Lookout, its a whirlwind! joke, its me.

Whirlwind krom de haar hals en galoppeerde verder, toen de geur van water haar neus binnen drong strekte ze hals hals en verlengde haar passen, Al snel kwam er een meertje in zicht en ging ze over naar stap. Ze stapte naar het meertje en bracht haar mond naar het water. Ze dronk wat en liep toen een eintje verder naar het verse gras en begon wat te eten. Heerlijk. Nog steeds was ze niet heel erg gevult, nog steeds was ze mager, dus nog steeds moest ze eten. Bij een gezond paard kon je de ribben niet zien, bij haar wel, terweil ze nu al een maand in dh was. Ach, als ze goed at zag je over een maandje haar ribben niet meer. hoopte ze.

[Iedereen welkom, kon geen andere titel verzinnen, sorry voor de korte post]

De bruine merrie stapte met regelmatige passen door de vallei. Ze vond het tijd om de plek weer op te zoeken waar het allemaal begon. Hier was ze aangekomen, en in die korte tijd was er al redelijk wat gebeurd. Ze was hier nog niet lang, nee dat zeker niet! Maar ze had al veel paarden ontmoet. Paarden die ze aardig vond, zoals Remember en Hopeful. Alleen ook paarden die ze wat minder aardig vond, zo had je Swara, die palomino kleurige merrie haatte ze. Ze had haar aangevallen, zomaar zonder reden. En dat pikte ze niet. Gelukkig was ze gevlucht voordat die sinistere merrie haar te pakken had. Ze schudde haar hoofd en voelde hoe haar zwarte staart tegen haar achterbenen tikte van haar regelmatige pas. Een glimlach sierde haar gezicht en keek naar het prachtige gebied. Ze was op precies de juiste plek binnengekomen, al moest ze nog veel meer gebieden zien. Op veel plekken was ze wel geweest, maar op veel ook niet. Ze moest heel DH nog verkennen. Maar vanzelf zou ze het hele gebied wel uitgekamd hebben.
Ze kwam aan bij het smalle riviertje waarbij ze halt hield en in het heldere water keek. Ze zag haar eigen spiegelbeeld. Ze was veranderd, ze was wat ontspannender geworden dan dat ze aankwam. Ze had ook vier lange jaren alleen rondgezworven voordat ze het paradijs Dream Horses had gevonden. Maar daarvoor als jaarling had ze ook zo veel verschrikkelijke dingen meegemaakt voordat ze was gevlucht. Ze was haar ouders en zus verloren. Haar zus leefde nog, dat wist ze wel. Maar haar ouders waren voor haar ogen vermoord. Die beelden waren op haar netvlies gebrand, en bleven haar achtervolgen. Ze kón ze niet vergeten, al zou ze dat wel willen. Die gedachten alleen maakte haar verdrietig. Ze liet zich achternajagen door het verleden. Ze moest het achterlaten. Ze moest toegeven dat haar ouders er niet meer waren. Maar dat kon ze niet. Ze kon het gewoon niet!
Ze schrok op uit haar gedachten bij het horen van zacht geplof op de met gras gesierde grond. Haar hoofd schoot overeind en ze zag een schim bij het meertje. Zou ze er naartoe gaan? Sinds het incident met Swara kwam ze niet graag paarden tegen op haar pad. Maar paarden konden goed zijn, je wist het maar nooit. Haar nieuwsgierigheid over het paard overwon en ze liep richting de schim toe, met haar ogen tot spleetjes gedrukt. Al snel kon ze het paard duidelijk zien. Ze hield halt enkele meters bij het paard verwijderd. Een merrie zo te zien. Haar ogen gleden over haar vacht en namen elk detail van het paard dat tegenover haar stond op. 'Kijk eens aan.' Zei ze met haar hoofd dominant omhoog, en haar oren licht naar achteren gericht. Ze wist niet hoe en wat het paard was, dus ze wilde dat haar eerste indruk sterk was. Ze moesten Magnifico niet onderschatten. 'Wie hebben we hier?'

Langzaam kwam het paard dichterbij, zonder te weten dat hij achtervolgt werd door een mysterieus iets, ook een paard. ’’Het is hier prachtig hé?’’ Zei de stem in het oor van Remember ’’Oja. Echt mooi. Huh wat? Wie ben jij?’ Zei Remember terug nu pas erachter komend dat het paard totaal onbekend was,en deed alsof hij een of andere bekende was. ’’Ik…. Ben je ergste nachtmerrie en je beste droom.’’ Remember zuchtte, nou dat kon dan nog niet zo erg zijn! ’’Juist ja, en wat doe jij hier?’’ Zei Remember nuchter en droogjes. Droom droom, ja natuurlijk droom! ’’Natuurlijk, hoe kon ik dat nou niet bedenken?’’ Zei Remember sarcastisch, het was allemaal zo realistisch, maar goed het was een droom juist ja. Niks speciaals niks bijzonders. Hoewel, deze droom was best wel uh… Bijzonder. Remember liep nuchter door, achtervolgd door de hengst of merrie, of geslachtloos paard. Remember zuchtte, perste zijn lippen op elkaar om die hengst niet eens een fikse uitbrander te geven maar schreeuwde: ’’Ach, ga toch weg!’’


Remember schoot wakker. Wat een rare, nare droom, hij zuchtte kwam weer overeind, en liep weg. Door het doffe golvende gras heen. Bedekt met bladeren als er bomen stonden. Remember bracht zich langzaam naar het beekje, en dronk er met grote gulzige slokken wat van het zoete water. Hij zette zijn pas voort, naar het beekje. Langzaam liep hij erin, en volgde het beekje opzoek naar een gezellig gesprek. Het gesprek wat hij al snel vond. In de verte zag hij twee merries staan, een bruine, wat Remember herkende als Magnifico. En eentje die Remember niet bekende. Remember merkte wel dat Magnifico zichzelf een beetje dominant opstelde wat twee dingen betekende: Of ze hadden ruzie, of Magnifico was wantrouwig. Langzaam kwam Remember dichterbij, hij ging naast Magnifico staan, en drukte zijn neus even tegen de hare. ’’Hallo Magnifico.’’ Het leek hem niet slim om over de dominantheid te beginnen. ’’Ik ben Remember en jij?’’ Vroeg hij kalm aan de andere merrie.

Whirlwind hoorde dat er een ander paard aankwam en draaide haar hals. Het was een bruine merrie. 'Kijk eens aan.' Zei ze met haar hoofd dominant omhoog, en haar oren licht naar achteren gericht. Aii, Whirlwind had gedacht dat het een goed paard was... 'Wie hebben we hier?' vervolgde de merrie. "Ik ben Whirlwind, ik zit in de Fire Flame." zei Whirlwind. Ze keek naar de merrie. Of ze was wantrouwig, of ze was slecht, of had gewoon haar dag niet. Ze hoorde nog een ander paard aankomen, een hengst een wiite hengst. Langzaam kwam de hengst dichterbij en duwde zijn neus tegen die van de merrie. Hij rook naar Eternal Quardions. Goed dus. ’’Hallo Magnifico.’’ Zei hij. ’’Ik ben Remember en jij?’’ Vroeg hij kalm aan de andere Whirlwind. "Ik ben Whrilwind." zei ze nog een keer.

De merrie tegenover haar stelde zich voor, en bij welke kudde ze zat. Fire Flame, Fire Flame.. Denk na Maggie.. Welke kudde was dat ook alweer. Door haar korte ervaring in Dream Horses wist ze de kuddes nog niet zo vreselijk goed uit elkaar te houden. Ohja, Fire Flame was een neutrale kudde, dus deze merrie was niks voor te vrezen. Ze wilde net haar mond open doen om te zeggen wie ze was, totdat ze weer het ploffen van hoeven in het gras hoorde. Magnifico keek om en zag de witte hengst aankomen. Haar oren vlogen naar voren en haar ogen begonnen te twinkelen. Ze voelde hoe zijn neus de hare raakte. "Hallo Magnifico," zei hij. 'Remember! Wat een verrassing,' zei ze. Haar antwoord was om haar neus tussen zijn manen te duwen en keek de hengst even aan. Whirlwind zei haar naar een tweede keer toen Remember vroeg hoe ze heette. Remember had haar naam al gezegd, dus ze vond het nodig om het niet een tweede keer te zeggen. Ze schudde kort haar zwarte manen, en haar houding was compleet veranderd in een vriendelijke, ontspannen houding. 'Aangenaam Whirlwind, sprak ze vriendelijk met haar zuivere stem, alleen een paard dat goed luisterde wist nog dat ze wantrouwig voor het paard dat ze net ontmoet had.

~ Lalala, flut.