where am i

Als er iets of iemand was die Mirakel niet uit kon staan waren het haar ouders. Daarom was ze weggelopen. Ver bij haar ouders vandaan. Maar nu ze wakker was wist ze niet meer waar ze was. Ze keek uit over een meer en was alleen. Het meer leek wel van zilver! En de bomen die er om heen stonden waren bedekt met sneeuw. Het was een mooie plek. Alleen had ze niemand om het mee te delen. Gek genoeg voelde ze zich alleen. Na al dat piekeren kreeg mirakel toch wel dorst en zette voetje voor voetje richting het meer. Zodra ze wat had gedronken schrok ze op van een vreemd geluid! Wat was dat? Wat zal dat zijn? Waar was dan iemand om het haar uit te leggen? Nergens want ze was alleen!

*bubbles*

"Lalala.... Ik houd van bubbels, lalalala.... Bubbels hier, bubbels daar, bubbels overal!" Zong het veulentje enthousiast, hij was zoals altijd heel opgewekt en blij. "Ik houd van bubbels! Ik houd van Bubbels! Bubbels, bubbels, bubbels!" Gilde het IJslandertje blij. Helemaal vrolijk huppelde het veulentje het gebied van het zilveren meer in, nou ja, huppelde, hij sprong in een onbekende gang door het sneeuw. Briesend liet Bubbles zich in de sneeuw vallen en keek naar de wolken. "Oh, ik zie een bubbel! En nog een, en nog een! De wolken zitten vol met bubbels, ik wil naar de wolken!" Gilde Bubbles hard, hij kon de risico's niet weten als hij te hard zou schreeuwen.
Met een sprong stond Bubbles op, de bubbels in de wolken waren vervormd naar lachende gezichten. Bubbles zette het op een knoertharde rengalop en scheeurde het water in, hij maakte heel veel lawaai en had het andere paard niet opgemerkt die er ook stond. Nee, Bubbles keek naar de bubbels die hij maakte. "Bubbels! Bubbels! Bubbels! Jippieee." Gilde Bubbles vrolijk, hij was degene die al die bubbels maakte en niet de vissen, maar dat vond Bubbles niet erg, als er maar bubbels waren. Bubbles lachte en genoot zichtbaar van het spektakel van de bubbels.
Na een tijdje kreeg Bubbles het koud en stapte het koude water uit, nog steeds geen oog voor het paard. Het jonge hengstje schudde zich uit, rolde even en tuurde ingespannen naar het water vanaf de kant, kijkend of hij ergens vissen of bubbels zag. "Oohh, visjes! Blub, blub! Waar zijn jullie..... ja, ja, bubbels!!" Gilde hij weer hyper. Even keek hij om en zag het zwartige paard staan. Verbaast racete hij naar het paard toe. "Hoi, ik ben Bubbles en ik houd van bubbels! Wie ben jij, en houd jij ook zo van bubbels? Ik houd ook van visjes omdat die blub, blub doen en dan komen er bubbels!" Hyper drentelde Bubbles om het paard heen en ratelde van alles.

[sorry, flut!]

"Um, ha..ha..halo" Stamelde Mirakel. "Ik b..ben M.. Mirakel. En wat zijn bubbels?" Vroeg Mirakel, die een beetje overdonderd was. Want ja, je komt niet iedere dag zo iemand tegen. Ondanks dat Mirakel een beetje bang was kwam ze toch dichter bij. Eigenlijk was Mirakel toch wel alleen geweest en was ze blij dat er iemand was. "Umh Bubbles, zou je misschien willen spelen?" Vroeg ze dan ook maar. Een beetje bang voor het antwoord wachte ze af. Tijdens het wachten liep ze naar het meer en nam een slokje. Hoestend en proestend kwam ze weer overeind. Wat was dat water koud! Het water was te koud om te drinken vond ze. Wat kon ze dan gaan doen! Bubbles was blijkbaar met iets anders bezig, want ze staarde ergens naar. Pas toen Mirakel keek naar welke richting Bubbles keek Schrok ze. "AAAAAAAAAAAAAAAAH! Wat is dat? Wat was dat? HELP" Als een kip zonder kop rende ze rondjes. wat was ze nou aan het doen?
*sorry Bubbles, was inspi loos*

Onbegrijpend schudde Bubbles haar hoofd, had Mirakel nog nooit van Bubbels gehoord? "Heb jij nog nooit van bubbels gehoord? Tjongejonge! Echt niet?" Bubbles schudde haar hoofd weer. Dat ze nog nooit van bubbels gehoord had, dat verbaasde Bubbles vooral. "Bubbels zijn bellen die komen als vissen ademen, die zijn leuk en ik houd van Bubbels!" Riep Bubbles opgewonden terwijl hij weer naar de bubbels keek. Hij hinnikte en steigerde hoog omdat hij van Mirakel schrok omdat die van de bubbels schrok. Bubbles snapte er niets van en keek toe hoe ze als een kip zonder kop rondrende, hij zou het nooit zo doen maar ja, wie was hij nou om te bepalen hoe je schrikt. (zin klopt niet maar ja XD)
"Uhm Bubbles, zou je misschien willen spelen?" Vroeg ze daarvoor nog even. Bubbles hoorde haar amper omdat hij te druk bezig was en nu schrok ze van een bubbeltje? "Ja hoor ik wil wel spelen en dat was een vis of een bubbel, ligt eraan wat je zag." Verklaarde Bubbles aan Mirakel. ”Wat wil je dan gaan doen?” Vroeg hij. Gelijk hapte hij speels naar het paard en sprong weg, hopelijk begreep ze dat hij wou spelen. Lachend en hyper rende hij rondjes en galoppeerde het water in. "Dit is leuk, kom je?" Gilde Bubbles enthousiast naar Mirakel.

"Jeee, spelen, spelen!" Enthousiast rende het paardje heen en weer. En toen sprong ze Bubbles achterna het water in. Zonder het te merken gingen ze beiden steeds veder. Todat....."Help ik zak weg" Het veulentje kon nog niet zwemmen en voelde de grond niet meer. Toen ze naar beneden keek zag ze iets dat Bubbles een vis noemde. En er kwam iets omhoog. zonder het te merken zwom Mirakel. En toen zag ze het. "Tjeetje, zijn dat bubbels? Wat leuk." Ze prikte erin en begon weer te spelen.! Wat was dit leuk! En niet alleen de bubbels vond ze leuk. Stiekem vond ze Bubbles ook wel leuk. Tja, hij was grappig! En ja, veder was hij al best cool. Zou hij haar meer kunnen leren? vroeg ze zich af.
*weer inspi*

Bubbles zwom verder, hij hoorde het gegil van Mirakel, "Nee gewoon trappelen en dan zwem je. Ja, leuk zijn bubbels he?" Gilde hij onder het zwemmen door. Bubbles zwom naar de overkant en schudde zich uit, brrr! "Hoe oud ben je? Ik ben 4 maanden en jij?" Vroeg hij. Bubbles brieste en riep het naar de overkant waar Mirakel nog zwom. "Mirakel, wat zullen we gaan doe.. OH BUBBELS!!! BUBBELS, BUBBELS, BUBBELS!!!" Het IJslander veulentje sprong op en neer en keek naar de bubbels. Hij hinnikte opgewonden, helaas waren de bubbels weer verdwenen. Intussen was Mirakel op de kant geklommen. Bubbles sprong in een onbestaande gang naar Mirakel toe en begroette Mirakel door haar neus aan te raken, snel brieste hij en liep weer naar achteren. Met een triomfantelijke blik keek Bubbles Mirakel aan.

"UUMH, tja. Ik weet niet of ik hier wel kan blijven. Maare weet je iets van de horcrux of zo iets." Vroeg Mirakel. Bubbles was slim, dus ja. Hij was in haar ogen eigenlijk een vriend. Nou ja meer dan een vriend. Maar een probleem. Waarschijnlijk kon ze hem nooit meer zien! Ze besloot om gewoon te spelen. Misschien met bubbels? Bubbles was dol op bubbels. Misschien maakte ze wel indruk. "Misschien kunnen we langs de kant staan en zo snel mogelijk bubbels zoeken?" Opperde ze dan ook maar. Mirakel kwam dichter steeds dichter naar Bubbles toe. "Oja ik ben 3 maaden oud plus een halve maand. Ik ben ook niet weggelopen. Op een morgen werd ik wakker en toen was iedereen weg! Daarom was ik maar rond gaan lopen. En ja, toen kwam ik hier" Dat laatste kwam er opeens uit. Waarom zei ze dat nou. Ze leek wel een onnozel, dom veulen. Dat was ze dan ook een beetje, maar ja. Ze zag wel wat er van kwam.
*INSPILOOS!*

"Horcrux? Wat moet je daar nou mee, dat is een stomme kudde!" Vol overtuiging zij hij de woorden, "De Horcruxes zijn gemene, puur slechte paarden. Ik haat die kudde! En die Segué ook!" Er klonk alleen maar walging in Bubbles' stem, hij meende het woord voor woord. Bubbles ontspande weer en keek naar Mirakel. "Is goed maar waarom moest je iets weten van Horcru.... Bubbels, ik zie bubbels, heel veel! 1.. 2.. 3... Ehh.. Wat kwam er daarna?" Vroeg Bubbles even aan haar. Hij begon weer te springen en te steigeren, hij schudde met zijn hoofd en probeerde de bubbels weer te tellen. "Ehh, 1... 2.. 3... 4.. 8...?" Hij schudde zijn hoofd weer en stopte met proberen om te tellen, hij bakte er niets van. Maar hij vond het niet erg, Bubbles was erg tevreden met zijn leven.

"Ummmh, zomaar. Dus wie is Segué? Laat maar." Waarom begon ze er dan ook over? wat was ze weer dom. Ach, dat was onderand wel normaal. "Oja, het is trouwens: 1.2.3.4.5.6.7.8.9.10. maar ja. O ik zie een bubbel, en nog een. 1.2.3.4.5.6.7 Bubbels, woh. Mirakel kreeg het er erg naar haar zin bij Bubbles. Haar houding kreeg steeds meer iets anders in zich. Van voorzichtig naar vriendelijk. Ja, dat was het. Toen sprong ze zonder een waarschuwing de sneeuw in. Wat was dat koud! En toen sprong ze het water in. "Kom Bubbles! Het is leuk. Kijk ik ga achter de bubbels aan! Doe je mee?" Vroeg ze nog snel. En toen trok ze Bubbles het water in!