Who care's?

Alice kwam met een harde dreun neer op de grond. Ze viel op haar rug in het zand en haar hoeven in de lucht. Ze draaide zich om en stond recht. Die poema's ook.. dacht ze. Ze keek naar de grond. De poema was verdwenen. Maar ze bleef rond zich kijken ze voelde pijn in haar rug en viel neer op de grond. De poema zette nu zijn, klauwen in de vacht van Alice. Ze wou terug vechten maar had te weinig krachten daarvoor. Ze bleef liggen en liet de poema winnen. Ze wachtte tot hij gedaan had en weg gerend was, dat duurde niet lang. Ze stond met een poot op maar de kracht daarin werd een beetje moeilijk. Ze stond op en schudde met haar manen. Ze hangde vol bloed, ze had even pijn gehad maar ook niet zoveel. Haar familie de Cullens zouden hier niet echt in de buurt gekomen zijn, want die waren vast aan het jagen. Alice ging even later draven, om de pijn van haar lichaam te schudden. De poema had zijn klauwen recht in de vacht van Alice gezet. Dat vond ze maar vervelend. Hoe dat kwam? Was logisch, het deed gewoon best wel veel pijn. Ze dacht aan Rosalie, die arme meid toch, en dan Emmett, Bella, Japer, en Edward en natuurlijk de rest. Gewoon heel de familie Cullens. Het was vervelend als ze er niet waren en jed acht aan hun. Ze had een hele familie hier in DH. Wat niet echt altijd plezant was, sommige daagde je daar mee uit. Maar toch voelde ze zich altijd op haar gemak in DH. Of er nu iemand problemen mee had of niet. Cobra, was de leider van de Black Rose, ze wou is met hem spreken. Maar hij was niet meer zo super actief in DH. Ach wat, wat maakte het allemaal toch uit? Zei had het goed en dat was het belangrijkste wat er tot nu toe was. Hoe ging het met Jasper? Boeie! Met Rosalie? Boeie, op dit moment maar ze moest het gewoon even los laten. Niet alles was even makkelijk.