de moeilijke klim.

Lala stond voor de drakenberg. Ze wou naar de zee, maar dan moest ze eerst de drakenberg over. Ze keek omhoog, naar de top van de berg. En besloot om te gaan. Lala ging het pad op, en ging langzaam maar zeker naar boven. De kou sneed in Lala,s vel. Maar Lala lette er niet op, ze lette op haar pasen. Ze was al ver gekomen, dus moest ze nu niet mis stappen. Het pad werd steeds smaller, maar er waren ook breede stukjes. Lala zuchtte, ze was op een gevaarlijke plaats. Je kon misstappen en naar beneden vallen. Of aangevallen worden, door een roofdier. Maar Lala ging dapper door. Want ze kon niet meer terug. Uiteindelijk was ze bij de top. Ze had het gehaald! De mist zorgde er voor dat Lala weinig zag. Lala wou weer naar beneden gaan. Maar ze hoorde iets, vlug draaide Lala zich om. En zag in de mist een schim van een paard. Lala wou ernaar toe, maar ging niet, ''Wie ben jij?'' vroeg ze aan de schim. Ondanks de kou, had Lala het warm. Wat als het een slecht paard was? Dan hoefde het paard maar even te schoppen, en Lala zal vallen. Nu ze zo dicht bij de rand stond. Ze besloot om een beetje naar voren te gaan. Nu stond ze wat verder van de rand af. Dat was wat veiliger. ''Wie ben je?'' vroeg Lala nogmaals.

Dancer gallopeerde soepeltjes de bergen op. Ze was best wel gespiert dus het ging best wel makkelijk. Maar soms hat ze er moeite mee maar dat geefde ze niet toe. En dan nog? Wat maakt het uit. Met kille ogen keek ze rondt of ze een paard zag om er mee te vechten. Haar broertje was echt een lavaart kwam er opeens door der heen. Ja, dat was ook zo. Hij wilde nooit met haar vechten. Maar nu wis ze wel beter. Nooit met je broertje vechten want dat is saai. Ze vertragde haar galop en gooide haar hoofd strak in de lucht. Ze vertragde dan ook haar galop en keek met strake ogen naar de horizon. Een vreemde paard. Ze legde haar oren in der nek en hoorde en stem wie ben je? Ze hinnikte schoor naar de merrie en kwam dichter bij. ''Dat wil je niet weten.'' Zei ze toen ze dichter bij kwam. Haar ogen stonden strak op het paard gericht. ''Je mag deze keer raden.'' Zei ze met een duivelse lach in der stem. ''Je krijgt 1 hint.'' En ze sprak voort. ''Twister is mijn broertje'' Zij ze daarna toonloos. Ze keek het paard strak aan ''En wie ben jij?'

Lala keek naar het paard, het was een bruine merrie. ''Dat wil je niet weten,'' zei de merrie tegen haar. Maar Lala mocht het raden, ze kreeg een hint, ''Twister, die ken ik'', antwoorde ze op de hint, ''Maar hij heeft nooit gezegt dat hij een zus had'' vertelde ze door, toen vroeg de andere merrie wie zij was, ''Ik ben Lala,'' antwoorde Lala, ''En jij bent vast en zeker slecht.'', zei ze tegen de merrie. Vreemd, Lala stond gewoon met een slecht paard te praten, terwijl ze bang is voor slechte paarden, ''Wat vind je Twister?''', vroeg ze, om het paard even te kunnen afleiden.




(soory voor de korte post.)

[Geeft niet.]

Dancer haapte naar enekele vliegen ''Ga toch weg!'' Snouwde ze naar de vliegen. Vliegen waaren alletijd irritand! Wat dede ze toch. Altijd dom rondt vliegen dat dede ze. Dat heeft toch geen enkel nut? Ze veegde de gedachte uit haar hoofd. Alle maal tijd verspilling. Twister, die ken ik hoorde ze. Tuurlijk! Dacht ze. Maar hij heeft nooit gezegt dat hij een zus had hoorde ze daarna. ''Tuurlijk heeft hij dat niet gezecht. Hij durft bijna nergens over te praten!'' Zijn ze geiriteert. Dancer was best wel snel geiriteert. Dat kwam door haar gezin. Daarna stelde de merrie zich voor als ene Lala. ''Aangenaam Lala.'' Zei ze toonloos. En jij bent vast en zeker slecht. Dancer knikte ''Jep, maar soms ook neutral licht er aan of ik geiriteerdt ben. En dat gebeurt snel.'' Zei ze cool. Ze was op dit moment eigenlijk niet geiriteert. Wat vind je Twister? Hoorde ze Lala zeggen. Nu raakte ze wat geiriteert en hief haar hoofd hoog op. ''Een lafart is die.'' Zei ze zonder gevoel. ''En mietje durft niks.'' Zei ze met korte worden.