it's a dream that turn into a nightmare
Takken prikten in zijn nek, overal in zijn lichaam drongen naalden van takken door, alsof zijn schil kapot ging. Alsof iemand wou dat hij zou verslappen, ja het prikten vreselijk, maar de hengst zou ertegen kunnen, hij zou het zichzelf dwingen! Je kon immers alleen maar dingen bereiken door jezelf dingen te dwingen. Zijn gigantische hoeven boorden zich in de zachte grond bedekt met naalden die in zijn straal prikten. Hij had nu al een hekel aan dit gebied. Mirvano steigerde hoog, en met een paar krachtige meppen van zijn hoeven braken diverse takken van de bomen. Hij stopte even, maakte een diep gat in de bomen met zijn sterke gigantische hoef. En galoppeerde onder veel lawaai weer door. Maar goed, het geluid werd goed gedempt door de zachte grond waardoor je het niet hoorde. Je voelde de grond alleen maar hevig trillen, tot een kilometer verder op, als een zachte aardbeving. Dikke regen druppels daalden met kracht en geweld door het bos, en de meeste druppels vielen van de naalden naar de grond om de bomen te voeden. Na zo'n uurtje lang stevig draven was hij ondertussen kledder nat van de regen maar nog lang niet moe. Jammer genoeg dat zijn volgende uur werd verstoord, door een merrie die achteloos naar hem toe kwam galopperen. Mirvano rolde met zijn ogen, zijn oren plat tegen zijn schedel. Zijn staart en hoofd fier en trots de lucht in geheven. Zijn ogen diep en leeg. ''Wie ben jij om mijn training te verstoren?'' Vroeg hij met zijn zware, moordlustige rauwe stem. Hij bekeek de merrie rustig. Schudde zijn hoofd even afkeurend, en liep zwijgend met zware passen die de grond deden trillen om haar heen.
