finaly again here

kairi draafde rustig verder. ze was al een lange tijd weg geweest en is blij dat ze terug is. ze wist neit precies waar ze in het begin was. maar toen ze eiteindelijk wat dieper ging zag ze het kleine riviertje. ze wist dan ook direct waar ze was. haar zwarte huid glinsterde in de zon. ze kreeg het al stillaan warm omdat ze maar bleef draven. maar ze had even geen zin om te stoppen. daarmee keek ze rustig voorzich. maar amper wetend waar ze haaf hoeven nu zette op de grond. haar brede schouders gingen dan rustig op en neer. ze wist dat zero nog heel lang weg zou blijve. ze zuchtte diep. ze wist even niet wat te doen. ze zou wel eens nieuwe paarden willen ontmoeten. ze heeft gehoord dat er veel nieuwe paarden bij zijn gekomen. en de oude hoor je dan niet meer zo vaak van. een diepe zucht verliet haar keelgat. even schudde ze wild en sierlijk met haar hals zodat haar manen wild wappperde. haar zwarte manen vlogen naar alle kanten. terwijl haar zwart golvende staart heen en weer ging om haar ritme die ze draafde. met haar gedachten er maar half bij ging ze verder en dieper. niet dat ze direct hier iemand gaat vinden. maar ja je weet maar nooit. even dacht ze weer aan twister zijn mooie ogen. even glinsterde haar ogen maar dat ging dan ook direct weg. toen ze eindelijk stopte merkte ze dat ze al de hele tijd langs de rivier is gestapt. ze wist nu niet of die rivier nu giftig is of niet. met een harde plof lag ze op de grond. ze was neit uitgeput maar zweet druppels om haar huid begonnen duidelijk te glinsteren. staardend naar de rivier rustte ze uit.

Met grote galoppassen galopeerde hij langs het Meander. Het voelde goed om weer eens hier te zijn. Hij keek rond. Hij hoopte iemand nieuw tegen te komen. Een lange hinnik was luid en duidelijk te horen. Hij galopeerde door. Steeds verder. Hij keek verbaast op toen hij aan de andere kant van het Meander iets zwarts zag liggen. Hij kon niet direct zien dat het een paard was door de nevel boven het water. Hij keek rond. Hij moest en zou weten wat het was. Hij maakte een bocht en galopeerde met volle kracht naar het water waar hij op het laatste moment kwachtig afzette en met een ruime sprong door de lucht ging. Omdet dus stuk niet zo breed was kon hij het halen om aan de overkant te komen. Hij kwam hard neer en keek meteen naar de zwarte schim een stukje verderop. Hij stapte er voorzichtig opaf. Maar hij bleef voorbereid op gevaar. Mischien was het een roofdier of een slecht paard..

terwijl kairi verder staarde naar de rivier dat maar naar een kant stroomde en glinsterde als de zon zelf. kairi kon er eigenlijk wel uren naar kijken. het was prachtig. maar terwijl ze staarde had ze niet het ander paard ontdekt. maar dat veranderde wel al vlug toen ze oppeens een snelle galop hoorde en daar achter een harde plof wat verder van haar. haar oren gingen direct plat haar ogen stonden helemaal kil. sierlijk maar toch in een seconde stond ze recht. haar staart ging dreigend heen en weer. en ze had gelijk voor haar stond een andere hengst. voorzichtig bekeek ze het paard. ze weet dat ze bij ieder paard zo zou moeten zijn ze heeft haar lesje al geleerd toen ze nog maar niet was. terwijl haar staart dreigend verder ging. zette ze een paar stappen naar links en bekeek dan en ging dan weer een paar stappen naar rechts. " en wie mag jij zijn" zei ze nogal kil. ze had het niet zo bedoeld maar dat was haar instinct rustig wachtte kairi verder af...

Toen de schim opstond, zag hij dat het een paard was. Een moooi paard. Hij kwam iets dichterbij en bekeek haar goed. Het was een mooie merrie. maar de blik in haar ogen en haar houding maakte dat hij niet zo dichtbij kwam maar op 2 meter afstand ongeveer bleef staan. Hij hoorde wat ze vroeg. Zo kil.. 'Ik ben Chanco O' Baico, maar ze noemen me Baico' Zei hij tegen haar. Niet zo druk als hoe hij eigenlijk was. Hij hielt zichzelf gewoon rustig. Hij kon hier moeilijk heel druk gaan doen bij een paard dat zich zo gedraagde.. Hij keek naar haar. 'En wie ben jij?' Vroeg hij nieuwschierig. Hij wachte vol spanning af. Spanning omdat hij niet wist hoe die merrie zou reageren.. Mischien zag ze hem alsnog als bedreiging en zou ze hem aanvallen.. Hij besloot zijn houding te veranderen. Hij deed zijn hoofd wat naar benede en stelde zich onderdaniger op. Maar niet al te wat dat vond hij niks.

kairi wachtte rustig af maar werd stillaan wat ongedulig. ze merkte hoe ouder ze werd hoe erger het werd. haar staart stond even stil maar ging toen weer verder heen en weer. een diepe zucht verliet haar keel gat toen hij eindelijk antwoorde. "mooie naam" mompelde nog luid genoeg om het te kunnen horen. even bekeek ze hem weer toen hij vroeg hoe zij heette mompelde ze even wat onverstaanbaar. ze wist dat het nogal onbeleefd zou zijn als zij haar naam niet zou zeggen en hij heeft het wel gedaan. haar oren gingen heel kleine beetje minder uit haar zwarte hals, niet veel maar ja zo goed zou je het niet kunnen merken. " ik heet kairi" ze zei het wat minder kil maar toch was er een lichtte kilheid te horen. toen ze zag dat hij wat boog keek ze even wat verwonderd. ze had neit verwacht dat hij zo zou reageren. maar kairi herstelde haar zo snel dat je het maar amper had kunnen zien. " maak je maar geen zorgen... ik doe niks... momenteel.... heb gewoon al een harde les geleerd door niet direct in een verdedings positie te staan en was nog maar nieuw hier dus jah...." haar staart ging niet meer dreigend heen en weer. en haar oren stonden nu nog maar half plat en ogen toonde geen kil meer. en wachtte af wat hij zou doen.

Hij hoorde zacht wat ze zei. Hij vond het fijn dat het wat minder kil was dan haar eerste woorden. Hij zag dat ze een beetje veranderde toen hij zijn hoofd lager had gedaan. Hij luisterde aandachtig naar wat ze zei. Het was ook wel logisch.. Ze was verstandiger dan hem. Hij ging altijd op onderzoek uit en ging naar elk paard dat hij tegenkwam. Hij bartste gewoon van de nieuwschierigheid. Hij was er nog nooit mee in de problemen gekomen. Maar dankzij zijn vader kende hij vele trucjes om te vechten en daarbij had hij veel getraint. Hij keek naar haar. 'Je hoeft niet bang te zijn dat ik je kwaad wil doen' Zei hij eerlijk en keek haar met zijn zachte blik aan. Een kalme en rustgevende blik.

kairi dacht even weer aan het begin toen ze hier nieuw was. onbewust mompelde ze nogal kil tegen zich zelf. nu ze eraan dacht ze had niet gemerkt dat haar wonde aan haar rechte brede schouder weer open was. een diepe zucht verliet haar keel gat. even boog ze weer sierlijk haar hals en liktte het schoon. toen keek ze weer naar de hengst en zei"nou met die nieuwsgierigheid van je zou ik maar oppassen. het kan je leven nog koste. niet dat je niet kan vechten maar je weet maar nooit." even zuchtte ze weer diep. de hengst glinsterde lichtjes in de zon. even keek ze weer verleidelijk naar de rivier maar schudde even weer wild met haar hoofd om die gedachtten weg te doen. het zag er mischien vriendelijk uit maar wie weet wat er dan gebeurd als je er van drinkt. rustig wachtte ze af.

Hij zag dat haar schouder openlag en ze het bloed weglikte. Hij luisterde naar haar woorden. Hij wist dat het gevaarlijk voor hem kon zijn, maar zo was hij gewoon. Altijd maar op onderzoek uit. Nieuwe paarden leren kennen. Het was gewoon niks voor hem om vijandig te doen tegenover andere. Hij keek naar de grond. Toen hij weer opkeek en volgde hij haar blik naar de rivier. De rivier.. Hij dacht weer aan vroeger. Toen hij hier ook was. Het hemelse water. Hij was benieuwt of het nogsteeds zo heerlijk smaakte. Hij stapte er vlug op af en rook eraan. Hij rook er niks vreemds aan. Hij hing zijn neus in het water en begon te drinken. Ja! Het was nog precies hetzelfde! Hij keek naar zijn vacht. Die mocht wel weer eens een keer gewassen worden. Hij deed een paar stappen achteruit waarna hij het water in sprong. Het was ondiep genoeg om gewoon te kunnen staan voor hem. Hij keek vanuit het water naar Kairi. 'Kom je ook?' Vroeg hij aan haar en keek haar aan met een vragende blik.

kairi keek even weer naar de hengst. ze begon echt geirriteerdt geraken van die wonde . even dacht ze aan samantha ze heeft haar al een tijdje niet meer gezien.... ik moet ze nog eens binnenkort eens gaan zoeken dacht ze. ze schudde die gedachten nu maar van zich af toen ze zag dat baico van de rivier dronk. even twijfelde kairi zou ze het doen.... ze dacht nog eens goed na en boog lenig haar hals juist aan het water oppervlak en dronk er rustig van. haar staart ging even heen en weer en sloeg dan eens hard tegen haar flank om de insecten weg te jagen. toen ze zag dat baico in de rivier stond en vroeg of ze ook erin ging keek ze even naar de rivier en ging toen weer in een lenige sprong in het water. over spatte er druppels water. er vlogen er op haar baico en nog in het gras. wat fris ze genoot er stilletjes wel van" lekker fris" mompelde ze relaxd.

Hij zag dat ze even twijfelde en daarna alsnog besloot wat te drinken. Hij glimlachte. Toen ze er ook in sprong draaide hij vlug zijn hoofd de andere kant op en kneep zijn ogen vlug dicht. Een paar seconde later keek hij naar haar. Lekker fris.. Ja dat was het inderdaad dacht hij. Hij zag dat het water een beetje rood kleurde. Hij wist wel wat hij tegen een wond kon doen, maar hij durfde het niet voor te stellen. Hij wist wel waar het groeide aangezien hij de vorige keer dat hij hier was er ook iemand mee had kunnen helpen.. Roma.. Hij keek even naar het water waarna hij met zijn been zijn hoofd een beetje schoon wreef. Niet dat het erg vies was, maar hij vond het fijn om schoon te zijn.

kairi keek even weer naar de lucht witte wolken passeerden. toen ze weer naar de rivier en zag dat het rond haar wat rood kwam. kwaad mompelde ze iets tegen de wonde. dat wel een raar zicht was. ze likte het weer wat schoon. ze weet wel dat het binnen paar seconde weer gaat bloeden. even keek kairi naar het gras en toen naar baico. ze zag dat hij even naar haar wonde keek en toen twijfelde. een lichtte zucht verliet haar keel gat. ze kon het mischien ook mis hebben. ze wist neit precies hoe lang ze was weggeweest van DH waarschijnlijk wel een tijdje maar ze is blij dat ze terug is. toen ze weer naar baico keek zag ze in zijn ogen nog de twijfel geval. uiteindelijk wist ze na denken dat hem iets dwars zat dus vroeg ze" is er iets?" hopenlijk zei hij het kairi hield niet zo van paarden die laten zien dat er iets was maar het niet zeide. nouja ze had er geen hekel aan maar toch. ze keek vragend naar baico.

Hij had niet in de gaten dat het zo opviel. De twijfel in zijn ogen. Maar toen ze uiteindelijk vroeg of er iets was, wist hij even niet wat hij moest zeggen. Mischien was ze er blij mee, maar dalijk stond hij voor gek? De gedachten schoten door zijn hoofd. Hij besloot het toch maar te zeggen. Zoveel zou het ook weer niet uitmaken als hij voor gek stond. Het was belangerijker als ze er geen last meer van zou hebben. 'Ik weet wel iets wat tegen het bloeden helpt en het desinfecteerd.. Het geneest dan ook sneller maar het prikt wel..' Zei hij tegen haar. De keuze lag nu bij haar. Als ze het ervoor over had zou hij het direct gaan halen. Anders dan zou hij het gewoon vergeten.

terwijl kairi rustig wachtte boog ze weer lenig haar hals zodat haar hoofd even onder water was en trok het dan snel er weer uit. terwijl haar manen plakte aan haar hals schudde ze eens wild. ze weet dat ze sam snel terug zou zien. die meid kon nogal behoorlijk babbelen. en om eerlijk te zijn mistte kairi dat geraatel wel. even keek ze naar baico zo te zien was hij aan het denken of hij het zou zeggen of niet. kairi hoopte dat hij neit zou verschieten. want oppeens in een seconde begon ze rustig te steigeren zonder problemen. toen ze weer op al de vier poten stond keek ze weer naar baico toen hij oppeens zei of hij mocht helpen haar wonde te verzorgen. even keek ze naar boven en dacht na uiteindelijk zei ze" tuurlijk ga je gang. het werkt anders op mijn zenuwen en krijg ik een slechtte bui. en dat wil je neit meemaken" een lichtte glimlach kwam op haar gezicht.

Hij schoot in de lach. 'Oke, ik ben zo terug' Zei hij en galopeerde op zijn snelste aan. Hij zigzagde tussen de bomen door en sprong als het nodig was over een omgevalle boom heen. Hij kende de weg nog van de vorige keer. Uiteindelijk kwam hij bij de boom aan. Een arend cirkelde eromheen. Hij keek bij de boom maar zag het plantje niet. Hij liep naar de andere kant van de boom en daar stonden er nog maar een paar van de kruidenplantjes. Hij pakte het vlug en galopeerde hard terug. Eenmaal terug gekomen bij Kairi legde hij het plantje op een steen. Hij prakte het tot poeder met zijn hoef. 'Dit poeder stopte het bloeden.. En zorgt ervoor dat het niet gaan ontsteken. Maar het prikt ernstig..' Waarschuwde hij haar. Hij keek naar haar en vroeg zich af of ze zich zou bedenken.

toen hij lachtte was hij oppeens weg. kairi dacht dat hij waarschijnlijk iets zocht. ookal wist ze niet wat. even zuchtte ze en ging even vlug gaan liggen in het water maar stond dan wel weer in een seconde weer recht. ze keek even naar de bomen waar baico was in verdwenen en keek toen naar de rivier waar ze zag dat er wat verder van haar een vis tegen de stroom zwemt. kairi grinnikte toen ze zag hoe die vis zwemte. oppeens hoorde ze hoef afdrukken. haar oren lagen direct plat. maar toen ze rook dat het baico was stonden die weer recht en gericht naar de hengst. ze draaide haar rustig om en zag dat hij een plant als poeder maakte. rustig wachtte ze af. oppeens waarschuwde hengst nog eens aan haar dat het gaat prikken. even twijfelde kairi maar ze was niet zwak dat wist ze van haar zelf" we doen het" en knikte te gelijke tijd. rustig wachtte ze af wat baico nu ging doen. ze ging dan ook niet laten merken dat als ze zeer had dat zou ze niet tonen. kairi had veel getraind om haar emoties te verbergen.

Hij glimlachte even toen ze zei dat ze het wilde. Hij had ergens wel verwacht dat ze het toch zou doen. Hij had haar erg sterk ingeschat, sterk van binnen en van buiten met een sterke wil. Hij bekeek even hoe hij het poeder het beste bij de wond kon krijgen. Het been van Kairi stond dicht bij de steen. Zo dichtbij dat hij het er wel in kon blazen. Hij snoof diep waardoor het poeder naar de wond vloog. Hij keek naar haar en vroeg zich af hoe ze erop zou reageerde. Hij wist nog wel de vorige keer.. Hijzelf had het nog nooit gehad en wist daardoor zelf niet hoe erg het precies was. Maar aan de reactie van haar toen, bleek het wel heel erg pijn te doen. Hij werd even afgeleid door een slak die langzaam voorbij kroop maar hij richtte zijn aandacht snel weer op kairi.

toen kairi bleef kijken naar wat baico verder deed met het poeder bleef kairi stil staan even keek ze naar haar wonde. kairi mompelde weer even. de lichtte pissig gedrag kwam bij kairi maar ze hielf het in en die pissig gedrag verdween als sneeuw bij de zon. ze wist neit hoe erg eht kon zijn. ze weet dat ze er mischien niet helemaal ga tegen kunnen maar toch. even keek ze achter zich niet wetend waarom. ze keek even dan ook naar een boom dat nogal gevaarlijk heen en weer ging. en imora het veulen die ze al lange tijd niet meer had gezien. ze zou waarschijnlijk ook al rond de 2 jaar zijn schatte kairi. ze zou haar oude vrienden nog eens dringend moeten gaan zoeken. oppeens voelde ze lichtte stof opzich en daarna hevig geprik. een kleine traan kwam tevoorschijnt. kairi beet zo hard als ze kon op haar tanden en het been waar de wonde was zat hevig te trillen. kairi merkte dat het maar bleef duren. uiteindelijk verminderde het wat. kairi schudde even wild met haar hoofd voor de traan weg te gooien" jah amai.. ik word dan nog liever een mep van een hoef van iemand dat dit nog eens meemaken" grapte ze. ok omeerlijk te zijn zou ze dit wel kiezen maarja. rustig keek ze naar baico haar licht grijze ogen glinsterde lichtjes in de zon.

Hij keek verbaast op toen ze ineens achterom keek naar een boom. Hij keek haar weer aan toen ze haar hoofd terug draaide. Hij zag wel dat het haar erg veel pijn deed. Maar aan haar te zien verminderde het weer na een tijdje. Toen ze zei dat ze liever getrapt zou worden keek hij haar even aan of ze het echt meende. Maar aan haar toon en ogen te zien was het gewoon een grapje. Hij grinnikte een beetje en keek haar in haar ogen. De zon die erop scheen lieten ze mooi glinsteren. Even dwaalde hij weg maar dat duurde niet lang. Hij keek vlug naar het water. Het schitterde zo mooi. Het was net alsof het uit miljoenen diamantjes bestond.

terwijl kairi proberen de lichtte pijn dat er nog is aan het gewoon worden werd keek ze weer naar baico. een lichtte bries kwam er en zorgde er voor dat er een plukje van kairi haar manen voor haar ogen lag. lichttjes geirriteerde schudde ze sierlijk met haar hoofd zodat haar manen weer netjes op hun plaats gingen liggen. even keek ze naar de lucht en keek toen weer naar baico en vroeg "en wat heb je allemaal meegemaakt" het was stil tussen hun geworden dus probeerde kairi een gesprek te starten. dat was niet echt haar vak en vaak deed ze eht niet maar als het echt nodig is zou kairi het wel teminste proberen. een lichtte zucht verliet kairi haar keel gat. even keek ze ook naar de rivier die glinsterde in de zon. en keek toen naar baico aan het wachtten op een antwoord.

EDIT BOOTS: Probeer op de leestekens te letten [Hoofdletters, komma's, punten etc. ] dat leest prettiger