Stoom !!

De merrie met de zwartgestippelde vacht ookwel een Appaloosa genoemd strompelde door de koude sneeuw heen,het was om sommige plekken behoorlijk zwaar omdat het op de ene plek dieper was dan de andere en ze dan een stukje naar beneden zakte waarna ze dus weer een stukje omhoog kwam. Haar witte staart sloeg op een glijkmatig tempo van haar rechte flank naar de linker en van de linker weer naar de rechter flank en dat een aantal keer om de beesten die zich toch durfde te vertonen op haar warme vacht. Bij elke bries die ze liet horen omdat er dan bijvoorbeeld sneeuw in haar neus was gekomen omdat ze uitgleed ofzo kwam er een een wolkje warme lucht die ze uitblies. haar oren die donkergekleurd waren stonden rustig naar voren gericht,nieuwsgierig naar haar omgeving en de geluiden en of er natuurlijk andere paarden of dieren waren. De sneeuw minderde zich rustig want het werd steeds minder zwaar en ze hoefte niet meer zo te ploeteren. De appaloosa merrie die zes jaar geleden de naam Splechi had gekregen van haar ouders die zich nu niet eens meer kon herinneren of uberhoud hun namen nog wist. Ze wist alleen maar dat het lang en erg lang geleden was gebeurd. Uiteindelijk was er geen sneeuw meer onder haar hoeven,tenminste niet mee zo erg als het in het begin was en ze hoefde er geen moeite meer voor te doen. Ze bleef even staan en ze keek naar de plekken waar helemaal geen sneeuw meer lag. Het was best raar om het zo te zien want op sommige plekken was het helemaal leeg. Gewoon sneeuwloos. Toen merkte ze waardoor,ze schoot naar achtere toen er ineens een geiser omhoog sprong. Het was kokend heet water wat veel stoom gaf waardoor de sneeuw dus was gaan smelten. Verbaasd keek ze ernaar, ze kon het dus aanvoelen als de grond begon te trillen kwam er dus zo'n ding omhoog, Heet water dus. Vrolijk brieste ze en liep ze tussen de geizers door en genoot ze van het warme stoom

In draf liep Alice over het sneeuw. Het voelde niet echt koud aan. Ze steigerde en hinnikte. Ze hoorde de aandacht van de vogels, maar die gingen snel weg omdat het hier voor hen wel best koud was. Maar voor de paarden was dat niet zo, ze keek naar boven. Waarom kwam er damp in de lucht, het was hier koud. Ze rolde met haar ogen, ze zocht naar de plek waar het vandaan kwam. Ze vond het iets heel raars. Het waren dingen die recht omhooog sprongen. Geisers werd dat genoemd. Ze keek er verveeld naar en toen pas viel het haar op dat er een paard was. Wat was dat lang geleden zeg! Dacht Alice. Alice was een beetje in de war, altijd zag ze haar familie de cullens in de opining van haar ogen, en nu zag ze een ondbekend paard. Was ze dus niet gewend. Ze glimlachtte maar niet al te vriendelijk. "En jij bent?" Vroeg ze koel, "Alice!" Vertelde ze. Ze wist eerlijk gezegd niet wat ze moest zeggen dus bekeek ze de vacht van degene waar die de eer mee had om met Alice te praten. Wit met zwarte stippen. Best wel speciaal. Maar nog steeds verdacht.

Rustig bleef de zwart gevlekte merrie staan, ze viel natuurlijk niet echt op tussen de sneeuw en dat was wel het fijne van deze plek, je viel er niet echt op en daar hielde de merrie wel van. Verbaasd keek ze op toen ze ineens een bruine merrie aan zag komen lopen die haar in het eerste opzicht niet gezien leek te hebben. De geur van het paard had ze steeds sterker geroken totdat ze haar had gezien maar ze had haar ook aan zien komen en natuurlijk ook gehoord. De merrie keek eerst raar en ze leek in de war waarna ze koel begon met spreken "En jij bent ?" zei ze als eerst waarna ze veder sprak "Alice!" riep ze er achteraan. Rustig brieste de zwart gevlekte appaloosa merrie genaamd Splechi. "Wie ik ben ? Ik kreeg zes jaar geleden de naam Splechi, dus dan weet je me naam en me leeftijd" sprak ze rustig en een grijns sierde haar lippen waarna ze met haar hoofd schudde, Weer spoot een geiser omhoog en rustig keek Splechi ernaar. Ze was er inmiddels al weer een soort van aangewend dus schrok ze er nu niet snel meer van. "En jij bent dus Alice, en jij bent hier omdat ?" vroeg ze daarna net zo koel als het haar was gevraagd