Ynde, Mimi, Lou and Lilly?

Een kleine witte merrie draafde langs het meander. Ze briesde even kort en krachtig. Haar korte beentjes bewogen erg snel. Ze zwiepte met haar staart en schudde met haar dikke bos manen. Ze had weer eens met Tarek gesproken, hun leider. Ze was een soort beta van hem, al een lange tijd. En nu hadden ze weer kunnen bespreken om trainingsgroepen aan te maken. Ze wist dat hij Fiona al trainde maar binnenkort zou deze samen met Lou trainen. Ze wist dat Ynde nu even rust nodig had, haar kleine vriendin. Deze mocht dus wel later komen. Daarom zou ze de 3 anderen nu roepen die nog geen training hadden gekregen. Deze zou ze dan ook vertellen over de groepen. Rustig vertraagde ze en hinnikte vrolijk naar de pony's. Ynde wist dat ze later mocht komen dus dat was geen probleem. Rustig wachtte ze af op de pony's. Ze snoof de geuren op en schudde haar kort uit. Ze had al een leuke training in gedachten. Iets dat de pony's vast en zeker wel leuk zouden vinden. Zijzelf zou ook meedoen zodat ze zelf ook aan haar uithoudingsvermogen kon werken. Tarek kon haar niet altijd trainen wegens de drukte maar erg vond ze dat niet.

[&Mimi,Lou,Lilly. Ynde mag later bijkomen]
[Volgorde tot nu toe: Nikita - Ynde - Lilly - Mimi - Lou]

Lilly hield zich rustig bezig met het eten. Na een lange reis om naar Dream Horses te gaan had ze onwijs veel trek. Ze was blij dat lente was. Ze wou niet dat hun nieuwe leven in de winter zou starten. Nu kunnen ze lekker weer op krachten komen. Ze was in de buurt van haar vriendjes. Toch durfde ze niet veel bij ze. Ze was echt onwijs verlegen en soms verstijft ze zelfs. En begint dan te stotteren. Haar oortjes waren lang en breed. Wat haar super schatig maakte. Ze had nu een dunne vacht. In de herft leek ze wel een beer! Ze begon erg te ruiven. Je zag overal wel wat plukken haren van haar vacht. Af en toe keek ze op om te zien of er geen roofdier of vreemd paard naar haar loerde. Ze was altijd alert en het was dus ook moeilijk om haar te foppen. Ze ging even haar gangetje. Niemand keek toch. Ze bokte met fijne kleine sprongetjes. Opeens stopte ze en verstijfde ze en richtte haar oren naar de Meander. Ze hoorde een gehinnik. Het was Nikita! Wat zouden ze gaan doen? Ze sprong aan in galop. Met kleine passjes vloog ze als een speer tussen de struiken vandaan. Ze had nu wat pontjes kwijt. Door de lange reis. Meestal had ze een dikke buik die ze met zich mee droeg. Ze voelde zich fit en slank. Ze begon speels met haar staart te zwiepen. Zodra ze Nikita rook veranderde ze van een levendig paardje naar een broekschijter. Ze stapte heel rustig en keek op toen ze Nikita zag. Nikita stond hoog boven haar. Ze was beta. En daar was ze mee eens. Nikita was zo'n fijne merrie. Die veel paarden naar de top brengt. Rustig stapte ze naar Nikita. Maar niet zo dicht. Onzeker zei ze. H h Hoi Nikita. Stammelde ze.

Met kleine pasjes liep ze verder, een bekende en fijne geur was haar neus al binnen gedrongen. Het was Nikita! En Lilly was er ook. Ze versnelde haar pas naar een galop, haar beentjes bewogen snel over het gras en haar neusje was naar voren gericht. Ze was de kleinste van de groep, ze vondt het niet erg. Er was niks mis mee om klein te zijn. Ze zag de stip groter worden, eigenlijk twee stippen. Ze liet een vrolijke hinnik horen en stopte voor de twee "Hoi" Zei ze vrolijk en lief lachend, ze was kleiner dan de twee maar een heel groot verschil zat er niet in. Maar je zag dat ze de kleinste was. Haar dikke vacht begon al dunner te worden nu de Lente was aangebroken ze hield van de Lente het was stukken beter dan de kouw van de winter. Ze was blij dat ze nu alleen maar bij de merrie's was, ze vondt de hengsten een beetje eng. Echt eng waren ze niet ze was gewoon verlegen en wist niet wat ze moest zeggen tegen ze. Maar toch vondt ze het fijn als ze in de buurt waren, niet te dichtbij maar gewoon beschermen. Ze vondt het spannend als er een hengst voor haar stond of naar haar stond te kijken, waarom wist ze eigenlijk niet zo goed. Maar nu hoefde ze zich er geen zorgen over te maken, ze voelde zich fijn bij Nikita de beta, een soort onder-alfa vondt zij het eigenlijk..

Genietend stond Lou tegen een boom te schuren. Haar haren dwarelde op de grond. De zon scheen maar er stond toch een windje.
Het was prachtig weer. Lou dacht erover om te gaan zwemmen, wie zou ze meenemen om te gaan zwemmen.
Ze vond bijna iedereen aardig. Ze waren met de kudde van Tarek een lange tocht achter de rug. Ze hadden hun oude land verlaten en waaren naar DH vertrokken. Ze hoorde een hinnik. Ze stopte met schuren en keek op. Het was Nikita geweest.
Lou schudde nog snel een keer en ging er met een bok vandoor. Ze galoppeerde langs de waterkant van het meander.
Ze had echt zin in een beetje actie in de groep. Al snel zag ze Nikita staan. Ze kwam dichterbij en zag nu ook dat Lilly en Mimi er stonden.
Ze hinnikte vorlijk ter begroeting.'Hallo allemaal', zei ze ietwat verlegen. Ze vond het fijn in de groep en vond iedereen super aardig.
De leider Tarek vond ze ook wel aardig, alleen ze praatte niet veel met hem. Nikita vond ze super aardig. Ze was de beta voor de groep en de soort linkerhand van Tarek. Ze waren hier vast voor een training. Ze had echt super zin in een training.' We gaan zeker trainen'? Vroeg ze aan Nikita.

De kleine merrie keek rustig om haar heen. Ze wachtte op de pony's af terwijl ze nadacht. Ze had nu een hele leuke training bedacht. Ook de pony's wisten hun nieuwe trainingsgroepen nog niet. Ze glimlachte toen ze een geur rook. Het was Lilly. Lilly was echt lief. Al was ze vaak erg onzeker naar alle pony's toe. Het meeste naar Tarek maar sinds Lilly erbij kwam was de hengst pissig om wat redenen. Vaak zag de merrie hem kwaad, dat vond Nikita jammer voor haar vertrouwen. Ze briesde even en keek op toen ze de bonte merrie zag aankomen. "H h Hoi Nikita." Nikita glimlachte en knikte vriendelijk naar haar. "Hallo Lilly" zei ze met een lieve warme stem tegen haar. Ze keek verder rond toen een nieuwe geur haar neus binnendrong. Mimi. De kleinste van de groep. Ze keek rond en zag het kleine merrietje al komen. Vriendelijk knikte ze naar de kleine pony. "Dag Mimi" zei ze lief en briesde vriendelijk. De volgende kwam er al aan: Lou. 'Hallo allemaal', De merrie was weer verlegen. Nikita vond dat best schattig. "Hee Lou" zei ze daarna lief tegen de merrie en knikte ook naar haar. ' We gaan zeker trainen'? Nikita grinnikte even. "Alsof je mijn gedachten leest" zei ze lief en briesde. Ze zette haar voor de pony's en keek ze glimlachend aan. "Tarek heeft besloten vaak trainingen te geven. Maar 9 pony's tegelijk is erg moeilijk. Daarom hebben we jullie in groepen verdeeld. Fiona & Lou trainen samen met mij. Jarca apart met Tarek. Ynde, Mimi en Lilly samen met mij. Daarna de twee kleine rakkers Lana en Vanita met Tarek. Dus jullie kennen nu de groepen. Ik heb ervoor gezorgd dat jullie niet met Tarek hoeven te trainen en ook niet met Jarca" zei ze lief tegen de pony's. "Ynde heeft last van de reis dus komt ze vandaag later. En ja het is tijd voor een training. Fiona & Jarca hebben al een training, ook Lana en Vanita. Daarom dat ik jullie nu train. Maar de volgende keer is het in de groep" zei ze rustig en glimlachtte. "Zijn jullie tevreden met de groepen? Zo ja, dan beginnen we" zei ze als slot en keek de pony's afwachtend aan.

Dit gebied was vergeleken met de heuvels anders. Heel anders, er stonden meer bomen. En er was geen plas hier, nee gewoon een heel meander, rustig kabbelend, alsof er niets aan de hand was. Eigenlijk was dat ook niet. Alles leek normaal, af en toe kwam er een bosdiertje drinken uit het meander, en ging toen weer op in het donkere maar knusse gebladerte. Alles leek een normale dag te worden. Totdat een bonte shetlandpony haastig over de stenen aan de rand van het meander kwam, alsof ze te laat was voor iets, of iemand.

Haar vluchtige kleine stappen tikten over de stenen, ritmisch, maar snel. Ynde was bijna bij de groep. Ze had moeite gehad met de reis, aangezien iedereen haar ophield. "Hee kleintje, ga's ff 10 kilometer verderop de boel bederven.", "Hee, uk, wat ben je aan het haasten?" Meestal had ze het genegeerd, of soms een waarschuwende bijt gegeven, maar de paarden lieten haar er niet door, totdat ze er echt om vroegen, en ze gewoon door ze heen ramde. Maar ze was er. Ze kwam bij het groepje soortgenoten aan. Ze kon nog net iets horen over of ze tevreden waren met de groepen. "Sorry dat ik later ben, maar dat wist je waarschijnlijk al hè Nikita?" zei ze daarna tegen Nikita, haar beste vriendin. Ze glimlachte vrolijk de groep rond. Mimi en Lou waren er ook. "Nou..." zei ze ironisch voor de gein. "Nou, ik denk het wel." zei ze met een knipoog naar Nikita. Ze zat bij haar beste vriendin, en niet bij die verschrikkelijke Tarek. Ze was blij en vrolijk. "Let it begin?" vroeg ze uitdagend, en positief. Ze wachtte op een reactie.

Lilly keek achter zich toen algauw twee andere mede ponys verschenen. Eerst zag ze de kleine Mimi. Waar ze meer rustiger bij was. Mimi was een aardige merrie. Dat gaf haar meer moet. Ze glimlachte eventjes. Keek daarna snel weg. Haar blauwe ogen staarden even naar Beta Nikita. Die haar warm begroete. Niet veel daarna verscheen Lou. Zei knikte alleen maar wat naar lou. Ze zweeg het hele gesprek. Haar korte beentjes bewogen niet. Zelf probeerde ze niet op te vallen. Ze wilde gewoon genegeed worden. Ze wist niet hoe het komt maar ze was echt onwijs onzeker bij haar vriendjes. En zeker bij grote paarden. Ze durfde gewoon niet haar eigen ideéen te delen. omdat ze dan het gevoel kreeg dat ze dan een dom idee had ofzo. Ze keek een beetje droevig. Waarom moest ze altijd zo stom doen? Ze vermande zich en probeerde gewoon cool te kijken. Ze keek op toen ze Ynde zag aan komen. Ze bewoog niet en Ynde ging gelijk naar Nikita. De twee merries die erg dikke vriendinnen waren. Ze glimlachte breed. Maar zei niets. Ze keek op en keek nieuwsgierig naar Nikita. Wat zouden ze gaan doen?

(Sorry laat ben ik :) )

Mimi keek rondt wachtend op de rest van de groep, maar toen Nikita sprak snapte ze dat er niet meer zouden komen. Ze glimlachte vriendelijk naar iedereen. Zij was tevreden met de groepen en hopelijk de rest ook, veel verwachte ze eigenlijk niet dat het niet leuk was met de andere shettie's. Ze knikte en gaf antwoord "Ik vindt het leuke groepen" Zei ze vriendelijk maar vooral heel schattig. Ze nam een hap gras en keek weer naar voren, eigenlijk had ze geen behoefte aan training ze was liever bij elkaar aan het grazen en kletsen. Maar zeuren was niks voor haar, ze keek iedereen nieuwschierig één voor één aan. Nop helemaal niks mis met de groepen/

-Inspi is weg ..-

'we gaan zeker trainen', zei Nikita als antwoord op haar vraag. Lou danste een rondje van plezier. Ze moest toch een keer al dat vet weg werken. "Alsof je mijn gedachten leest", zei Nikita weer. Ze begon uit te leggen hoe de trainingen in zijn werk gingen en de groepsverdeling. Ze vroeg of ze tevreden waren met alles. Lou schudde heftig met haar hoofd. Van haar part konden ze meteen beginnen. Maar Ynde was er nog niet, of zouden ze zonder haar beginnen. Ze wist niet meer of Nikita het had gezegd, zo zenuwachtig was ze. Ze hoorde iemand aankomen achter zich en draaide haar hoofd om. Daar kwam Ynde al aan. Lou glimlachte naar Ynde en keek weer naar Nikita. Ynde zei wat tegen Nikita.’let it begin’, hoorde ze Ynde zeggen.’Ja inderdaad, let’s begin iedereen is er nu gelukkig’. en ze keek afwachten naar Nikita.

{inspi loosheid heerst -,-}

De witte pony keek rustig naar de andere merrie's. Ze glimlachte even lief naar ze en hoorde toen een bekende stem. Haar oortjes kwamen meteen in de richting van Ynde. "Hee" zei ze lief tegen haar goede vriendin. "Ja, ik had het ze verteld mocht je later komen" zei ze vriendelijk en hoorde de woorden. Ze knikte meteen goedkeurend en keek alle merrie's even een voor een aan. "Oké, het is dus tijd voor een training. Deze keer word het iets heel leuk" zei ze en grinnikte even mysterieus. Elke merrie wist vast wel dat ze soms haar mysterieuze kanten had. Ze briesde even en keek ze rustig en vriendelijk aan. "Oké, het meander ken je dus. Het heeft bochten en is erg lang. Daarom gaan we een soort race doen. Ik weet dat we nog niet uitgerust zijn door de reis maar dat is iedereen wel. Als je moe word ga je stilstaan en blijf je op die plek. Daarna zien we zelf hoe ver we kunnen en hoe ver de anderen kunnen" zei ze kalm en keek ze grijnzend aan. "Dus beginnen maar zou ik zeggen. Als je slim bent begin je rustig maar we blijven galopperen. En wie eerst of laatste vertrekt maakt dus niet uit" zei ze en knikte naar de pony's. "Beginnen maar" zei ze erg lief en wachtte af.

Ynde keek met een schuin hoofd. "Dus we moeten galopperend langs het meander gaan en net zolang volhouden totdat we moe zijn? Dan ben ik al gestopt!" grapte Ynde erachteraan. Eigenlijk was het een best goede training, even lekker rustig galopperen. Normale grote paarden kunnen het een paar uur volhouden, moet kunnen voor Shetland-pony's. Ze zuchtte even diep, en serieus, en toen begon ze rustig te galopperen. Haar spieren waren niet echt opgewarmd, dus wist ze al dat ze rustig aan moest doen(klinkt als een oud omaatje x3). Ze was al een paar 100 meter verwijderd van de rest. "Komen jullie nog?" riep ze vrolijk naar de rest toe. Haar hoeven trappelde op de stenen, en deed het zand onder de stenen opstuiven. Haar ogen stonden vrolijk, en haar blik was gevestigd om naar voren te gaan. Ze brieste hard, ze had meer zuurstof nodig. Ze haalde steeds meer adem, om steeds harder te gaan. Maar niet te hard, anders zou ze die...race nooit winnen. Ook al weet ze dat haar ouders vroeger zo vaak op haar gezeurd hadden: "Het gaat niet om winnen of verliezen, het gaat om dat je meedoet." Zij had dan altijd half-geluisterd, en verderop staan grazen. Zo galoppeerde ze rustig verder. Natuurlijk was ze doodop, maar energie voor dit soort dingen had ze altijd, voor noodgevallen, of trainingen...

Lilly staarde naar Nikita toen die aan het praten was. Af en toe keek ze naar de rest om te zien hoe die van het plan vonden. Maar veel merkte ze niet op. Ze keek naar Nikita en begon ook te barsten van nieuwsgierigheid. Zei was een van de rustige gevalen. Ze gingen racen. 'Oooo jee.' Ging er door haar gedachte heen. Ze zou niet echt durven om zo snel te lopen enz. Ze zou haar best proberen te doen. Ze moet nu het lef hebben om voor haar eigen rechten op te komen. Ze keek naar Ynde toen die al begon te lopen. En uitdagen deed ze ook. Daar moest ze toch even van grijnzen. Ze sprong eerst in een draafje en hobbelde achter Ynde aan. Daarna uiteindelijk sprong ze soepel in een galopje. Maar niet zo van waauw. Ze deed normaal en liet geen streken zien. Haar korte benen voerde haar maar traag achter Ynde aan. Ze wilde niet zo meteen speet nemen. Ze zou achter de rest gaan hollen. Maar het bespaarde haar wel een hoop energie. Haar blauwe ogen keken achter zich. Die ander twee zullen haar spoedig voorbij steken. En dat zou ze dan ook toe laten. Ze had geen zin in een bruut gevechtje.