I'm looking for you

Ze voelde zich alleen. Dat had ze de laatste dagen wel vaker. Of eigenlijk, ze had het constant. Haar moeder had dus toch gelijk gehad. Ze kon niet zonder een kudde. Zou er een in de buurt zijn? Zouden ze haar wel willen hebben? Onzeker keek ze om zich heen. Welke kudde wilde er nou een inimini pony'tje die eruitzag alsof ze twee was. Puck had in haar gezicht namelijk iets waardoor ze nogsteeds veulenachtig was. En haar geringe lengte speelde ook al niet mee. Haar ras was sowieso al niet groot, zij was dan ook nog een klein exemplaar. Nou ja, ze kon het er maar beter op wagen. Als ze toegelaten zou worden dan had ze geluk, en anders dan had ze in elk geval een paard gezien. Het zou wel goed komen. Ze kon altijd nog terug naar haar eigen kudde. Daar zou ze vast nog wel welkom zijn, al was ze de laagste in rang geweest. Ze verzamelde al haar moed en hinnikte. Heel stil bleef ze staan. Jammer dat ze een beetje schimmel was, want anders zou ze echt niet opvallen. Spierwit was ze niet, en dat zou ze de komende jaren ook niet worden, maar ze had lichtere haren in haar vacht en het werden er elk jaar meer. Zou de lijder het wel gehoord hebben? Ze begon al te twijfelen of ze het niet nog een keer moest doen toen er een paard aan kwam. Eerst hoorde ze het alleen maar, maar nu zag ze een dier steeds dichterbij komen. "Bent u de baas hier?" vroeg ze zacht toen het dier dicht genoeg in de buurt was om het net te horen.

Een hinnik weerklonk tussen de heuvels door, Sultan spitste zijn oren en bekeek waar het geluid vandaan kwam. Het was immers voor hém bedoeld, dus hij wilde erop af gaan. Als teken dat hij het paard gehoord had verliet een hinnik zijn keelgat, het geluid streef geleidelijk weg en werd meegenomen door de wind, waarna het verdween. Sultan gooide zijn hoofd in de lucht, maakte een klein sprongetje en galoppeerde de heuvel op. Boven op kwam hij tot stilstand, keek uit over het héle gebied maar kon geen enkele schim van een paard opvangen. Hmm, was hij dan al te laat? Met zijn hoofd gekanteld keek hij nog eens goed, zag één paard staan en had het idee dat daar het geluid vandaan gekomen was. De zwarte hengst spitste zijn oren, maakte een overgang naar galop en door de krachtige afzetting kwamen gras pollen omhoog. Al snel naderde de schim, Sultan kwam voor het dier tot stilstand en bekeek het even. Klein, maar dat deed er nu niet toe; ze riep waarschijnlijk voor de kudde. De vraag deed hem even raar opkijken. `Ik ben niet de baas hier nee, maar wél van de kudde. Daar riep je toch voor, of niet?` Na zijn woorden glimlachte hij vriendelijk en snoof hij haar geur even op. Sultan had het idee dat ze nieuw was hier, hij had haar immers nog nooit gezien. `Ik ben Sultan, leider van de Eternal Guardians; maar dat wist je vást al.` Greens hij kort. De zwarteling sloeg zijn staart tegen zijn lichaam, bekeek de pony nogmaals en dacht na. Apart, hij had echter nog nooit zo'n pony gezien; althans, niet op Dream Horses. Eindelijk had hij nu een kudde die goed liep, er kwamen wekelijks leden bij en dat deed hem goed. Hij was tevreden en dat was goed te zien, hij deed de laatste tijd véél aan zijn kudde en straalde ook uit dat hij gelukkig was.

Met grote ogen keek ze de zwarte hengst aan. "Meneer, wat bent u groot!" was het enige wat ze nog wist uit te brengen. In haar oude kudde was ze wel de kleinste geweest, naast de veulentjes dan, maar dit paard was wel twee keer zo groot. Natuurlijk wist ze dat ze bestonden, ze had er ook al eens een vanuit de verte gezien, maar van zo dichtbij nog nooit. Ze vond het eigenlijk toch wel een beetje eng. `Ik ben niet de baas hier nee, maar wél van de kudde. Daar riep je toch voor, of niet?` Vroeg het paard. Het klonk eigenlijk wel vriendelijk. Het was dus geen monster. Van te voren had ze niet geweten wat voor paard eropaf zou komen, maar blijkbaar had ze geluk gehad. `Ik ben Sultan, leider van de Eternal Guardians; maar dat wist je vást al.` vertelde hij. "Eh nee, dat u de leider van Eternal Guardians bent wist ik niet, maar dat u de leider van een kudde bent wel." "Klinkt trouwens wel goed." voegde ze eraan toe. Kom op nou, je kan toch wel vragen of je er ook in mag, dacht ze tegen zichzelf terwijl ze een beetje nerveus met haar oortjes draaide. "Meneer, zou ik.... Zou ik ook in de kudde mogen?" vroeg ze terwijl ze draaiend met haar rechtervoorhoefje naar de grond keek. Zou hij wel zo'n ukkie willen? "Ik ben best aardig hoor en ik voel me alleen. Dus zou u erover na willen denken?" met een smekende blik keek ze hem aan.

Zodra de woorden in zijn oren klonken verscheen er een grote grijns rond zijn lippen. `Dat valt wel mee hoor.` Vertelde hij haar vervolgens. Sultan was tegen over andere paarden in Dream Horses óók klein, alleen viel het voor de pony meer op aangezien ze zelf klein was. Luid gebries was afkomstig van de gespierde hengst, zijn neusgaten waren wijd gesperd en zijn ogen priemde in die van de pony voor hem, waar hij de naam overigens nog niet van wist. Niet dat dat er nu toe deed, de merrie had vást wat te vragen of de kudde en de naam kwam later wel. Sultan snoof kort en zodra de merrie haar mond opende om te praten, draaide zijn oren haar richting in en luisterde hij aandachtig. Het enigste wat hij tot nu toe deed was een enkele keer knikken, vervolgens breed glimlachen en naar haar volgende woorden luisteren. `Natuurlijk is iedereen welkom, ik wil je dan ook gráág een kans geven om te bewijzen dat jij goed genoeg bent om in de kudde te blijven. Het enigste wat ik nog graag van je wil weten, is wat je naam is.` Vertelde hij haar vervolgens. Alle paarden kregen een kans om te bewijzen dat ze goed genoeg waren om in de kudde te blijven, je wist immers nooit helemaal zeker of paarden écht goed waren. Niet dat hij hier over twijfelde, maar natuurlijk hield hij de nieuwere leden altijd béter in de gaten dan de oude leden. Wat in zijn ogen het meest logische was, maar alle kuddeleiders hadden daar natuurlijk een ándere mening over. Niet dat hem dat weerhield; hij deed het op zijn eigen manier, of ze het daar nou mee eens waren of niet.

Puck schaamde zich. Ze had zich niet eens voorgesteld. Zo had ze het niet van haar moeder geleerd. "Ehm ja sorry, was me vergeten voor te stellen." zei ze terwijl ze naar de grond keek. "Ik ben Puck. Ik ben drie jaar en ik ben hier net nieuw." vertelde ze in een adem terwijl ze haar hoofdje fier rechtop hield en haar oortjes naar voren deed voor extra braaf resultaat. Die meneer moest niet denken dat ze slecht was opgevoed. Dat kon ze haar moeder niet aandoen. Over een ding maakte ze zich alleen zorgen. Hoe zat met dat goed genoeg zijn. Op wat voor een manier? Goed genoeg waarin?"Wat moet ik dan doen?" vroeg ze toch een beetje ongerust. Of bedoelde hij dat ze niet slecht mocht zijn. Want als dat zo was, dan zat dat wel goed. En dat zijn formaat meeviel was echt helemaal niet waar. Hij was wel groot. Maar misschien waren er hier wel veel grotere paarden? Ze schrok van die gedachte. Zouden slechte paarden dan ook zo groot zijn? Dat was eigenlijk wel eng. Ineens wilde ze nog veel liever bij de kudde. Die zouden haar waarschijnlijk wel beschermen.