Jum

(Ik snap zelf niet echt waar de titel op slaat )

De zwarte hengst keek in de lucht het zag er niet naar uit dat het ging regenen dus daar had hij geluk mee. Zijn blik gleed kort over het gebied, en toen zag hij het zilveren meer. Wat was hij een lange tijd hier niet meer geweest zeg. De hengst genaamd Terrorsaur sprong in draf. De wint begon heel zachtjes met zijn manen te spelen. Het kriebelde een beetje net dat er een vliegje op zat, maar dat was totaal niet erg. Hij stopte en begon te drinken van het koele water. Hij zwiepte regelmatig met zijn staart om een paar vliegen daarmee weg te proberen te slaan. Hij hief zijn hoofd omhoog en er drong gelijk een geur in zijn neusgaten het was van een andere paard. Terrorsaur had er zin in om een nieuw iemand te ontmoeten of misschien ook wel een bekende die hij lang niet meer heeft gezien. De zwarte hengst was nieuwschierig en wachtte rustig af of er misschien iemand naar hem toe zal komen.

(Totaal niet inspiratievol)

Visual draafde door de bossen. Bomen vlogen aan haar voorbij. De wind golfde zachtjes door haar lange donkerbruine manen. Het was een rustige dag. Sinds ze in Dreamhorses was, waren er geen slechtzakjes in de buurt! WAAR WAREN DE SLECHTZAKJES?! Misschien was het slim om naar een slecht gebied te gaan, dacht Visual in haar hoofd. Ja, daar zou ze eens een bezoekje moeten brengen. Daarnet was ze nog bij de vallei, een goed gebied in het midden van Dreamhorses. Het was daar erg mooi. Ze schudde even met haar hoofd zodat haar manen nu dansten van blijdschap. Ze wist dat ze vlak bij het zilveren meer was. Gelukkig maar, ze begon dorst te krijgen van al het draven. Ze besloot haar draf te versnellen naar een galop. De bomen gingen nu een stuk sneller voorbij dan voorheen. Ze zuchtte even, en dacht na aan alle keren bij het zilveren meer. Eigenlijk dronk ze alleen daar, het was ongeveer haar levensbron, waterbron eigenlijk, maar je zou kunnen leven op alleen zoet water, niet? Plotseling drong een wel heel bekende geur haar neus binnen. Vanuit het zilveren meer! Meteen draaide ze zich naar de bron van de geur toe, en ging over van galop tot rengalop. Toen ze eindelijk het zilveren meer zag, zag ze ook degene waarvan de geur vandaan kwam: Terrorsaur, de hengst die haar als veulentje uit de rivier had gered. Glimlachend draafde ze op hem af. "Hey Terror, hoe gaat het?" zei ze op haar natuurlijke enthousiaste toon. Ze zwiepte met haar staart om de vliegen weg te jagen, ja hoor, het was weer zomer.

Terrorsaur keek terug naar het zilveren meer. Hij snapte nu echt waarom het de zilveren meer heette. Het water leek echt niet zilver zeker door de stand van de zon. Hij had er eigenlijk nooit bij stilgestaan. Hij vondt het gewoon normaal maar omdat hij hier lang niet meer geweest was viel het hem ook meer op. Hij zweerde aan zich zelf dat hij alle gebieden nog eens zal bezoeken en kijken als het misschien ook verandert was na die tijd, ook kon het zijn dat er nieuwe gebieden waren bij gekomen. Over dat had hij al iets van gehoord. Ongeveer een paar gebieden daar wou hij ook zeker naar toe gaan. Maar deze dag kon hij dat nog niet doen. Hij zag enkele kleine visjes door het water zwemmen. Als je goed keek zag je er al snel wel een paar ongeveer 6 of 7? Hij draaide zich weer om en hij zacht een schim toen de schim dichterbij kwam zag hij het VISUAL! Zijn oren stonden meteen naar voren. Hij had haar al heel lang niet meer gezien. Toen Visual klein was had Terrorsaur haar gered, ze verdronk bijna maar dat hij nog net gezien. Visual was de eerste paard die hij daar ontmoet had. Hij was dan ook zeker geen uur in Dream Horses. Maar nu was hij er wel een paar jaar ongeveer 3 jaar. 'Hey, Terror hoe gaat het?' Vroeg Visual. "Met mij gaat alles prima en met jou schoonheid?" Zij hij aardig. 'Schoonheid' was omdat Visual erg verandert was en dat ze er veel mooier uit zag dan eerst. Een korte grijns versierde zijn lippen. En hij wachtte af wat er zal gebeuren.

Visual merkte op dat ook Terrorsaur blij was om een bekend iemand te zien. Het was lang geleden dat ze Terror had gezien. Toen Terror haar aansprak met 'schoonheid', moest ze blozen, voor zover dat bij een paard mogelijk was. Inderdaad was ze nu wel wat "aantrekkelijker" voor hengsten. Dat schattige veulen van 2 en een half jaar geleden zag je niet meer in Visual, op z'n minst het karakter van dat veulentje: eigenwijs, lief, en tegen slechtzakjes brutaal, uiteraard. Visual wist ook van Terrorsaur dat hij ooit een oogje had op Boots, haar pleegmoeder. Ze had Boots lang nog niet gesproken over leuke hengsten. Hopelijk had ze het uitgemaakt met Satan, sinds die er was, was de Fire Flame verdwenen. Ook al probeerde ze hem te accepteren, ze kon hem niet uitstaan. Daarom was ze ook weggegaan na de oorlog. Er was gewoon te veel ellende, te veel gebeurd, ze had zelfs geen contact meer met Ikor. Ze was terug in Dreamhorses na lang na te denken, en ze had besloten een nieuw leven op te bouwen. "Met mij gaat het goed. Heb jij laatst Boots nog gezien trouwens?" Ze wist dat Boots nog leefde, maar ze kon haar niet vinden, hopelijk was alles goed met haar.

Terrorsaur keek naar Visual. Blijkbaar had Visual Boots al een tijdje niet gezien want je rook haar geur niet bij Visual. 'Met mij gaat het goed. Heb jij laatst Boots nog gezien trouwens?' Zij ze tegen hem. Terrorsaur knikte en zij. "Ja ik heb haar gezien, het gaat goed met d'r. Ik denk dat ze jou ook wel mist. En nee ze heeft niet meer met Satan ze is boos op hem." Zij hij rustig met een vriendelijke stem. Visual kon vanalles vragen wat ze wou over Boots. Terrorsaur wist zelf natuurlijk ook niet alles over Boots maarja. Inieder geval hij heeft haar wel pas gezien. Hij had haar ook gevraagt of hij in de Fire Flame mocht normaal moest je nog wat erbij doen maar voor hem had ze een keer dat door de vingers gezien. Dus hij mocht erin Terrorsaur was daar echt super blij om! Hij zwiepte regelmatig met zijn staart tegen zijn vlanken aan en wierp een korte blik naar het Zilveren Meer. Hij liet zijn blik er kort over heen glijde. het was erg mooi zeker later op de dag de zon scheen dan vel op het water en die weerkaatste dan weer terug. Na 1 minuut keek Terrorsaur weer naar de merrie die voor hem stond Visual.

(Flut)

"Ja ik heb haar gezien, het gaat goed met d'r. Ik denk dat ze jou ook wel mist. En nee ze heeft niet meer met Satan ze is boos op hem." Visual's hart sloeg een klop over. Satan was weg, eindelijk! Haar hart, nu deze weer op gang kwam, maakte een sprongetje van vreugde. Eindelijk dat slechtzakje weg, en haar pleegmoeder was nota bene boos op hem ook! Betere situatie kon je niet krijgen! Ze was helemaal in haar nopjes en plotseling denderde de sfeer van fijn naar ontzettend geweldig. Ze zuchtte opgelucht en vertelde aan Terrorsaur waarom ze zo blij was: "Ik ben zo blij omdat Satan slecht was en ik haatte hem gewoon en... tja... Waarom is Boots eigenlijk boos op hem?" Ze wachtte geduldig op antwoord van Terror, terwijl ze rustig met haar lange donkerbruine staart heen en weer zwiepte. Ze voelde zich zo opgelucht, zo blij. Ze was eindelijk weer thuis, met Boots, haar en haar pleegbroertjes en zusjes. En Rival, en Shoot. Ze waren voor haar allemaal familie. En nu was er een soort van megaslot van 10 kilo afgehaald. Het enige wat ze moest doen was wraak nemen op Satan. Ze had een klap van hem moeten incasseren, alle pijn moeten verdragen, zonder dat ze ook maar iets kon doen! Dat zal hem zeker bezuren.

Visual maakte enkele vreugde sprongetje's van vreudge. Terrorsaur moest lachen zijn humeur werd daardoor beter. Visual was zo blij hij kon het ook anders? "Ik ben zo blij omdat Satan slecht was en ik haatte hem gewoon en... tja... Waarom is Boots eigenlijk boos op hem?" Zij ze Terrorsaur luisterde aandachtig en antwoorde erop. "Ja dat zie ik! Nou Satan was eerst zomaar naar de goeie kant gegaan enz. Dat weet je zelf ook. Maar ineens ging hij terug naar de slechterikjes dus natuurlijk is hij een verrader. En dan nog met open armen ontvangen worden!" Zij Terrorsaur rustig en vriendelijk tegen Visual. Terrorsaur snapte het wel dat Visual zo blij was haar familie was weer terug als oud. Terrorsaur zuchte kort dat kwam omdat hij zelf geen familie meer had, niemand alleen zijn veulen maar de was ook al weer vertrokken. Zijn ouders partner allenmaal weg. Dat vondt Terrorsaur niet leuk maar ja het kon niet anders zijn. hij schudde lichtjes met zijn hoofd misschien ooit kreeg hij weer een familie dus waar moest hij om klagen? Terrorsaur bewoog zijn staart regelmatig heen en weer om enkele vliegen weg te jagen. En hij keek weer naar Visje.