Shit up!!

Toxic haar passen van draven werden groter en groter. Opeens had ze geen zin meer om te lopen. het Meander was niet echt een fijna plaats voor slechte paarden; maar wat scheelde het? Ze zocht in het water naar een vis en gooide hem het water uit. De vis danste over de grond. "Oeuw.. het is geen goede tijd om te dansen.;" (Echt wel heb Somebody to love op! =) ) Ze had even later de vis vermoord en had hem al opgegeten. Dat deed goed. het leek wel sushi. Ze snoof en haar oren lagen in haar nek; Paard. Hengst. Ze haatte het als er paarden in haar buurt waren en ze die niet kon zien. Ze hinnikte schrill en het paard verdween. Wat goed voor Toxic was, nu moest ze niet telkens toekijken op het paard dat stoer wou doen en haar ten huwelijk wou vragen. Og soms aardig ens lecht over wou komen, terwijl ze dat niet eens deden. Ze schudde met haar manen en zorgde ervoor dat ze wat te drinken had en dronk gulzig van het groene water in het Meander. "Tijd om oud te worden?" Zei ze even later tegen een hengst die voor haar stond. "Waar heb je het over?" Vroeg de hengst. "Oh gewoon, als je zo meteen met me gevochten hebt dan ga je smeken. was ik maar ouder, dan kon ik dood gaan. Wedden?" Ze besloten om te wedden. De hengst verloor zoals gewoonlijk en hij was raar genoeg niet aan het huilen 'was ik maar ouder!' Dat verbaasde haar. Dan moest ze hem maar kilen. Zo, en nu was de hengst dood. Wat fijn om de baas te zijn. (Oh het liedje is afgelopen) Ze hinnikte schril enz orgde er voor dat niemand meer in haar buurt kon komen. "Ga toch weg joh!" Riep ze met een duivelse grijns in haar ogen.

Met trage en kleine passen stapte de gevlekte hengst, Replay, door het meander. Geen idee wat hij hier deed. Geirriteerd begroef hij zijn gevoelige oren in zijn enorme bos met manen waarna hij zijn ijzigblauwe ogen over het gebied liet glijden. Veel te blij voor zijn doen. Langzaam maar zeker ging de zon onder en dat gaf een gelige gloed over de rivier, maar Replay keek er niet eens meer naar. Het maakte hem alleen maar misselijk, dit was zeker een plek voor goedzakken? Hij sperde zijn neusgaten en liet zijn smalle neusvleugels even trillen door flink te briesen, waren hier btw wel paarden die aan de goede kant hoorde? Niet dat hij veel zin had in enig gezelschap en vooral niet van die zwakkelingen. Kwaad snoof hij een keer waarna hij krachtig zijn hoofd door de lucht schudde en tot stilstand kwam. Niks te zien hier en dus ook geen gezelschap, kon hij zich tenminste even uitleven. Laat maar, hij had geen zin om actief te doen. Luidkeels slaakte hij een zucht waarna hij zijn gespierde lichaam weer voort zette door middel van trage passen, puur uit luiheid. Replay was geen paard die zich als een gek ging uitleven en rondjes gallopeerde, het enigste wat hij deed was trainen. Rustig galloperen en dan een heel eind, dat was pas goed voor je conditie. Niet 10 minuten super hard gaan, dat sloeg werkelijk nergens op. Ja hij wist veel van trainen, aangezien hij het ook elke dag deed. Puur om zichzelf sterk te houden zodat hij veel paarden kon verslaan en natuurlijk zag hij er veel 'angstaanjagender' uit en zou hij meerdere paarden afschrikken. Met een chagerijnige kop liep hij richting het groene water, eenmaal aangekomen te zien hield hij zijn neus er dicht bij. Het zou wel. Hij gaapte nog een keer waarna hij gulzig begon te drinken. Het koude water smeerde zijn keel en zodra hij klaar was, draaide hij zijn lichaam een kwartslag en liep langs de rand van het water af. Een schrille hinnik klonk in zijn oren en dat was de reden waarom hij zijn oren nog verder in zijn bos met manen verstopte, puur om het geluid te verminderen. Daarna hoorde hij het paard nog wat schreeuwen, iets van 'ga weg'. Een valse grijns trok zijn mondhoeken omhoog, die had vast wel zin in een potje vechten. In eens iets actiever tempo liep hij op het paard af, waarvan hij nu rook dat hij richting een merrie ging.

De geur van de Black Rose vermengde zich bij de geur van de merrie, meteen was zijn zin om te vechten gezakt. Een lid van de Black Rose, zeker een merrie die niks alleen kon en altijd een kudde achter d'r moest hebben, laf hoor. Replay zou never nooit van zijn leven in een kudde gaan, niks voor hem. Met een chagerijnige kop kwam hij tot stilstand bij de merrie en zijn ijzigblauwe ogen keken recht in de donkere ogen van de merrie voor hem. Met een opgetrokken wenkbrauw liep hij een rondje om haar heen, waarna hij afkeurend zijn hoofd schudde. Eenmaal voor haar knikte hij heel kort, als begroeting. Maar absoluut niet uit respect, want dat kon deze merrie niet verwachten. Niet van Replay dan, hij had voor niemand respect! Zwijgend bleef hij tegenover de merrie staan, wachtend op een reactie vanuit haar kant.

De hengst die chagerijnig een rondje rond haar liep deed haar niets. Het enigste wat ze kon doen is gapen. "Mag ik vragen welke bonte hengst die de eer heeft om met mij te praten is?" Ze maakte er ook een hele zin van. Ze greep haar houding aan tot domùinantie. Ze hield haar hoofd in de lucht en schraapte met haar hoef. "Hoe kan ik weten of je slecht bent oh ja, dat gaat iet want dat ben je dus echt niet," zei ze echt vals. Misschien gingz e wel even te ver. "Hoe dan ook, ik ben Toxic. Maar het woord aangenaam spreek ik niet ut. Oeps." Ze schudde met haar manen en stampte met haar hoef op de grond. Ze zweeg e staarde de hengst heel erg eng aan. Ze grijnsde vals. "Sorry, als je problemen zoekt dan moet je me in ieder geval irriteren en geloof me, dat lukt je zo." Vertelde ze alsof ze hem wilde slaan. Maar datw ou ze niet. Ze keek meer naar zijn gedrag, het was geen goedzak maar ook geen slechterik. Hij zat er tussen in maar ook niet neutraal, dat was te ver gezocht. Ze ontspande al haar spieren. En relaxde van het geïriteer van de hengst. Dat deed ze wel meestal. Ze brieste. Koud en gevoeloos. Datz ou je eigenlijkw el verwachtten van Toxic. Die had echt niets om bang voor te zijn. Zelfs als je een bloeddoorstige vampier op haar af zou sturen. Nee, ze zou hem aanvallen en opvreten. Zoals die zou doen.

Zijn wenkbrauw krulde omhoog toen de merrie haar woorden uitsprak, waar sloeg haar geratel eigenlijk allemaal op? Een spottend lachje kwam uit zijn mond en met iets wat vernauwde ogen ging hij tegenover de zwarte merrie staan. 'Ik begrijp niks van je geratel, waarschijnlijk zoals de meeste paarden dat niet doen. Maar ik zou proberen antwoord te geven. Hoe je kan weten dat ik slecht ben? Dat zou je wel merken zodra ik uitgesproken ben. Dat is mooi dat me dat zo lukt, hoef ik tenminste geen moeite voor je te doen. Nou nou, Toxic. Je denkt wel dat je heel wat bent, niet?' sprak zijn stem, waar de valse ondertoon uit te herkennen was. Zuchtend schudde hij zijn hoofd, afkeurend. 'Mijn naam is Replay. Hopelijk kan je die nog zeggen tegen je kleinkinderen als ik klaar met je ben.' siste hij waarna hij dreigend een rondje om de merrie liep en zodra hij langs haar stond, zette hij zijn tanden in haar luchtpijp. Pas toen hij bloed voelde stromen langs zijn lippen, haalde hij zijn kaken van elkaar af. Replay deed een stap terug en draaide zijn lichaam 80 graden, zodat hij uit kon halen richting haar hoofd. Na een paar keer tegen haar hoofd aangeschopt te hebben, ging hij dreigend voor haar staan en ondertussen waren zijn ogen tot spleetjes geperst. Kwaad snoof hij waarna hij zijn manendos eens flink schudde. 'We zullen zien wie het laatste lacht.' kwam er uit zijn mond. Met zijn volle gewicht duwde hij de merrie tegen een boom, zodat ze geplet werd tussen zijn lichaam en de enorme boom. Ondertussen zette hij zijn tanden in haar nek en beet eens goed door, tot bloed van zijn lip af drupte. Zijn tanden ging weer van elkaar en ook zijn lichaam kwam in beweging dus de merrie met de naam Toxic, werd nu niet meer geplet. Hopelijk had ze haar lesje geleerd, zo niet ging hij door tot ze zou sterven, want dat ging ze zeker doen als ze hem iets terug zou doen, niemand kwam zomaar aan hem. Langzaam maar zeker vulde zijn lichaam zich met woede en adrealine schoot door zijn aders, wat was er mis met die merrie? Een raar karakter, dat had ze zeker. Het enigste wat ze uitsprak was onzin en het sloeg ook nog eens nergens op. Maar Replay was niet zo zwak om te denken dat hij slecht was, hij was het gewoon. Zuchtend plaatste hij zichzelf tegenover de merrie. 'Als je me waagt aan te raken, zou je sterven, zwakkeling.' sprak hij.

[BTW; Replay vermoord je niet, is alleen gedreig. ]

"Ondbekende hengst zegt wat?" Ze keek hem heel kwaad aan. Ze gaf hem een trap op zijn voorhoofd. "Oeps, verkeerd gemist!" En ze stampte tegen zijn hals. De hengst leek wel moeilijk. "Replay, ik zou maar uitkijken joh. Als ik jou was zou ik eens wat respect geven. Ik zit een rang hoger als jij, en trouwens ik zou eens wat beleefder doen. Let jij nou eens op je grote smerige mond!" Zei ze bijna woedend. Eigenlijk was ze RAZEND. In drukletters. Ze bkeek de hengst en snoof. Het bloed zal natuurlijk erg fel pieken voor de hengst. maar dat was niet haar probleem. Ze moest even wennen aan de klappen die ze op haar kop had gekregen. "Je ging te ver." Meer ging er voortaan niet uit haar mond. Het was een onaangename stilte. ieder moment konden er dode vallen. Of sterker nog, heel harde gewonden. Toxic keek recht in de ogen van Replay, wat altijd gevaarlijk was als je paarden nog maar net ontmoette. Ze stond met bijna een rode vacht van bloed naar Replay eng te staren. Sommige goedzakjes liepen altijd weg. Ze rolde verveeld met haar ogen. Deze hengst moest ook lang wachten voor hij eens wat kon zeggen. Hoe dan ook. "Wacht maar af, replay." Zei ze koel en ijskoud. Emotieloos. Ijskoud. Doods. Kill. ONaardig. Eng. Woedend. Razend. Kwaad. keek ze naar de hengst.

Dacht je nu dat ik schrik van je had gekregen?? :afro:

'Jij bent wel heel vol van jezelf, niet?' waren zijn valse woorden. Chagerijnig duwde hij zijn oren nog verder tegen zijn schedel waarna hij een paar klappen van de merrie ontweek. Ook de schop op zijn hals kon hij ontwijken. 'Moeilijk he, raak schoppen?' siste hij tussen zijn tanden door waarna hij zijn tanden om haar luchtpijp sloot. De achterlijke woorden die uit haar mond rolde hoorde hij maar half, het enigste waar hij zich op concentreerde was het zorgen dat de merrie moeilijk adem kon halen. Bloed stroomde over zijn tanden heen en niet veel later haalde hij zijn tanden van elkaar af, waarna hij een paar keer richting haar hoofd bokte en daarna zijn voorhand in de lucht gooide en met een harde klap zijn voorhoeven op haar laatste rib sloeg, waar alle paarden altijd helemaal niet stevig waren. Nu duwde hij haar met zijn gewicht aan de kant en schopte daarna met zijn achterhoeven tegen haar achterbenen aan. 'Ik hoop dat je je lesje geleerd hebt, zo niet dan roep je me nog maar een keer. Ik heb nu geen trek om met een zwakkeling als jou te vechten. Je bent een wannabe Toxic, de grootste van heel Dream Horses. Ga jij nou maar lekker de hielen van Cobrazarao likken, zwakkeling.' sprak hij met een valse ondertoon, waarna hij zijn lichaam omdraaide, nog eens een flinke uithaal richting haar achterbenen deed en daarna op zijn gemak wegstapte. Veel klappen had hij niet terug gekregen van de merrie, maar dat moest ze ook echt niet proberen. Replay was voor alles in staat, dus ook om deze merrie de keel door te bijten. Hij wierp nog een valse blik richting de merrie, waarna hij met aangespannen spieren aandraafde en al snel door de mistlaag werd opgeslokt.

[Wat kinderachtig zeg. Het was niet eens de bedoeling dat je schrik van me kreeg. Dit is mijn laatste post in het topic, heb hier geen zin meer in. (:]