Senero Du Perez, where are you?

Unity stapte door het westen, langs het moeras af. Hij keek koppig om zich heen, niemand te bekennen. Zijn lange manen bewogen met zijn zware passen mee, en een zachte bries klonk er uit zijn keelgat. Hij was op zoek naar de merrie die hij pas had leren kennen, Perez. Hij wilden graag meer over haar weten, dus besloot hij haar hier heen te roepen. Terwijl hij zich uitschudde, liet de donkere hengst een schelle hinnik naar Perez horen. Hopelijk stond ze nu binnen een paar minuten hier, dat verwachtte hij tenminste. Hij wist niet wat hij met de merrie had, maar het was tenminste positief. Erg positief.

Perez was moe van het galopperen naar het moeras geworden. Hijgend kwam ze in het moeras aan. Alles was hetzelfde als altijd, er hing weer een mistlaag over het moeras. Het moment dat ze binnenstormde waren haar benen alweer bedekt met een laag modder en zakte ze bij elke pas naar beneden. Dominant keek ze om zich heen, niets bijzonders. Met haar oren in haar nek zakte ze haar hoofd langzaam naar beneden, die mee bewoog van oost naar west en snoof. Ze spitste haar oren toen ze vaag haar naam hoorde roepen. Had ze dat nou verbeeld of had iemand haar echt geroepen? Vastbesloten liep ze op de echo af en ja, binnen een paar seconden drong er een bekende geur haar neus binnen. Ze herkende de geur meteen, de hengst 'Unity' die ze ontmoet had bij de Drakenbergen. Ze stapte met haar hoofd al weer opgeheven door de, deze keer, dunne mistlaag heen en zag hem staan. 'Unity?' vroeg ze toch nog op een lichtelijk vragende toon. En wachtte, jazeker, dit keer eens geduldig op een andwoord.

Daar was Perez dan eindelijk, een licht gemompel ontsnapte uit zijn keelgat, Daar ben je dan eindelijk, Perez.' Zei Unity,'Hoe gaat het met je, lang niet gezien?' Hij briestte even kort, terwijl hij zijn been naar voren gooiden zo dat de drap hem niet naar beneden zou zuigen. Dat deed hij hoef voor hoef, want de kans dat als je zo bleef staan er niet meer uit zou komen. Geirriteerd zwaaide de fors gebouwde hengst met zijn staart in de lucht. Hij hield zijn robuuste kop schuin, een tik die hij altijd aan hield. Zijn lange voorpluk hing voor zijn pikzwarte ogen die een ijskoude blik wierpen op de merrie. Niet dat dat een reden had, nee, zijn ogen stonden altijd zo. Zijn gevoel wist hij nooit echt goed te uiten, tenminste niet bij iedereen.

Ze liep dichter naar hem toe toen ze bevestigd kreeg dat het Unity was. 'Daar ben je dan eindelijk, Perez.' Zij hij,'Hoe gaat het met je, lang niet gezien?.' Perez was blij om hem weer te zien, de hengst die ze erg graag mocht. Unity, fijn om jouw ook weer te zien. Bij mij gaat alles prima, ik ga een poging doen tot de Blackrose en alles loopt op z'n rolletjes. Hoe gaat het met jou?' De woorden verlieten droog haar keelgat. Ze zag hoe de grote hengst vanuit zijn zwarte lok naar haar tuurde. Ze moest toegeven dat hij er niet verkeerd uitzag. Er hing niet zoveel mist in het moeras en de zonsondergang had een gaaf effect in het moeras. De vliegjes begonnen om haar heen te dansen die ze vervolgens wegsloeg met haar dikke staart. Ze had haar oren naar achteren gedraait maar stonden recht op. Haar spieren waren ontspannen en voelde zich prettig bij Unity.

Terwijl de hengst zich uitschudden om de vliegen te verweren, hoorde hij de kalme stem van de merrie klinken,'Unity, fijn om jouw ook weer te zien. Bij mij gaat alles prima, ik ga een poging doen tot de Blackrose en alles loopt op z'n rolletjes. Hoe gaat het met jou?' Unity dacht na. Bij de Blackrose zat hij zelf ook, en hij voelde zich daar goed op zijn plaats. Zeker omdat hij zeer onder de indruk van Cobrazarao was. Hij richtte zich weer op de vraag van de merrie, hoe het met hem ging. 'Met mij gaat het altijd wel goed, ik wens je geluk met de toelating tot de Black Rose.' Hij zelf was snel toegelaten door Cobrazarao, maar hij had zich laten vertellen dat niet iedereen een plekje in zijn kudde gemakkelijk kreeg.'Waar heb je uitgehangen, Perez?' Vroeg hij de merrie, hij zelf had hier en daar wat gevochten en andere paarden leren kennen. Dat hij gevochten had was duidelijk te zien aan zijn hals. Een zachtte bries liet hij horen, terwijl hij met zijn benen op ruststand ging staan. Hij wachtte af op het antwoord van de merrie, en sloot even zijn ogen.

'Met mij gaat het altijd wel goed, ik wens je geluk met de toelating tot de Black Rose.' ze keek hem aan vanuit haar lok. 'Waar heb je uitgehangen, Perez?' vroeg Unity weer. 'Overal en nergens' zij ze droog. Haar ogen gleden over zijn gespierde lichaam die onder de littekens zat. Ze vond Unity echt leuk, moest ze toegeven en liep naar hem toe. Ze wilde er geen zand over heen laten gooien en raakte zijn nek met haar warme neus aan. Een nog eigenlijk nog nooit geziende charmante blik in haar ogen, keek ze hem aan. Met haar oren niet plat, maar gewoon naar achteren gedraait. Ze voelde zich niet ongemakkelijk bij hem maar op d'r gemak. 'En waar was jij al die tijd' vroeg ze nog steeds ijskoud. Moeilijk kon ze haar gevoelens uitten maar ze liet hem nu hopelijk wel merken dat ze hem leuk vond, een geschikte partner. Twee gifzwarte paarden ... Ze stonden naast elkaar en zij iets achter hem. Geduldig keek ze schuin langs hem wachtend op een hopelijk positieve reactie. Omdat ze dit nog nooit gedaan had, nog nooit zo'n hengst ontmoet had. Ze was stoer en had veel normale gewone vrienden en vriendinnen. Haar beste vriendin Toxic, dwaalde haar gedachtes af. Die had ruzie met bailey om Hikaru. Zouden Tox en Unity elkaar kennen? Unity ... En haar gedachtes waren alweer bij de zwarte hengst.

géhe, perez in actie :')

Opeens voelde hij de zachte warme neus van de Perez tegen zijn hals aandrukken.'En waar was jij al die tijd.' Vroeg ze hem. Unity briestte zacht,'Op jou aan het wachten, Perez.' Klonk er uit zijn stembanden, hij probeerden voorzichtig de merrie voor zich te winnen, maar had haar het liefst nu als zijn merrie. Hij sloeg zijn ogen even dicht terwijl zijn gedachtes voor uit vaarden. Perez. Wat was ze toch mooi..

Hij briestte zacht terwijl hij met zijn krachtige stem andwoordde: 'Op jou aan het wachten, Perez.' Langzaam sierde een grijns haar lippen. Ze keek hem diep in zijn kwarte ogen aan. En kon aan niets anders denken dan zij en Unity. Zo te merken had hij ook belangstelling voor haar, waar perez weer meer zelfvertrouwen van kreeg. Ze sloot haar ogen en beet hem heel even in zijn schoft, om hem te laten weten dat ze hem leuk vond. Ze verzette haar voorpoot langzaam en snoof een witte wolk uit haar neusgaten die vervolgens weer verdwenen in de lucht. 'Hier ben ik dan, helemaal voor jou' zei ze met een sarcastisch toontje in haar stem.
Er heerste een dodelijke stilte in het moeras. Alleen zij die geluid maakte. Alleen zij, met z'n twee ...

Helemaal voor hem, ja daarom was ze hier. Ze had toch echt gereageerd op zijn oproep, dus ze toonde toch belangstelling in hem. Hij briestte kort. 'Je hebt iets aparts, Perez. Je bent een leuke merrie.' Zei de donkere hengst met een kalme toon. Hij sloeg even met zijn staart tegen zijn flank aan en schraapte met zijn voorhoef. 'En dat meen ik.' Voegde hij er daar na nog even aan toe.

De woorden die hij sprak kwamen haar donse oren binnen. Op haar oren kon ze altijd vertrouwen ze hoorde alles en draaide in de richting die zij wilde. En dan Unity; hem vertrouwde ze ook. Heel veel wist ze niet van hem maar dat was ook niet nodig. Ze vond het altijd zo saai om over het verleden te praten. Nee, wat geweest is, is geweest. 'En dat meen ik.' herhaalde ze de woorden in haar gedachtes. Zo te horen vertrouwde hij haar ook, en dat was goed. Ze sloot haar ogen en liep met haar buik langs ze zijne. 'Je bent perfect' klonk haar machtige vrouwelijke stem haar keel uit.

sorry niet lang gepost meer wegens prive omstandigheden ;')

Een zware kuch ontsnapte er uit zijn keelgat, waar na de donkere hengst even een korte bries liet horen. Even voelde hij Perez' lichaam tegen het zijne aan geduwd worden, en even sloot hij zijn ogen. Hmm. Bij Perez voelde hij zich fijn, en vertrouwd. Gewoon, gelukkig. Zoals hij altijd zou willen zijn. Even ging hij op ruststand staan, en zwiepte zijn staart tegen zijn beiden flanken aan. Rustig wachtte hij af op wat Perez zou gaan doen.