Naam: Kaitlinn
Ras: kruizing tussen een arabier en een pinto
Karakter: Neutraal, maar meer genijgd naar het goede dan naar het kwade. Ze is alleen niet altijd een lieverdje. Haar zoete, lieve uiterlijk die elke hengst doet verlijden, spreekt niet voor haar karakter. Ze heeft duidelijk een mening en is niet zomaar te versieren. Vroeger was dat anders, toen was ze gemakkelijk te versieren en was dat haar grootste fout ooit geweest.
Ze is erg duidelijk en niet zomaar sprakeloos. Toch is ze erg lief en zorgzaam voor vrienden. Ze is wel heel "stoer" en zou vechten als dat echt moet. Ze heeft veel eergevoel omdat ze de dochter van de Alfa was.
Verleden: Haar geboorte was voor iedereen een groot feest. Eindelijk een troonopvolger voor het Alfa-paar. Haar vader was een pinto en haar moeder een arabier. Zo kreeg ze de bouw van een arabier maar de vlekken van een pinto. Dit maakte haar speciaal.
Ze groeide op als een gelukkig veulentje. Ze had veel paardenkennis waardoor ze iedereen meteen snapte en ze zo kon winnen. Ze had geen vijanden, iedereen vond haar aardig door deze paardenkennis.
Toen ze ongeveer drie jaar was was ze klaar om Alfa te worden. Het zou ook niet lang meer duren. Haar vader en moeder waren oud, ze konden de kudde niet goed maar leiden omdat ze zo oud waren, waardoor het bijna haar beurt was. Maar net toen ze haar plek wilde nemen, kwam er een hengst die haar plek afpakte. Door haar schoonheid en zijn charme viel ze als een blok voor hem, waardoor al snel toch haar plek kreeg, maar nu als partner van de Alfa.
Ze was gelukkig met hem, hield van hem, ze snapte niet dat hij een gevaar was. Ze zag het niet omdat ze op de roze wolk van liefde zweefte, en toen ze zijn plannen uiteindelijk doorhad, was het te laat.
Ze beviel van een veulen, een merrie'tje. Net toen ze haar mee wilde nemen naar haar slaapplek, kwam haar partner. Hij wilde haar dochter meenemen, ze moest trainen om een goede opvolger te zijn, maar Kaitlinn was het hier niet mee eens. Ze zei dat hij nu haar dochter moest geven, maar hij luisterde niet, hij lachte haar zelfs uit. Ze vertelde hem dat ze wegging als ze haar nu niet kreeg, en hij vertelde haar dat hij toch weer een merrie zou vinden. Toch brak er iets bij haar. Ze stortte zich op hem zodat hij op de grond lag, en zorgde ervoor dat het veulen meerende. Het was goed dat een veulen eigenlijk al gelijk mee kon rennen omdat er misschien gevaar zou zijn, want nu hadden ze dat zeker nodig. Ze zag achter haar dat de hengst was opgestaan, en uiteindelijk haar dochter meenam. Ze hield halt, ze vocht voor het leven van haar veulen, maar haar partner was zoveel ouder dan haar, ze kon het niet aan. Ze werd half dood achtergelaten, zonder haar dochter. En zo was ze naar DH gekomen. Met de bedoeling later haar veulen terug te nemen.
Ras: kruizing tussen een arabier en een pinto
Karakter: Neutraal, maar meer genijgd naar het goede dan naar het kwade. Ze is alleen niet altijd een lieverdje. Haar zoete, lieve uiterlijk die elke hengst doet verlijden, spreekt niet voor haar karakter. Ze heeft duidelijk een mening en is niet zomaar te versieren. Vroeger was dat anders, toen was ze gemakkelijk te versieren en was dat haar grootste fout ooit geweest.
Ze is erg duidelijk en niet zomaar sprakeloos. Toch is ze erg lief en zorgzaam voor vrienden. Ze is wel heel "stoer" en zou vechten als dat echt moet. Ze heeft veel eergevoel omdat ze de dochter van de Alfa was.
Verleden: Haar geboorte was voor iedereen een groot feest. Eindelijk een troonopvolger voor het Alfa-paar. Haar vader was een pinto en haar moeder een arabier. Zo kreeg ze de bouw van een arabier maar de vlekken van een pinto. Dit maakte haar speciaal.
Ze groeide op als een gelukkig veulentje. Ze had veel paardenkennis waardoor ze iedereen meteen snapte en ze zo kon winnen. Ze had geen vijanden, iedereen vond haar aardig door deze paardenkennis.
Toen ze ongeveer drie jaar was was ze klaar om Alfa te worden. Het zou ook niet lang meer duren. Haar vader en moeder waren oud, ze konden de kudde niet goed maar leiden omdat ze zo oud waren, waardoor het bijna haar beurt was. Maar net toen ze haar plek wilde nemen, kwam er een hengst die haar plek afpakte. Door haar schoonheid en zijn charme viel ze als een blok voor hem, waardoor al snel toch haar plek kreeg, maar nu als partner van de Alfa.
Ze was gelukkig met hem, hield van hem, ze snapte niet dat hij een gevaar was. Ze zag het niet omdat ze op de roze wolk van liefde zweefte, en toen ze zijn plannen uiteindelijk doorhad, was het te laat.
Ze beviel van een veulen, een merrie'tje. Net toen ze haar mee wilde nemen naar haar slaapplek, kwam haar partner. Hij wilde haar dochter meenemen, ze moest trainen om een goede opvolger te zijn, maar Kaitlinn was het hier niet mee eens. Ze zei dat hij nu haar dochter moest geven, maar hij luisterde niet, hij lachte haar zelfs uit. Ze vertelde hem dat ze wegging als ze haar nu niet kreeg, en hij vertelde haar dat hij toch weer een merrie zou vinden. Toch brak er iets bij haar. Ze stortte zich op hem zodat hij op de grond lag, en zorgde ervoor dat het veulen meerende. Het was goed dat een veulen eigenlijk al gelijk mee kon rennen omdat er misschien gevaar zou zijn, want nu hadden ze dat zeker nodig. Ze zag achter haar dat de hengst was opgestaan, en uiteindelijk haar dochter meenam. Ze hield halt, ze vocht voor het leven van haar veulen, maar haar partner was zoveel ouder dan haar, ze kon het niet aan. Ze werd half dood achtergelaten, zonder haar dochter. En zo was ze naar DH gekomen. Met de bedoeling later haar veulen terug te nemen.