Met opgeheven hoofd stoof de merrie tussen de bomen door, waardoor ze uiteindelijk bij de Watervallen uitkwam. De slank gebouwde merrie gooide haar hoofd kort in de lucht, hinnikte luid om te laten weten dat zij hier was en niemand haar lastig moest komen vallen, aangezien ze daar helemaal geen zin in had. Grace liet haar hoofd zakken en trok een paar verse grassprieten uit de lucht, waarna ze opgelucht zuchtte en zichzelf op de grond liet ploffen. Ze schuurde haar lichaam een aantal keer over de grond, genoot van het vervagen van de jeuk en bleef even op de grond liggen, terwijl ze ondertussen haar hoofd langs haar been af schuurde. Langzaam tilde ze zichzelf weer op vier benen, schudde haar lichaam uit en genoot van het zonnetje dat op haar lichaam scheen. De gouden stralen warmde de aarde op, zorgde ervoor dat er een aangename temperatuur hing en het heerlijk weer was om even lekker een groot veld gras leeg te vreten. Zodra de geur van paarden in haar neus kriebelde, schoot haar hoofd in de lucht en snoof ze eens snibbig. Pff, wat ze dan zo aantrekkelijk dat alle paarden op haar afkwamen ofzo? Minachtend brieste ze, gooide sierlijk haar voorpluk voor haar ogen weg en liep sjokkend richting de geur. Een witte schim verscheen op haar netvlies, de merrie duwde haar oren iets naar achter en wachtte af tot het paard was gearriveerd, wie het ook zou zijn; vriendelijk zou ze deze keer niet blijven. [&Remember] |
Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je
Who's that chick?
2 plaatsers
Bericht [Pagina 1 van 1]
2 Re: Who's that chick? zo 26 jun - 0:24
Remember
Hij is een zoon. Maar tot zijn tweede wist hij wel anders. Hij had een moeder net als alle andere paarden. Als hij verdriet had was er altijd wel iemand die hem kon troosten, voor zijn tweede altijd diezelfde merrie altijd. Die me rustig troostte. Haar hoofd tegen die van hem aan drukte, en zacht suste. Om hem te troosten. En nooit ging hij slapen om iemand een goeden nacht te wensen, al was het tegen een vogel. En vaak zongen de vogels hem in een slaap. De melodie kent hij nu nog. En enkele klanken weerklonken nog steeds in zijn hoofd door. En als met December de winter vlokken naar beneden dwarrelden, was er altijd wel iemand die hem warm hield en maakte. En als hij langs de bermen en heides op iets paste dan was er altijd wel iemand die hem tegen moet kwam met een onweersbui. Of hij wilde of niet, altijd moest hij zich onder iets laags beschutten.
En nu heel wat jaartjes later, liep hij hier. Had hij geen zorg meer nodig. Kon hij zichzelf nog steeds redden. Maar toch de klank van de vogels om mee in slaap te vallen had hij nog altijd nodig, en was nog altijd fijn. De plek waar hij opgroeide heette alles behalve Dream horses de plek waar hij nu was. Het was vredig hier, liefdevol. Zacht behalve op sommige duistere plekken. En de warmte die sommige paarden af straalden, bleef nog steeds teder bij hem.
Remember was zijn naam, waarover dit levens verhaal ging. Hij schudde zich uit. Maar dat was niet alles, ook hij had familie. Twee lieve ouders. Een te gekke broer een kudde leider. Een nog zo te gekke lieve zus. Arwen, Remember had haar toen achter gelaten, iets waar hij heel veel spijt van had. En natuurlijk Alladin, de tweeling broer van Sultan. Remember schudde zich uit en zach in de verte een gelaat verschijnen. Hij greens, liep naar de merrie toe. En knikte. ’’Een Goedendag. Ik ben Remember, en wie mag jij zijn?’’ Vroeg hij kalm en rustig tegelijk.
En nu heel wat jaartjes later, liep hij hier. Had hij geen zorg meer nodig. Kon hij zichzelf nog steeds redden. Maar toch de klank van de vogels om mee in slaap te vallen had hij nog altijd nodig, en was nog altijd fijn. De plek waar hij opgroeide heette alles behalve Dream horses de plek waar hij nu was. Het was vredig hier, liefdevol. Zacht behalve op sommige duistere plekken. En de warmte die sommige paarden af straalden, bleef nog steeds teder bij hem.
Remember was zijn naam, waarover dit levens verhaal ging. Hij schudde zich uit. Maar dat was niet alles, ook hij had familie. Twee lieve ouders. Een te gekke broer een kudde leider. Een nog zo te gekke lieve zus. Arwen, Remember had haar toen achter gelaten, iets waar hij heel veel spijt van had. En natuurlijk Alladin, de tweeling broer van Sultan. Remember schudde zich uit en zach in de verte een gelaat verschijnen. Hij greens, liep naar de merrie toe. En knikte. ’’Een Goedendag. Ik ben Remember, en wie mag jij zijn?’’ Vroeg hij kalm en rustig tegelijk.
Bericht [Pagina 1 van 1]
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum