Een bruin veulen van een 3 tal maanden dwaalde wat rond. Niets meer wetend over zijn verleden, zoekend naar eten. Zijn moeder was gedood zijn vader had hem in de steek gelaten,e n nu was hij alleen in deze bizarre wereld. Hij had een hoge uithoudingsvermogen, en hij zou zijn doel kost wat kost bereiken: overleven. Zijn benen hief hij enorm hard op, om het daarna terug in de sneeuw te zetten. Toen hij even stopte keek hij achter zich, daar zag hij hoe er een spoor was gemaakt door zijn kleine hoefjes. Daarna ging hij verder. Hij was nu wel degelijk uitgeput en nog steeds was hij in The Middle of Nowhere . Maar gelukkig zag hij in de verte een grot. Na een paar 20km stappen, kon zo’n grot wel eens goed doen, en hij was nu echt wel moe. Zijn benen voelde zeer zwaar, en hij kon niet wachten tot hij in slaap zou vallen. Hij ging de grot in, legde zich neer en viel meteen in een droomloze slaap.
Een nachtje doorgeslapen, voelde het hengstenveulentje, genaamt crow, zich verplicht om weer door de sneeuw te verplaatsen. Nog half slapend ging hij verder met zijn reis naar DH.....Toen hij in de sneeuwvlakte terecht kwam van DH, was hij al 10 km verder. Ondertussen was Crow het koude, witte, natte deken moe gezien, maar toch vond hij meer moed en was hij vastberaden dat hij straks een warme plek kon vinden. Het magere gestalte bewoog zich verder...En ja hoor, na een paar kilometers kwam hij aan in een bos. De zonnestralen kwamen door de bomen, en uitgeput legde hij zich in de zon en viel in slaap. Hij was te mager voor een veulen, en was degelijk uitgeput. Hij was bijna ten dode opgeschreven, maar toch zou hij niet zo snel toegeven...
Iedereen welkom J
Een nachtje doorgeslapen, voelde het hengstenveulentje, genaamt crow, zich verplicht om weer door de sneeuw te verplaatsen. Nog half slapend ging hij verder met zijn reis naar DH.....Toen hij in de sneeuwvlakte terecht kwam van DH, was hij al 10 km verder. Ondertussen was Crow het koude, witte, natte deken moe gezien, maar toch vond hij meer moed en was hij vastberaden dat hij straks een warme plek kon vinden. Het magere gestalte bewoog zich verder...En ja hoor, na een paar kilometers kwam hij aan in een bos. De zonnestralen kwamen door de bomen, en uitgeput legde hij zich in de zon en viel in slaap. Hij was te mager voor een veulen, en was degelijk uitgeput. Hij was bijna ten dode opgeschreven, maar toch zou hij niet zo snel toegeven...
Iedereen welkom J