Who are you?

Blaire keek om zich heen. Ze had dorst. Haar ogen zochten al uren naar een riviertje waar ze iets kon drinken. Ze hoort een geluid en spitst haar oren. Het leek wel te stromen! Ze draafde richting het geluid, en kwam toen uit bij een stromende rivier. Ze hief haar hoofd omhoog en keek om zich heen of er nog een ander paard te bekennen was. Ze snoof diep, en haar gevoel was juist ze rook nog een geur van een ander paard. Maar het was mistig en ze zag dus niets.}

[niet meer paarden dan Blaire, Topaz & Navy]

Haar hoeven kwamen denderend neer op de grond. Het was er niet erg glibberig maar je moest nog altijd voorzichtig zijn. Het was niet zo'n goed weer en nogal mistig. Het perfecte weer voor een badass. Jhep, Topaz mocht er dan wel niet slecht uitzien, ze was het wel. Dat was zo'n beetje haar verborgen talent. Ze kon goedzakje zijn om een ander te bespelen. Haar uiterlijk was niet eng zoals Azacar of Fawn maar Topaz was een simpel paard. Sommige hadden haar al snel door en andere waren zo dom om elk woord dat uit haar mond kwam te geloven. Haar oren waren naar achteren gedraaid en haar ogen tot spleetjes getrokken. Haar gezicht had een sierlijke grijns. Haar nek was gekruld zodat andere haar spieren konden zien. Haar oren hoorden zowat alles kraken. Ze was hier op goed gebied voor .Haar kaken waren ook op elkaar geperst. Ze snoof diep in en uit. Niet van vermoeidheid maar er zat weer een nieuwe geur in de lucht. Ze ontblootte lichtjes haar tanden. Haar ogen fonkelden. Een nieuw prooi dat hier was en die ze misschien nog naar de slechte kant kon overhalen. Ze werkte liefst met veulens, deze waren erg makkelijk over te halen naar de slechte kant. Met oudere paarden was dat vele moeilijker. Zij kenden hun verleden veel te goed en hun ouders hadden alles al verteld over BadAsses. Topaz ging over in een sierlijke galop. Steeds met haar hoofd gekruld. Ze stopte op een paar meter van de merrie die in zicht stond. De grijns werd alsmaar groter. 'Wat doet een miezerig ding hier?' Waren de rauwe kille woorden die uit haar mond kwamen.

[schrijf altijd in de verleden tijd en misschien iets langer ]

Met een ruime krachtige galop kwam Navy voort. Zijn spieren rolden ritmisch mee met zijn passen en zijn nek was sierlijk gekruld. Zijn manen en staart waaiden mee met de wind en in zijn ogen was iets van nieuwsgierigheid ter lezen. Behendig galoppeerde hij over de losliggenderotsen zonder ook maar een keer uit te wijken of te struikelen. Als er
iets is wat hij in zijn vaders kudde geleerd had is het dit wel. Sowieso doen slechte kudde's veel meer aan trainingen dan die goedzakjes. Maar aangezien Navy de zoon van de leider was kreeg hij extra veel aandacht omdat hij hem later moest opvolgen. Niet dat hij daar ooit aan toegekomen is. Hij heeft het nooit in zich gehad om een hele kudde te beschermen. Navy is wel erg beschermend naar vrienden toe.Hij werd wakker uit zijn gedachten toen 2 onbekende geuren zijn neus binnen drongen. Zijn ogen gleden over de horizon opzoek naar een teken van leven en bleven steken bij twee gedaantes, een witte en een zwarte. Met nog steeds dezelfde krachtige galop galoppeerde hij op de paarden af. Hij ging over in een ruime draf toen hij zo'n 10 meter van de paarden af stond. 'Wat doet een miezerig ding hier?" kwam er ruw uit de mond van de zwarte merrie. Navy grinnikte even binnensmonds en bekeek de twee paarden goed. De zwarte merrie had geen slecht uiterlijk maar de blik in haar ogen verrade haar. Navy herkende die blik uit duizenden. De witte merrie had juist meer het uiterlijk van een goedzakje. Hij stond tussen de 2 paarden in. Een brede grijns speelde op zijn lippen en in zijn ogen was geen enkele emotie af te lezen. "Geen kleine merrietjes pesten, die kunnen het niet aan." zij Navy met veel sarcasme in zijn stem. Hij is nooit een paard geweest wat zonder reden een ander paard aan zou vallen ofzo. Maar een lolletje kon geen kwaad toch?

Blaire keek om zich heen, haar ogen stonden nieuwsgierig. Ze snoof een vreemde lucht op, tot haar verbazing rook ze nu 2 onbekenden geuren. Ze zocht naar gedaantes, en niet zo ver van haar vandaan zag ze een zwarte. Ze was niet van plan om er naar toe te gaan. Ze nam de gedaante nog een keer op. Veel kon ze er niet aan zien. Ze spitste haar oren, en hoorde het paard iets tegen zichzelf zeggen. Maar wat kon ze niet horen. Want het geruis van de rivier was te hard. Blaire ging opzoek naar het 2de paard. Maar ze zag niets. Ze besloot niet te lang stil te staan en keerde zich weer om naar de rivier. Haar oren stonden naar achteren. En haar ogen hielden alles in de gaten. Toen ze dacht een ander paard te zien draaide ze haar hoofd naar achteren. Haar manen wapperde mee met de beweging. En in de dikke mist zag ze inderdaad nog een ander gedaante. Toen dacht ze terug aan vroeger, ze zag weer voor zich dat haar ouders vermoord werden door slechte paarden. Ze had nog net weg kunnen komen. Anders was ze er nu niet meer geweest. Door het gevoel dat er 2 paarden naar haar keken, werd ze een beetje bang. Ze voelde zich ingesloten. Maar dat gevoel negeerde ze.

Er kwam nu ook zo'n sarcastische hengst bijgewandeld. Met wat commentaar op haar praatje met het goedzakje. Ze rolde met haar ogen en stelde zich terug in op de witte merrie. Deze zei echter niets. Zo zou het wel saai zijn, als er niet op gereageerd werd. Enkel die hengst reageerde er op. 'Hm, het stille type neem ik aan?' Zei ze met een toonloze stem. Topaz was geen stille killer. Nee, zij moest nog wat praten met een slachtoffer en dan toeslaan. Op dit moment kon ze dat niet doen dat killen. Spijtig genoeg, het was allang geleden dat ze een goedzakje had gekild. Ze was dan ook uit de Horcrux gestapt te veel onwaardige leiders. Segué was de enigste goede Dark Mare voor de kudde. Nu waren het enkel hengsten die de kudde overnamen. Net alsof de merrie's zwak waren tegenover hengsten. Dit was zo niet.

[flut, moest weg]