Zon,zee,strand

De zwarte friesche hengst galoppeerde met krachtige galopsprongen door het zware zand heen. Bij elke sprong gooide hij een lading zand naar achtere waardoor er een stofwolk achter hem vormde. Z'n oren drukte hij strak tegen z'n schedel aan en z'n blik was gefoccust op maar één ding. De zee. Het was één van z'n lievelingsplekken en hij was er ook echt helemaal gek op. Hij galoppeerde veder door het zware zand en de geur van het zoute water werd steeds sterker. Z'n staart droeg hij sierlijk tijdens zijn galopsprongen en bij elke galopsprong zakte hij een beetje weg waardoor het dus meer kracht koste. Z'n manen vlogen wild mee naar achtere en z'n voorpluk had zich bij z'n manen gevoegd. Z'n hoofd was nu voor het eerst helemaal zichtbaar. Hij minderde vaart na een tijdje en ging over in een draf om het laaste stuk te gaan draven. Het zand onder zijn hoeve vormde zich anders want het werd harder,een teken dat hij er bijna was. De geur werd sterker en hij zag de zee al voor hem liggen. Hij draafde door en zorgde ervoor dat hij tot stilstand kwam voordat z'n hoeve het water aanraakte. Z'n blik was vrolijk en z'n oren draaide hij naar voren. Hij hinnikte vrolijk en gooide z'n bovenlichaam de lucht in. Hij maaide met z'n hoeve vrolijk doo de lucht en kwam neer met een goede dreun waardoor z'n hoeven licht vastgezogen werden door de modderige ondergrond. Een mengsel van water en zand. Hij deed enkele passen naar rechts waarna hij met z'n benen rustig het water in ging. Hij deed nog een paar passen en al snel stond hij er tot z'n pezen in. Hij stapte een paar rondjes en vouwde voorzichtig zijn benen dubbel en liet zich rustig zakken waardoor hij in het water zag. Hij rolde in het water en zette daarna z'n benen voorzich en gooide z'n lichaam weer omhoog,rustig stapte hij het water uit en schudde hij zich geheel uit. Modderspetters en zoutwater vlogen alle kanten op. Z'n manen zaten een soort van weer in model en z'n blik bleef vrolijk. De geur van de zee was ernorm sterk maar toch rook hij nog een geur het was geen zee of iets anders. Het was waarschijnlijk een paard. Een luide hinnik verliet zijn keel en zoekend keek hij omzich heen opzoek naar het paard wat zou komen

[Iedereen welkom]

Rozenwind maakte rustige passen. Telkens als ze een stap zette hoorde je een licht gespetter van het water. Ze vond het heerlijk om door de zee te wandelen, dan had ze het gevoel dat ze alles aankon. Ze was maar een kleine shetlandmerrie, en had kleine benen, waardoor het extra veel moeite koste om door de zee te gaan. Maar dat was juist de uitdaging, die zorgde voor een beetje spanning. Ze snoof de geur van de zee goed in. Maar behalve de zee rook ze ook nog iets anders. Het was een paard. Opeens hoorde ze een hinnik. Ze keek om zich heen, in de verte stond een groot fries paard. Blijkbaar had hij haar ook geroken. Ze hinnikte terug en kwam vrolijk op hem afstappen. Toen ze dichtbij genoeg was keek ze de hengst nieuwsgierig aan. "Hoi," zei ze op een enthousiaste toon. Normaal gesproken was ze niet zo energiek en opgewekt, maar nu had ze een voorgevoel dat deze hengst aardig was. Ze wou wel graag anderen ontmoeten, vooral omdat ze nieuw was en nog niet echt vrienden had gemaakt in DH.

Hij keek vrolijk omzich heen en hoorde het gespetter van het water en de geur van het paard werd sterker. De schim werd groter en toonde zich als een shetland merrie,ze was opgewekt en vol energie. Ze had een voskleurige vacht met een bles over haar hoofd heen. Hij brieste en z'n oren stonden strak naar voren en z'n houding was ontspannen en vrolijk. Hij schudde met z'n hoofd en z'n manen volgde het voorbeeld van z'n hoofd en bewogen zich wild mee met z'n hoofd,waarna zijn manen precies weer in model vielen. Toen ze hinnikte naar hem,hinnike hij zachtjes terug want hard was dat niet nodig want de merrie was immers al bijna bij hem en ze hoefde niet half doof te worden. Een grijns toverde op z'n zwarte lippen toen de merrie enthousiast sprak "Hoi". Django keek haar vrolijk aan "Haaaii,,"Sprak hij vrolijk en vriendelijk. "Ik ben Django, en met wie heb ik de eer om te mogen ontmoeten" sprak hij vrolijk terwijl de grijns op z'n snoet bleef. Hij brieste en sloeg met z'n staart tegen z'n flanken aan,waardoor er enkele vliegen dood neer vielen op de grond. Hij boog z'n hals rond en deed z'n hoofd iets naar beneden omzich niet al te groot op hoeven te stellen tegen de merrie die waarschijnlijk half zo klein was als hem. Z'n oren bleven strak naar voren staan en z'n blik was vriendelijk

"Haai," zei de hengst met een vrolijke glimlach. Hij zag er vriendelijk uit, en netzoals de meeste paarden, een stuk groter dan Rozenwind. Dat vond ze meestal erg irritant, want dan dachten ze meestal meteen dat ze sterker waren dan haar. Deze hengst was wel wat jonger dan Rozenwind. "Ik ben Django, en met wie heb ik de eer om te mogen ontmoeten?" vroeg Django. Rozenwind glimlachte. "Ik ben Rozenwind," zei ze. Verward schudde ze haar hoofd. "Maar noem me maar Roz. Ik heb een soort van hekel aan mijn naam," zei ze er snel achteraan. Nieuwsgierig keek ze Django aan. Django... Die naam was tenminste leuk. Niet zo'n stomme kaknaam als die van haar. Waarom had haar moeder haar die naam toch gegeven? Nouja... Ze had haar moeder al zo lang niet meer gezien. Ze had geen idee waar haar moeder was. Afwachtend keek ze omhoog naar het gezicht van Django, haar nieuwsgierige oogjes knipperend tegen de zon. Ze sloeg met haar staart een paar vervelende vliegen weg.

[Sorry, beetje kort]

Hij brieste zachtjes en luisterde naar de merrie toen ze sprak. "Ik ben Rozenwind" Zei ze eerst waarna ze haar verhaal vervolgde en veder sprak, "Maar noem me maar Roz. Ik heb een soort van hekel aan mijn naam" Sprak ze daarna. Hij keek haar verbaasd aan. "Okeeeii Roz,Rozenwind" herhaalde hij haar naam met een grinnik in z'n stem. "Ik vind die naam eigelijk best mooi" Sprak hij rustig en vriendelijk. "Maar Roz, hoe gaat het" vroeg hij daarna vriendelijk waarna hij nogmaals een paar beesten verjoeg door middel van z'n zwarte volle staart door z'n flank aan te slaan. Hij deed een stap naar rechts toe toen hij merkte dat ze last had van de zon. Nu stond ze niet meer zo erg in de zon en viel de schaduw van Django over haar heen en was hij dus haar schaduw. "Zo beter" vroeg hij plagend met een grijns over z'n pikzwarte lippen. Z'n oren bleven vriendelijk naar voren staan en z'n blik bleef vriendelijk. Deze merrie was behoorlijk aardig maar waarschijnlijk was ze ook iets ouder dan hem ookal leek het het tegenovergestelde van wege zijn grootte. Hij brieste en luisterde naar de merrie.

[Sorry voor de korte post,moest ff snel type en was een beetje insploos. Ik reageer vanavond of morgen :d ]

Rozenwind grijnsde toen Django zei dat hij haar naam eigenlijk best mooi vond. Hij vroeg hoe het ging. "Gaat wel hoor. Ik verveel me een beetje. En hoe is het met jou?" vroeg Rozenwind met een nieuwsgierige toon in haar stem. Ze vond het fijn dat hij een beetje in de zon ging staan, nu had ze daar niet zo'n last van. Deze hengst begreep haar tenminste. Ze glimlachte vriendelijk en ademde eventjes diep in. Ze vroeg zich af of Django al lang in DH was. Zij iniedergeval niet. Ze was laatst vertrokken van haar vorige leefplek en DH beviel haar wel. Alleen een nadeel dat hier veel meer slechte paarden waren. Daar had ze gelukkig nog niet mee te maken gehad. Django was sowiezo geen slecht paard, hij was juist heel aardig en vriendelijk. Ze lachte een beetje en schraapte met haar kleine hoef in het zand.

Hij zag dat de merrie grijnsde en toen weer begon te spreken. "Gaat wel hoor. Ik verveel me een beetje. En hoe is het met jou?" Sprak ze. Hij schraapte zijn keel en antwoorde toen vriendelijk en aardig. "Met mij gaat het goed hoor," zei hij rustig. "Maar ik kan natuurlijk wel wat aan je verveling doen." zei met een ondeugende klank in z'n vriendelijke stem, "Ik kan beginnen met een hele serie vragen te stellen die jij kan beantwoorden en daarna kunnen we wel ff gek gaan doen als je dat leuk lijkt, of wil je dat niet ?" vroeg hij plagend en met een grijns over z'n zwarte snoet heen. "Maarja, ik zou natuurlijk gaan beginnen met m'n vragen serie die jij natuurlijk daarna ook altijd aan mij kan vragen als je dat dan tenminste wilt" ratelde hij rustig veder en hij begon aan z'n angst aanjagende vragen reeks. "Oke ik zal wel ff rustig beginnen, Ben je al lang hier ? In dream horses ?" begon hij rustig "Vind je het leuk ? Wat juist wel of wat juist niet ?" ging hij daarna veder en hij kreeg weer een ondeugende blik op z'n snoet. "En zit je in een kudde of leeft deze dame helemaal alleen" vroeg hij plagend. Hij sloeg nogmaals met z'n staart enkele beesten weg van z'n flank omdat die hem bleven irriteren. De zon scheen fel op z'n rug en het warmde hem heerlijk op.

Django keek haar grijnzend en ondeugend aan. "Ik vind het goed hoor," zei Rozenwind met een kleine glimlach. Ze staarde eventjes naar een groepje vogels en keek weer naar Django. Hij begon met de reeks vragen. "Oke ik zal wel ff rustig beginnen, Ben je al lang hier ? In dream horses ?" begon hij rustig. Rozenwind schudde met haar hoofd. "Ik ben hier nog niet zo lang. Ongeveer twee weekjes." Ze ergerde zich aan een plukje haar voor haar linkeroog. "Vind je het leuk ? Wat juist wel of wat juist niet ?" "Ik vind het wel leuk, omdat het hier mooi is en alles wat je nodig hebt voor een goed leven is hier te vinden. Maar er zijn ook slechte paarden hier..." zei Rozenwind. "En zit je in een kudde of leeft deze dame helemaal alleen" vroeg hij plagend. Rozenwind glimlachte. "Ik leef alleen. Maar ik zou best in een kudde willen, waar veel vrijheid is," legde Rozenwind uit. "Nu jij," ze keek hem ondeugend aan. "Wat vind jij leuk aan Dreamhorses?" vroeg ze als eerst. Nieuwsgierig keek ze hem aan en bedacht alvast een antwoord. "En waar denk jij dat je gelukkig van word?"
Ze wist dat het een moeilijke vraag was, maar ze was te nieuwsgierig om het in te houden.

Hij luisterde naar de antwoorde die Rozenwind gaf. Hij brieste en schudde zich uit,z'n zwarte manen bewogen sierlijk met hem mee. Z'n houding was rustig net als z'n ademhaling. Hij ademde afentoe zwaar in om de geur van de zee goed te kunnen ruiken. De zee rook altijd zo heerlijk en hij kwam hier meestal helemaal tot rust. Met z'n staart sloeg hij nog enkele vliegen dood. De wind zuisde rustig langs hun en nam zijn staart,manen en volle voorpluk mee. Het geluid van de bladeren en bomen aan de andere kant waren zachtjes maar hij hoorde ze goed net als het gras (Weet ff nii meer hoe het heet ) wat heen en weer ging door de zachte wind. Zijn donker zwar gekleurde vacht trok veel warmte aan en dat vond hij meestal niet erg,nu ook niet. Hij brieste nogmaals zachtjes en beantwoorde Roz haar vragen. "Wat ik vind van Dream Horses" zei hij rustig. "Ik vind het hier wel okee,Ik ben nog geen slechte paarden tegen gekomen en alles wat ik ben tegen gekomen is over het algemeen wel aardig." Zei hij rustig en hij begon haar volgende vraag te beantwoorde. "Waar ik denk gelukkig van te worden ?" zei hij rustig. Hij dacht na,eigelijk kon hij het haar wel vertellen want ze was aardig en goed te vertrouwen. "Dat is makkelijker te denken dan te zeggen maar ik zal het proberen" zei hij rustig.

Terwijl hij nadacht over de woorden die hij zou zeggen. De dingen die hij wilde,waar hij van droomde en waar hij gelukkig van zou worden. Het waren dingen waar hij afentoe aandacht. Rustig en lichtjes onzeker begon hij te praten. "Ik denk dat ik eerst meer paarden wil ontmoeten en leren kennen,Ik hoop ooit de merrie van m'n dromen te kunnen ontmoeten,een merrie waarmee ik gelukkig kan worden." Sprak hij rustig uit. "Ik hoop dat ik ooit de eer mag hebben om een merrie te dekken. Of meerdere merries die mij vragen hun te dekken. Ofzo iets. Het lijkt me allemaal wel leuk" zei hij rustig en half twijfelend en moppelend

Rozenwind knikte geeïntresseerd toen Django zijn verhaal had gedaan. Ze had niet zo vaak over die dingen nagedacht, maar ze zou graag een moeder willen zijn. Dan zou ze haar veulens met liefde en zorg opvoeden. Ze droomde over hoe haar leven er dan uit zou zien. Een stuk minder saai dan dat het nu is. Ze staarde eventjes naar Django's ogen. Zou hij een goede vader zijn? Een aantal vragen suisden door haar hoofd. "Wat voor vader wil jij zijn?" vroeg ze nieuwsgierig. Ze vroeg zich af of Django het vaderschap wel helemaal serieus nam. Ze keek naar de wilde golven die langzaam uiteen spatten tegen de rotsen. Ze zag in de verte een zeehondenkopje boven het water uit steken, en er lagen allerlei soorten schelpjes op het strand. Ieder schelpje was uniek, netzoals ieder paard, bedacht Rozenwind. Zo zou ze haar veulen noemen; Concha. Dat betekent schelp. Als het een merrie was, natuurlijk. Ze dacht na over haar eigen naam. Misschien had haar moeder wel een hele goede reden om haar Rozenwind te noemen. Ze dacht na over wat die reden kon zijn, en keek Django nieuwsgierig aan terwijl ze wachte op een antwoord.

Hij brieste zacht en ademde de geur van de zee nogmaals diep in. Hij luisterde naar de geintresseerde vraag van Roz "Wat voor vader wil jij zijn?" vroeg ze hem nieuwsgierig. Hij brieste nogmaals zacht en een grijns sierde over zijn zwarte lippen heen. "Wat voor vader ik wil zijn" herhaalde hij rustig de vraag. Hij dacht erover na. Hij wilde eerst de perfecte merrie daarvoor vinden. Een merrie die lief was,niet aan zichzelf dacht en al helemaal niet een merrie die slecht was. Hij zelf hield van afentoe gek doen. Hengsten uitdagen,stoeien wat soms uitliet tot een echt gevecht. Hij had er wel van geleerd en was er sterker door geworden. Hij dacht na. Als Rozenwind misschien niet zo klein was geweest vergeleken hem. Dan had ze best een leuke merrie voor hem geweest. Ze was vriendelijk,aardig en alleen haar grootte zat tegen. "Ik wil een vader zijn die niet zomaar een merrie zwanger maakt en hem dan weer smeert. Ik wil de merrie helpen bij haar geboorte,haar steunen en haar niet in de steek laten" zei hij rustig en hij brieste zacht en keek daarna naar Roz. "En vertel hoe ziet jouw toekomst eruit. En je droomhengst en hoe zou jij willen zijn als je moeder werd" vroeg hij weer nieuwsgierig en hij schudde weer krachtig met z'n lichaam.

aleyne draafde emt een gebogen hals verder en verder. ze wist niet precies waar ze nu was. nou ja op het strand. dat wist ze ook wel maar jah.... ze ging maar verder en verder. ze hief haar hoeven hoog genoeg om neit te strijkelen in het zand.het zou anders echt onozel zijn. na een tijdje had ze het warm genoeg. met een dieppe zucht die haar keel verliet ging ze richting de zee. ze wist dat ze daar nie moest van drinken. ze ging in de zee tot aan haar schouders.haar lange manen gingen lichtjes in de zee en haar staart zat er helemaal in. haar gespierde schouders staken uit omdat ze ze inspannde om nog wat dieper te gaan in de zee. ze was mischien een stille en een vaak te bezorgde merrie. maar dat betekende neit dat ze slap was. dat was ze niet ze was sterk. al van jong was gaan trainen. neit dat eht direct is gelukt. ze heeft er dan ook jaren voor gedaan. maar toch. ze heeft gevallen en vaak ook. maar ze heeft dan ook leren opstaan en doorbuiten tot het einde. toen aleyne vond dat ze het fris genoeg had ging ze weer uit het water. ze bleef wel nog juist met haar hoeven in het water zodat ze niet direct vol met zand zitten. ze boog haar hals weer en ging weer verder. over spatten er druppels. zeker de helft vloog om haar witte vacht en glinsterde in de zon. haar oren lagen oppeens direct plat. haar hoofd was helemaal recht en hals ook. aleyne had andere paarden geroken. toen ze het nog eens goed de geur in snoof merkte ze het dan het er twee waren. met grote maar tragge passen ging ze richting de geur. en neit ver daarna zag ze de twe paarden staan. een was groot en de ander wat kleiner. voorzichtig bekeek ze de twee paarden.

Rustig bleef Django staan, Hij keek en luisterde naar Roz die eigenlijk nog steeds niet had geantwoord op zijn irritante vragen die hij had gesteld aan haar. Hij brieste rustig en ademde diep in. De overheerlijke en sterke geur van de zee overwon het van alle geuren die kleiner waren dan dat. Hij rook ze wel maar ze ware niet zo zeer in overvloed. Hij schudde rustig en krachtig met zijn sterk gevormde zwart gespierde hals. Hij bracht zijn neus een moment tegen zijn borst aan waarbij zijn hals goed zichtbaar werd. Hij strekte hem daarna weer en een nieuwe geur schoot zijn neus in,een geur die hij meestal wel herkende. De geur van een ander paard, zijn ogen schoten links en rechts over het gebied heen terwijl hij met zijn dikke volle pikzwarte staart een paar vliegen dood sloeg. Zijn ogen stopte toen hij in de verte een schim zag die langzaam dichterbij kwam en zich vormde tot een wit paard. Aan de geur te ruiken was het een merrie en aan haar bouw en hoe ze liep. Met een hoge knie actie. Moest ze waarschijnlijk een Andalusiër zijn. Hij brieste nogmaals zacht en knikte vriendelijk naar de merrie waarna hij een rustige vriendelijke hinnik liet horen

terwijl ze naar de twee paarden stapten. boog ze sierlijk haar hals zodat ze met haar neus bijna het water raakte. haar lange manen wapperde dan ook sierlijk met haar mee. de wind ging dan ook in een stille geruis door haar manen en staart. terwijl haar staart wapperde achter haar aan met de wind. ze kreeg even weer een wazig beeld van het verleden. wild schudde ze haar hoofd in de lucht zodat haar manen dan ook sierlijk mee gingen. ze wouw niet meer denken aan het verleden die verschrikkelijk verleden. even keek ze naar haar achterste links waar die brandmerk staat. aleyne wist dat dat nooit meer weg zou gaan. een diepe zucht verliet weer haar keelgat. uiteindelijk stond ze voor de twee paarden. "hallo" zei ze zo melodie achtig.even keek ze naar de zwarte hengst en dan naar de wat kleinere gestalte. haar oren lagen lichtjes plat niet door hun. maar toen ze weer aan die brandmerk dacht gingen die van zelf naar beneden. rustig wachtte ze af


[srry flutpost ik moest dan natuurlijk ook nu vlug er van af xd]