Ik wil mijn ogen niet meer open doen. Ik ben gevuld met verdriet, ik bén verdriet. Alles wat ik doe en zie, het lijkt zo moeizaam en pijnlijk. Deze wereld, zijn mentaliteit, en ik, wij passen niet bij elkaar. Ik zit hier nu een kwartiertje te wachten, samen met nog tientallen mensen. Maar toch lijk ik alleen, ik voel me alsof ik momenteel alleen ben met mijn gedachten. Ik vraag me af hoe iedereen kan doen alsof er niks aan de hand is. Ik vraag me af hoe ik met dit besef nog kan leven? Want ik werk er immers ook aan mee.
Ik vraag me af, ik vraag me af hoe iemand zich niet schuldig kan voelen als je iets in de winkel koopt. Als je ten eerste al weet dat je de luxe hebt om nieuwe kleren te kopen. Als je weet dat er mensen worden uitgebuit om die kleren te maken. Als je weet dat dieren delen van hun territorium kwijtraken. Als je weet dat je dat allemaal steunt zodra je aan de kassa afrekent, terwijl je ook nog eens flink wordt afgezet.
Ik vraag me af hoe iemand nog een hond of kat uit de broodfok kan kopen. Je hoeft maar enkele seconden te zoeken op het internet en je vind talloze artikelen. Hoe kan je jezelf ooit nog vergeven als je pupje of kitten lekker warm binnen zit, omhelst door liefde, terwijl het moederdier in een tochtig hok zit en nooit op een positieve manier aandacht zal krijgen. Hoe kan je jezelf ooit vergeven als je weet dat jíj hebt meegeholpen aan dit dierenleed?
Er zal niemand zijn die de bovengenoemde voorbeelden niet erg, of tenminste verontrustend vind. Dus waarom werken we eraan mee? Hoe kostbaar is jouw leven? Schijnbaar kostbaarder dan dat ene Chineese meisje, kostbaarder dan het leven van een panda. Waarom? Dat is mijn vraag. Waarom is het leven van een rijk mens meer waard dan dat van een arm mens of een dier!? Wie vind dit geen verachtelijke gedachte? En wederom: waarom? Waarom koop je dan je kleren zonder een schuldgevoel te hebben? Waarom bestaat 80% van de honden in Nederland uit broodfokhonden? Waarom moeten er elke dag weer mensen en dieren sterven voor ons?
Natuurlijk is het gemakkelijk om te doen alsof, te doen alsof het leed niet bestaat. Dat is beter voor je trots, je eigenwaarde. Maar kan je dan nog met jezelf leven? Wetende dat je jouw leven kostbaarder acht dan die van andere levende wezens? Elk leven is waardevol. Bedenk je de volgende keer nog een keer als je bij de kassa staat. Leef bewust. Want samen maken we een verschil.
Ignorance is bliss
Ik vraag me af, ik vraag me af hoe iemand zich niet schuldig kan voelen als je iets in de winkel koopt. Als je ten eerste al weet dat je de luxe hebt om nieuwe kleren te kopen. Als je weet dat er mensen worden uitgebuit om die kleren te maken. Als je weet dat dieren delen van hun territorium kwijtraken. Als je weet dat je dat allemaal steunt zodra je aan de kassa afrekent, terwijl je ook nog eens flink wordt afgezet.
Ik vraag me af hoe iemand nog een hond of kat uit de broodfok kan kopen. Je hoeft maar enkele seconden te zoeken op het internet en je vind talloze artikelen. Hoe kan je jezelf ooit nog vergeven als je pupje of kitten lekker warm binnen zit, omhelst door liefde, terwijl het moederdier in een tochtig hok zit en nooit op een positieve manier aandacht zal krijgen. Hoe kan je jezelf ooit vergeven als je weet dat jíj hebt meegeholpen aan dit dierenleed?
Er zal niemand zijn die de bovengenoemde voorbeelden niet erg, of tenminste verontrustend vind. Dus waarom werken we eraan mee? Hoe kostbaar is jouw leven? Schijnbaar kostbaarder dan dat ene Chineese meisje, kostbaarder dan het leven van een panda. Waarom? Dat is mijn vraag. Waarom is het leven van een rijk mens meer waard dan dat van een arm mens of een dier!? Wie vind dit geen verachtelijke gedachte? En wederom: waarom? Waarom koop je dan je kleren zonder een schuldgevoel te hebben? Waarom bestaat 80% van de honden in Nederland uit broodfokhonden? Waarom moeten er elke dag weer mensen en dieren sterven voor ons?
Natuurlijk is het gemakkelijk om te doen alsof, te doen alsof het leed niet bestaat. Dat is beter voor je trots, je eigenwaarde. Maar kan je dan nog met jezelf leven? Wetende dat je jouw leven kostbaarder acht dan die van andere levende wezens? Elk leven is waardevol. Bedenk je de volgende keer nog een keer als je bij de kassa staat. Leef bewust. Want samen maken we een verschil.
Ignorance is bliss