Kay, come and listen ~

De witte merrie liep door het bos heen. Haar donkere ogen gleden over de omgeving terwijl ze zocht naar iets. Ze wist niet naar wat. Ze rook en luisterde. Een grijns sierde haar lippen toen ze aan de rand van het bos kwam. In de verte zag je heuvels en andere gebieden. Deina keek rustig naar de verte en dacht na. Ze was benieuwd hoe het met haar trainveulen Kay ging. Hij had haar nog steeds niet geroepen en ze wilde wel weten hoe het ging met hem. Hij moest meerdere paarden leren kennen, vooral de slechte paarden. Hij moest ook respect tonen en dingen leren en vragen. Ze grijnsde bij die gedachte, maar veegde de grijns daarna weer weg. Ze sloeg kort en ongeduldig met haar staart tegen haar flanken. Heel even was ze er ook niet bij met haar gedachten. Steken die door haar iets dikkere buik schoten. Het stampte. Nu zag je nog niet dat ze drachtig was. Niemand had er enig idee van. Binnenkort zou ze de kudde bijeen roepen en de oorlog met de slechte hengst aankondigen. Een test zou komen waarbij elk paard zich mocht laten zien. Dan pas kon ze kiezen wie mee mocht gaan. Veel paarden mochten niet mee. Ongeveer twee of drie. Met zoveel paarden kwam de tegenpartij, dus het zou eerlijk worden. Het word geweldig. Deina zou hem afmaken. Dat was zeker. Ze schudde haar vacht uit en sloeg een luide hinnik naar de bonte jaarling. Ze drukte haar oren plat tegen haar schedel toen de geur van Kay dichterbij kwam. Hij was snel. Dat was al een goed teken. Snelheid en respect. Het belangrijkste. Deina draaide haar hoofd toen de geur dichterbij kwam. Haar donkere ogen gleden over de omgeving toen het bonte veulen in aantocht kwam, ver weg zag ze het. Ze grijnsde vals en keek weer strak naar voren. Alsof ze hem niet zag. Pas toen ze trillingen voelde op de grond zei ze het: "Hallo, Kay."

Kay ~ Flut ;3

De jonge hengst schudde zijn rechtopstaande manen. Hij struikelde over een boomstronk toen hij even niet oplette. 'Fuck,' mompelde hij in zichzelf. Hij galoppeerde weer aan. Een boomstam kwam snel dichterbij, zijn passen werden langer. De boomstam was ongeveer een halve meter hoog, misschien iets hoger. Hij spande de spieren in zijn achterbenen en zette af. Met een grote boog vloog hij over de boomstam. Hij kwam met een luide plof neer en brieste eens. Hij galoppeerde snel verder, zijn neus op zijn bonte borst gedrukt. Zijn hals schuimde alweer bijna van het vele galopperen. Hij trainde, trainde, en trainde nóg harder. Het moest gewoon, hij werd later een geweldige volgroeide hengst. Alleen door zijn ras zou hij altijd een minuscule pony blijven. Klein, maar wendbaarder dan de grote paarden zei hij dan altijd in zichzelf. Als je je intelligentie gebruikte kon je anderen makkelijker omver krijgen. Hij zwiepte zijn staart tegen zijn flank aan. Toen hij de witte merrie rook maakte hij een bocht. Langzaam maar zeker kwam het dier in zicht. Hij galoppeerde naar haar toe. Ze hoorde haar stem. Hij knikte even en maakte een sliding stop voor haar neus. 'Wat prettig om jou tegen te komen Deina,' zei hij tegen de merrie. Om maar even direct haar duidelijk te maken dat hij zijn opdracht braaf had gevolgd zei hij dat meteen. 'Ik heb je opdracht gevolgd. Ik ben Dream Horses in getrokken-,' zei hij rustig. Wat een walgelijke naam was het eigenlijk. Dream Horses. '- en ik heb anderen ontmoet. Oók enkele slechte paarden,' zei hij duidelijk. Trots dat hij dat had gedaan. Hij keek naar de merrie, die hij eerst vréslijk lelijk vond. Dat was ze dan nog wel, maar hij zei er maar niks van. Ze moest nu voor de merrie respect tonen aangezien zij hem trainde. Hij bleef verzolgens geduldig stilstaan, om zijn beloning van zijn werk te ontvangen.

De witte merrie snoof luid toen ze hevig hoefgetrappel hoorde. Ze drukte haar oren tegen haar schedel en grijnsde breed toen het veulen langs haar liep en voor haar neus stopte. Ze keek strak naar de hengst en wou even roepen dat hij niet moest overdrijven, maar het was immers nog een jonge hengst. Typisch die veulens van tegenwoordig. Voor de rest behandelde hij haar met respect en dat was genoeg voor haar. Ze luisterde naar zijn woorden en knikte af en toe. Op zijn eerste woorden zweeg de merrie meteen. Ze had voor die belachelijke woorden geen antwoord klaar liggen. Ze schudde haar hoofd kort en luisterde verder. Hij had duidelijk haar opdracht volbracht. Dat was al een goed teken voor de jonge hengst. Luisteren, respect en snelheid hoorde nu al bij hem. Hij trainde zichzelf al. Ze sloeg met haar lange staart heen en weer en liep kort nog een keer rond de hengst. "Proficiat, Kay. Je bent een snelle leerling. Je volgt alles goed op en je toont respect. Dat is het nodige, dat is wat ik van je verwacht." Ze grijnsde breed bij de woorden. Ze veegde daarna de grijns weer weg terwijl ze verder ging met haar gesprek. Nu kwam zeker en vast het belangrijkste deel. "Ik heb je een aantal dagen niet gezien, maar ik heb nog groot nieuws. Mijn vader voelt zich wat ouder en wilt weer een loner zijn. Daarom heeft hij de kudde aan mij gegeven en ben ik nu leidster van de Horcrux" vertelde ze rustig terwijl ze nog een rondje om het hengstenveulen liep. "Omdat ik jou train en ook andere leden jou mogen trainen, wil ik je zeker bij de kudde hebben."

De merrie keek hem even strak aan. Hij schudde even zijn rechtopstaande manen. Het werd bijna een tikje van hem om steeds met zijn kop te gaan schudden. De witte merrie had vást wel wat te zeggen. Dat merkte ze aan haar. Een vlieg was op zijn flank gaan zitten, die licht bezweet was. Die beesten gingen ook altijd op je vacht zitten als je nat was. Rare beesten. Als ze dat graag wilden, moesten ze het lekker doen. Maar dan kreeg hij wel een klap. En dat vervolgde dus. Zijn witte staart kwam met een klap op zijn flank terecht, en de vlieg viel als een zielig klein gewond stofje naar beneden. Hij zou tussen de bladeren vast opgevreten worden. Er waren vast wel kleine beestjes die wel zin hadden in een verse vlieg. Hij keek de merrie weer aan. Ze beloonde hem voor zijn goede werk, zijn hoofd veerde iets meer omhoog. Een perfecte leerling voor de merrie was hij natuurlijk, en hij wilde ook dat blijven. Hij wilde het beste paard dat ze ooit zou gaan trainen worden, en zijn. Dat móést gewoon. Ze grijnsde erbij, maar die grijns vervaagde. Hij keek naar de merrie. Die meer zou gaan zeggen. En dat gebeurde. Haar eerste zin begon, en het eindigde met, - maar ik heb nog groot nieuws. Nu werd de jonge hengst geïnteresseerd. Wat zou dat nou weer zijn. Groot nieuws, wat viel onder groot nieuws bij deze merrie. Ze begon over haar vader, die een kudde had, wat ze eerder had verteld. En dat hij te oud was, en dat hij alleen wilde zijn of zoiets dergelijks. En ze vervolgde dat haar vader de kudde aan haar had gegeven. De merrie was nu leidster van een kudde. Dat was zéker interessant. De merrie liep weer een rondje om hem heen. Tuurlijk, was dat een van haar favoriete bezigheden zijn of zo. Het irriteerde hem, maar iets ervan zeggen deed hij maar niet. Ze ging weer verder met praten. Hij volgde met zijn ogen de merrie. 'Omdat ik jou train en ook andere leden jou mogen trainen, wil ik je zeker bij de kudde hebben,' waren haar laatste woorden. Het laatste deel interesseerde hem zeker. Bij haar kudde horen wilde hij zeker. Hij knikte ook daarom. 'Ik wil zeker bij jouw kudde aansluiten, -' begon de jonge hengst. Maar het eerste deel van haar zin beviel hem niet. '- maar ik wil zéker niet als een of andere marionet van jou leden behandeld worden. Als zij mij mogen trainen, dan verwacht ik dat ze dat doen als jóú Deina.'

De witte merrie grijnsde breed bij de woorden van de hengst. Ze begreep hem deels, maar hij moest maar luisteren. Ze had een reden waardoor hij soms door een ander paard getraind zou worden. Alleen zou hij door goede sterke paarden worden getraind. Geen zwakkelingen of veulens zouden in zijn buurt komen. Die hadden zelf nog een training nodig. Deina stopte vlak voor hem en knikte begrijpend. "Je hoort erbij, maar zult af en toe getraind worden door iemand anders. Ik heb het druk met activiteiten en leden. Ik heb een groot doel. Daarom, als ik werkelijk écht geen tijd heb, zal je door een van de trainers getraind worden. Alleen sterke paarden zullen trainers worden. Zodat je kan leren. Alleen als ze je trainen, op die dag zal je respect tonen, verder hoef je niet zoveel respect te geven als bij mij." De merrie zweeg even en haalde diep adem. Nu nog een nieuwtje. Maar even rusten. De merrie liet haar donkere ogen over de omgeving glijden en zweeg even. Ze keek weer naar de hengst, maar voor ze recht naar hem keek, keek ze nog snel naar haar buik. Hierover moest ze zeker spreken. "Er is nog iets dat je mag weten, maar het blijft tussen ons. Binnenkort zal ook de hele kudde het weten. Maar alles op zijn tijd" begon ze en keek hem strak aan. Hij moest het als geheim houden. "Zweer het, dat je het tegen niemand anders zal vertellen" zei ze dan rustig en keek hem aan.

Flutje ;3

Hij keek naar de witte merrie. Ach, eigenlijk had ze wel gelijk, maar ach. Hij hield nou niet eenmaal van veranderende trainers. Hij zou hun dan wel laten zien dat hij hun niet zou mogen. Ach ach, in het begin deed hij zo ook tegen Deina, maar dat was nu ook weer anders. Ze zei ookdat ze alleen als die paarden hem trainde respect voor ze moest tonen.ach, ze moest haar maar gehoorzamen, ze was nu niet alleen zijn trainer, maar ook zijn leidster, en ze wist dat ze respect moest tonen voor haar. Hij knikte alleen maar, veel meer had hij nu niet in te brengen. Tenminste, niet nee. Of toch wel.. 'Welk doel heb jij dan voor ogen,' sprak hij rustig. Nieuwsgierig was hij wel, dus weten moest ook. Even schudde hij zijn rechtopstaande manen en zwiepte daarna weer met zijn witte staart tegen zijn gevlekte flank. Hij keek de merrie aan, wetend dat er wel meer zou komen. Uhum, even wachtten. Jaa, nog even. En toen kwam het. Ze zei iets over een iets dat de kudde zou moeten weten maar ach. Ze keek de merrie aan, zijn hoofd een beetje kantelend. 'Ik zal het geheim houden Deina, en niet als een roddel gaan verspreiden.' zei hij. Zijn hoofd weer iets omhoog heffend en keek de merrie aan. Benieuwd naar wat ze nou zeggen.

~ man flut met een vette hoofdletter.

De merrie snoof luid terwijl ze begon aan het verhaal: "Ik was een tijd geleden vertrokken uit Dreamhorses. Ik was het hier beu en had er genoeg van. Ik heb inderdaad mijn veulens en partner in de steek gelaten, maar dat is het leven. Mijn veulens konden voor zichzelf zorgen en ik zag ze niet, dus voor mij waren ze sterk genoeg. Ik heb een lange tijd rondgereist zonder iets te doen, maar ik kwam al snel een grote hengst tegen. Hij was leider van een grote kudde en zijn bloedlijn was enorm bekend. Daarom ging ik met hem mee. Steeds vaker. Tot ik hem verleidde en ik werd gedekt. Ik deed het enkel en alleen om mijn bloed verder te zetten met een andere goede perfecte bloedlijn. Daarna ging ik weg want ik werd geroepen door mijn vader. Het was tijd om de kudde over te nemen en dat deed ik dan." De merrie zweeg even en haalde eens diep adem. Het was een lang verhaal en gelukkig was het bijna verteld. "Dus.. Ik kwam terug en de hengst heeft een hinnik achtergelaten. Hij heeft me uitgedaagd voor een groot gevecht. Een tegen een, maar wel 5 paarden van zijn kant en 5 paarden van onze kudde. Daarom heb ik het af en toe druk. Ik zoek de grootste krijgers van de slechte paarden. Ik laat hem niet zomaar winnen." Ze zweeg. Haar stem stierf weg en haar donkere ogen keken strak naar het hengstenveulen. Dat was nog een vraag: zouden ze wel winnen?

De witte merrie begon haar verhaal, en hij luisterde ernaar. Geïnteresseerd wat de merrie had doorgemaakt. Ze was vertrokken uit Dream Horses, en ze had haar nabestaanden en partners achter gelaten had ze gezegd. En ze was een Hengst tegengekomen, gedekt geworden. Zijn ogen gleden bij die woorden direct over haar witte flanken. Niets te zien dat daar een ander klein paardje in rondzwom. Hij snoof eens. De merrie nam een kleine pauze. Hij had verder niks om erop te reageren, en dus sprak de merrie verder. Hij luisterde aandachtig, en zei niks. De hengst had haar uitgedaagd. Hij grijnsde. Waarom wist hij daar nog niks van, hij zou mee kunnen vechten... Toch? Hij snoof eens en keek de merrie aan. Ze wilde de sterkste krijgers, en hij was vast nog een te klein beest daarvoor. Hij zuchtte even. 'Ik zal niet deelnemen aan het gevecht, niet waar?' zei hij licht geïrriteerd. Hij wilde wel, maar er was zo'n grote kans van niet. Zijn ogen gleden over de omgeving. De kale bomen, en de bladeren die ze hadden achtergelaten lagen allemaal op de grond. Hij zag een blad bewegen. Hij bleef ernaar kijken een een kleine muis kwam tevoorschijn. Een grijns sierde zijn gezicht. Het beest kroop verder en verschuilde zich daarna weer onder was grote wortels van een dikke boom. Hij keek weer naar Deina. Nu wist hij haar geheim, maar was het zo'n groots geheim als binnenkort iedereen het zou weten. Wat was nu dan het geheim, het hele verhaal, of het feit dat ze drachtig was. Hij vroeg er maar niet naar.

De witte merrie keek strak naar het veulen die nu de kans kreeg om te praten. Ze hoorde zijn vraag en zweeg even. Ze haalde diep adem en schudde haar hoofd één keer. "Het spijt me, Kay. We hebben nog geen één training kunnen doen en de paarden die komen zijn getraind. Boven de acht jaar. Het kan morgen komen of inderdaad na je trainingen, maar ik heb liever niet dat je meedoet." Haar stem klonk streng. Het moest zo. Hij zou ooit genoeg gevechten kunnen meemaken. Zelfs grote oorlogen. Dan kon hij wél meedoen, maar nu niet. Ze zou nooit veulens meenemen naar dit gevecht. Ook haar eigen veulens wouden graag meedoen, maar ook deze werden geweigerd. Krijgers met ervaring vanaf hun drie jaar konden meedoen. Niemand anders. Deina snoof luid en keek weer naar de hengst. "Je zult het later begrijpen. Zelfs krijgers vanaf hun drie kunnen niet elk paard aan. Maar als je boven de vier jaar bent heb je al meer kans" zei ze daarna nog. Hij begreep het nog wel. Nu was hij bijna twee jaar en vanaf je drie zou je het wel snappen. Zelfs paarden boven de acht zouden dit gevecht kunnen verliezen. Dat kon allemaal. Dat was het leven. Deina schudde haar hoofd eens en keek weer naar de hengst. Wachtend op zijn volgende, misschien weer geïrriteerde, reactie.

Flut =3