Know you got that bomb!

Een snelle blik werd geworpen op de weg achter zich. Het was geen hatelijke blik, maar meer een emotieloze, kille blik. Waarom zou je achteruit kijken, wat achter je ligt is geweest. Zijn hoofd gleed langzaam naar beneden, zakte zachtjes tegen de grond aan. Even voelde hij de koude natte grond. Hij snoof. De watervallen waren hier dichtbij. Even keek hij op en lied zijn blik over het gebied voor zich glijden en zette het toen weer op het lopen. Zijn oren hingen ergens achterin, niet geintresseerd of ze nu fel of los in zijn nek lagen; hij was altijd chagerijnig. Zijn lippen gleden even los van elkaar en een felle stem spuugte de worden naar buiten; ''She thick in her hips, Cold than a mother.Licking her lips, a bad mothersucker
Apple looking so right, she make me want a piece. I give it to her all night, so she don’t wanna leave'' Even gleed een glimlach langs zijn lippen die naar enkele seconden gelijk weer verdween. Mooi. Even tro hij met zijn gezicht naar elkaar, alsof hij een pijn steek kreeg. Waar was Fealyn? Hij had haar dagen, weken niet gezien. Eerlijk gezegd intresserde het hem niet. Fealyn was groot geworden, kon nu wel voor zichzelf zorgen. En waar was zijn vader? Hij schudde even zijn hoofd, sloot zijn ogen en vloekte binnenmonds. Wat was er tegenwoordig nog nodig om gelukkig te zijn? Niks. Het enigste wat hij wou was.. Hij snoof. '"Waag het één stap dichterbij te zetten en ik ruk persoonlijk je hoofd van je romp af!'' schoot hij met felle woorden op de geur af.

~ Ik weet dat je dit leest. Dan moet je reageren ook he. [ Iedereeen. ]

Nar sjokte over de watervallen heen en brieste. Fantastisch, werkelijk waar adembenemend hoe verdomde stil het hier was! Waarom bleef het zo stil? Nar brieste nog eens en liep verder. Haar schedel duwde ze iets rechter rond haar zwarte, aftekeningloze kop. Vanuit de verte rook ze een paardengeur, maar ze voelde nu nou niet bepaald de behoefte om daar naar toe te lopen. Ze sjouwde verder, dronk gulzig aan het water en brieste snibbig toen er vissen te dicht bij haar kwamen. Ze was geen vegetariër omdat ze toevallig zo dol op dieren was, neuh, dat was afgezaagd. Het was meer omdat ze een hekel had aan de overvrolijke plantjes die overal en nergens groeiden. Waarom rood? Er was praktisch geen zwarte bloem te vinden terwijl dat Nar echt aan zou spreken. En nou begon het nog te regenen ook. Fantastisch! Nar likte langs haar altijd droge lippen. Verdorie, de grond werd nu écht modderig. Nar grauwde toen één van haar hoeven dieper wegzakte dan normaal in de blubber. De waterval raasde door, dus als je daar aankwam, was je praktisch afgeschreven. Met haar 1.60 was Nar niet bepaald groot, waardoor het haar extra moeite kostte om de in verhouding grote tien centimeter uit de modder te sleuren. Tot haar ontevredenheid liep ze weliswaar toch regelrecht op de geur af. Misschien viel er nog wat lol aan te beleven, voor zo ver dat mogelijk was in deze Godvergeten bende. Nar brieste nog eens en snoof een paar keer diep door haar neus. Hmmm, iets meer noord en daarna een tikkeltje west? Nar gokte de kans dat het waar was zo ongeveer één op drie, dus dat zat wel goed. Ze liep door en spitste haar oren toen ze de vervloekingen en verwensingen van het dier hoorde. Interessant. Nu met minder tegenzin liep ze naar de hengst toe, gedreven uit nieuwsgierigheid. Enigszins cynisch bekeek ze hem. Wel, was dat alles? Ze had op z'n minst een gigant verwacht met een arrogantie, hoewel hij die arrogantie wel leek te bezitten.
'Wel wel, wat let je, hengst?' vroeg Nar sarcastisch aan de hengst terwijl ze verveeld met haar ogen rolde in de hoop op die manier wat 'sfeer' aan dit gesprek te geven. In een ontroerend goed gesprek had ze absoluut geen zin.