Drune
- Een veulen werd geboren, de eerste van de machtige. Bijzonder door familie, later door zijn kracht. -
- Een veulen werd geboren, de eerste van de machtige. Bijzonder door familie, later door zijn kracht. -
De geboorte van Drune ging soepel. Hij kwam er snel uit en stond al gauw op die lange stelten die de paarden benen noemde. Hij rende vaak over de vlaktes, sneller dan alle andere veulens in de kudde. Hij beet alles en iedereen als hem iets niet zinde, maar het belangerijkste aan hem was zijn vader, Ranger. Het paard die iedereen kende, het paard die voor zijn dood nog een merrie had gedekt, zijn moeder.
Zijn vader was een legende door de heldendaden die hij had verricht. Maar vooral de laatste die heel de kudde had gered. En door de bekendheid van zijn vader werd Drune al snel aanbeden door alle paarden. Hij kreeg de beste plekjes om te eten, hij kreeg de beste slaapplekken samen met zijn moeder en uiteindelijk werd aan hem de plek als Alfa beloofd. Zijn leven kon niet meer stuk.
Maar alles veranderde toen een paar hongerige wolven gesingalleerd werden. Het gebied waar de kudde gevestigd was, was namelijk perfect op een ding na. Roedels wolven leefde naast hen. Vaak was er niks aan de hand, maar telkens als er te weinig eten was kwamen ze zo nu en dan met een hele groep om een goed maaltje te krijgen. En dan waren de paarden de klos.
De kudde werd bijeengehaald en een plan werd verzonnen. Eerst had niemand een idee totdat Drune eraan kwam, die net 5 maanden was. Door de heldendaden van zijn vader dacht iedereen dat hij het ook wel kon. En door al het geprijs de afgelopen vijf maanden dacht Drune het zelf ook. Waardoor hij uiteindelijk in zijn eentje op weg ging om een onmogelijk taak te volbrengen.
Het was een wonder dat het veulentje terugkwam. Vol wonden en rennend voor zijn leven. Het roedel wolven zat hem achterna en de kudde begreep het verkeerd. Ze dachten dat Drune de wolven op de kudde had afgestuurd. En toen het uiteindelijk een gevecht werd waar bijna de helft van de volwassene stierf en elk veulen werd hij vol woede weggestuurd met nog een paar klappen en beten er achterna. Daar liep Drune dan, verslagen, alleen en onder de wonden. Verstoten uit het roedel. Verdriet ging door zijn hele lichaampje maar na nog vijf maanden ging dat verdriet over in haat.
Uiteindelijk keerde Drune terug naar de kudde om daar wraak te nemen. Terwijl iedereen sliep doodde hij de zwakkere, want hij wist dat als hij een sterke zou aanvallen hij het niet zou overleven of dat er te snel om hulp geroepen werd. En net toen hij wilde vertrekken zag een van de paarden hem en sloeg alarm. Het was niet snel genoeg en Drune vertrok al voordat de hele kudde begon met rennen.
Drune liep verder en verder, blij met zijn wraak maar nog steeds met het wrok dat diep binnen hem waardde. Hij was kwaad omdat hij zijn Alfa-plek nu niet meer zou krijgen maar hij zou kostte wat het kost later een hoge rang krijgen. Ookal zou het nog vier jaar duren. En zo belandde hij uiteindelijk in DH.
- En als er iemand vroeg naar Drune - vreemdeling of bekende - werd die nooit meer teruggezien -