Come now.

Streya boog haar hals sierlijk, en leunde met haar neus tegen haar borstkas. Ze had zo haar manier van omgaan met paarden. Als ze vond dat een paard slecht genoeg was, dat kon ze zien aan ook zijn/haar uiterlijk. Maar ook zijn/haar doen en houding. Streya had haar staart fier en trots de lucht in geheven. Haar spieren bewogen zich een voor een, bij iedere stap die ze zette op nieuw. Streya brieste, ze rook een ander paard. Stre draafde sierlijk in dezelfde, slechte, trotse houding richting hem. Ze maakte een noodstop. Haar houding was nog steeds fier en trots. Maar niet dominant. Nee dit paard verdiende haar normale houding vond ze. Streya knikte eens respectvol en zei: ''Wat is je naam hengst?'' Dat was haar enige zin. En die zin zou beantwoord worden. Ze keek naar de overo paint hengst. Haar ogen priemde in die van hem.

[Dark Spirit]

Dark Spirit stapte verveeld in de sneeuwvlakte, het was hier wit en saai. Ook de karakters van de meeste paarden waren 'wit', goed dus. Hij was lid van de organisatie van Madness, de appaloosa merrie die als hobby goedzakjes paarden 'omtoverde' tot slechte paarden. Natuurlijk ging het niet zo gemakkelijk, hij had er niets vanaf geweten en had haar afgebekt omdat haar stem te wannebe was en haar uiterlijk ook. Natuurlijk ging Madness in de verdediging en bevocht hem. Dark Spirit moest toegeven, ze had dan een zwak uiterlijk, ze vocht als een beer. Toen had ze hem toegeschreeuwd dat wat voor een nut haar stem kon hebben. Dark Spirit was stilgevallen en was geïnteresseerd geworden. Madness had hem met grootste tegenzin toegelaten, alleen om het feit dat hij van nut was. Dark Spirit had gehoord dat ze nog 2 paarden had toegelaten tot haar club. Helaas mocht hij haar niet meer zien, Madness haatte hem.
Met een ruk gooide hij zijn hoofd omhoog en snoof diep, hij rook een paard, met een vleugje Madness, dit was dus een medewerker van haar. Toch deed hij geen moeite om haar tegemoet te komen, het paard had hem waarschijnlijk al opgemerkt en was onderweg. Ja, ze kwam al. Trots en fier wachtte hij haar op. Een valse grijns speelde op zijn lippen. ''Wat is je naam hengst?'' Vroeg ze toch enigszins respectvol. "Omdat je het zo lief vraagt, mijn naam is Dark Spirit maar je hebt waarschijnlijk al van me gehoord omdat je voor Madness werkt." Waren de priemende, duistere woorden van de hengst. Dark Spirit's ogen doorboorden de merrie en bleef staan.

Streya knikte. Dus de overe paint hengst voor haar was Dark Spirit. Stre grijnsde en zei: ''Mijn naam is Streya.'' Ze zwiepte met haar staart. Haar woorden gelden als altijd makkelijk uit haar mond. En doorboorde weer eens de ziel van de hengst voor haar. Haar snijdende woorden waren respectloos, en weer galmde door en over de dikke sneeuw heen. Dit was de perfecte plek om te oefenen. Hoewel de kleur wit was. Net als het karakter van goede paarden, waren ze hier weinig. Het waren watje's die niet tegen de kou en de dikke sneeuw konden. Streya grijnsde nogmaals. Haar houding fier en trots, straalde in de sneeuw met de zon erop. Ze knipperde eens met haar ogen om de zon te vermijden. En wachtte tot de hengst voor haar zou gaan spreken.