Curlin come to me.

De zwarte hengst stapte over de heuvels. Omhoogl, en weer omlaag. Hij werd er gek van. Hij was chagrijnig. Het weer was, als gewoonlijk, bloedheet. Als je een grote heuvel op was gelopen, dan stond het zweet al op je lichaam. Tales zuchtte geirriteerd. Hij keek om zich heen. Wat zou hij is gaan doen? Het werd weer is tijd om Curlin op te zoeken. Ze was zwanger en hij was onwijs voorzichtig met haar. Hij probeerde haar lucht op te snuiven. Maar ze was niet in de buurt, want hij rook haar niet. Moest hij weer hinniken, veel te vermoeiend vond Tales. Hij besloot eers even te gaan liggen. Hij zakte door zijn knieen en zijn zware lijf viel op de grond. Een halfuur later schrok hij wakker. Curlin!! Hij was haar hellemaal vergeten. Hij stond snel op. Nog een keer probeerde hij haar geur op te snuiven. Weer rook hij haar niet. Dan maar hinniken, besloot hij. Hiij hinnikte luid naar Curlin. Daarna besloot hij weer te gaan lichen. Goed omzich heen kijkend, of Curlin eraan kwam.

Met een al behoorlijk dikke buik stapte de voskleurige merrie tussen de heuvels door. Het zweet stond op haar lichaam,dat door het warme weer maar ook door het stappen wat ze deed met afentoe een drafpasje hier en een drafpasje daar. Haar buik ging daardoor wild heen en weer wat dus weer pijn deed en waardoor ze dus noodwillig moest gaan stappen. Wild en boos stapte ze veder en stampte ze afentoe wild op de grond. Waarom was haar buik nu al zo dik, Ze moest nog een aantal maanden bedacht ze zichzelf rustig,maar tegelijk ook boos. Waarom ?,Waarom was haar buik nu al zo dik. Bij haar aller eerste veulen kon je het niet eens zien maar nu ? Overduidelijk. Een bries verliet haar neusgaten en lied haar neusvleugels hard trillen waarbij ze met haar hoofd schudde. Haar vacht die inmiddels dus donker was geworden dan haar oorspronkelijke vacht werd weer lichtjes bedekt door de manen. De manen die ook een beetje nat waren door het zweten. Ze plakte met een paar haren bij elkaar aan haar vacht vast. Luid brieste ze nogmaals en snoof ze de geur op. Niks anders dan bomen,planten,bloemen en gras. Waarom ? Waarom kwam ze Tales niet tegen. De hengst die haar had gedekt en natuurlijk de allerliefst hengst van de wereld. Maar vooral omdat hij haar droomprins was. De prins in zijn zwarte vacht.

Na enkele stappen hoorde ze een vage hinnik en rook ze lichtjes een bekende geur. Een te bekende geur. de geur waarvan ze hield. Waarbij ze het liefst 24/7 wilde zijn. TALES. Schoot er door haar hoofd. Hard hinnikte ze terug, een harde vriendelijke lieve hinnik naar die hengst. Haar benen maakte een sprongetje van blijdschap en haar voorhand kwam iets omhoog. Maar wilde hij haar wel zo zien ? Zo dik. Ze was nu gewoon een dikke,hele dikke merrie. Weer brieste ze en versnelde ze haar tempo door haar stappassen groter te maken en over te gaan in een drafje. Het was vermoeiend en lichtjes pijnlijk maar het ging om Tales en voor hem had ze alles over. Zelfs ookal zou het haar haar leven kosten. De geur van de hengst werd sterker maar ze zag hem nog niet in haar beeld komen. Haar ogen flitsend over het gebied,haar neusgaten wijd open en haar vacht nat van het zweet. Een luide hinnik weerklonk nogmaals uit haar keel en de geur werd sterker waarna ze de hengst zag. Ze verminderde vaart en ging stappen, stappen richting Tales. Haar blik vrolijk,haar oren naar voren en haar staart in een regelmatig tempo heen en weer zwiepend. Links,recht weer links en weer rechts. Zo liet ze het gaan. Hijgend kwam ze bij hem en keek ze hem vrolijk aan. Haar neus duwde ze zacht en liefdevol tegen de zijne aan. ' Ik heb je gemist schat' sprak haar stem liefdevol,warm en vrolijk waarna ze haar ogen eventjes sloot en haar oren gericht stonden op hem

Al snel hoorde Tales Curlin. Meteen stond hij op en spitste zijn oren. Hij keek naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Maar hij zag alleen maar heuvels en heuvels, hij werd boos en stampte met zijn hoef op de grond. Met zijn staart sloeg hij hard tegen zijn flanken. Die rot vliegen ook. Nog een keer hoorde hij Curlin hinniken. Hij draafde naar de plek waar het geluid vandaan kwam. En daar kwam Curlin aan, toen ze Tales zag begon ze te draven, ook Tales draafde snel op Curlin af. toen hij dichter bij haar kwam ging hij over in stap. Meteen deed hij zijn neus tegen de hare, en ook zei deed hetzelfde. Een golf van liefde overspoelde hem, en hij werd warm vanbinnen. Hij wist gewoon zeker dat hij zijn leven met Curlin wou delen. En hij zou de kleine opvoeden en trainen. “Kom lieverd, doe wel voorzichtig he!” zei hij bezorgd kijken naar Curlin. Ze had wel een hele dikke buik. Dat was gewoon niet normaal.
hij ondersteunde Curlin tijdens het lopen. “Zullen we anders even gaan liggen?” Vroeg hij aan haar. Hij leidde haar verder naar een goede heuvel om op te liggen. Hij duwde zijn neus tegen haar buik aan. Daar groeit nu een veulentje, bedacht hij. Met mijn bloed, en mijn genen.

De merrie werd warm van de aanraking tussen haar en Tales, De liefde die ze had gevoeld bij hun aller eerste ontmoeting,die kwam elke keer weer terug wanneer ze de zwarte droom hengst weer zag, en elke keer werd haar liefde voor hem groter en groter en ze wist steeds meer waarom ze hem leuk vond. En het allermeeste waarom,waarom ze haar leven met hem wilde delen. Hij was anders dan de andere hengsten,die zich uitsloofde om aandacht te kunnen krijgen. Die waren gelukkig met alles en nog wat,maar het allerleukste vonden die het als ze zoveel mogelijk nakomelingen konden krijgen en hun bloed overal rond liep. Curlin brieste hard en haar neusvleugels trilde behoorlijk hard mee. Enkel en alleen bij die gedachte kon ze woedend worden, hoe kon een hengst of een paard zo zijn, hoe konden ze zo vreed en gemeen zijn, zo, ze wist er maar 1 woord voor eigenlijk, Levenloos. Ze dachten enkel en alleen daaraan of aan zichzelf en dat haatte ze echt.

Ze luisterde naar de warme stem van Tales, hij was echt lief dacht ze terwijl ze zijn warme stem hoorde,zijn warme maar vooral lieve heldere stem. Alleen daardoor sloeg haar hart zich 5x om en moesten de vlinders in haar buik over uren draaien. Zoiets als dit,dat had ze van haar leven nog nooit gevoeld voor een hengst. Ze keek naar Tales en knikte, ' We kunnen ook nog een stukje verder lopen als je wilt' zei ze,zo eigenwijs als ze was hoe lief zoals ze natuurlijk ook kon zijn. Maar hij had aan de ene kant wel gelijk ze kon beter ff gaan rusten. Het had haar veel inspanning gekost om hier te komen en vooral het draven had haar enorm veel kracht en energie gekost. Meer dan ze had verwacht, ' Ik denk dat je gelijk hebt en we beter even kunnen gaan liggen,want ik ben kapot' zij ze rustig met een zachte,lieve warme en heldere stem tegen de hengst. Ze was blij dat hij haar ondersteunde dan hoefde ze tenmiste niet zoveel krachten te gaan gebruiken. Rustig liet ze haar benen zich opvouwen en kwam ze met veel moeite en met veel kracht gebruik neer op de zachte ondergrond van de heuvels. De groene maar vooral heerlijke heuvels. Ze gebruikte veel kracht terwijl ze ging liggen omdat ze natuurlijk zachtjes moest gaan liggen,ze wilde niet dat het veulen iets zou overkomen. Nog 3 maanden spookte er tegelijk door haar hoofd heen toen ze er weer aandacht.

Haar buik nog steeds veel dikker,en natuurlijk erg opvallend ging behoorlijk op en neer,ze was behoorlijk moe en ze liet zich zachtjes en voorzichtig op haar zij rollen. Ze deed zo,hopelijk,het veulen geen pijn en ze kon toch een soort van uitrusten. Ze sleep steeds minder omdat ze elke keer op moest letten. Opletten op gevaar en al die dingen,kleine dingen waar ze nu steeds meer aan dacht. Haar oren stonden gedraaid naar Tales,zodat ze hem kon verstaan als hij iets zou zeggen,de hengst die veel betekenis had voor haar,de hengst die gevoelens kon opwekken bij haar wat niemand anders ooit was gelukt of had kunnen lukken voor haar gevoel. Haar staart ging af en toe wild heen en weer en liet zich hard tegen de grond en haar flank slaan,zodat de nodige beesten en insecten daarvan af gingen. Ze had echt een hekel aan die beesten,dat was het grootste nadeel van de zomer, De vervelende,irritante en vooral kleine beesten. Ze bleven keer op keer komen en gingen haast nooit weg,of met moeite maar meestal als je ze goed had geraakt met je staart,Jaaa, dan vielen ze gelukkig dood neer. Een tevrede bries verliet haar neus en ze tilde haar hoofd ietsjes op en ze keek naar Tales, Haar ogen gleden langs zijn lichaam. Zijn hoofd,gespierde hals,gespierde lichaam,langs zijn benen naar het sappige gras. Ze kreeg er best trek in dus nam ze met een rustige beweging een hap van het gras en begon ze daarop te kauwen

[Ik had inspi ]

aaah ik kan hem niet meer verwijderen >.<

Zachtjes lag hij naast Curlin. Haar mooi hoofdje dicht bij zijn hoofd. Haar ademzo dicthbij, dat je het kon voelen. zijn flank tegen de hare. "Ga maar slapen," zei die tegen haar. Als zei zou slapen, zou hij wakker blijven, zou hij de wacht houden, alles zou hij doen voor Curlin. Hou zou zelfs voor haar willen sterven, willen vechten.
Hij dacht weer aan het kleine wezentje in Curlins buik. Eigenlijk best raar. Dat daarin een veulen groeit. Dat zometeen zal rondhuppelen, zal opgroeien. En zijn eigen leven lijden. Wat voor veulen zou het worden? Goed, slecht? Een jongen of een meisje? Zoveel vragen, die pas over 3 maanden beantwoord konden worden. Tales zuchtte. Hij had totaal geen geduld. Hij keek naar Curlin, dat maakte alles weer goed. Ze was zo lief, zo mooi. En ze was ook nog is heel sterk. Gewoon de perfecte merrie, laten we maar zegen.
Met zijn staart sloeg hij de vliegen weg. Ook hadden veel vliegen zich verzameld rond zijn ogen, hij schudde met zijn hoofd. De vliegen vlogen weg. Maar kwamen binnen een minuut weer terug. Tales zuchte. Hij moest toegeven, dat Curlin's buik wel heel erg dik was. Hij wist natuurlijk niks van veulens, maar zo dik hoorde niet. Hij wist niet of hij het aan Curlin kon vragen. Mischien beledigde hij haar wel. Maar ze was wel zijn partner, met je partner hoor je toch alles te delen. En misschien hoorde zo'n dikke buik wel niet. Dan moesten ze het wel weten. Dus hij besloot het te vragen. Hij haalde diep adem," Curlin lief, ik wil je wat vragen, of zeggen, maar je moet niet boos worden. Dus hier komt het. Ik mag dan wel niet veel van geboortes weten, maar zo een dikke buik, is dat wel gezond?" Hij zuchtte diep. Zo dat is eruit dacht hij. Hij keek naar Curlin, hoe ze reageerde. Als hij Curlin goed inschatte zou ze wel niet heel boos worden.

{ jij hebt altijd inspi!! --" }

De bruine merrie ademde zwaar terwijl haar buik zich op en neer bewoog. Het was best wel raar,raar dat haar buik nu al zo dik kon zijn,dat het anders was dan haar allereerste dracht. Ze had toen een zwart veulen het leven geschonken, een hengst genaamd Django. Zijn houding,bouw en ras waren totaal anders maar ze hadden wel zelfde eigenschappen,zoals de sierlijkheid,vriendelijkheid en het uithoudingsvermogen van Curlin. Ze was benieuwd hoe dit veulen zich zou ontwikkelen,hoe het zich zou vormen. Op wie het zou gaan lijken.. en al dat soort dingen maakte haar gek,ze maakte zichzelf gewoon knetter gek. Ze brieste zacht en tilde haar hoofd weer op die ze in de tussen tijd had neergelegd. Ze luisterde naar de vertrouwde stem van Tales,, ' Ik vind het aardig van je en ik denk dat het goed is als ik even ga slapen' zei ze rustig. Toen ze zijn tweede vraag hoorde keek ze hem even met een lichte grijns aan waarna ze weer een tikkeltje serieus keek. ' Ik weet het niet...' zei hij stem onzeker. ' Mijn aller,aller eerste veulen dat ik op de wereld heb gezet...' zei ze en ze stopte even.. 'Toen was ik niet zo dik als ik nu was, dus ik weet het niet. Maar dat veulen leek niet op mij maar ook niet op de vader' sprak haar stem op de zelfde onzekere toon veder. Het was allemaal raar, Sultan was de vader van het veulen en het bleef raar. Raar om daar aan te denken,eraan terug te denken. Django die een fries was en de ouders beide volbloed/arabier. Ze schudde lichtjes met haar hoofd en bracht hem weer naar de grond. Haar neus kriebelde in het korte gras,het gras waar ze afentoe van had gegeten tijdens het denken,om haar gedachtes af te kunnen leiden. Af te kunnen leidde van haar buik,haar buik die dik en rond was. Dikker dan normaal dacht ze...

[Whahaha,, bedankt Valt trouwens wel mee ]