Imora stapte met slome passen door het groene gebied. Het gbied dat lekker mals gras heeft. Niet dat ze hier altijd komt maar dat gebeurd nu wel eens vaker dan wat goed is voor haar, maar ja in het moeras vind je niet echt groen mals gras dat niet slijmerig was. Haar kristal blauwe ogen draaiden naar alle kanten, om het gebied in de gaten houden. Ze was niet bang dat was ze niet nee maar ze houd niet van verassingen. Nee daar hield ze niet van sinds ze een triestige verrassing heeft gehad toen ze nog jong was. Daardoor is ze wel sterker geworden maar heeft haar gebroken, en dat maakte haar gevaarlijk omdat je nooit weet wat ze zou doen. Is ze een vriendelijke merrie, dan kan dat in enkele seconde oppeens omslaan naar een merrie die niks van andere paarden moet hebben. Dat maakt haar onzeker omdat ze zichzelf niet altijd onder controle kan houden. Een diepe zucht verliet Imora haar keelgat toen ze weer aan haar laatste verrassing dacht. Die haar helemaal heeft veranderd. Haar brede schouders gingen langzaam omhoog en naar beneden bij iedere ademhaling dat ze maakte. Imora wou juist haar hals buigen voor gras te plukken toen een onbekende hengsten geur haar neus binnendrong. Ze had alle tijd van de wereld dus hief ze langzaam haar hoofd recht en keek naar de richting waar ze een hengst op haar zag afkomen. Haar kristal blauwe ogen de hengst strak in de gaten houden wachtte ze wat deze hengst zou zeggen.
(Sethie ^^)
(Sethie ^^)