LAWIENE!!!!!!

Figaro was bij de drakenberg aangekomen. er was een stevige wind, hij hinikte zacht, en mankte verder, hij moest naar de rivier voor zijn wonde aan zijn poot. maar hij kon niet galopeeren, dat deed veet t veel pijn. de wonde was dik had hij gezien. hij moest uitrusten dat hielp hij kon er weer even tegen. Hij was nu sterker als iemand hem zou alvallen is hij sterk hij keek rond, spitste zijn oren en liep geruisloos verder hij mankte nog steeds. Hij zuchte, en hield hald. hij stond recht op de berg hij hinikte luid heel luid. Maar dat had hij beter niet gedaan want de berg begon te wiebelen het was een lawiene! Hij probeerde weg te galopeeren maar dat lukte niet goed omdat zijn poot pijn deed. Hij viel op de grond en werd meegesleurd met de lawiene, hij zag zijn leven voorblij flitsen alles verd zwart.......Toen hij wakker werd zag hij alles 2 keer. hij wist niet wat er gebeurd was. Hij stond op en mankte verder. Alles deed bij hem pijn. Hij ging even liggen. Hij was niet meer zo sterk. Hij hinikte om hulp maar hiniken kon hij ook niet luid. Hij hoopte dat er iemand hem kwam helpen.

[GEEN bad horsies aleen good/neutraal meer goeie kant horses! ]

Pearl hoorde een knal, een soort stroming van iets vervolgt door angstig gehinnik. Er was serieus iets aan de hand, dat was een ding waar ze zeker van was. Ze besloot voor deze keer het slechte gebied dan maar te betreden en haar hoeven raakte de grond waarop een grote draakachtige berg was gevormd. Hier kwam de hinnik vandaan, dat wist ze of course, en haar neusgaten stonden oplettend om elke geur op te vangen. En jahoor, ze had het gevonden. Er lag een hengst op de grond half vermorzeld door de witte sneeuw. Dat kon maar een ding betekenen, er was een lawine geweest. Als dat echt het geval was - wat ze eigenlijk al zeker wist - was hij dus blijkbaar helemaal van boven naar beneden gevallen. Hij was toch niet.. Nee, ze naderde de zwartgekleurde fries al snel en stopte voor hem neer. Bezorgd zag ze dat hij nog leefde maar echt sterk en allesbenig zag hij er nu niet uit. Als hij maar niks ergs had opgelopen, gelukkig leefde hij wel nog. "Hallo! Wat erg, wat is er precies gebeurd en heb je nog pijn? Of pijn aan iets in het bijzonder?" Vroeg ze snel, dan kon ze hem daar in elk geval mee helpen. Met haar neus en hoeven schepte ze het sneeuw een beetje weg van hem vandaag krijgen en hij lag nu op de normale harde grond in plaats van de ijskoude sneeuw. Ze brieste even en haar groene ogen hielden hem goed in de gaten. Hij moest nu nog niet te veel bewegen, dat deed vast pijn.

Er had een paard zijn hinik gehoord wat was hij blij! en zij vroeg "Hallo! Wat erg, wat is er precies gebeurd en heb je nog pijn? Of pijn aan iets in het bijzonder?" Hij antwoorden 'ik stond op de berg..ik hinikte..enn dan weet ik het niet meer, mijn been..' Hij keek richting zijn been die was al onstoken door een gevecht met olivia maar nu was het nog erger. Nu kon olivia of andere bad horse mij aanvallen dacht hij.hij kon niet meer opstaan. Dat deed te veel pijn, hij hinikte en bleef liggen. Hij legde zijn hoofd neer.hij was moe hij deed even zijn ogen dicht maar een minuut langer gingen zijn ogen weer open, hij kon niet eens slapen van de pijn. Hij kreunde, en zuchte.

[inspiloos!]

Een kleine merrie galopeerde over de drakenberg. Ze was niet in al te beste stemming. Opeens stopte ze. Ze had iets gehoord. Snel spitste ze haar oortjes. Ja, daar was iets aan de hand. Een angstig gehinnek klonk over de berg. Snel galopeerde ze in de richting van het geluid. Toen ze een beetje in de buurt kwam, zag ze dat er een paard op de grond lag. Een zwarte. Vanaf die afstand kon ze nog niet goed onderschijden of het een hengst of een merrie was. Naast het zwarte dier stond een ander paard. Gelukkig. Er was in elk geval iemand. Ze minderde vaart, en even later stond ze ook bij de zwarte hengst. Ze schrok. Het ging niet goed met zijn been. "Wat is er gebeurd?" Riep ze. "Ik was in de buurt, en ik hoorde roepen, dus ik ben meteen gekomen." Ze keek om zich heen. Overal lagen stukken steen. "Is er een lawiene geweest?" Dat paard moest snel naar stromend water toe. "Is er ergens stromend water in de buurt?" Vroeg ze aan het paard dat naast haar stond. "Ik ken het gebied hier niet." "Gaat het?" Vroeg ze daarna aan het liggende paard, "Heb je iets nodig?

Er kwameen paard bij en vroeg vanalle, maarhij kon niet antwoorden zijn kop tolde van vragen. Hij werd duizelig en zag alles duizend keer. Je horden zijn ademhaling luider en luider. Zijn adem ging sneller en sneller en sneller. Hij hinikte vor hulp. maar je hoorde zijn gehinik niet. hij kon niks gewoon niks vanwege de pijn. Hij snuifde, en zuchteopgelugd tot hij weer een gerommel hoorde. Hij dacht dat het lawinee was, dus hij sprong op. Maar hij viel oweer gelijk neer. Hij probeerde het opnieuw, maar hij viel weer neer. Hij zuchte, en legde zijn hoofd neer.


[ik ben echt inpi loos]

Geschrokken keek Marente naar het zwarte paard. Ging het wel goed met hem? Opeens wist ze wat er aan de hand was. Hij had een hersenschudding. Hij mocht zich beslist niet al te druk maken. Ze legde haar wang tegen zijn voorhoofd. Ja hoor, koorts. Opeens sprong het paard op. Tenminsten, voor zover het opspringen te noemen was. Hij viel namelijk meteen weer neer. "Hij heeft volgens mij een hersenschudding." Zei ze tegen niemand in het bijzonder. Snel gaf ze de zwarte hengst een likje over zijn neus om duidelijk te maken dat er niets aan de hand was. Ze begon daarna aan een grondig onderzoek van de omgeving. Was er niet ergens een kruide te vinden? Een stukje verderop lag een klein stukje gras. Misschien was daar wat te vinden. Snel liep ze erheen. Haar moeder had haar geleerd welke kruiden soms handig konden zijn. Teleurgesteld liep ze terug. Er was alleen maar gras en een beetje paardenbloem. Opeens snoof ze in de lucht. Water! Ze draafde die kant op. Daar was een heel klein beekje. Misschien kon ze daar iets mee. Maar hoe kregen ze dat zwartje hier? Ze galopeerde snel terug. "Heej, ik heb een bron gevonden meet een beekje.We moeten hem daarheen zien te krijgen."

EDIT BOOTS: Paarden zijn nog altijd geen dokter en kunnen niet in één keer zien wat de ander heeft

figaro hoorde dat hij waarschijnlijk een hersenschuding had. Hij dacht nee dat kan niet. Maar hij wist zelf dat het wel was..De merrie gaf figaro een likje, Om te laten zien dat het goed was. Dus hij bleef liggen.Figaro hoorden wat De merrie zei. Hij Antwoorde;''Maar, dan moet ik eerst kunnen opstaan.En dat lukt me denk ik niet'' Hij probeerde het nog is hij kon wel staan, maar hij wist zeker dat hij niet kon stappen. Hij zuchte en zei ''Ik kan niet stappen'' En hij ging weer ligen. Maar ineens hoorde hij iets toen hij zijn oren spitste. Hij hoorde het beekje ook. Hij ging rechtstaan, en zette een stap vooruit. Dat kon nog. Hij probeerde het nog is, En het lukte. Hij slikte, dit gaat niet vooruit dacht hij. Hij schudde zijn hoofd en deed 2 stapjes. Het deed hem ineens aan zijn kindertijd denken, toen hij nog niet kon stappen. Dat lukte hem ook naar vaak te probeeren. En hij dacht als het vroeger lukte, moet het nu ook gaan. Hij slikte en hij begon een rondje te stappen. Het lukte. Nu dacht hij ik kan naar de beek gaan! En hij zei dus maar rap ''we kunnen naar de beek.'' maar hij kon nog niet draffen, of galoppeeren.