Derde keer trakteren

aleyne ging met een lichte draf naar de Vallei.ze weet dat het heeel vruchtbaar is en kan haast niet wachten om van het frisse water te drinken van de rivier. Terwijl we toch op haar gemakjes gaat spookt haar gedachten van alles en nog wat. maar het meest gaat over haar jongere zus ze heeft haar een tijdje al niet meer gezien.Waar zou ze toch eigenlijk zitten, ze zouden toch wel van alles kunnen bijleggen. Die gedachten alleen maar al maakte haar al ongeduldig. Haar groot zit litteken aan haar linker schouder kon je nog duidelijk zien. Wat haar best irriteerde. Ze had nu eenmaal gehoopt dat het zou verdwijnen,ookal was dat valse hoop geweest. Haar golvende donkere staart zwipte rustig heen en weer, terwijl haar oren rustig naar alle kanten draaide voor de geluiden op te vangen. Het was er heerlijk rustig en daar genoot Aleyne met volle teugen van. Het geluid van het stroomend water zorgde ervoor dat ze uit haar gedachten ging. Sierlijk boog ze haar hals en begon van het verfrissende water te drinken. Een redelijke bekende geur drong haar neusgaten binnen. Ze had het al eerder geroken,maar ze kwam er even niet op. Toen ze de gevlekte hengst zag wist ze al direct wie het was,Lucardi. Een sierlijke grijns kwam op haar gezicht te voorschijnt, en ondertussen wachte ze rustig af op de hengst.

(let maar niet als er tik fouten zijn tis een spaanse toetsenbord en letters staan anders T:TW ist geen titel *.*, )

Lucardi snoof, zijn vacht was nat van het zweet en grote hoeveelheden lucht zoog hij zijn lijf binnen, dat schreeuwde naar zuurstof. Het was begin herfst, niet warm, maar ook zeker niet koud. Perfect weer om te trainen dus, en dat was wat de gevlekte hangst had gedaan. Hij had aardig wat honger en dorst gekregen, en dat was dan ook de reden waarom Lucardi nu rustig richting de vallei aan het stappen was. Hij moest nog een aardig stukje lopen, en toen hij een beetje op adem was draafde hij dan ook aan. Niet heel veel later was hij er, nouja, hij moest nog een aardig stuk naar beneden lopen. Even stond hij stil, van het uitzicht genietend. Vanaf hier zag je de mooie vallei het allerbest. De rustig kabbelende rivier, het groene gras, een paar bomen en de laatste paar bloemen van dit jaar. Het leek sprookjesland wel. Maar de meeste paarden hadden mindergoede ervaringen met dit gebied, de oorlog. Lucardi had geen zin om daarover na te denken, en zocht een goed pad om naar beneden te lopen. Toen hij die eenmaal gevonden had, ging hij voorzichtig in stap naar beneden. De wind speelde met zijn vacht en zijn manen werden druk allekanten opgezwiept. Lucardi genoot van het windje. Eenmaal beneden was zijn vacht enkel nog vochtig, het meeste was al opgedroogd. Hij liep naar de rivier en gulzig begon hij van het water te drinken. Een paar passen zette hij de rivier in, zordat ook zijn hoefjes van het koele water konden genieten. Eenmaal uitgedronken maakte hij nog vlug zijn vacht een beetje schoon om vervolgens weer gras onder zijn voeten te zoeken. Toen pas zag hij de merrie staan. Hij grinnikte in zichzelf, wat was hij toch ook een dromer. Hij glimlachde naar haar. Was dat niet.. Lucardi wist dat de merrie in de Quiet Sparkle zat, maar haar naam kon hij zich niet herinneren. Daar kon hij zich echt aan irriteren. ''Hallo'' Zei hij vriendelijk tegen haar terwijl hij een paar passen naar haar toe zette. Zijn ogen gleden over de merrie heen. Ze had zwarte manen, een wit met grijze vacht en was een aantal jaartjes ouder dan hem.

Terwijl aleyne toch wachte boog ze weer even haar hals en begon weer rustig te drinken van de rivier. Wat was dat toch heerlijk fris, dat vind je tegenwoordig niet meer zo snel ergens.Even keek ze wat rond terzijl ze haar zelfvertrouzen duidelijk uitstraalde, niet dat ze dat zo goed besefte maar ze tzijfelde niet zo vaak over haarzelf, behalve... Nee daar moet ze dus niet over nadenken. Anders is heel haar dag verpest en dat wilt ze nu ook weer niet. Uieindelijk zag de hengst haar staan. Lichtjes grinnikte ze, zo te zien was hij er even niet met zijn volle gedachten erbij."hallo" Sprak hij vriendelijk. Een sierlijke glimlach kwam tevoorschijnt. "Lucardi dat is lang geleden zeg." Aleyne twijfelde of hij haar naam nog weet, ze was nu eenmaal niet echt super bekend bij haar kudde, wat ze ñischien binnekort zou doen veranderen." En hoe gaat het met jou" Aleyne was niet echt iemand die een gesprek zou beginnen, en dat is ze van plan om ook te veranderen. Even boog ze haar hals en begon te grazen. Samen met de heuvels, was dit gras het beste wat ze had geproefd sinds ze is terug gekeerd naar DH. Ze keek de hengst weer aan en wacht rustig ze af,"trouwens om je geheugen op te frissen ik heet Aleyne, Midflower is men zusje" Ze glimlachte vriendelijk en sloeg even met haar staart tegen haar flank en liet het toen weer stil hangen. Even hoorde ze een vlieg rond haar oren zoeme en lande toen op Alenye haar hals. Het kriebelde en daardoor schudde ze even vlug met haar hals waardoor een plukje van haar donkere manen voor haar ogen kwamen te liggen.

'Lucardi dat is lang geleden zeg' Sprak de merrie terwijl een sierlijke glimlach op haar gezicht verscheen. 'En hoe gaat het met jou?' Vroeg ze er bijna gelijk achteraan. Blijkbaar wist zij zijn naam wel. Hij slikte, uhm.. Nu stond hij met zijn mond vol tanden. Het leek wel of de merrie gedachtes kon lezen want vlak voordat hij zijn mond open wou doen begon ze weer te praten. 'Trouwens om je geheugen op te frissen ik heet Aleyne, Midflower is men zusje' Sprak ze vriendelijk. Lucardi grinnikte. ''Aleyne, natuurlijk'' Zei hij een beetje ontdeugend. ''Zeker lang geleden..'' Zei hij er achteraan, terwijl zijn ogen naar de merrie keken. Waarscheinlijk had hij haar een keer bij een kudde bijeenkomst gezien. En hij kon zich inderdaad herinneren dat Midflower een zus had. ''Hopelijk ben je even aardig als je zusje'' Zei hij met een glimlach. Midflower was aardig, Lucardi zou eigenlijk wat meer met haar om moeten gaan. Echt veel goede gesprekken had hij niet met haar gehad.. Lucardi had eigenlijk met bijna niemand echt goede gesprekken, tsja. Eigenlijk moest hij daar wel wat aan doen. ''Met mij gaat het goed. En met jou?'' Vroeg hij vriendelijk, de gedachtes met rust latend. Nu begon ook hij rustig wat grassprietjes uit de grond te trekken, om zijn knorrende maag stil te krijgen.

aleyne keek even rustig rond. Het was er heerlijk rustig en daar genoot ze helemaal van. Haar staart sloeg af en toe eens hard tegen haar flanken. haar manen wapperden lichtjes heen en weer door de stille briesjes die hier maar zelden kwamen opsteken. Haar ogen gleden rustig door het hele gebied, gelukkig kwamen er hier niet veel slechtzakjes.... Ze heeft echt gehad met de lui. Een lichtte zucht kwam uit haar keelgat door de irritante gedachten. Sierlijk en vlug schudde ze even met haar hoofd om die gedachten uit te bannen.''Aleyne, natuurlijk'' Zei hij een beetje ontdeugend. ''Zeker lang geleden..'' Lichtjes grinnikte ze.''Hopelijk ben je even aardig als je zusje'' vervolgde hij.Even bekeek ze de hengst aandachtig" ah ja daar heb je een punt even aardig? nee aardiger ??" Even haalde ze haar schouders op" ik ben aardig ja maar het hangt er van af tegen wie ik dat ben" Aleyne sprak op een mysterieuse toon maar lachte er na wel over. maar op de een of andere manier meende ze het. Aleyne heeft een groot zelfvertrouwen en is heel aardig maar als ze iemand niet moet hebben zal ze dat direct laten merken. ''Met mij gaat het goed. En met jou?'' Vroeg hij vriendelijk Even haalde ze weer haar schouders op" het gaat momenteel ook nog wel goed" sprak ze op een rustige toon. Weer gleden haar ogen over de jongere hengst. toen gleden haar ogen weer naar de omgeving.

'Ah ja daar heb je een punt even aardig? Nee aardiger? Ik ben aardig ja maar het hangt er van af tegen wie ik dat ben.' Zei de merrie met een misterieuze toon, maar al snel verscheen er een lach op haar gezicht. Lucardi grinnikte. Hij snapte wel wat ze bedoelde, hij kon zelf ook behoorlijk fel uit de hoek komen als dat nodig was. Als hij een aanvaring had met een slecht paard en diegene lokte het uit, dan kon ie het krijgen ook, maar dat gebeurde niet vaak. Lucardi probeerde ze gewoon te vermijden, en niet onnodig ruzie zoeken, wat aardig goed lukte. Zijn ogen gleden even over de omgeving, en Lucardi haalde diep adem. De lucht was hier heerlijk fris, geen stanklucht als in het moeras, of benauwde lucht als in de woestijn, gewoon lekker. 'Het gaat momenteel ook nog wel goed' Zei de merrie rustig. Lucardi fronsde zijn gezicht. De merire klonk niet erg overtuigend.. ''Ook nog wel goed..?'' Vroeg Lucardi terwijl hij in haar ogen keek. Misschien was hij weer te nieuwsgierig, maar als Aleyne het er niet over wou hebben zou hij dat vanzelf merken. De zon begon langzaam wat minder fel te schijnen, wat als teken gaf dat het wat later aan het worden was. Snel trok Lucardi wat grassprietjes uit de grond, om vervolgens rustig kauwend iet wat nieuwsgierig naar de merrie te kijken.

Ze dacht even rustig na. Eigenlijk zou de kudde nog eens allemaal samen moeten komen wie weet waren er al nieuwelingen bij. Maar het kan ook zijn voor oude bekende weer te zien. Ze zou dat eens gaan bespreken binnekort... Een lichte zucht verliet haar keelgat toen ze aan de kudde dacht. ''Ook nog wel goed..?'' Aleyne zag dat hij nieuzsgierig was geworden. Lichtjes grinnikte ze. "Ah ja, " lachte ze" ik ben nu nog ok maar wie weet als er oppeens iemand is die me uitdaagt..of ik word ziek... er kan van alles gebeuren" Ze lachte omzich zelf een beetje, hoor haar nu alsof de dood haar helemaal niet deerde alsof ze ieder moment dood zou gaan. Maar het is de waarheid je weet nooit wat er morgen zou gebeuren. Nu ze daaraan dacht.." geniet van de dag van vandaag, want het kan mischien je laatste dag van leven zijn... Ale dat zij toch een goede vriend van me die de volgende dag gestorven was" Lichtjes haalde ze haar schouders op. Ze vond het gresprek maar wat vaag dus voegde ze eraan toe" vind je ook niet dat de kudde weer een bijeen komst moet hebben?" Ze keek hem aan alsof de woorden van daarstraks er neit eens waren geweest want ze straalde weer helemaal haar zelfvertrouwen uit.

'Ik ben nu nog ok maar wie weet als er oppeens iemand is die me uitdaagt.. of ik word ziek... er kan van alles gebeuren.' Zei ze met een lach. 'Geniet van de dag van vandaag, want het kan mischien je laatste dag van leven zijn...' Zei ze er achteraan, terwijl ze haar schouders op haalde. Ze had wel gelijk, ookal klonk het deprimerend. Gelukkig had hij tot nu toe veel van zijn leven genoten, ookal zaten er mindere dagen bij, soms zelfs weken.. Lucardi merkte dat ze niet verder in wou gaan op dit onderwerp, hij trouwens ook niet. 'Vind je ook niet dat de kudde weer een bijeen komst moet hebben?' Zei ze om een nieuw onderwerp te openen. Lucardi slikte. ''Ja..'' Hij dacht even na, en besloot het gewoon te zeggen. ''Pearl gaat Dh verlaten.. Het gaat gewoon niet helemaal goed met haar, ik weet het ook niet precies.'' Zei hij. ''Dus totdat er een nieuwe leider/leidster komt komt er denk ik geen bijeenkomst.." Zei hij met een flauw glimlachje. Je zag het verdriet in zijn ogen. Hij wou niet dat Parel weg ging, maar hij wist zeker dat ze er goed over na had gedacht. Misschien moest ze alles even op een rijtje zetten. Ze zou in iedergeval terug komen zodra ze kon.. Maar Lucardi zou haar gaan missen, van zijn vader moest hij het niet hebben. Die zag hij echt nooit. En zijn tweeling broertje leek ook van de aardbol verdwenen, en nu ging ook Pearl weg. Ze kwam dan wel terug, maar toch, het voelde niet goed.

Sierlijk boog ze haar hals en begon van een malse gras te eten. Ze had even haar ogen naar de grond maar zodra ze haar mond weer leeg had keek ze Lucardi weer aan.''Ja..'' sprak hij op haar vraag van de kudde. Ze zag dat ze iets..gevoeligs??? Had geraakt. Ze was nieuzsgierig maar als het gevvoelig was gunde ze hem tijd. Als snel hoorde ze waarom ...''Pearl gaat Dh verlaten.. Het gaat gewoon niet helemaal goed met haar, ik weet het ook niet precies.'' Zei hij. ''Dus totdat er een nieuwe leider/leidster komt komt er denk ik geen bijeenkomst.." Het nieuws had Aleyne even van haar stuk gebracht. DAt had ze helemaal niet zien aankoMen, oharme parel maar ook Lucardi. Hopenlijk kzañ ze snel terug want ze zag dat het moeilijk was voor hem, Natuurlijk..."Het spijt me om dat te horen..Echt waar. Hopenlijk zal het snel voorbij zijn...En voor een nieuze leider of leidster... Ah laten we hopen dat die dan even goed is als Parel, niemand zou haar kunnen vervangen ofcourse maarja..." Aleyne had liever dat Parel bleef maar de merrie was geen superheld dat overal tegenkan ze heeft ook zo haar eigen problemen."je red het toch wel een tijdje zonder haar??" Ze had echt medelijden met hem. Aleyne zeet nog hoe ze zichzelf voelde toen ze een tijdje weg was gegaan en Midflowe had moeten achterlaten.