You Weakling..

In een regelmatig tempo stapte hij verder, zijn hoofd was hoog in de lucht geheven en het boeide hem niet dat er geen paarden waren. Zelfs al was lol om ze te laten lijden nooit mis. Het drong nu pas tot hem door maar hij rook geuren, niet weinig. Veel gemixte geuren, maar één geur hadden ze allemaal en dat was Black Rose geur. Zou dit nu hun gebied zijn? Het kon hem niks schelen dus hij zal zijn neus er niet verder in steken. Het waren toch een stel zwakkelingen, bovendien had hij nu meer kans om een paard te laten lijden aangezien het nu een kuddegebied is. Kuddegebied of niet hij stond hier wanneer hij wou en niemand anders zou dat uitmaken voor hem. Ook niet Cobra de o-zo-machtige leider van de Black Rose. Die paardjes stonden maar naast hem zijn ´macht´ te aanbidden. Er waren betere paarden dan die hengst. Maar met die woorden bedoelde hij niet dat het een zwakkeling was het was wel een sterk paard van DH maar dat wilt niet zeggen de stérkste want er waren paarden met dezelfde kracht. Maar iets wat paarden weer zwak maakte was onderschatten, onderschat je je tegenstander dan zal je zeker verliezen. En dat was een minpunt voor vele echt vele slechte paarden, maar ook die goedzakken onderschatten de slechte paarden soms, al waren er slechte paarden die echt echt zwak waren en dachten dat ze de beste waren en slecht zijn. Hij kon ieder moment een Black Rose lid tegenkomen echter kon hij dan wat plezier beleven, meer dan in zijn eentje..

Cobrazarao verplaatste zich snel. Hij keek af en toe om zich heen om die mormels te vinden die dachten dat ze de plezanten konden uit hangen. Er zullen altijd wel paarden zijn die dachten alles te mogen. En daar hield hij echt niet van. Zijn hoeven sloegen hard tegen de grond. De drakenberg was een prima gebied. Het weer hier was meestal grijswit. Het gaf hier best een kille sfeer. Zijn zwarte ogen keken trots om zich heen. Hij was hier erg te vreden mee. Hij had zin om een paard af te maken. En de natuur stond weer aan zijn kant. Ze hadden een dom wezen gecreeerd en hem hier laten komen. En nog wel Hikaru. Een idioot die probeert op te vallen. Die probeerde de baas te zijn en leider te worden. O, ja had hij zich ook niet aangesloten bij een goedzak? Om hem te proberen te vermoorden? Sham. Cobrazarao moest er altijd mee lachen als hij er aan dacht. Hikaru, de stoere, slechtste hengst die zich bij de goede had gevoegt. Als de paarden slim waren zouden ze Hikaru niet als leider inzien. Want Hikaru was zo wanhopig dat hij zich daarom bij een groepje aansloot. Hij verscheen uit de duistere schaduwen. Een gemene blik straalde Cobrazarao uit. Eindelijk kreeg hij de zwakeling te zien. En de kans was groot dat Cobrazarao zijn tanden in de nek zal laten snijden. Hikaru zal gestraft worden. Hij die zich slecht noemt en Cobrazarao's gebied betreed. "Al dat niet Hikaru is. Wat moet je hier? Hoe is het met je goedzak vriendjes?" Hij grijnsde gemeen. Kom op Hikaru. Laat die stoere woordjes van je eens horen. Ging er door zijn gedachte heen.

[Cobra ik heb me daar toch op terug getrokken, vandaar dat mijn reactie daar niet meer te vinden was :')]

Het duurde niet erg lang, en ja hoor de o-zo-machtige hengst zijn geur drong zijn neus binnen. Het was één simpel antwoord dat hij de hengst niet mog, maar niet veel verbazing zouden zijn woorden verwekken in de andere paarden. Maar paarden die voor iemand knielde waren zwak, zwak in karakter, kracht was een ander deel. Daarom was hij maar alleen, al zou hij een kudde niet erg vinden. Zolang het geen zwakkeling groep was, die zouden zonder pardon hun koffers kunnen pakken en het gebied verlaten. Hij schudde zijn hoofd, nog voor dat hij Cobra, een zwarte schim in de mist zag verschijnen. En als verwacht niet lang daarna klonken de eerste woorden al, van die hengst. "Als dat niet Hikaru is. Wat moet je hier? Hoe is het met je goedzak vriendjes? Dat was typisch Cobra, en zijn zoon: Zephyr was precies hetzelfde, en denken dat het zwak is om een veulen te vermoorden. Heb geen medelijden, ook niet met veulens want het is niet zwak. Wil je echt harteloos zijn? Dan moet je ook niet met veulens medelijden hebben, of met zieke en oude paarden. Hij dacht tijdig na over zijn woorden, al kon het hem niet schelen wat die hengst er van zal vinden.. "Wat ik hier moet? Voorspelbaar antwoordt niet? Ik sta waar ik wil, en niemand heeft dat voor het zeggen." Dat was de eerste zin, daarna hield hij een pauze van enkele seconde's.. "Alsof ik ook maar één woord van samenwerking zal zeggen tegen die troep goedzakken" Snauwde hij eruit.

Cobrazarao keek de zwarte mormel met bijna fijngeknepen ogen aan. Ja, hier ging hij weer hoor. Het stond hem echt koud met wat Hikaru weer wat te zeggen heeft. Zijn zwarte ogen bleven op de hengst gericht die zich slecht noemde. Die fijn gescoort heeft. Ja, en nu weet een boel DH paarden hoe zwak die Hikaru wel niet was. Hij zwiepte eens met zijn staart en stapte dichter bij. 'Wat moet ik hier' Begon deze 'slechterik met het gesprek. 'Voorspelbaar antwoordt niet. "Wat voor antwoord verwacht je dan wel niet? Ik moet hier geen paard hebben die zich slecht noemt en zich bij een groepje goedzakken had aangelsoten omdat jij mij alleen niet aankan." Een valse grijns speelde op zijn lippen. Heerlijk om Hikaru hier mee te ergeren. Het was een hele grote fout van deze hengst. Hij keek op op het volgende antwoord. Hij drukte zijn oren in de nek. Harder dan hard. " Is dat zo? Jij? Staan waar je wilt? Helaas moet ik je teleurstellen. Jij bent hier niet welkom." Hij begon een paard rondjes rond hikaru te stappen. Zijn hoeven knetterde hard op de harde grond. Hij snoof luid. En weer liet Hikaru van zich horen. 'Alsof ik ook maar één woord van samenwerking zal zeggen tegen die troep goedzakken.' Cobrazarao schudde eens met zijn hoofd. " En toch voegde je er toen bij. Tjee je was vast wanhopig niet. Eu waar zijn je vriendjes nu?" Hij hief zijn hoofd hoog in de lucht. Zijn spieren waren gespannen. Zijn zwarte ogen bleven op die Hikaru gericht staan. De hengst die zijn plaats niet kende. Hij speelde graag met Hikaru. Die was zo makkelijk te manupileren.