It can't be you!

Plata bracht zijn neus tamelijk langzaam naar de sneeuw toe. Ja, hij was voor deze plek gemaakt. Even snoof hij, maar de kleine sneeuw korreltjes dwarrelde naar zijn neus en kwamen er in terecht. Plata dacht na. Waarover dat moest je niet aan hem vragen, maar hij dacht. Hij brieste hard en kort om de kleine sneeuw korreltjes te verwijderen uit zijn wijd opengesperde neusgaten. Plata had zijn hals sier rijk gekromd, en liet zijn roze, en zwarte neus op zijn borstkas leunen. Zijn staart fier de lucht in geheven, trots ook. Maar vooral niet dominant. Zijn parel witte vacht paste perfect bij de parel witte sneeuw. Plata sprong aan in een sierlijke galop. Hij hinnikte even zacht, en schudde zich uit. Terwijl hij af en toe met zijn staart zwiept, maakte hij mooie hoge passen. Zijn hals nog steeds gekromd, en zijn neus nog steeds leunen. Galoppeerde hij door. De sneeuw korreltjes vlogen naar achteren en vormde, ja waar leek het eigenlijk op? Een soort van sneeuw wolkjes. Abrupt maakte Plata een noodstop. Hij snoof nogmaals. Sneeuwvlokjes vlogen in het rond. Yara.... Plata wist dat ze weer goed was. In de verte zag hij haar daar zo staan. Hij schudde zijn hoofd en liep langzaam op haar af. Voor haar stopte hij strekte hij zijn hals. En streelde even over haar hals heen. ''Yara.'' Zei hij langzaam en zacht. hij schudde zijn hoofd. EN blies wat lucht tussen haar ogen. Plata zwiepte met zijn staart, en keek haar aan.

[Yara dus!]

De bonte merrie stapte tussen de sneeuw door, ze had even zin om alleen te zijn, alles op een rijtje te zetten. En dat kon hier dacht ze. Yara stond stil en schraapte met haar hoef over het gras. Koud, alleen maar kou, maar dat had ze verdient, ze was zo ongelovelijk stom geweest. De wind streelde haar manen en nam een bekende geur met zich mee; Plata, wat als hij nog slecht was?! Ze keek naar de kant waar Plata zou moeten staan, ze zag hem, nou, zijn ogen dan en zijn neus. Hij kwam naar haar toe. Redelijk bang zette ze een stap van hem weg, maar snel daarna zag ze dat hij goed was, en hij ging met zijn hoofd over haar hals. "Yara" zei hij. Yara duwde haar neus tegen de zijne aan. "Ik heb je gemist." zei ze zacht, op haar hals er rug zaten nieuwe littekens, maar waar zaten nou Geen littekens?

''Ik jou ook Yara. Ik jou ook.'' Zei Plata zachtjes. Hij drukte zijn neus tegen de hare en zei: ''Wat heb je gedaan? Toen je slecht was bedoel ik. Je zit onder de littekens.'' Vroeg hij belangstellend en kalm. Hij keek haar aan. Ze had echt overal littekens. Overal en nergens. Op haar rug, op haar benen. Op haar hals. Op haar kont, en zelfs op haar hoofd. Wat had die gedaan? Echt waar hé. Plata niet, Plata zat niet onder de littekens. Misschien had hij er een enkele bijgekregen maar meer niet.


-Flutterdeflut!-

"Ik jou ook Yara. Ik jou ook." zei Plata tegen haar. Hij drukte zijn neus tegen de hare aan en zei: "Wat heb je gedaan? Toen je slecht was bedoel ik. Je zit onder de littekens." vroeg Plata kalm. Yara zuchte en keek naar de grond. "Na een tijdje ben ik weer goed geworden. Daar was Madness niet zo blij mee. Ze ging dark halen, en die kilde me. Maar toen zag ik ineens spijt in zijn ogen en liet hij los. Dat was echt heel raar. Tarzan zei dat hij verlieft op me was.." zei ze.

-Ja flut...-

Plata grinnikte, een slecht paard verliefd op haar. Dat klonk best grappig. En vooral voor Dark Spirit, dat die domme koe toch gevoelens had. Wha dat had je niet verwacht. Plata zwiepte met zijn staart, en zei: ''Dat kan maar zo. Daar zie ik die koe wel voor aan. Nou ja, zolang Madness en Dark Spirit je niet vermoorden is het goed of niet?'' Zei Plata met een grijns rond zijn smoel. ''En anders maak ik ze af.'' Zei Plata met een brede glimlach. Hij keek wat rond, en zuchtte. Jep, anders maakte hij ze af, hij was nu al overtuigd van zijn gelijk daarin. Hij verjaagde een daas, en bleef in stilte. Terwijl hij nutteloos voor zich uit staarde.

Plata grinnikte. "Lach je me uit?!" zei Yara onzeker. "Dat kan maar zo. Daar zie ik die domme koe wel voor aan. Nou ja, zolang Madness en Dark Spirit je niet vermoorden is het goed toch?" zei Plata met een grijns rond zijn smoel. "En anders maak ik ze af." zei hij. Yara lacht. "Daar ben ik blij om." ze keek naar Plata en duwde haar neus in zijn manen. "Het spijt me dat ik slecht werd" zei ze zacht.

''Nee hoor, ik zag alleen even het beeld voor me van Dark Spirit die van iemand houdt. Dat zag er nogal lachwekkend uit.'' Zei Plata opgewekt. Hij schudde zich uit. En lachte nog eens, met weer dat rare grappige beeld voor zich. Maar nu nog wat erger. Die bonte koe, met een bloem in zijn mond. Midden in het bloemen veld. Plata schaterde het even uit. ''Zie je het voor je? Dark Spirit in het bloemen veld, met een bloem in zijn mond. Vrolijk rond huppelend.'' Plata greens breed. Hij knabbelde ook wat aan de manen van Yara en zei: ''Maakt niet uit, we hebben ons laten we zeggen laten verleiden door de slechte kant.'' Zei hij met een brede grijns. Hij brieste hard, en knabbelde maar wat door aan de manen van Yara.

-Kan je proberen iets langere posts te maken?-

''Nee hoor, ik zag alleen even het beeld voor me van Dark Spirit die van iemand houdt. Dat zag er nogal lachwekkend uit.'' Zei Plata opgewekt. Hmm, oke dan. ''Zie je het voor je? Dark Spirit in het bloemen veld, met een bloem in zijn mond. Vrolijk rond huppelend.'' Plata greens breed. Nu barste ook Yara in lachen uit, nee dat zag ze niet gebeuren. "Als dat gebeurd, ik ga echt heel hard lachen!" ze schaterde het uit. Dark Spirit in het bloemen veld, alleen het idee al! Hij knabbelde ook wat aan de manen van Yara en zei: ''Maakt niet uit, we hebben ons laten we zeggen laten verleiden door de slechte kant.'' Zei hij met een brede grijns. Metteen stopte ze met lachen. "Nee, door mij ben je naar de slechte kant gegaan. Ik werdt slecht en jij volgde." Yara zuchte en keeek naar de grond. Ze voelde hoe Plata aan haar manen knabbelde. Zou hij haar partner willen zijn? Zij ging het iniedergeval niet vragen!

Plata greens, ja, dan zou hij hard mee lachen. Hij schudde zijn hoofd en sloot zijn ogen voor even. Toen hij zijn mond opened sprongen deze gelijk weer open. ’’Het is anders. Ik wou al sinds ik in DH kwam slechte worden. Steeds over woog ik het. Maar ik kon the niet. Iemand zou mij de laatste druppel moeten geven. En jij was die iemand. Toen jij slecht werd wist ik het. Dat jij de druppel was. Ik werd ook weer slecht. Maar toch kon ik het niet. De druppel was niet sterk genoeg geweest, ik werd weer goed. En ben een tijdje uit DH geweest. Nu ben ik weer terug. Op de plek waar ik thuis hoor, de sneeuwvlakte.’’ Wow. Dat was zeker een hele mond vol! Dat zeker. Plata greens. Hij schudde zijn hoofd uit. Zwiepte rustig met zijn staart, en keek wat rond. ’’Weet je een dokter zou best handig zijn hier in DH.’’ Zei hij opeens uit het niets.

’’Het is anders. Ik wou al sinds ik in DH kwam slechte worden. Steeds over woog ik het. Maar ik kon the niet. Iemand zou mij de laatste druppel moeten geven. En jij was die iemand. Toen jij slecht werd wist ik het. Dat jij de druppel was. Ik werd ook weer slecht. Maar toch kon ik het niet. De druppel was niet sterk genoeg geweest, ik werd weer goed. En ben een tijdje uit DH geweest. Nu ben ik weer terug. Op de plek waar ik thuis hoor, de sneeuwvlakte.’’ Het lag dus niet aan haar! Of toch wel. "Dus het ligt toch aan mij. Je bent wel slecht geworden en dat komt door mij!" Yara zuchte en deed een stap weg van Plata. "Het is mijn schuld" bleef ze herhaln. ’’Weet je een dokter zou best handig zijn hier in DH.’’ Zei hij opeens uit het niets. Door zijn onverwachte zin barste ze toh weer in lachen uit. "Ja, eigenlijk wel." zei ze. Een dokter in DH. Ja, lachen. Zou het kunnen, zouden paarden dokters kunnen zijn? Ze wist het niet. Als het zo was zou ze meteen vragen of ze van haar littekens af zou kunnen komen.