in de richting. Ze trok haar benen hoog op en struikelde bijna. "Stomme sneeuw" siste ze en liep verder. De geur van haar broer, beste vrienden bijnaam, werd sterker. Ze hinnikte nogmaals en gooide haar hoofd de lucht in. De schim die ze zag herkende ze meteen. Ze rende erheen en vertraagde na een tijdje in een sierlijke draf. Ze begroette hem door haar neus in zijn manen te duwen. "Seth" zei ze zacht en keek hem glimlachend aan. "Ik ben zo blij je weer te zien" zei ze en grinnikte even. Ze keek hem rustig aan en briesde nogmaals. Stomme wind. Ze kon er niet tegen als de wind haar neusgaten binnen kwam lastig vallen. Haar donkere ogen keken hem vriendelijk aan terwijl ze hem glimlachend aankeek.

Seth snoof wat zorgde voor kleine wolkjes in de helder blauwe lucht. Zijn zwarte ogen pikte een schim op, zijn oren vlogen naarvoren. Ongeduldig zwaaide hij met staart heen en weer, zijn zus en beste vriendin naderderde. Een grote grijns tekende op zijn gezicht toen ze aankwam galloperen ''LEAH!!'' Zijn stem klonk haast iets té opgewekt, ''Veels te lang'' Zachtjes drukte hij zijn neus tegen de zijkant van haar hoofd. ''Hoe is het met me grote zus?'' Er klonk een speelse toon in zijn stem, een kleine bries verliet zijn mond. Hij deed zijn mond iets open om wat te zeggen maar toen hij zich bedacht sloot hij hem weer. Gek genoeg leken Leah en Seth veel op elkaar, de kleur en de lengste verschilde wel, maar de bouw en de kleur ogen waren exact hetzelfde. Ook door de manier van doen leek de hele Quilletestam op elkaar, het was als één grote familie en zo beschouwde hij ze ook. Ze waren samen één, het was gewoon een feit. Maar Seth was de jongste wat hem soms best iriteerde iedereen maakte hem uit voor ukkie, de perfecte manier om hem mee te sarren. Hij hield het bij een grap, hij was het doelwit van zijn grote broers. De grimas stond nog altijd op zijn gezicht, ''Ik heb je wel gemist hoor!'' Zijn stem was geheel vriendelijk zoals altijd, Seth had geen tikkeltje kwaad inzich, nooit zou hij iets of iemand pijn kunnen doen.

[Heb zo'n cool plaatje voor je!! En omdat Leah grijs is... En die ik voor je heb dat ook is, is het misschien leuk als je die neemt! Maar hoeft natuurlijk niet hé? Bedoel het aardig^^]

Seth snoof wat zorgde voor kleine wolkjes in de helder blauwe lucht. Zijn zwarte ogen pikte een schim op, zijn oren vlogen naarvoren. Ongeduldig zwaaide hij met staart heen en weer, zijn zus en beste vriendin naderderde. Een grote grijns tekende op zijn gezicht toen ze aankwam galloperen ''LEAH!!'' Zijn stem klonk haast iets té opgewekt, ''Veels te lang'' Zachtjes drukte hij zijn neus tegen de zijkant van haar hoofd. ''Hoe is het met me grote zus?'' Er klonk een speelse toon in zijn stem, een kleine bries verliet zijn mond. Hij deed zijn mond iets open om wat te zeggen maar toen hij zich bedacht sloot hij hem weer. Gek genoeg leken Leah en Seth veel op elkaar, de kleur en de lengste verschilde wel, maar de bouw en de kleur ogen waren exact hetzelfde. Ook door de manier van doen leek de hele Quilletestam op elkaar, het was als één grote familie en zo beschouwde hij ze ook. Ze waren samen één, het was gewoon een feit. Maar Seth was de jongste wat hem soms best iriteerde iedereen maakte hem uit voor ukkie, de perfecte manier om hem mee te sarren. Hij hield het bij een grap, hij was het doelwit van zijn grote broers. De grimas stond nog altijd op zijn gezicht, ''Ik heb je wel gemist hoor!'' Zijn stem was geheel vriendelijk zoals altijd, Seth had geen tikkeltje kwaad inzich, nooit zou hij iets of iemand pijn kunnen doen.

[Heb zo'n cool plaatje voor je!! En omdat Leah grijs is... En die ik voor je heb dat ook is, is het misschien leuk als je die neemt! Maar hoeft natuurlijk niet hé? Bedoel het aardig^^]

Leah keek haar beste vriend/broer glimlachend aan. Hij begroette haar wel héél blij en vrolijk. Hij was de jongste en ze vond het best zielig dat hij vaak geplaagd werd door de rest. Zij deed er nooit aan mee. Ze was niet zo kinderachtig. Leah zuchtte en keek weer naar haar broer. Ze voelde zijn neus tegen haar hoofd en briesde zachtjes. "Het is even geleden inderdaad. Maar nu kunnen we weer bij elkaar komen" zei ze lief tegen hem en keek rond. "Ik haat de sneeuw nu al" zei ze zuchtend tegen hem en keek even rond. Ze zwiepte even met haar staart en grinnikte. "Gelukkig zijn er nu geen vliegen!" zei ze vrolijker en gaf hem een speelse duw. "En het gaat trouwens heel goed hoor, met jou?" vroeg ze dan aan hem en hief kort haar hoofd wat schuin. Ze drukte haar neus even tegen de zijne en ging tegen hem aanleunen. Ze zuchtte eens diep en hoorbaar. "Ik mis de tijden van vroeger. Ik wil alles weer hetzelfde hebben Seth" zei ze zachter en keek weer naar hem. Ze hadden beide goed getrainde spieren en dat was goed voor de stam. Ze schudde haar hoofd even en keek kort rond.

[Beetje inspi en G'lies heeft me kleur gekozen. Ze wilde koffievos xd]

Seth zijn ogens straalde, ''Gelukkig'' Hij haalde voorzichtig adem, zijn ogen keken nu dromerig naarvoren. ''Het heeft wel iets, ik vind de sneeuw wel gezellig'' Zijn ogen keken even naar beneden naar de sneeuw, het witte spul had iets wat hem deed denken aan vroeger. En net toen hij aan het woord 'vroeger' dacht begon Leah erover ''Dan zorgen we er toch voor dat alles weer hetzelfde word'' Seth bracht altijd de stemming erin, en dat probeerde hij nu ook. ''En het gaat supper!'' Meende hij, hij voelde zich beter dan ooit sterker. Hij voelde dat hij ouder werd, nog lang zo oud en groot als zijn broers en zus. Het was te doen, Seth ging er simpel mee om. Het deerde hem weinig. Seth zette zijn benen iets elkaar toen Leah tegen hem aan leinde. Met gemakt bleef hij staan, zonder enige moeite hield hij zijn zus overeind. Seth wist wat zijn doel was in het leven, net als de rest van familie. Later zou het hem goed uitgelegd worden. Zijn grote vriendelijk ogen keken nog steeds naar de grond, nadenkend over de dingen. ''Waar is de rest?'' Hij hoopte dat ze ook kwamen, hoe meer er waren hoe groter de gezelligheid. Zijn grote broers hoorde er ook bij. Zijn blik sloeg omhoog, nu keek hij gefocuusd naar de lege vlakte voor hem. Een schim naderde, hij snoof de geur in zijn neusgaten op. De geur was bekend, hij herkende de geur uit duizenden. Hij bleef staan zodat zijn zus niet om zou vallen, wat haast onmogelijk was. Hij wist dat je Leah niet zomaar omver kreeg, maar toch deed hij als het ware alsof. Zijn ogen bleven kijken naar de naderende schim.

Een bruine hengst liep erg sloom door de dikke laag sneeuw. Zijn spieren stonden gespannen om de sneeuw tegenin te gaan. Zijn oren stonden naar voren gericht en hij briesde even. Zijn manen danstten in zijn gespierde hals door een frisse bries. Zijn staart waaide een beetje mee en wiegde zachtjes. Zijn donkerbruine bijna zwarte ogen stonden vriendelijk en bekeken de omgeving eens goed. Hij sperde zijn neusgaten wijd open en zette verder zijn pas. Hoef voor hoef plette hij de sneeuw. Het kraakte en maakte plaats voor een hoefafdruk. Hij sloeg even met zijn staart tegen zijn bruine glanzende flanken. De geuren die er hingen waren verschillend. Het grote deel was onbekend voor de grote sterke hengst. Hij was een mengelmoes, net als de rest. Hij was sterk, gespierd en erg groot. Hij leek van bouw meer op een Brabander of een Shire. Toch had hij geen sokken of grote brede hoeven. Raar maar waar. Hij rolde met zijn ogen bij die gedachte dat ze hem altijd trekpaard noemden. Maar veel deerde het hem niet meer. Hij mistte de familie best wel hard. Hij wilde weer bij ze zijn en trainen, net als vroeger. Hij wilde zeker en vast zijn zusje weer. Leah. De prachtige vriendin van de familie. Ze was de enige merrie en echt mooi. Ze had een super karakter buiten het bitchie gedoe dan. Ze was dan wel vriendelijk en een bitch maar wel een goede bitch. Hij grijnsde zacht bij die gedachte. Hij wist niet dat de meesten haar leuk en mooi vonden. Hij dacht het altijd. Nouja van zichzelf dan. Hij was misschien wel verliefd maar echt slijmen en stotteren in haar buurt deed hij niet. Macho doen en stoeien met zijn broers wel, om een beetje aandacht ze krijgen. Hij zuchtte bij de gedachte en liep verder. De bekende geuren drongen zijn neusgaten weer in. Hij spitste zijn oren en hinnikte eens luid. De geuren kwamen hem zo bekend voor. Leah.. Seth. Hij sprong meteen in galop en galoppeerde een stukje dichter. Hij stapte alweer en zag de twee al staan. Hij hinnikte eens machtig en liep rustig naar ze toe. "Zozo, ukkie en Leah" zei hij vriendelijk maar een beetje plagend voor Seth. "Nee broer, grapje" zei hij grijnzend en duwde Seth zacht. Hij was grote dan Seth maar hij mocht toegeven dat Seth ook erg groot was, voor zijn leeftijd dan. En hij wilde Seth zeker niet omduwen, dat wilde hij niet. Zo erg plagen deed de grote hengst niet. Hij briesde even en keek rustig en glimlachend naar zijn familieleden.

Sam dwaalde wat rond. Af en toe hield hij een oogje op zijn (familie, vrienden wat dan ook). De sneeuw had weer zijn best gedaan. Weer minder voedsel voor de dieren. Maar hij kan er lang zonder zitten. Zijn familie kwam voor hem. Hij had het geen koud. Dat was hij wel gewoon. Hij had Quiletes bloed. Ze waren groter dan andere rassen, ze hadden een hogere temperatuur en wie weet wat nog bijzondere dingen ze in petto hadden. Zijn zwarte ogen gleden rustig over het gebied. Hij was eigenlijk bazig en ook wel agressief. Hij probeerde zich te beheersen ook al lukte hem dat maar niet. Hij voelde hoe het sneeuw onder zijn hoeven kraakten. Zijn gitzwarte vacht blonk fel door de zon. Normaal zou hij sneeuw op zijn rug hebben en bevroren tastharen. Maar Dankzei zijn hoge temperatuur smolt het. Zijn neusgaten bliezen grote wolkjes er uit. Hij stopte met stappen en keek rond of hij zijn familie kon vinden. Hij hoorde een bekende hinnik. Hij draaide naar links en draafde rustig aan. Zijn lange benen maakte soepele bewegingen. Zijn neus was hoog in de lucht om de geur op te nemen. Seth, leah en Embry waren in de buurt. Het duurde wel een paar minuten voordat hij ze vond. Galopperen deed hij absoluut niet. Hij had geen zin om te vallen. Zijn haren wapperden wild op en neer. Zijn zwarte ogen keken op toen hij in de verte een groepje paarden zag. Hij richtte zijn oren naar voren en boog trots zijn nek. Hij hief zijn benen hoog in de lucht en versnelde. Hij maaide de sneeuw onderuit zijn hoeven. Hij was opgelucht dat hij ze vond. Hij remde net voor Embry. Hij keek hem heel even aan en glimlachte toen. Hij had het gesprek niet gehoord. Zijn ogen gleden 1 voor 1 naar de 3 paarden. Hij miste nog een paar. Waar zouden die uithangen. Hij besloot zijn bezorgdheid uit zijn hoofd te zetten. "Hallo, wat een pest weer niet?" Hij wist eerder niet waarover hij wou praten dus besloot hij snel iets eenvoudigs te zeggen. Hij keek heel even op om naar de lucht te zien. Het was licht bewolkt met grijze wolken. Toch zou hij niet kunnen denken dat het niet zou ga sneeuwen. De natuur veranderd snel.

Quil stond stokstijf op een berg ijs, opzoek naar bekende geuren. Zijn ogen waren gesloten en hij probeerde zijn oren zo min mogelijk te gebruiken zodat zijn reukvermogen scherper werd. Op die manier ving hij de geuren op van dieren die net als hem prima tegen de kou konden. De één leek hij te herkennen als hert, de ander als paard. Zijn ogen gleden langzaam open en onthulden zijn zwarte ogen, de sneeuw verblinde hem voor een paar seconden. De omgeving begon in scherpte toe te nemen, zijn oren vingen het geluid op van gekraak. Zijn blik zag een groep paarden lopen aan de horizon. Hij zette zijn slungelige lichaam in een ritmische galop. Achter hem vloog sneeuw omhoog, maar door de kou in het noorden was het grotendeels bevroren. Hij vond het dan ook fijn lopen en hield het tempo hoog nu het kon zonder beperkingen.

Pas toen hij door kreeg dat de paarden zijn 'familie' waren spitste hij vrolijk zijn oren. Hij zag dat Seth er was, maar zijn aandacht was vooral gericht op Embry. Hij gooide een tandje er bij en kwam abrupt tot stilstand toen hij bij het groepje aansloot.
'Heee jongens, uk en Leah' hij grijnsde toen hij een losse vermelding gaf voor Seth maar verdeelde zijn aandacht nu vooral aan Embry, die ten slotte zijn beste maat was. Hij gaf hem dan ook een plagerige duw als begroeting.
'Is iedereen oké?' vroeg hij met een -voor hem zeldzaam- serieus gezicht.

De merrie keek rustig naar Seth en briesde even. Ze keek even rond en een bekende geur drong haar neus binnen. Embry! Ze hinnikte eens luid als begroeting op de grote hengst die aangelopen kwam. De familie kwam eindelijk weer eens bij elkaar. Oh wat was de mooie merrie blij. Ze hield veel van haar familie en kon gewoon niet zonder ze. Ze keek naar Embry en grinnikte even. Ze gaf hem een neusje en hoorde wat hij zei. "Och hou toch op Embry. Plaag hem nou eens niet" zei ze zacht en zuchtte speels. Ze keek even naar Seth en dan naar Embry. "Hm. Blijf je nou groeien of ben ik blind?" vroeg ze en grijnsde. Opnieuw drong er een geur in haar neus. Ze keek om haar heen en spitste haar oren. Ze zag al snel de zwarte hengst en boog haar hals. Hij was de oudste en de leider voor hun. Nouja iedereen had hun mening maar hij was vaak bazig. Ze moest zelfs heel voorzichtig zijn. Vaak kon ook zij een tikkeltje bazigheid uitstralen. Of dominantie en dan toonde ze vaak bitcherig gedrag. Ze keek naar Sam en gaf hem snel een neusje. "Ik heb je gemist" zei ze zachtjes en opeens schoot haar hoofd omhoog. De geur die er nu aankwam was sterk, héél sterk. En voor haar hart heel speciaal. Quil kwam ook! Ze hinnikte vrolijk en ze keek naar de donkerbruine hengst die aangelopen kwam. Hij begroette hun. Weer werd Seth geplaagd en ze zweeg erover. Ze moest het maar toelaten. Seth was de jongste en ze was best wel aan hem gehecht nu. Ze keek weer naar Quil en een warm gevoel bekroop haar. Ook van hem hield ze. Maar eigenlijk iets meer dan beste vrienden. Maar dat durfde ze nog niet te vertellen. "Quil" zei ze en wachtte tot hij klaar was met Embry. Embry en Quil waren beste vrienden. Ze glimlachtte even en drukte haar neus in Quils manen. "Ik heb je ook gemist" zei ze zacht en grinnikte. Ze had echt iedereen gemist. Nu de rest nog en iedereen was compleet. Dan konden ze weer hun trainingen en andere dingen beginnen. Ze briesde even en knikte tevreden naar Quil. "Met mij gaat het beter, beter nu jullie er weer zijn" zei ze lief en keek ze glimlachend aan.

Embry snoof even en keek naar Leah die hem begroette. Hij briesde even tevreden. "Ik stop al" zei hij grijnzend tegen haar en schudde zich uit. Hij keek om zich heen en een geur drong zijn neusgaten binnen. "Zozo oudste is er ook" zei hij grijnzend en keek op toen de zwarte schim tevoorschijn kwam. Hij begroette zijn broer met een knik en sloeg met zijn staart. "Dit word nog leuk" zei hij dan wat zachter en grijnsde. Hij schudde zich nogmaals uit en toen drong de bekendste geur binnen. Zijn beste maatje van zijn geboorte was hier. Hij spitste zijn oren en hief zijn hoofd hoog op. Waar was hij?! Hij wilde stoeien zoals vroeger. Heerlijk. Hij hinnikte zacht en voelde de plagerige duw. Een speelse grijns sierde zijn lippen en hij duwde terug. "Jij weer" zei hij grijnzend en hoorde de rest. "Het gaat goed" zei hij rustig tegen hem en keek even naar Leah. Zijn donkere ogen gleden over haar heen. Ze was niet veel veranderd. Misschien nog een paar spieren erbij en nog wat mooier geworden. Hij snoof en schudde snel zijn hoofd. Hij mocht er niet teveel aan denken, aan de gevoelens. Hij wilde niet dat hij het eens zou zeggen op een onverwacht moment. Of op een moment dat hij het helemaal niet wil zeggen. Hij schudde snel de gedachten weg en keek naar de hele familie. Nouja, iedereen was er niet. Er moesten er nog een paar bijkomen. Hij sloeg met zijn staart en hield zijn oren naar voren gericht terwijl hij naar zijn broers en zus keek.

Hij grijnsde heel even. "Ook fijn jou te zien Leah." Antwoorde hij rustig en glimlachte een heel klein beetje. Hij keek daarna weer zo serieus zoals altijd. Hij luisterde naar de volgende woorden en voelde haar neus tegen de zijne. "Ja ik heb jullie allemaal gemist." Hij was de oudste van de groep. Hij vond dat hij alle verantwoordelijk heid op zich op moest nemen. Hij zou ze beschermen en helpen met de problemen die ze konden hebben. Hij waardeerde het gedrag van Leah zeer. Daarna keek hij even naar Embry die tegen hem sprak. Hij knikte. Hij keek nog even naar Embry die heel erg blij leek te zijn. Ook hij kreeg snel een bekende geur binnen. Quil. Hij groette ook. Maar ging er niet op in dat hij seth plaagde. Seth moet leren voor zich zelf op te komen. Dat moest hij vroeger ook. "Hallo, Quil. Met mij gaat het prima..." Veel had hij niet te vertellen. Hij keek heel even weg om te zien of er niets is. Hij hoopte maar dat de rest in orde was. Maar hij zag niet zo veel. Alleen maar bomen, aarde, planten dat onder de sneeuw was bedekt. Sneeuw maakte het altijd een stuk moeilijker om te overleven. Maar paarden konden dit wel aan. Hij richtte zich weer op zijn familie.

Seth draaide met zijn ogen, ''Ook fijn om jou weer te zijn Embry'' Zei hij een beetje op een plagerige toon. Hij duwde met zijn neus tegen de schouder van zijn grote broer om hem uit evenwicht te houden. Hij hoorde de woorden van zijn, hij wist dat het weinig zin had maar het was goed bedoeld. Zijn gevoelige neus pikte een belangrijke geur op, een zwarte hengst voegde zich bij de groep. ''Sam'' Seth knikte, hij wende zijn blik af Sam was de oudste en de sterkste van de stam en hij heeft geleerd om daar respect voor te hebben. Dan waren er nog de voorvaders en moeders, de allesoudste van de stam. Steeds meer paarden voegde zich bij de groep, en zo ook Quil ''Supper'' Zijn stem klonk zoals altijd opgewekt, dagen had hij niet geslapen maar nog steeds voelde hij zich fris en klaarwakker. Hij negeerde het woord 'uk' en wende zich weer op de groep. Bijna iedereen was er. Het was als een zomerse dag als de stam bij elkaar was door de warmten die iedereen afbracht werd het in de lucht om hen heen ook warm. Seth moest iets omhoog kijken om zijn aan te kunnen kijken,maar hij wist als hij ouder was dat niet meer hoeven te doen. Dan was hij net zo groot, of misschien wel groter. Seth was altijd degene die weinig aandacht kreeg, omdat hij de kleinste was. Hij was het doelwit. Hij wende zich van die irritatie af en bleef vrolijk. Lichtjes zwiepte hij met zijn staart heen en weer, wachtend op de andere, en op reacties van zijn broers en zus.

Leah keek even naar Sammy die nog wat zei. Ze glimlachtte even lief naar hem en zwiepte met haar staart. Ze keek dan even naar Embry die Quil een duw gaf als begroeting. Ook Quil had dat bij hem gedaan. Ze grinnikte even om de twee hengsten. Ze vond het soms wel eens leuk om toe te kijken hoe de hengsten vechten, trainden of stoeiden. Ze zuchtte heel even en liep naar Sammy toe. Ze ging naast hem staan en briesde even tevreden. Ze hief haar hoofd even trots omhoog, net als haar mooie staart. Ze was af en toe een echte knuffelmerrie. Ze vond het gewoon fijn met haar broers. Ze ging dicht tegen Sammy aanstaan en liet haar neus van zijn hals naar zijn hoofd glijden. Zachtjes snoof ze naar hem en ze liet haar hoofd zakken. Ze liet haar hoofd wat tegen zijn hals hangen en sloot kort haar ogen. Ze deed dit eigenlijk vaker bij Sammy. Was het omdat hij het het meeste toeliet? Of omdat de rest té speels waren? Ze wist het gewoon niet. Het kwam vast door een goede reden. Misschien omdat hij de oudste was. Leah schudde de gedachte maar weer weg en bleef zo tegen hem aanstaan. Ze voelde de warmte van zijn lichaam en sloot kort haar ogen nog een keer. Ze keek daarna al snel weer naar de rest. Even keek ze naar Seth die blijkbaar lichtjes geirriteerd was door de woorden 'uk' en 'ukkie.' Ze begreep hem wel. Ze zou het zelf niet leuk vinden maar ach. Hij voelde zich wel vrolijk en deed ook zo. Dat vond de merrie wel fijn. Ze keek even naar de grond en dan naar de rest.

Uitgelaten gallopeerde Jake door de sneeuw die opspatte en achter hem weer neerviel. Een hoge bok volgde waarna hij een luide hinnik liet horen. Waar hij naar op zoek was? Zijn familie. Nouja, hij beschouwde ze als familie. Zijn blik speurde de omgeving af. Totdat hij de geuren rook. De geuren van zijn familie. Jake versnelde, zijn passen werden ruimer terwijl hij zijn blik strak voor zichuit gevestigd had. In de verte tekenden zich schimmen af en weer liet hij een kort hinnik horen. Het eerste wat hij deed was naar Seth galloperen. Vlak voor hem stopte hij en gaf hem een speels duw. "Heey Ukkie" zei hij grijnzend. Niet wetend dat zijn jongere broertje al geïrriteerd was door die opmerkingen [aa]. Daarna liep hij naar Leah toe en duwde zijn neus even tegen de hare waarna hij een laag stijgerde en zijn voorbenen op de rug van Embry legde en hem daarna grijnzend aan keek en met een onschuldige blik in zijn ogen. Van Embry liep hij naar Quil toe en gaf hem ook een duw. Met een ondeugende blik in zijn ogen keek hij hen nog een keer aan en ging tenslotte naast Sam staan. "Heey Sam" zei hij met toch wel enige respect in zijn stem. Wild schudde hij zijn hoofd waarbij zijn lichte manen meebewogen. Zijn ogen kneep hij tot spleetjes terwijl hij Seth goed opnam. Hij moest eens wat meer tijd door gaan brengen met zijn jongere broertje besefte hij en knikte lichtjes in zichzelf. Een beetje afwezig staarde hij nu voor zich uit. Toch blij dat ze bijna allemaal bij elkaar waren. Alleen Paul en Jared, dan waren ze helemaal compleet. Lichtjes krulden zijn mondhoeken zich weer en besefte hij hoe blij hij was met hen, met zijn familie.

Sam Stond nog een tijdje voor zich te staren totdat Leah hem alert maakte. Hij keek op. Hij keek nog een tijdje naar haar toen die begon te strelen. Hij vond aandacht wel leuk. Maar soms heeft hij van die dagen dat hij het liefs met gelaten werd. Hij keek daarna weer voor zich uit. Ze bleef tegen hem aanstaan. Hij hief zijn hoofd ineens op toen hij een bekende geur binnen kreeg. Het was Jake. Die iedereen actief begroete. Hij stompte iedereen behalve hij en Leah. Hij moet het ook niet proberen. Hij had niet zo'n zin is stoeien. Het gebeurde zelden dat hij zin had om te stoeien. Hij brieste even en keek weer naar het landschap. Daarna besloot hij zich weer bij de groep te voegen. Hij blies even naar Leah. Om te laten weten dat hij de aandacht waardeerde. Daarna liep hij bij de andere. Zijn pikzwarte ogen gleden weer naar de hengsten. Hij bleef even hangen bij Seth. Sam zuchtte. En keek daarna weer naar de andere. Zijn hoeven waren verdwenen onder de sneeuw. Hij voelde warmte in de familie. Hij was gehecht aan ieder paard van zijn familie. Hij zou ze ook met zijn leven beschermen. Hij begreep eerder niet waarom hij de drang had om ze te beschermen. Het waren sterke hengsten, die best zonder hem kan. Hij zuchtte heel even en schudde die vermoeide gedachte weg. Wat was hij toch zo'n stres kip.

Leah briesde even en keek naar Sam. Hij hief zijn hoofd op wegens een bekende geur. Leah sperde haar neusgaten wijd open en rook de geur. Jake was er dus. Ze glimlachtte toen ze de vosse hengst zag. Ze voelde zijn neusje en sloot kort haar ogen. "Jake" zei ze erg zacht en liet haar neus over zijn hals glijden. Ze briesde en keek op toen Sammy naar haar blies. Hij waardeerde de aandacht dus. Ze glimlachtte lief naar hem en bleef rustig staan. Ze sloot kort haar ogen en zette haar hoef op rust. Ze was best moe door haar tochtje door de sneeuw. Ze liet kort haar hals zakken en aan haar houding merktte je hoe moe en uitgeput ze was. Ze hief haar hoofd na een tijdje op en zwiepte met haar staart. Ze probeerde het te verbergen dat ze moe was. Ze wilde niet zwak zijn en lijken, nooit wilde ze dat. Ze keek even naar de stoeiende hengsten en keek kort naar haar jongere broer. Ze grinnikte even en keek heel even naar Quil. Ze zuchtte en keek weer naar Jake en Sam. Ze gaf iedereen best wel veel aandacht. Buiten Quil, Embry en Seth. Zij waren eigenlijk vaak aan het stoeien. Sam was de enige die het écht waardeerde. Ze grijnsde zacht maar een glimlach veranderde de grijns. Ze keek naar de rest en wist niet dat ze alweer in gedachten verzonk.

De grote brede hengst keek rustig naar zijn beste maatje. Hij grijnsde eventjes en sloeg met zijn staart. Zijn blik gleed even naar Leah en Sam. Ze leken net partners vond hij. Maar hij wist wel dat Leah vaak knuffelde en je aandacht gaf. Daardoor was hij ook verliefd geworden. Ze was lief buiten haar bitcherige momenten. En de aandacht deed hem goed. Door haar leerde hij verliefd te zijn. Hij zuchtte eventjes en schudde de gedachte weg. Hij keek dan op toen een bekende geur zijn neus weer binnendrong. Nog eentje kwam. Daarna moesten alleen Jared, Collin, Paul en Brandy nog komen. Hij zuchtte nogmaals. Hij keek op toen Jake eraan kwam en grijnsde naar hem. "Jaky -of Jakie, hoe je het ook schrijft-" zei hij plagend. Hij noemde Jake altijd zo. Hij snapte niet waarom. Het klinkte gewoon leuk. Hij briesde even en voelde opeens zijn voorbenen op zijn rug. Hij keek achterom en keek naar de ontschuldige blik. Hij grijnsde en schudde hem van zich af. Hij keek dan even hoe hij Sam begroette en bleef rustig staan. De tocht was voor hem zwaar geweest, al liet hij dat niet merken door zijn vrolijkheid. Hij snoof even en keek naar de rest van de familie.

Nog een hengst voegde zich bij de groep ''Jake'' Een grijns tekende op zijn gezicht, hij drafde naar zijn broer toe en begroete hem met een duwtje. ''Hoe is het?'' Hij probeerde het beetje stoer te laten klinken, wat niet echt lukte. Hij keek iets omhoog toen hij hem 'ukkie' noemde De drang om te stoeien was hoog, maar hij hield zich in misschien zou Jake hem zelf gaan uitdagen en die kans zou hij niet uit de weg lopen. Even kort keek hij naar Sam, het voelde alsof hij zich stil moets houden als hij in de buurt was. Seth wist zo'n beetje wat Sam had doorgemaakt in zijn leven. En hij begreep met alles wat ie had hoe hij zich voelde. Iets maakte hem rustig als Sam dichtbij was. Hij hoopte dat Jake hem wegdrijvde, zijn ogen vlogen langs de groep paarden. Hij snoof kort wat zorgde voor wolkjes in de lucht, Seth duwde zichzelf uit de sneeuw en zodat hij weer wat langer kon blijven staan zonder diep weg te zakken. ''Dus...'' Zijn woorden klonken wat ongeduldig, Seth verveelde zich snel. Hij hoopte dat Jake hem kwam aflossen om wat te gaan doen. Een training kon hij wel gebruiken, misschien later een goede aanmoediging bij Sam. Hoopvol keek hij omzich heen wachtend op iemand die hem zou verlossen van zijn verveeldheid.

[Weinig inspi--']

Hij snoof. Nog steeds erg alert. Hij zwaaide met zijn staart. 'Wat nu eigenlijk?' Drong tot hem door. Ze staan hier maar te niksen. En daar vond hij niks aan. Sam stapte even wat rond om wat spannend voor de hengsten en merrie te verzinnen. Hij moest zich maar opofferen. Hij schraapte met zijn hoef. Hij wilde zijn broers wat tactieken leren. Ook had al had hij absoluut geen zin. Maar hij kon niets beters verzinnen. "Wie durf?" Vroeg hij met een gemene lach. Hij zal zich proberen in te houden. En niet te hard voor ze zijn. Hij snoof weer en blies wat warme lucht er uit. Hij schraapte af en toe. Dat was een teken dat hij klaar was. Hij hoopte maar dat ze niet tegelijk willen vechten. Want soms hadden ze echt van die geintjes. Maar dat was hij wel gewoon. Seth kon er ook van leren. Sam zijn oren gingen heen en weer. Hij wachtte geduldig totdat iemand het lef heeft om het spelletje mee te spellen. De zwarte hengst was alert en hield iedereen in het oog. Hij onderschatte niemand.

(Wat ben ik toch hopeloos bezig :) Ook inspiratieloos tot nu toe )

Nadat ook iedereen hem begroet had viel het stil in het midden van de grote groep paarden die voornamelijk uit hengsten bestond en één merrie. Vanonder zijn voorlok keek hij naar Leah. Hij wist dat hij niet de enige was die haar leuk vond. Maar als ze erom zouden moeten vechten zou hij zeker meedoen. En winnen ook. Voegde hij er meteen aan toe. Dat stilzwijgen vond hij verschrikkelijk en het liefste had hij Seth uitgedaagd. Tot hij de woorden van Sam hoorde. Die kans wilde hij natuurlijk niet voorbij laten gaan. Meteen stapte de jonge voskleurige hengst naar voren. Zijn blik schoot meteen naar Embry en Quil en van Quil naar Seth die hij toe knikte. Leah stond naast Sam en haar gaf hij een knipoog. Voordat hij naar voren sprong en zich zo draaide dat hij vlak voor Sam stond. "Ik!" zei hij vastberaden. Jake stijgerde en sloeg uitdagend met zijn voorbenen naar de oudere hengst. Hij had respect voor Sam maar bang was hij zeker niet. Een lachje krulde zijn lippen terwijl hij weer op vier benen stond en hem strak aan keek.

Leah keek rustig naar de rest en bleef naast Sam staan. Ze briesde even en grinnikte. Ze keek rustig naar Sam die vroeg wie durfde. Ze bekeek de rest even en keek dan naar Jake die naar voren stapte. Hij durfde dus. Ze zag de knipoog en slikte even. Dat had hij.. Nog nooit gedaan. Had hij iets verkeerds gegeten? Was hij ziek? Waarom deed hij dat? Ze snapte er niets van.. Ze zette een paar passen achteruit en keek naar de twee. Ze zwiepte met haar staart en wachtte af. Ze wilde dat best wel eens zien. Ze keek even naar de rest van de paarden en keek naar Seth. Ze had gemerkt dat hij zich verveelde dus hij wilde vast vechten. Rustig liep ze naar hem toe en gaf hem een neusje. "Ik zie aan je dat je je verveelt. Daag Quil of Embry uit, een goede training" zei ze lief tegen haar broertje en keek hem aan. Ze glimlachtte en keek dan weer naar de twee hengsten in het midden. Ze stonden klaar om te beginnen.

Hij wachtte nog even totdat Jake tevoorschijn kwam. Daar verschoot hij niet van. Jake had wel lef en had kracht in zich. Hij hief zijn hoofd omhoog. Momenteel zei niemand anders wat. Dus zou hij best het op nemen tegen Jake. "Mooi, Begin jij maar." Hij wilde eerst zien hoe Jake zou beginnen. Hij had wel gezien dat Jake naar Leah Knipoogde. Maar dat maakte hem niet zo veel uit. Hij was niet zo snel jaloers en op de moment is zijn gevoelens zwak voor haar. Hij was te veel bezig met zijn broers. Hij stapte naar voren. Hij had nu alleen oog op Jake. Hij zag dat Jake met zijn voorhoeven naar hem sloeg. "Wat een manieren Jake!" Zei hij met een plagerige uitdrukking. Momenteel was hij rustig. En dat zal hij tot nu toch tegen kunnen houden. Hij heeft eerder geen idee hoe hij aan die agressie kwam. Als iemand hem echt woedend maakt kan hij zich niet beheersen. En zou hij zelfs zijn broers zwaar verwonden. Maar Jake zal hem niet kwaad maken.

Seth zijn oren schoten naarvoren toen Jake het gevecht aanging met Sam, jammer die kans was verkeken. Zijn ogen vlogen langs de andere paarden, zijn ogen glinsterden in het zwakke maanlicht. Zijn mondhoek krulde iets op toen hij Quil in zijn beeld had, Seth had wel degelijk geluisterd naar zijn zus Leah. Hij nam een omweg om Emby,Sam,Leah en Jake heen. Omzo dichterbij Quil te komen zonder dat hij dat merkte. Hij tijgerde achter zijn familie langs met Quil in zijn doelwit. Iedere stap zette hij zorgvuldig neer, zodat het ijs niet te opvallend kraakte onder zijn hoeven. Toen hij dichtbij genoeg was trok hij aan de staart van Quil ''Word wakker luiwammes!'' Commandeerde hij op een plagerige toon. Hij sprong naarachter zodat Quil hem niet kon trappen, zijn zwarte ogen werden spleetjes. Uitdagend maakte hij zich iets breed om zichzelf groter te doen lijken, nog steeds slungelig maar het maakte wat verschil uit. Zijn oren stonden naarvoren gericht, zijn benen wat aangespannen voor het geval hij plots moest maken dat hij wegkwam. Seth hield van dit soort spelletjes, maar geduld had hij niet. Onverwachts duwde hij zichzelf in een rengalop rakelings schoot hij langs Quil. Met zijn achterste duwde hij tegen de buik zodat Quil iets uit evenwicht raakte. Sneeuw stoof op ''Pak me dan slome!'' Hij keek even achterom of Quil al achter hem aankwam.

Jake grijnsde terwijl hij de zwarte hengst aan keek. "Oké, kom op ouwe" zei hij uitdagend. Weer stond hij op zijn achterbenen en maaide met zijn voorbenen door de lucht. Zijn zwarte ogen schitterden van plezier. Het kwam niet vaak voor dat Sam zin had om te stoeien dus hier maakte hij graag gebruik van. Zijn linker mondhoek krulde zich en een scheve grijns verscheen op zijn gezicht. "Tja, dat soort manieren leer je wel aan met zo'n paard als jou als voorbeeld" zei hij op een plagerige toon. Hij moest en zou altijd het laatste woord hebben. Zelfs tegen Sam. Toen hij weer op zijn voorbenen terecht kwam schoot hij meteen langs Sam op zodat hij achter hem kwam te staan. Vliegensvlug draaide hij zich om en beukte met zijn schouder tegen Sam aan zodat die uit evenwicht gebracht werd. De rest om zich heen vergat hij helemaal. Op het moment was hij helemaal gefocust op de zwarte hengst. Dit zou hem goed doen. En zo stoeien met Sam kon hem alleen maar meer leren. En daar was hij niet vies van. Hij leerde graag om zo beter, sterker, slimmer en sneller te worden. Al zijn spieren waren aangespannen mocht Sam nu ineens een uitval doen. Uitdagend keek hij naar Sam wachtend op zijn actie.