here I go again

Een grote hengst draafde door de bloemen heen. hij had zijn neus laag zodat die net boven de bloemblaadjes heen zweefde. Zijn lange zwarte manen staken fel af op zijn gouden vacht. Zachtjes briestte hij eens. Wat bracht hem terug naar hier? Seth was eindelijk een volgroeid paard. 2 jaar geleden vertrok hij hier als een 'ukkie' en nu was hij een reus. Hij haalde bijna de twee meter en daar was hij trots op. Weinig hengsten zouden zijn hoogte halen wat het hem makkelijk maakte. Ondanks zijn gestalte bewoog de hengst nog redelijk soepel. Zijn manen dansten op het ritme van zijn iets of wat slungelige draf. Iets wat er volgens hem nooit uit zou gaan gaan. Hij zou altijd de slungelige Seth blijven die hij ook was toen hij nog de ukkie van de roedel was. Nee, een kudde noemden ze zich niet echt. Seth zou haast durven de wolven te leven. Oké, dat ging er mischien net over maar hij respecteerde ze meer als een doorsnee paard. De kudde waar in had geleefd leefde graag in de buurt van wolven. Seth schudde zijn hoofd eens. Nee, daar wou hij niet meer aan denken. Die tijden waren voorbij. De groep gigantische paarden was uit elkaar gegaan en ze zouden elkaar nooit meer terugzien. Waar ze allemaal waren wou hij niet weten. Dat hoofdstuk in zijn leven was voorbij. Hij wou een nieuwe start maken in een oud gebied waar zoveel was veranderd sinds hij weg was gegaan een paar jaar geleden.

Met krachtige passen draafde Navy door het bloemenveld. Zijn neus op de zelfde hoogte als zijn borstkas en zijn nek sierlijk gekruld. Zijn lange golvende manen wiegden zachtjes mee met de wind en zijn spieren rolden mee met zijn tempo.Als je Navy zou zien zou je denken dat het een slecht paard was. Maar nee, Navy wist wel beter. Zijn ogen gleden over de horizon en een kleine bries verliet zijn mond. Hoe was hij in hemelsnaam hier nou weer terecht gekomen. Hij snoof diep en draaide even met zijn oren. Als hij het goed had was er nog een andere hengst in de buurt. Hij minderde vaart toen hij een goudkleurig gedaante zag staan. Even overwoog hij om het paard te negeren en gewoon door te lopen. Maar hij was nieuw in Dreamhorses en dit was het eerste paard wat hij tegenkwam dus tja.. Hij had nooit vooroordelen over andere paarden maar deze zag er wel erg slungelig uit. Met een krachtige galop bracht hij zich voort in de richting van het andere paard. Op zo'n 5 meter afstand hielt hij halt. "wat is je naam?" vroeg hij met zijn warme stem die niet onvriendelijk klonk maar toch een bevelende ondertoon had. Navy was vriendelijk, maar was geen onderdanig paardje. Als jij hem met respect behandeld krijg je ook respect terug. Hij werd vaak als het mietje gezien in zijn oude kudde. Aangezien hij het enige paard was wat geen onschuldige wilde vermoorden. Maar dat wil niet zeggen dat hij nooit iets uithaalt natuurlijk. Maar hij zou nooit als eerste ruzie zoeken of uithalen.

Seth stopte zijn neus eens tussen de bloemen. De heerlijke geur kwam zijn neusgaten binnen. Hoelang had hij die geur moeten missen? Veel te lang naar zijn zin. Seth was al veel te lang uit Dh geweest en nu was hij eindelijk terug. Terug in het oude vertrouwde gebied waar hij een hele tijd had geleefd, lief gehad en pijn had geleden. De plek waar hij zichzelf had ontdekt dacht hij. Echter had hij altijd onbewust geweten dat hij zichzelf niet was geweest. Nu kon hij eindelijk zichzelf zijn. Hoe hij was? Dat wist hij zelf niet eens. Hij zou zichzelf moeten ontdekken, zijn eigen persoonlijkheid verder ontwikkelen. Hij had niet meer te luisteren naar een ander paard. Er was geen alfa meer die hem zei wat hij moest doen. Pas nu drong het echt tot hem door dat hij vrij was. Hij gooide zijn hoofd de lucht in toen de geur van een ander paard zijn neusgaten binnendrong. Seth keek rond, zag een friese hengst. Zagt snoof hij eens. Ookal was Seth heel anders gebouwd, toch was hij ongeveer even groot. Seth was trots op zijn hoogte en toch nog redelijk slanke uiterlijk. Hij wou geen breed paard zijn zoals vele grote paarden. Hij snoof nog eens en keek de hengst aan. "Seth, en jij?" Vroeg hij op zijn hoede. Seth zag overal een gevaar in en was zeer oplettend. Zijn oren kwamen onder zijn dikke manenbos uit. Zijn bruine ogen zaten enigsinds verstopt achter de dikke bos zwarte manen. Seth's gouden vacht scheen in de zon. Ookal vond hij zichzelf niet breed, smal was hij ook zeker niet te noemen. Hij was als een echte hengst met een mooi breede gekrulde hals. Zoals altijd stond hij een beetje sierlijk en toch op zijn hoede.