Nieuw in het bos

Leefie loopt met het hoofd omhoog het mooie bos in.
Ze ziet de vrolijke dieren om zich heen en krijgt gelijk een goed gevoel.
Ze loopt wat dieper het bos in en kijkt omhoog.
De zon schijnt vel en er is bijna geen water te vinden.
Ze snuffelt wat met haar neus door de blaadjes en likt het vocht dat er op zit eraf.
Ze spitst haar oren en gooit geschrokken haar hoofd omhoog.
Er zat een klein eekhoorntje voor haar.
Ze bekeek het nieuwschierig en zocht daarna wat te eten.
Na wat rondkijken kwam ze aan bij een bessen struik.
Voorzichtig nam ze een hapje van de knalrode bessen.
Wat was dat lekker zeg! Ze stak haar hele hoofd erin en begon zo veel mogenlijk te eten, voordat er een ander paard kwam en haar gevonden eten opat.
Toen de struik zo goed als leeg was zat haar mond vol rood sap.
Leefie had niets in de gaten en liep rustig verder het bos in.

Actaeon zag Leefie met een besmeurde mond.
dit kon niks goed betekenen
hij galopeerde op haar af
hij hinnekte, je heb giftige bessen gegeten:(

Leefie schrok en zocht een beekje.
Ze zocht, en zocht todat ze er één had gevonden.
Ze dronk zoveel als ze kon zodat het misschien weg kon spoellen.
Daarna veegde ze haar mond af aan de oranje blaadjes.
Nu zat er een grote rode streep op.

Spook kwam intussen aan bij Leefie en Actaeon.
Ze keek verschrikt naar Leefie,
en vroeg:
wat heb jij gedaan!

,,Ik heb bessen gegeten'' Zei ze verbaast.
Ik heb geprobeerd alle smurrie er af te halen.
,,Zit het er nog op?'' Vroeg ze.

Spook keek Leefie aandachtig aan.
"Nee, ik zie geen meer" zei ze tenslotte.
"Kom je mee naar de heuvels, ik vertrouw het hier niet zo..."
vroeg ze voorzichtig.

( jullie zijn heel erg goed bezig )

Even off topic. @Rain: Bedankt :)

En weer on topic.

Leefie was nu volledig uitgegroeid en had niet meer zo'n veulen vachtje.
Leefie keek Spook aan. Oké, ,,Ga jij ook mee Actaeon?'' Vroeg ze.
Leefie at even wat van de bomen die er stonden.
Gelukkig waren deze niet giftig.

Spook voelde zich totaal niet op haar gemak en keek nerveus rond.
"Ik ga al" zei ze, "ik zie jullie daar wel".
En ze draafde ervandoor, zoals een Arabier dat behoort te doen, met soepele passen en de staart hoog in de lucht.

Leefie wilde niet alleen achter blijven en volgde haar zo snel als ze kon.