who disturbs the silence is

Een grijze merrie draafde rustig richting een wilgenwoud. Ze had daar dan ook verschillende herineringen. Maar ze ging daar ook naar toe omdat het daar heerlijk was Haar lange manen wapperden lichtjes en haar staart deed het zelfde. Haar hele donkere ogen keken de omgeving rond terwijl ze maar aan een merrie dacht,Midflower.

Aleyne merkte dat ze nu al een tijdje in het wilgenwoud stapt. VLug schudde ze de gedachten van haar zus zeg en lette op de zeg die ze had onbewust gevolgd. Een lichte zucht verliet haar keelgat toen ze merkte dat ze heel de verkeerde richting ging, in plaats van naar de rivier te gaan ging ze er juist van weg. Met een sierlijke draai volgde ze snel weer de juiste richting. waardoor ze de rivier dan ook stillaan toch duiderlijk en beter hoorde ruisen. Het heerlijke geleid van de rivier liet haar sneller draven dan dat ze al deed Toen ze er eindelijk was stapte ze in de stroomende rivier en genoot van het water dat tegen haar benen kletsen. Maar het genot was van korte duur. Een onbekende geur drong haar neusgaten binnen waardoor ze uit de rivier moest stappen en op de onbekende hengst wachte die in haar richting kwam.



(voor Noijn srry voor korte post maar heb nu en spaans toetsenbord T:T)

Nojin's slanke hoeven lwam sierlijk neer terwijl hij draafde. Hij was al eens door het wilgenwoud heen getrokken maar deze keer wou hij er langer blijven. Wou hij het niet enkel doorkruisen. Hij vond het prachtige bomen. Hij had ooit eens een fotoshoot gehad bij een wilgenboom en een grote fontijn. Hij was redelijk nat geworden. Toch waren het prachtige foto's geweest. Als punkerveulen als succesvol paard een fotoshoot hebben. Het was zowat zijn tweede fotoronde geweest en hij had van de camera gehouden. Nog een paar andere paarden hadden ook op de foto gemoeten. Nojin had het toen allemaal erg spannend gevonden en had er ook veel plezier gehad. Een week lang hadden ze in die grote weide mogen rondrennen. Toen had hij echter niet geweten dat het voor een show was geweest. En nu, telkens als hij door een wilgenwoud liep, dacht hij terug aan die momenten. Hij had er echt een prachtige tijd beleefd. Hij had veel paarden leren kennen. Ook had hij afscheid moeten nemen van vriendjes en dat vond hij niet zo leuk. Plots stopte hij en keek hij op. Hij rook een ander paard en snoof eens. Eindelijk had hij nog eens gezelschap. Hij had al een paar paarden leren kennen maar hij wou meer paarden kennen. Nojin doolde niet graag alleen rond, hij was eerder een kuddedier. Toch ging hij niet onder iemand staan, dat was niets voor hem. Rustig kwam hij dichter bij het paard en merkte hij op dat het een merrie was, alweer. Het leek alsof hier amper hengsten rondliepen. Hij stopte een meter of twee voor de merrie en knikte eens vriendelijk. Toch hield hij zijn trots. Hij hield zijn oren trots naar voren gepriemd en zijn hals mooi gekruld. Zijn staart had hij ook hoog in de hoogte. "Hallo." Sprak hij op met zijn vriendelijk charmante stem.