I'm just here

Checkers was een jaar uit DH gegaan, nu was hij terug en was hij groter, sterker en slimmer. Hij had een jaar lang buiten DH getraind om zijn ouders te bewijzen dat hij geen zielig geval was, eenmaal terug kreeg hij te horen dat een badass ze vermoord heeft, zijn bloedeigen broer nog wel!
Zo'n beetje doelloos zwerfde hij nu rond, zoekend naar zijn broer. Het was de, in gedachten verzonken paard nog niet opgevallen dat hij niet meer rondzwerfde bij de watervallen maar bij het zilveren meer uitkwam.
Het neutrale paard ging over in galop en stopte bij het meer, gulzig dronk hij grote teugen uit het meer.
Hij zag er uit als een badass maar in feite was het een neutraal paard met een tikkeltje goed aan zijn zeide.
Checkers was vroeger helemaal goed maar door zijn verleden, zijn eenzame bestaan was hij neutraal geweest. Opeens vlogen zijn oren in zijn nek, hij hoorde een paard!
"Wie is daar?" Vroeg hij rauw.
Checkers' stem was nu altijd rauw en chagrijnig.
Trots hief hij zijn staart en legde zijn oren verder in zijn nek. Zo keek hij het naderende paard aan.

[Domastic~ Danku!

Met grote passen galoppeerde Domastic richting het meer. Haar oren stonden in haar nek en haar ogen stonden kil. Hoe konden ze! het enige waar ze nog om gaf... het enige waar zij haar leven voor zou geven... is weg, dood! Ze naderde het zilveren meer en zag daar nog een paard staan. Een hengst die ze zo'n 3 jaar schatte. Ze bleef even van een afstandje kijken. ”wie is daar?" zij de onbekende hengst. Langzaam zette ze een paar stappen naar voren. "Domastic" zij ze kil. Haar ogen gleden over de hengst en een kleine grijns ontstond op haar fluweel zwarte neusje. Haar graniet kleurige hoefjes zakte weg in de sneeuw en haar lange grijze manen werden bespeeld door de wind. Haar voor pluk lag levenloos over haar linker oog en haar staart had ze hoog in de lucht geheven. Het schattige kleine merrietje van vroeger is verdwenen. Nu heb je te maken met de Domastic.

[inspiloos enzoo...]

"Checkers." Antwoordde Checkers zwijgzaam. Hij greens bij de kille woorden en keek de merrie aan die was genaderd.
Checkers knikte ter wijze van begroeting en hief zijn staart, hij zou niet dominant zijn maar meer heel trots. Checkers keek zwijgzaam naar het gebied om zich heen, stijf schudde hij zijn manen.
Checkers oren stonden neutraal naar achteren, hij was ten slotte neutraal, niet slecht. Checkers zuchtte en keek weer naar Domastic, het was waarschijnlijk een neutraal-slecht paard.
Checkers brieste, draaide haar de rug toe en begon te drinken uit het meer.
Daarna draaide hij zich weer om en keek weer naar de witte merrie.

[flutpost en inspiloos sorry!]

Domastic liep met een gebolde nek naar de hengst toe. Ze had een houding die je eerder dominant dan onderdadig kon noemen. Met haar zwarte neusje raakte ze haar borstkas en met langzame grote passen stapte ze een rondje om de hengst heen. "Zozo, waar kom je vandaan?" vraagt ze met haar warme donkere stem. Een stem die niet als vriendelijk werd beschouwd maar eerder als bevelend. Haar ogen rolden over de onbekende hengst heen en bleven steken bij zijn hoofd. Hij leek op iemand die ze eerder had ontmoet, maar wie het was wist ze niet meer. "heb je broers of zussen?" vroeg Do met veel belangstelling in haar stem.

[Lang leven de korte flutposten ]

"Ik kom uit een ander gebied, ik ben een jaar lang uit DH gegaan." Beantwoordde Checkers haar eerste vraag.
Checkers bekeek Domastic uitbundig en luisterde zwijgzaam naar haar tweede vraag. "Ja, ik heb een broer." Checkers keek woedend, stampte met zijn hoef op de grond en drukte zijn oren platter in zijn nek, "In de tijd dat ik uit DH was gegaan heeft hij zijn kans gepakt en mijn ouders vermoord. Hij was een badass en mijn ouders waren neutraal, ik was een buitenbeentje omdat ik goed was. Ze.." Hij laste een woedende pauze in en vervolgde zijn zin, "laten we het zo zeggen, ze vonden me niet goed genoeg. Daardoor was ik uit DH gegaan, om mezelf te bewijzen." Hij wendde zijn blik af en zette zijn oren weer neutraal.
Met een woeste hoofdbeweging keek Checkers weer naar Domastic.
Woedend keek hij naar Domastic. "Begrijp me goed, ik ben nu niet goed meer maar ook niet slecht, ik ben neutraal met een tikkeltje goed."

"Dat dacht ik al" antwoordde ze kort. Zo'n lang verhaal had ze niet verwacht en ze had geen zin om naar een verhaal van een uur te luisteren. Ze was geen merrie die veel praatte. Haar problemen hield ze liever voor haarzelf. Tenzij er een paard was wat haar zo goed in haar hard kon raken. Het hoefde niet eens haar partner te zijn, maar gewoon een goede vriend. Maar Do hechte zich niet zo snel aan andere paarden. Dat heeft ze een keer gedaan en dat is haar nou niet bepaald in dank af genomen. Sinds dien heeft ze nooit meer van iemand kunnen houden. Tenzij die persoon ooit nog terug zou komen, maar dat leek haar onmogelijk. Ze schrok wakker uit haar gedachten door een vogel die geschrokken weg vloog vanuit een boom. Ze schudde haar manen even uit en bekeek de omgeving nog eens goed. De bomen waren bezaaid met sneeuw wat aan de onderkant langzaam naar beneden drupte.

Er viel een ongemakkelijke stilte, Checkers was niet zo'n prater, hij vond het helemaal niet leuk om te praten. Checkers hield meer van de stilte, de duistere stilte om hem heen.
Checkers liet zijn staart hangen, hij had geen zin in dat trotse gedoe. Zijn staart wapperde in de wind en dat zag er mysterieus uit. Met een duistere blik wendde hij zijn hoofd af, hij had zin om een echte badass te worden, alleen maar killen en killen en killen! Gelijk schudde hij die gedachte uit zijn hoofd, dit was hij niet maar het was meer de gedachtes van zijn broer.
Het ergste van alles was dat hij en zijn broer onafscheidelijk waren, de beste matties, vrienden voor het leven! Checkers verafschuwde hem nu, nee, hij zou niet zoals hij worden, nu niet en nóóít niet! Woest stampte hij op de grond, en zette een hoge rug op. Hij wou steigeren, zijn hart uitstorten bij een vriend, maar na al die dingen hadden zijn beste vrienden hem laten zitten, hem in de steek gelaten! Checkers zou niemand meer willen vertrouwen, hij wou niet nog eens in de steek gelaten worden!
Kwaad snoof hij en keek donker de merrie aan, maar gelijk maakte het donkere plaats voor een beetje spijt. Het was niet haar schuld, hij had gewoon te veel meegemaakt en was gewoon te boos om aardig te doen.
Checkers was uit zijn gedachten geschrokken en keek zwijgend om zich heen.
"Ik hoef niet te praten, niet over vroeger en niet over nu." Waren zijn korte woorden.