Woepsiepoepsie een Grot.

Eclips stapte in het water. Ze dronk even wat. Ze Keek Naar de waterval.Ze ging dichterbij staan. Ze hoorde Het water stromde. ze deed haar ogen even dicht. Ze genoot van de rust. En Met haar ogen stapte ze dichterbij. Zonder dat ze het wist zat ze achter het water. Ze deed haar ogen open en draaide zich om ze zag er het water stromen. Ze zat in een grot ! Achter de waterval Zat een grot. Ze draaide zich terug om. En stapte verder door te grot. Het was donker hier binnen. Na even stappen draaide ze zich om. Ze ging terug bij het water daar ging ze liggen en even slapen. Na een paar minuten was ze nog niet in slaap gevallen. Ze krabbelde overeind. En ze keek terug in de verte van de grot. En ze zuchte waar zou het naartoe gaan dacht ze. Ze spitste haar oren ze hoorden precies iets. maar zag niks. En ze ging liggen maar keek Of ze iets zag. Ze vertouwde het niet. Ze geeuwde. ze was moe maar ze viel maar niet in slaap. Dus bleef ze maar naar ' buiten' kijken. Ze ademde zachtje en heel traag. Maar al snel Had ze weer ierts gehoord en ging rechtsteen. Ja hoor er was een paard aan het komen dat zag ze. 'Wie Ben Jij?'

Geruis van de watervallen. Dat geluid kende Visual nu wel. Aangezien ze moest spioneren bij de slechte kant moest ze ook een tijdelijke verblijfplaats hebben. En aangezien ze het noorden veel te koud vond en het westen oerlelijk had ze besloten een geheime plek te claimen, als het ware. Achter de watervallen bijvoorbeeld was een grote grot. Het was er donker, en niet erg veel goede en neutrale paarden zouden in een donkere grot gaan, en zelfs niet eens de grot ontdekken. Ze schudde even met haar hoofd. Het was een vervelende dag geweest. Rondsjoemelen door het westen en noorden was niet altijd even leuk en gezellig uiteraard. Ze had niemand. Maar dat was haar straf, vond zij. Haar straf om Boots te vermoorden, haar eigen pleegmoeder! Ze zuchtte en leunde tegen de grotwand aan. Maar toen spitste ze haar oren. Hoefstappen. Er kwam iemand aan. De hoefstappen stopten even, en wat geschuif weerklonk door de grotten. Was dat paard er nou gaan liggen? Nieuwsgierigheid wint altij-hijd, zei een irritant stemmetje in haar hoofd. Visual brieste zachtjes, en probeerde zo weinig mogelijk geluid te maken. Ze keek naar het felle licht, en zag een bruin paard er liggen. Een heel jong bruin paard, nog niet eens volwassen, maar ook geen typisch veulen die je dagelijks voor de hoeven rondhuppelen. Een jaarling dus. Nieuwsgierig kwam ze er op af, ze moest toegeven dat nieuwsgierigheid altijd won. Bovendien moest ze haar geheime plek geheim houden, want stel dat de merrie straks kwam met een paar vriendjes en ze met z'n allen de grot wilden gaan onderzoeken, dat zouden meerdere paarden weten, en uiteindelijk zou dan elk paard in Dreamhorses weten dat ze hier zich schuilhield. De jonge merrie merkte nu erg goed Visual's aanwezigheid, en ze zei: 'Wie Ben Jij?' Het was in ieder geval een goed paard. Visual bleef half in het donker staan, half in het licht, maar deed daarna toch maar een paar stappen naar voren totdat ze volledig in het licht stond, en ze haarzelf kon laten zien. "Ik ben Visual. Maar meer over mij kan ik je niet vertellen. Je eigen leven staat op het spel als je deze grot ingaat, weet je dat? Ik kan het niet uitleggen." Schichtig keek de donkerbruine merrie om zich heen en vervolgde haar zinnen. "Straks krijgen slechte paarden hier lucht van, en je wilt niet weten wat er dan gebeurt. Niet alleen met mij, maar ook met jou." Ze wachtte op het antwoord van de jongere bruine merrie die hopelijk begreep dat ze niet te veel bij deze grot moest blijven rondhangen.

Ze hoorden de woorden dat het paard zei. Ze sprong recht. En ging snel uit de grot. Ze keek Het paard aan. En brieste zachtjes. Ze ging een beetje naar achter. Ze kende het paard niet. Ze zuchte en zei 'Bedankt voor het beschermen. Ik Ben Elips' Er kwam een briesje, Eclips bibberde even. Ze Probeerde te glimlachen. Ze had best bang.Ze had het gevoel dat er slechte paarden kwamen. Ze voelden zich slecht.Ze kreeg buikpijn. En Ze begon te grazen. Maar ze stopten meteen want ze hoorden iets. Ze draafden terug dichter bij het andere paard. Maar er was toch wel afstand tussen ' Zouden er slechte paarden komen?' Vroeg ze. Ze had egt schrik. Als er zo veel slechte paarden op je af kwamen, en je dan... Eclips huiverden toen ze er aan dacht. Ze ging helemaal in het donker staan. En ze zuchte redelijk opgelucht toen ze dacht dat ze iets veiliger was. Maar ze hoorden toch gerittsel. het stopte even. En ze keek naar de grot. Het was daar nogsteeds donker. Eclips zuchte toen ze er niks zag. Ze keek het vreemde paard aan en dacht even na Hoe heete ze ook al weer? Eumm Ze heetee Visual. Dat was haar naam. Ja! Ze keek Visual en wachte geduldig op een antwoord.