& Domastic.

Plata knikte bij het horen van haar woorden. 'Natuurlijk.' Waren ze. Het was alsof alleen dat woord de ijzige en snijdende kou heeft overleefd. In een moeilijke weg naar de uitgang toe. Alsof de rest van de woorden stierven of het niet gered hadden. Alsof de baan vanaf iemand's hersenen naar de uitgang van die gene haar of zijn mond zo moeilijk was. Plata had zijn hoofd sierlijk gekruld, en zijn staart fier de lucht in geheven. In de verte zag hij de grotten al. Hij zag de grote ijspegels hangen. En sommige stortte naar beneden. Plata brieste zacht, en keek achter om. Naar de haast bevroren merrie. Hij knikte en zei: ''De ijs grotten zijn heus wel warm. In ieder geval warmer dan hier.'' Plata maakte een behendige draai naar links, en stapte zo een grot binnen. Zijn zicht zocht naar water. En hij vond het. Tamelijk langzaam bracht hij zijn hoofd er naar toe. En zijn mond kwam in het golf makende water. Hij brieste, en dronk geruisloos grote teugen met water. Zijn hals ging nog steeds fier gekruld omhoog. Met zijn staart fier en trots de lucht in geheven draaide hij zich om naar Domastic. Plata merkte al meteen dat het warmer was, niet heel veel. Maar wel een stuk warmer. De warme lucht stroomde nu door zijn lichaam, en verwarmde zijn bloed, aderen. Maar ook hart, en longen. Het was alsof zijn hele ziel in een klap warmer werd. Plata grijnsde niet vals. Nee eerder mysterieus, zoals alles aan zijn doen, en praten en ook zijn blik. Langzaam sprak hij: ''Wat nu?'' Plata wist het niet. Wat zouden ze nu moeten doen, waar zouden ze nu over moeten praten? Plata schudde zich uit, terwijl zijn lichaam nog steeds Tamelijk langzaam verwarmd werd. Hij zwiepte met zijn staart, eerst omhoog. Maar al snel heen en weer. Zo wachtte hij geduldig op antwoord af van Domastic.


[Inspi ]

Haast helemaal bevroren kwam ze bij de grotten aan. Hier was het inderdaad een stuk warmer dan op de sneeuw vlakte. "wat nu?" vroeg de hengst haar. Wist zij veel, "opwarmen!" was het eerste wat in haar op kwam. Een kleine glimlach ontstond op haar gezicht en haar oortjes bewogen wat naar plata's richting. Hij was raar, hij gedroeg zich heel anders dan de meeste hengsten die ze had ontmoet. Normaal moest ze niks van andere paarden hebben. Vooral niet van merries, hengsten gingen nog wel als ze maar slecht waren en een beetje een grote mond gaven. Maar waarom doet ze vriendelijk tegen deze hengst? zelf wist ze het niet eens. Misschien omdat hij op iemand leek in haar oude kudde. Een oude vriend misschien? Ze biesde zachtjes en langzaam kwam ze tot rust. Haar ijs koude lichaam vulde zich weer met warmte en verveeld schraapte ze met haar rechter graniet kleurige hoefje over de grond.

[ & WAAROM GA JIJ MIJN GEWELDIGSTE TITEL IDEE OVERNEMEN !!! DAAR STAAT OP HOR ]

Plata grinnikte even op de woorden van de merrie. 'opwarmen!' Kwam er uit haar mond. Hoewel Plata neutraal/slecht was. Stonden zijn oortjes eerder neutraal/goed. En een beetje in het midden maar toch vrolijk hangend. Plata brieste even en zei: ''Ja, dat is een goed idee.'' Hij glimlachte lichtjes naar Domastic. En keek rond. Hij zwiepte met zijn fier in de lucht geheven staart. En leunde met zijn neus op zijn borstkas. Zo stond hij een tijdje te denken. Over van alles en nog wat. Maar ook over waarom hij opeens aardig begon te doen tegen de wit grijze merrie voor hem. Plata schudde zijn hoofd stak zijn been langzaam uit. Zette hem met een zacht 'plof' geluid neer. En bewoog zijn hoofd er naar toe, hij leunde even met zijn hoofd tegen zijn been. Maar begon al snel met krabben. Opeens keek hij verschrikt en met een pijnlijk gezicht op. Een ijspegel was in zijn buik blijven steken. Hij probeerde om hem eruit te trekken maar het lukte niet, hij kwam er net niet bij met zijn hoofd. Hij draaide zijn hoofd naar Domastic toe en vroeg: ''Kan jij hem eruit trekken?'' Plata vond het vreselijk om hulp te vragen aan andere maar soms moest het gewoon. Net zoals nu.

[En waarom mag dat niet? ]

Leg dat maar eens uit madame!