Nothing really..

In een stap, een vlotte stap om precieser te zijn, bracht de hengst zich voort. Zijn zwarte manen waaide op bij een kleine windvlaag die langs hem vloog. Zijn benen bewogen vlot. Maar de reden waarom hij eigenlijk vlot was gaan lopen was ook voor hem onbekend. Hij moest nergens zijn, en haaste zich nergens voor. Toch haaste zijn benen zich blijkbaar deze nacht. Het was geen koude nacht, dat omdat de zomer er nog is. En in de zomer waren de nachten niet volkomen koud. Deze plek was prachtig als er sneeuw lag, zo dacht hij iniedegeval toen hij het meer had bereikt. Hij keek omhoog recht in de maan, daarna liet hij zijn hoofd zakken en keek naar het meer. Het glom en leek wel van zilver, met sneeuw zou het waarschijnlijk mooier zijn. Maarja, dat maakte deze hengst weinig uit. Hij was nog niet lang in dit gebied genaamt: Dream Horses. Hij kwam uit een gebied van oorlog, daarom kon hij aardig vechten. Maar hij hield niet van de oorlog, lijden en de dood. Daarom moest het stoppen, maar de slechte paarden zouden niet stoppen. Ze zouden ooit sterven, allemaal.. Er is geen meer over, maar er zullen goede paarden zijn die naar slecht gaan. Door verdriet bijvoorbeeld.. Van woede komt verdriet en van verdriet komt woede, zo zat het in elkaar. En dat was de balans, een onfijne balans. Maar je kon het niet tegenspreken, als je boos bent dan kan je iemand vermoorden. Een vriend van het vermoorde paard verzuipt in verdriet, en uiteindelijk wordt deze weer boos. En dat is het begin van een oorlog. Bij deze gedachten was het lastig een zucht te onderdrukken, een zucht waar hij mee bedoelde dat het onnozel was. Onnozel, woede moest ergens van komen. Maar soms vinden andere paarden het leuk, echter kon hij die reden nooit vinden... En in zijn leven had hij niet veel kunnen uitmaken voor de wereld, nu noemde hij zichzelf wel neutraal. Maar die keuze lag niet bij hem, hij was goed als je vanaf een ander lichaam hem zal bekijken. Maar hij was goed-neutraal. Hij was neutraal als het kwam op slechte paarden of als hij gewoon werdt uitgedaagt. En dat zal niet zonder reden gebeuren, anders zal hij zich goed gedragen, als een vriendelijke hengst. Eenmaal een tikkeltje ontstapt uit gedachten zetten hij een stap naar voren, richting het zilveren meer. Hij liet zijn hoofd zakken en dronk op zijn gemak enkele slokken water naar binnen. Het koele water stroomde langs zijn lippen, en het was een fijn gevoel. Vooral als je een hele tijd niets had gedronken, één dag was al lang zat.. Dus hij dronk verder, intussen zal er waarschijnlijk wel een paard naderen..

-Alleen goede paardjes -

Ze was nu overal geweest in het oosten van Dream Horses en ze besloot om deze avond door te brengen bij het Zilveren Meer. Ze draafde vanuit het wilgenwoud naar de bossen rond het zilveren meer. Ze had een krachtige draf die ze had ontwikkeld in de korte tijd die ze nu al had doorgebracht in deze wereld. Ze kwam langzaam aan bij het zilveren meer en stond daar stil. Wauw!! Dit is echt super!! Ze stond paf. Door het maanlicht dat op het meer viel leek het echt van zilver en wist dat de naam daar vandaan kwam. Ze stond gewoon te kijken en zag aan de overkant van het meer iets bewegen. Het was een paard die aan het drinken was. Ze had eigenlijk wel behoefte aan gezeldschap. Ze kwam langzaam in beweging. Ze kon wel via het meer gaan, maar het was veel te mooi om in te zwemmen en ondanks dat het geen koude nacht was zou ze misschien wel ziek worden als ze ging zwemmen en zich dan niet droog zou rennen. Ze galoppeerde weg en rende om het meer heen. Ze sprong over een boom die op haar weg lag en maakte een stop vlak voor hem. Haar moeder was een westernpaard geweest en daar had ze veel van geleerd. Het was wel leuk om haar technieken te gebruiken. Zodra ze stilstond bedacht ze zich dat hij haar wel aan had kunnen vallen, want ze was zo op hem afgestormd, maar dat had hij gelukkig niet gedaan. Ze nam de tijd om hem goed te bekijken. Het leek een hengst van haar leeftijd en het bijzondere aan hem was, was dat hij blauwe ogen had. Ze besloot haar vriendelijke glimlach op te zetten en zei: 'Heey! Mijn naam is Roma en die van jou is?'

Khali lag tussen de bomen aan de rand van het meer, ze had haar ogen gesloten. Maar ondertussen ving ze elk geluidje op. Er waren niet veel geluiden meer, bijna alle dieren sliepen. Je hoorde alleen de wind door de bomen waaien, en af en toe een uil. Ze vond het heerlijk die rust, het voelde veilig hier. Hier, in DH, kon ze misschien eindelijk rustig leven. Zonder altijd alles in de gaten moeten houden. Ze had een lange reis achter de boeg, en was nu uitgeput. Ze was dagen onderweg geweest om hier te komen, ze hoopte dat het het waard was. In de verte hoorde Khali voetstappen van een paard. Ze opende gelijk haar ogen en spitste haar oren. Ze bleef eerst roerloos liggen en luisterde goed. Het paard kwam dichter bij met vlotte passen bij het meer bleef hij stil staan. Dat paard gaat vast gewoon wat drinken dacht ze, maar voor de zekerheid ging ze toch maar staan. Bijna helemaal geruisloos kwam ze overeind, ze kon van tussen de bomen uit het paard zien. Een hengst, rook ze. Vanuit de verte zag Khali nog een paard aan komen. Wat een drukte rond deze tijd.. Het naderende paard gallopeerde behoorlijk snel op de hengst af, iets te snel misschien. Vlak voor de hengst bleef ze staan. "Heey! Mijn naam is Roma en die van jou is?" zei de merrie. Khali kon het niet goed verstaan, maar ze kon wel horen wat ze zei. Ze aarzelde even of ze er heen zou gaan, ze wist niet zeker of ze wel gewenst was. Ze besloot toch maar er heen te gaan. In een rustig tempo liep ze naar het meer. Ze bleef op een afstand van ongeveer 5 meter staan. "Goedenavond" begroette ze de paarden, haar stem was zacht maar vriendelijk. Ze nam de twee paarden even in zich op en liet toe haar hals zakken om wat water te drinken. Ze verwachtte niet van ze dat ze tegen haar zouden gaan praten, maar ze zou het wel leuk vinden. Het was al behoorlijk lang geleden dat ze voor het laatst een normaal gesprek had gehad. Ze keek naar het meer, het viel haar nu pas op hoe mooi het was. Ze bleef rustig bij het water staan, hoewel ze er niet zeker van was dat ze mocht blijven. Anders zeggen ze wel dat ik weg moet dacht ze.

Toen de geur een stuk sterker was geworden-en hij de merrie kon zien. Hief hij zijn bruine hoofd op en keek de bruin gevlekte merrie aan. Ze begroette hem al snel, niet slecht. Die zouden andere stoere praat uigekraamt hebben. Hij had geen zin in wachten, en liet andere ook niet graag wachten. Dus ook zijn woorden verlieten al snel zijn mond, "Hallo Roma, ik ben Nawaki" Sprak deze hengst uit terwijl hij oogcontact hield met de merrie. Een belangrijk iets voor tijdens een gesprek, echter kon je je er niet altijd zo gemakkelijk aan houden. Hij had nu pas door dat een tweede geur zich vermengde, hij gokte ergens rondt het meer. Hij richte zijn blik weer bij Roma tot hij een andere merrie het gebied zag betreden. 'Goedenavond' waren de woorden van deze merrie. Niet slecht, dat was wel te merken aan haar toon, die woorden zouden ook door slechte gesproken kunnen woorden. Maar niet met zoon toon. "Ook goedenavond, en wie ben je als ik vragen mag?" Deze woorden verlieten zijn mond terwijl hij zijn blik bij haar hield inplaats bij Roma. Maar affentoe week zijn blik naar Roma en dan weer naar de merrie waarvan de naam nog onbekend was. "En ik ben Nawaki" dat waren de woorden die vervolgens zijn mond verlieten. Hij was blijk dat het geen opscheppirige paardjes waren, die slechte dachten dat ze alles waren zelfs al hadden ze nooit getraint. Hij had een jarenlangen training achter de rug en ze bleven denken dat ze de beste waren. Hij schepte er niet over op, dat wou hij al helemaal niet. Hij vondt het bovendien nooit fijn om die lange training te doen, liefde was moeilijk als je tijdens een oorlog geboren was.. Het gebeurde wel vaker dat hij werdt opgezogen door gedachten, maar dat merkte je van de buiten kant niet. En als één van de merrie's iets zou zeggen zou hij het wel horen, want dan was hij weer wakker uit zijn gedachten. Al bleek dat nu ook het geval te zijn.. Hij keek naar de merrie's en wachten op antwoord..

"Ook goedenavond, en wie ben je als ik vragen mag?" vroeg de hengst. Khali keek op, de paarden zagen er vriendelijk uit. "Mijn naam is Khali" Zei ze terwijl ze af en toe de hengst even aan keek. Ze was niet zo goed in oogcontact houden, maar dat kwam omdat ze niet veel contact met andere paarden had. Ze keek naar de merrie, die Roma heette. Als haar naam bij haar karakter paste, was ze vast een lieve merrie. "En ik ben Nawaki" zei de hengst, die dus Nawaki heette. Haar ogen flitsten gelijk weer terug naar hem toen hij begon te praten. Ze glimlachte even, "Mooie naam." Ze was blij om al paarden te hebben ontmoet, ze was vooral blij dat het geen slechte paarden waren. Niet dat ze zichzelf niet kan verdedigen, maar ze was zo moe van de lange reis, dat het vast niet moeilijk was haar neer te krijgen. Ze wou Roma en Nawaki wel beter leren kennen, ze wilde graag vrienden maken. Ze wou alleen niet dat ze haar opdringerig zouden vinden, "Leuk kennis met jullie te maken" zei ze, waarna ze haar hals weer naar het water liet zakken en nog een paar slokken nam. Er stond een klein windje, die de temperatuur precies goed maakte. Niet te warm, niet te koud. Een mooie avond dus.

De hengst zijn naam was Nawaki en terwijl hij oogcontact hield hoorde zij een ander paard aankomen. Ze keek om en zag dat het een merrie was. Haar naam was Khali en ze was blij dat de paarden met wie ze nu sprak op dit moment niet slecht leken. Ze waren allebei erg vriendelijk en ze stapte even uit het kringetje om wat te gaan drinken. 'Hoe lang zijn jullie al in Dream Horses?' Ze verwachtte een snel antwoord, want Nawaki en Khali antwoordden zelf ook erg snel.

(Moest even snel wat maken. Kon er maar even op.)

Het duurde niet lang of de merrie sprak haar naam: Khali. Persoonlijk vondt hij het een mooie naam, maar hoe iemand heet maakte hem niet uit. Het karakter was vele malen belangrijker voor hem. "Aangenaam kennis te maken Khali" Zei hij en glimlachte even, daarna hoorde hij haar zeggen dat hij een mooie naam had. "Bedankt" waren zijn woorden, of eigenlijk woord. Hij was slecht met complimenten geven en krijgen, vooral bij merrie's. Nu hij er over nadacht was de enigste hengst die hij tegengekomen was: Cobrazarao, en dat was geen hengst waar hij vrienden mee wou worden. Hij was slecht, en dacht dat hij de beste was met een kudde achter hem. En dat andere paardjes voor hem bogen! Hij zal niet buigen voor een hengst als dat, dat ego zat hem vooral mis. Hij liet zijn hoofd zakken en liet het verrukelijke en frisse water zijn mond binnenstromen, hij hief zijn hoofd weer bij de vraag van Roma. "Ik ben er ongeveer 4 dagen denk ik" sprak hij vriendelijk. Toch hoopte hij erop om een goede hengst tegen te komen, waar hij vrienden mee kon worden. Niet dat er wat mis is met merrie's maar het is niet iets waar een hengst echt beste maatjes mee zal worden. Tenzij ze samen waren opgegroeit. Maar zijn vriendin was al overleden, overleden in de oorlog in zijn vorige land.. Veel had hij er niet over te zeggen ondanks hij het liever zou willen weglaten uit zijn gedachten. De gedachten van de merrie waren nog altijd bij hem, en ze gingen niet weg..

'Hoe lang zijn jullie al in Dream Horses?' hoorde ze Roma vragen, Nawaki antwoordde al snel. "Ik ben er ongeveer 4 dagen denk ik" antwoordde hij haar vraag. Khali dacht even na, ze was hier nog maar net. Ik ben hier ongeveer één dag nu antwoordde ze. Ze had eerlijk gezegd niet echt op de tijd geled. Ze was heir nog maar net maar ze voelde zich fijn hier. Ze wou graag het hele gebied gaan verkennen. Ze besloot dat als het ochtend was op pad te gaan. Ze had geen idee wat voor gebieden hier allemaal waren, maar ze vond het zilveren meer zo mooi. Ze had dit nog nooit gezien. Ze keek weer naar Roma en daarna naar Nawaki, die een beetje in gedachten verzonken was. Ze richtte haar blik weer op Roma "Hoelang ben jij hier al?" vroeg ze.

-beetje inspiloos-

In een soepele galop bracht de hengst genaamd Madyrn zich voort. Hij spitste zijn oren om in deze omgeving goed te kunne horen als er iets was. Zijn manen bewogen soepel met de wint mee. Hij brieste kort en hij staarde voor zich uit sommige keren wierp hij een blik op zij en daarna weer naar voren. De grond onder zich vloog soms in de lucht door zijn snelheid. Hij maakte veel vaart eigenlijk voor niks hij moest nergens wezen hij had geen doel waar hij moest zijn. Maar hij verkende tegelijkertijd wel een gebied van Dream Horses. Hij was hier nog niet heel erg lang ongeveer 2 dagen of 4? Hij had de tijd ook niet echt bij gehouden daar stond zijn hoofd niet naar. De zon stond hoog aan de hemel en dat had een mooi gezicht, hij richtte zijn oren naar voren en hij keek soms naar vogels die een melodie vloten het klonk als muziek in zijn oren. Madyrn strekte zijn nek en benen hij spande soms wat zijn spieren om meer vaart te kunne maken als hij een stuk om hoog moest. Rechts van hem lach het zilveren meer het water was mooi helder, hij vertraagde zijn passen zodat hij vervolgens in draf ging. Hij zwiepte met zijn staart om enkele vliegen weg te jagen die waren soms wel erg irritant. De voze hengst keek naar de meer vervolgens liep hij er heen. Hij tuurde over het meer soms zag hij eendjes voor bij zwemmen en enkele vissen zag hij in het water zwemmen. De wint begon zachtjes met zijn lichte bruinen manen te spelen. Toen hij omlaag keek zag hij zijn spiegelbeeld in het water. Uiterlijk zegt niks alleen wat diep van binnen zit dat telt. Hij brieste zacht en hij luisterde naar de vogels die telkens een melodie vloten het was wel erg mooi. Een zachte wind kwam voorbij waar enkele geuren verstopt zaten het waren van drie paarden twee merrie's en één hengst. Hij glimlachte even waarna hij snel verdween. Het waren van goede paarden zoals hem hij was zelf goed met een tikkeltje neutraal. Het was erg mooi weer en je zag de regenboog al verschijnen in de verte veel kleuren had hij. Madyrn besloot om maar even te gaan kijken naar de paarden die verderop zaten misschien kon hij daar nog wel wat beleven niet? Madyrn dreiden zich om en hij liep met een vlotte tempo vooruit. Zijn ademhaling ging regelmatig, en zijn donkeren ogen bekeken het gebied even erg goed. In de verte zag hij enkele schimmen het waren van de twee merrie's en een hengst. Een bries verliet zijn neus waarbij zijn neus haren gingen trillen. Hij versnelde zijn passen om zich zelf bij de groep te voegen die verderop stond. Toen hij was aan gekomen bekeek hij allen paarden eens goed. Ze waren wel allemaal mooi maar je moest nooit op de uiterlijk behoordelen. "goedemiddag." Zij hij rustig en vriendelijk tegen ze. "Ik heet Madyrn, en wie moeten jullie voor stellen?" Zij hij op de zelfde toon zoals daar net. Hij liet zijn blik over de paarden heen glijden ze zagen er wel vriendelijk uit vond hij en hij wachtte af wat ze gingen zeggen tegen hem of elkaar natuurlijk, en hij brieste nogmaals en wachtte af.

(Inspiratieloos.)

'Ik ben er ongeveer vier dagen, denk ik.', zei Nawaki en Khali antwoordde dat ze er ongeveer een dag was. Khali vroeg haar meteen hoe lang zij hier al was. 'Ik ben hier nu ongeveer vijf dagen.' Ze brieste kort en rook iets. Meteen draaide ze zich om naar de wind en rook aandachtig. Ze glimlachte even kort terwijl ze zich omdraaide naar de rest. 'Er komt iemand aan.' Ze wachtte rustig totdat ze de hengst zag aankomen en naar hen toekwam. "Goedemiddag. Ik heet Madyrn, en wie moeten jullie voorstellen?". Hij sprak op een vriendelijke en rustige toon en ze wachtte even met antwoord geven. Ze keek eerst of ze tekenen van slechtheid zag, maar toen ze op dat moment niets zag besloot ze antwoord te geven. Ze deed een stapje naar voren en zei: 'Hallo Madyrn. Mijn naam is Roma. Hoe gaat het?' Nadat ze dit gezegd had deed ze een stapje terug.

'Ik ben hier nu ongeveer vijf dagen.' zei Roma, die zich nadat ze dat zei gelijk omdraaide. 'Er komt iemand aan.' zei ze terwijl ze zich weer naar Khali en Nawaki omdraaide. Khali rook ook de geur van het naderende paard, een hengst. De voskleurige hengst keek hun allemaal even aan, "Goedemiddag." sprak hij met een vriendelijke stam. "Ik heet Madyrn, en wie moeten jullie voorstellen?" Roma antwoorde al snel en stelde zich voor. "Hallo" zei Khali, met een vriendelijke stem. "Mijn naam is Khali, prettig kennis te maken." Het werd al aardig druk bij het meer, en dat rond deze tijd. Haar ogen namen Madryn in zich op, een bijzondere naam vond ze. De hangst zag er aardig uit, net als de andere twee paarden hier. Ze was blij om goede paarden te hebben ontmoet, ze had tenminste een leuk welkom.